za szybkie wyznanie - Netkobiety.pl

Spotykamy się miesiąc. Praktycznie codziennie każdą wolną chwilę. Wszystko się układa dobrze, mamy podobne wartości, dobrze się dogadujemy. Odwiedzamy się, chodzimy na randki. Wszystko idzie w dobrym kierunku. Komunikacja jest dobra. Któregoś razu sam nie wiem czemu wyznaję jej miłość. Ona jest zaskoczona i nie wie jak się zachować, mówi że dla niej to za wcześnie. Jestem dosyć wrażliwą osobą i mnie to rani. Sam nie wiem dlaczego to powiedziałem chyba z braku lepszego określenia, bo jeśli chodzi o pełne znaczenie tego słowa to nie byłbym w stanie tego powiedzieć całkiem szczerze. Czuję się z tym żałośnie, jakbym próbował nią manipulować. Chciałem bliskości a poczułem, że się od niej oddalam. W swojej głowie czuję, że ją straciłem. Spotykamy się znowu i oboje chcemy to kontynuować. Tylko ja czuję, że się na nią zamykam, dystansuję się. Gdy ją całuję to nic nie czuję. Nie jest tak samo jak wcześniej. Jestem wkurwiony na to że wszystko popsułem i nie wiem jak to naprawić i czy w ogóle da się to naprawić. Co o tym myślicie? Czy powinienem poczekać aż emocje miną? Czy takie coś przekreśla dalsze szanse? Zachowałem się jak baran.

Halina3.1 napisał/a:

madoja napisał/a:

W mojej opinii to wcale nie jest za wcześnie.Jeśli miesiąc były intensywne kontakty to jest oczywiste że można się zakochać.
Mąż też wyznał mi miłość po miesiącu (ja mu odpowiedziałam że ja też) i jesteśmy razem już 15 lat. Z tego co pamiętam, poprzedni faceci też wyznawali po około miesiącu.
Nie lubię określeń "za szybko". A ile jest dobrze? 3,5 miesiąca? 2 lata i 2 tygodnie?
Powiedziałeś tak, bo tak czułeś i niestety mam złe wieści - jeśli ona się zdystansowała, to nic z tego nie będzie.

Prędzej zauroczyć.
Tak z pół roku jest optymalnie. Min trzy miesiące.
Po miesiącu to ledwo człowieka znasz, skąd możesz wiedzieć, czy faktycznie go kochasz a nie tylko mocno cię zauroczył. Kocha się nie tylko za zalety ale też trzeba znac i akceptować wszystkie jego wady które cię denerwują. Dla mnie ludzie którzy wyznają miłość szybko są troche niepoważni. Albo nie wiedzą o czym mówią albo może za bardzo dają się ponosić silnym emocjom.
Wam akurat pyklo i się udało ale ile jest takich par co się później okazuje, że tak jak szybko przyszło, tak szybko poszło. Albo są totalnie niekompatybilni i później jest kwas, bo wyznali komuś miłość i się wkręcił.

A widzisz, ja podchodzę inaczej. Gdybym miała czekać pół roku na takie wyznanie to uznałabym że facet jest niepoważny. Po takim czasie już się ze sobą sypia, czasami nawet mieszka razem lub pomieszkuje, a nadal nie byłoby "kocham cię"? Dawałabym facetowi dupy i prała jego gacie, a on mnie nie kocha?
Dziwnie się zrobiło na świecie, że wymienia się z kimś płyny ustrojowe i ryzykuje ciążę, ale na słowo "kocham " jest broń Boże za szybko.

Ja nie podchodzę do tego tak patetycznie, że "kocham" można powiedzieć tylko raz w życiu albo gdy się zjadło z kimś beczkę soli.
Nie uważam że Twoja definicja miłości jest właściwsza niż moja.
Dla mnie miłością jest właśnie to szaleństwo, porywy serca, gdy się wciąż o kimś myśli i pisze się jego imię na karteczce. To o tej miłości powstawały najważniejsze dzieła literackie i najpiękniejsze piosenki czy filmy.
Natomiast po kilku latach to jest inny rodzaj miłości i w mojej opinii powinien mieć inna nazwę.

Jak widać, ludzie są różni i ja z cała pewnością nie zdystansowałabym się po wyznaniu miłości po miesiącu, bo według mnie to odpowiedni czas.

No ale ja mam romantyczne podejście Np. uważam że na pierwszej randce musi być pocałunek, jeśli ludzie się sobie podobają (nie mylić z seksem, bo akurat z seksem uważam że powinno się poczekać). Czasami czytałam że dziewczyny pisały że pocałunek dopiero po miesiącu czy dwóch. Dla mnie to kosmos. Uznałabym że facet jest gejem.

Dziękuję wszystkim za odpowiedzi. Gdybym skłamał to nie przejmowałbym się tym aż tak bardzo. A mną telepie przez ostatnie dni. Gówno wiecie o tym jak to jest kogoś kochać. Nie do końca rozumiem na czym polegała słabość ale czuję że coś w tym jest. Ogólnie ten pierwszy post niedokładnie opisał o co mi chodzi. Dlaczego mnie to w ogóle boli. Wcześniej każdy dzień był wesoły bo wiedziałem, że ją zobaczę. A teraz nie mogę się zebrać i czuję jakąś blokadę przed angażowaniem się dalej. Jakby czar prysł. Nie jest tak samo. Sam sobie strzeliłem w kolano. Nie zależało mi na seksie. Chciałem być kochany. Czy to minie? Mam ochotę coś rozjebać albo siebie. Wszędzie dookoła tępę dziwki co nie mogą się oderwać od telefonu a jak poznałem kogoś wartościowego to to zjebałem. O co chodzi w tym zjebanym życiu. I co ona może o tym myśleć? To jest dobra dziewczyna i jej też zależy.

Jak najbardziej zgadam sie z madoja.
Nie odpowiadasz za jej uczucia czy odczucia.
Odpowiadasz tylko za to co sam czujesz, a skoro czujesz ze ja kochasz, to miałeś prawo to powiedzieć.

Pamiętam inna wypowiedzieć madoja że faceci maja naprawdę przejebana, bo jako inicjatorzy pewnych przemian w relacji, nigdy nie wiedza czy trafia na kobieta taka jak madoja czy taka jak Halina.
(chyba z Ela była to wymiana zdań)

Dziękuję wszystkim za odpowiedzi. Gdybym skłamał to nie przejmowałbym się tym aż tak bardzo. A mną telepie przez ostatnie dni. Gówno wiecie o tym jak to jest kogoś kochać. Nie do końca rozumiem na czym polegała słabość ale czuję że coś w tym jest. Ogólnie ten pierwszy post niedokładnie opisał o co mi chodzi. Dlaczego mnie to w ogóle boli. Wcześniej każdy dzień był wesoły bo wiedziałem, że ją zobaczę. A teraz nie mogę się zebrać i czuję jakąś blokadę przed angażowaniem się dalej. Jakby czar prysł. Nie jest tak samo. Sam sobie strzeliłem w kolano. Nie zależało mi na seksie. Chciałem być kochany. Czy to minie? Mam ochotę coś rozjebać albo siebie. Wszędzie dookoła tępę dziwki co nie mogą się oderwać od telefonu a jak poznałem kogoś wartościowego to to zjebałem. O co chodzi w tym zjebanym życiu. I co ona może o tym myśleć? To jest dobra dziewczyna i jej też zależy.

problematyczny ben napisał/a:

Dziękuję wszystkim za odpowiedzi. Gdybym skłamał to nie przejmowałbym się tym aż tak bardzo. A mną telepie przez ostatnie dni. Gówno wiecie o tym jak to jest kogoś kochać. Nie do końca rozumiem na czym polegała słabość ale czuję że coś w tym jest. Ogólnie ten pierwszy post niedokładnie opisał o co mi chodzi. Dlaczego mnie to w ogóle boli. Wcześniej każdy dzień był wesoły bo wiedziałem, że ją zobaczę. A teraz nie mogę się zebrać i czuję jakąś blokadę przed angażowaniem się dalej. Jakby czar prysł. Nie jest tak samo. Sam sobie strzeliłem w kolano. Nie zależało mi na seksie. Chciałem być kochany. Czy to minie? Mam ochotę coś rozjebać albo siebie. Wszędzie dookoła tępę dziwki co nie mogą się oderwać od telefonu a jak poznałem kogoś wartościowego to to zjebałem. O co chodzi w tym zjebanym życiu. I co ona może o tym myśleć? To jest dobra dziewczyna i jej też zależy.

Powtórzę: w mojej opinii nie powiedziałeś za szybko! A nawet jeśli ona uważa inaczej, to pomyśl proszę: czy gdyby jej na Tobie bardzo zależało, byłbyś wg niej super kandydatem na chłopaka, może męża, to ochłodziłaby kontakty po takim  wyznaniu?
Nie.
Powiedziałaby ewentualnie że jest jej miło, ale to trochę za wcześnie i ona jeszcze tego nie czuje.
A wewnątrz byłaby szczęśliwa. I na pewno chciałaby kontynuować.
No sam pomyśl - czy Ty nie byłbyś szczęśliwy, gdyby obiekt Twoich marzeń powiedział że Cię kocha? Nawet gdybyś sam jeszcze tego nie czuł?

Piszę to, bo nie chcę żebyś czuł się źle przez to co zrobiłeś. Powiedziałeś co czujesz, byłeś szczery z nią i sam ze sobą. Niczego nie zjebałeś.

Ja pamiętam że też ochłodziłam kontakty z facetem który szybko mówił o uczuciach, ale tylko dlatego, że jednak nie zależało mi na nim za bardzo a nie chciałam żeby robiło się poważniej. Pomyśl o tym. Bo moim zdaniem zbyt ją idealizujesz.