Nie chciałem związku (nie byłem jej pewny). - Netkobiety.pl

Zakończyłem z 2 miesiące temu relacje (półroczną), gdzie była możliwość wejścia w związek ale ja się nie potrafiłem zdecydować.

I niby się nie przywiązałem ale po tych 2 miesiącach, jest trochę lepiej ale wciąż mi trudno o niej zapomnieć. Nie mam z nią kontaktu. Ona od razu kogoś podobno znalazła. Może to mnie w sumie też boli. Zacząłem chodzić do psychoterapeutki. Na razie 2 spotkania za mną i poruszam tam właśnie moje kwestie relacji z kobietami. Wszystkie ostatnie były takie, że nie chciałem związku.

A co mnie najbardziej boli? To, że ona się mnie pytała, czy będziemy razem, a nie nie minęło dużo czasu i twierdzi, że jest z kimś w związku. Oczywiście miała prawo, bo temat związku poruszała ze mną wiele razy i nigdy się nie zgodziłem. No ale jednak dla mojej emocjonalności jest to niezrozumiałe, że chce się z kimś wejść w związek, a chwilę później jest ktoś nowy. I mam takie mieszane uczucia, że jej nienawidzę ale nie mógłbym się zemścić, bo byliśmy dla siebie dobrzy. Jednocześnie marzę, żeby kiedyś napisała coś, co da mi gwarancję, że coś dla niej znaczyłem, a zarazem uznałbym to za desperację (np jej rozstanie).

Obserwujemy się dalej na instagramie. Ja wyciszyłem ją wszędzie, żeby nie oglądać relacji. Ona w pewnym momencie też przestała oglądać moje (tak jakby na złość) ale teraz znowu ogląda wszystko, co wrzucę. Tylko, że już mi nie lajkuje. W sumie, to nic takiego, starsi uznają, że to dziecinne ale w Internecie też się toczy jakieś tam życie. Ddla mnie ostatnimi czasy to główne miejsce interakcji z rówieśnikami.

Moja psychika jest tak słaba, że na przykład jak coś z nią zobaczę przypadkowo, nawet jak widzę, że ogląda moje relacje, to automatycznie zaczynam o niej myśleć. W sumie robię wszystko, żeby unikać z nią wspomnień ale ciężko nad tym zapanować. Jest zdecydowanie lepiej. Nawet udało mi się przekierować myśli na poprzednią dziewczynę, z którą się dłużej spotykałem i skończyło się tak, że zacząłem o tamtej myśleć i za nią tęsknić. Dziwna jest moja psychika. Bo z drugiej strony nie wchodzę w związki z byle kim i ciężko jest mi się do drugiej osoby przekonać. Myśli samobójcze też się pojawiają ale to już od 5 lat, odkąd rozstalem się z moją pierwszą dziewczyną.

Ciekawe, czy jest sens chodzić na tą terapię. Póki co, to trzy spotkania będą takie „diagnostyczne”, a później muszę się zdecydować, czy idziemy dalej. Szkoda mi trochę kasy ale może się czegoś dowiem. Mógłbym sobie kupić za to np jakiś płaszcz z Suitsupply albo dołożyć do mieszkania, na które odkładam. No ale może spowoduje to, że gdzieś mnie to w życiu zaprowadzi.

Wiem, nie lubię jak dam ciała i jak nie mogę czegoś naprawić.
Jednak teraz przychylniej patrzę na związki. Wcześniej bardzo pochłaniał mnie sport i kariera sportowa. Do tego wciąż mam przeświadczenie że potrzebuje czuć się wolny, nie czuć się odpowiedzialny za kogoś i tak dalej. Tak jakbym z dnia na dzień miał wyjechać do USA i odmienić swoje życie (tylko taki przykład). Zbyt wiele już w życiu straciłem i mam poczucie, że wiele furtek się zamknęło i nie chce czuć, że moje życie się już nie może zmienić. A stały związek powodował u mnie takie odczucia. A dodatkowo niskie poczucie własnej wartości powodowało, że potrzebuje dziewczyny do pochwalenia się, lepszej od moich znajomych. Swoją drogą, moi bliscy uważają, że jeszcze nie miałem nigdy partnerki na swoim poziomie.
Wszystko się ogólnie ze sobą kłóci. Bo mam kogoś z kim się dobrze dogaduje, a zarazem nie wystarcza mi to, bo czuję, że mogę w życiu osiągnąć więcej. Chodzi o pieniądze głównie. Marzy mi się fajne mieszkanie i auto w młodym wieku. A póki co, to zarabiam trochę powyżej średniej i uzbieram na mieszkanie dopiero po 30stce. To już nie będę taki młody.
Może zbyt surowy jestem dla siebie i przy okazji dla innych?

ANTOINE_W napisał/a:

Wiem, nie lubię jak dam ciała i jak nie mogę czegoś naprawić.
Jednak teraz przychylniej patrzę na związki. Wcześniej bardzo pochłaniał mnie sport i kariera sportowa. Do tego wciąż mam przeświadczenie że potrzebuje czuć się wolny, nie czuć się odpowiedzialny za kogoś i tak dalej. Tak jakbym z dnia na dzień miał wyjechać do USA i odmienić swoje życie (tylko taki przykład). Zbyt wiele już w życiu straciłem i mam poczucie, że wiele furtek się zamknęło i nie chce czuć, że moje życie się już nie może zmienić. A stały związek powodował u mnie takie odczucia. A dodatkowo niskie poczucie własnej wartości powodowało, że potrzebuje dziewczyny do pochwalenia się, lepszej od moich znajomych. Swoją drogą, moi bliscy uważają, że jeszcze nie miałem nigdy partnerki na swoim poziomie.
Wszystko się ogólnie ze sobą kłóci. Bo mam kogoś z kim się dobrze dogaduje, a zarazem nie wystarcza mi to, bo czuję, że mogę w życiu osiągnąć więcej. Chodzi o pieniądze głównie. Marzy mi się fajne mieszkanie i auto w młodym wieku. A póki co, to zarabiam trochę powyżej średniej i uzbieram na mieszkanie dopiero po 30stce. To już nie będę taki młody.
Może zbyt surowy jestem dla siebie i przy okazji dla innych?

Byłeś skupiony na własnych celach i nie ma nic w tym złego. Popatrz, ile wątków sie tworzyło, bo jedno  z partnerów nie poświęcało wystarczająco dużo uwagi drugiej stronie. Więc może to nie był czas na twój związek? Cele finansowe - cóż, nie zawsze w życiu wychodzi, jak byśmy tego oczekiwali. Obecnie wydaje mi się bardzo duże jest parcie na życie na wysokim poziomie (własne lokum, dom z ogrodem, fajna fura, zagraniczne podróże co miesiąc). A tu czasem się trzeba cieszyć, że się człowiek rano obudził i ma co zjeść na obiad.
Co do wymagań do partnerki  - mnie to nie dziwi, ja też je miałam i mam.
Poza tym myśl, że związki z młodych lat nie zawsze mają szanse przetrwania w dojrzałym wieku, dorastamy, dojrzewamy, zmieniamy się i czasem się okazuje, że druga "połówka" już do nas nie pasuje.
Jednym słowem - nie żałuj przeszłości, tylko wyciągnij z niej wnioski na przyszłość.

Nie tyle, że nie chciałem ale widziałem mnóstwo zagrożeń w przypadku wejścia w relacje. Nie mówiłem nigdy, że nie chcę ale nie byłem po prostu pewny. Stan zawieszenia dawał mi czas na przemyślenia i nadzieję, że może się to jakoś samo rozwiąże. No ale przecież się samo nie mogło rozwiązać, musiała być jakaś decyzja.
No i tak, boli mnie to, tym bardziej, że to od niej wypływały „prośby” o związek i było nawet jakieś wyznawanie uczuć z jej strony. Także trochę to dla mnie jak zdrada, ja tak to czuję ale wiem że nie można tego tak nazwać. Jak z obu stron było jakieś uczucie (bo z mojej jakieś tam było), to po prostu nie fajnie się czuję, z myślą że tak łatwo i szybko jest ktoś nowy. A ja z miejsca jestem nieważny. W sumie nie wiem jak jest naprawdę ale tak najprawdopodobniej jest.

Myślałem nad całkowitym zablokowaniem jej profili ale nie było nigdy jakiejś kłótni między nami. Migloby mi to pomóc ale wyjdzie, że teraz po 2 miesiącach dalej o niej myślę i nagle blokuje bez powodu.
A z drugiej strony ćwiczę i dbam o siebie i chciałbym żeby zobaczyła latem efekty mojej pracy. Chociaż co by to miało dać, podobałem jej się bardzo, więc pewnie nic.

Nie masz jeszcze 30 lat z tego co piszesz, więc jesteś młody, i bardzo zaburzony. Te Twoje wątki tutaj dobitnie to ukazują..... kompletnie nie znasz siebie i nie wiesz, czego chcesz. Choćby to: "Trochę mocno uderza w ego." - czyli trochę, czy mocno? bo to spora różnica. Poza tym twierdzisz, że dziewczyna przed 20-stką już mówiła o ślubie z Tobą, wydaje mi się że to też nie jest dobre. I niech zgadnę - pół roku zwodziłeś ją bez żadnych deklaracji, ale sypiałeś z nią bez problemu?... acha.

Zajmij się sobą i swoją psychiką, rozwojem bo nie nadajesz się do związku. Nie zawracaj kobietom głowy.

noben napisał/a:

..
2. Ewidentnie widzisz, że ona nie chciała związku z Tobą, tylko z kimkolwiek. Wypada się cieszyć, że się to okazało teraz a nie po 10 latach małżeństwa i 2 dzieci, gdzie byłbyś tylko bankomatem i szoferem.
...

Nie prawda, chciała jego ale ... chciała wiedzieć na czym stoi. Postąpiła najlepiej jak mogła. To już dwa miesiące od rozstania, na prawdę dość czasu na układanie sobie życia.

ANTOINE_W napisał/a:

Zakończyłem z 2 miesiące temu relacje (półroczną), ..

Pół roku minęło, dość czasu na to by wiedzieć, w którą stronę chce się iść, ona chciała - Ty nie chciałeś. Zrobiła najmądrzej jak mogła tj. zakończona relacja, bez kontaktu. Jak mawia klasyk "nie, to nie". To najzdrowsze dla psychy. Wstać., poprawić koronę i iść do przodu bez oglądania się.
Teraz ty masz problem. Ona juz nie

ANTOINE_W napisał/a:

Mógłbym sobie kogoś znaleźć, bo z tym nie ma problemu ale w każdej mi zawsze coś nie pasuje i porównuje je za bardzo do siebie. Chciałbym, żeby nowa dziewczyna była pod każdym względem lepsza od poprzednich, żeby nie było złudzeń która jest lepsza, bezkompromisowo. Z drugiej strony, jakby była zbyt perfekcyjna, to bym się przy niej nie czuł pewnie.
Ciągle mam odczucie, że mialem dziewczyny poniżej swojego poziomu, dlatego może się tak starają dla mnie.

Traktujesz te dziewczyny bardzo przedmiotowo, jak towar na półce, który się do siebie porównuje, a po zakupie czuje niedosyt, że gdzieś była lepsza oferta.

Dopóki do tego nie dojrzejesz, to naprawdę daj sobie spokój ze związkami.

Na razie pochodzę do psychoterapeutki o może się czegoś dowiem. Tylko nie wiem, czy jestem w dobrych rękach. Komunikacja przebiega bardzo dobrze, wręcz super ale czy idzie to razem z wiedzą tej pani, to się okaże.

Oczywiście że nie jesteś i niczego się nie dowiesz, bo traktujesz ją jak wszystkie swoje byłe - jesteś tam tylko po to żeby w grać grę o dominację i uwodzić swoim wyglądem który akurat Ci się udał. Gdybyś faktycznie był zainteresowany jakiś autentycznym wglądem w siebie to wybrałbyś się do terapeuty-mężczyzny z którym nie mógłbyć odgrywać tego zgranego już przedstawienia, bo Twój urok najzwyczajniej w świecie by na niego nie działał.

Bawisz się z tymi laskami w daleko-blisko, ooczywiście możesz tak robić bardzo długo, jak jesteś przystojnym mężczyzną to będziesz się atrakcyjnie starzeć i możesz to grać nawet i do 60. Pamiętaj tylko że wszystko ma swoje konsekwencje i jak trafisz na mocną kobietę to nie będziesz miał takiego poczucia kontroli jakie masz teraz. A i nawet problemy się mogą pojawić jak niechciana ciąża i zostaniesz starym lowelasem-alimenciarzem z problemem z bliskością i narcystycznym rysem jakich wielu w tym kraju.

Mylisz się, nie potrzebuje poczucia kontroli. Właściwie, to w ogóle nie sprawuje kontroli nad dziewczyną. Zależy mi jedynie, żeby mi była oddana i mnie chciała.

Moi rodzice byli inni, ja jestem taki.

ANTOINE_W napisał/a:

Moi rodzice byli inni, ja jestem taki.

Zmień schemat. Jeśli tego nie zrobisz, będziesz go cały czas powielać.

Zapoznaj się ze swoim stylem przywiązania, masz tam mocno skopane procedury.
To Ci pomoże lepiej zrozumieć dlaczego tak działasz i co można zrobić:
https://www.idrlabs.com/pl/styl-przywiazania/test.php

ANTOINE_W napisał/a:

Agnes76 napisał/a:

Związek rodzi odpowiedzialność za relację i drugą osobę.
Chciałeś być wolny więc jesteś wolny. Wybrałeś.

Czy taka wolność daje Ci naprawdę to, czego najbardziej w życiu potrzebujesz?

Sam musisz sobie odpowiedzieć na to pytanie.

Nie wiem, zmieniam się na przestrzeni ostatnich ich lat. Byłem u schyłku swojej kariery sportowej, teraz już 2-3 lata minęły od moich ostatnich zawodów. Jakoś przywykłem, że już może nigdy nie wrócę do sportu wyczynowego. No ale dość długo żyłem marzeniami, że może jeszcze dam radę wrócić.
Wtedy tylko to się liczyło, teraz trochę innymi kategoriami myślę. Dziewczyny, które spotykałem, tylko studiowały, nie rozumiały ile dla mnie znaczył sport. Jednak 18 lat trenowałem coś, z czego w sumie nic większego poza wspomnieniami i pudłami medali nie pozostało. Ciężko się przestawić do zwykłego życia.

Ciągle jakieś powody mam, żeby nie wchodzić w relacje.
Moi rodzice byli inni, ja jestem taki.

No tak to już w życiu jest, że trudno się zdecydować czego naprawdę chcemy a nie można mieć wszystkiego. Może to nie była "ta dziewczyna", a może to Ty nie byłeś jeszcze gotowy?
Związek coś daje i coś zabiera. Dużą rolę odgrywa osoba, z którą chcesz ten związek stworzyć, bo wtedy bilans nakładów i korzyści może wyglądać zupełnie inaczej. Dobrze jest gdy wiesz jakie cechy partnerki są dla Ciebie najbardziej istotne, czego oczekujesz od związku.
Jeśli potrzebujesz dużej swobody to partnerka też powinna mieć takie potrzeby, wtedy nikt drugiego nie ogranicza ale też i relacja jest nieco luźniejsza i nie będziesz centrum całego jej świata.Trzeba się zgrać w tym temacie.