Odwieczny problem, pieniądze. - Netkobiety.pl

Na próżną? Bo odpowiadałam na pytania i nie wstydziłam się stanu faktycznego? Widać, też masz polską mentalność- mówi o pieniądzach to chwali się albo próżny.

Pytali.
"Opowiadaj gdzie byłaś na wakacjach". Miałam kłamać?
"Czym jeździsz?". Miałam kłamać?
"Mieszkanie w mieście?" Nie, mamy dom pod miastem. Miałam kłamać?

Nie przejmuj sie ludzie sa zazdrosni. Najlepiej jak im mowisz, ze przydarzyly Ci sie same nieszczescia i kataklizmy wtedy jestes najlepsza psiapsiolka

Jesteś ograniczona czy udajesz? Interesuje mnie wasz stosunek do pieniędzy, to, jak rozmawiacie o pieniądzach, czy w ogóle rozmawiacie, czy unikacie, jak wasi przyjaciele czy znajomi reagują na wasz sukces.

Ja wolę nie mówić zbyt dużo. Po co robić sobie problemy? Jak jest dobrze, to dobra informacja DLA MNIE. Innym wiedza o stanie mojego konta, itp. nie jest do niczego potrzebna. Zwykle podawanie takich informacji kończy się mało korzystnie. Reakcje są nieciekawe lub dochodzi wręcz do próby wykorzystania tego, bo skoro masz trochę więcej, to podziel się.

Oczywiwlście, że trolling

Przyjaciol tak, ale to znajomi w końcu
Właśnie jadę na zjazd klasowy 
Ale ja mam Asa w rękawie jakby co:
Rozwód ,
A tak serio, to może zamilkły bo nie wiedziały co powiedzieć.
Może ktoś chciał opowiedzieć o Chorwacji, był zachwycony , ale przy Tobie wypadłoby to blado?
Więc może wcale nie zazdrość.
Mam 4 przyjaciółki od lat. I właśnie dlatego je mam, że były jak byłam ma dnie i cieszą się że mną gdy jest dobrze.
I vice versa.
Jak jedną oznajmiła, że kupuje apartament za parę milionów, to padlo: *Jezu, skąd ty masz tyle forsy! I pomagamy w urządzaniu.
A jak byłam na zalamce to właśnie przyjaciółki powiedziały mi ze wyglądam jak kupa nieszczęścia i mam się ogarnąć.
Ze znajomymi i w większym gronie takiej swobody nie ma.
Więc trzeba się trochę wczuć jak inni mogą się czuć z tym.

Tak. Chwaliłaś się.

Jak to mówił mistrz:     "Dżentelmen nie rozmawia o pieniądzach. On je ma."

Nie. Nie dlatego.

Koniecznie. Powinni być z "tej samej ligi".

Chwalisz się.

A ma procent od zysku? Łał...

Ooo... nowy dom. Łaaaaaaaaaaaał!

Nawet nie wiem co to jest...

A teraz do sedna...

Ludzie kierują się uczuciami. I oni pracują też dużo. Tyle samo godzin, a może nawet ciężej niż Wy wyżej zacytowani.
Ale oni mniej zarabiają, nie mają domu, samochodów, wakacji x razy w roku.

Może są mniej mądrzejsi od Was, może mniej pracują, albo nie starają, nie pracują efeektywnie.

Może nie znaleźli się w odpowiednim miejscu, w odpowiednim czasie.
Możę nie mieli tyle szczęścia, trafili na oszustów. Może zaryzykowali nie tak szczęśliwie jak Wy.

W konsekwencji mniej mają.

Zatem jeśli ktoś Cię zapyta czy dobrze zarabiasz, to nie musisz od razu wymieniać całej listy "podróży marzeń", ani opowiadać, ze dzieci chodzą na wszystkie możliwe zajęcia doatkowe, albo że w nagrodę za dobre oceny mają ajfony.

Trochę pokory i respektu względem uczuć innych ludzi, czyli empatii by się przydało.

Hahahah serio na zjeździe studenckim wypytywali cię czym jeździsz? ciekawe towarzystwo xd
Co cie obchodzą jakieś pindy z którymi widziałaś się raz od x lat i nie masz ich w gronie znajomych na stałe.
Pochwaliłaś się, że osiągnęłaś więcej niż większość z nich, bo pewnie taka jest prawda i idziesz dalej. Część z nich może ci zazdrościła, częśc może się speszyła, część może była pod wrażeniem a może uznały cię za próżną. Nie dowiemy się tego ale tak naprawdę to nie mam pojęcia dlaczego w ogóle się tym przejmujesz co one sobie mylą. Sama wykazujesz cechy mentalności która tak ci nie pasuje.

Na przyszłość zalecam więcej asertywności, jak cię wypytują ciekawscy o prywatne sprawy, to nie musisz paplać wszystkiego jak na spowiedzi.

Pieniądze to temat jak każdy inny. Trzeba potrafić wyczuć towarzystwo i wiedzieć kiedy mówić a kiedy zamilknąć.
Na kawce z ąę-koleżanką nie bedziesz opowiadać żartów o gołej babie. Ale kiedy odbierasz auto od mechanika, który ma plakat playboya na ścianie już na luzie możesz spuścić z tonu i sobie pożartować z świństw. Pytanie mechanika czy widzial ostatnio jakiś balet i był w operze, kiedy widzisz że chłop jest prosty jak cep też jest kretynskie, za to podjęcie tego tematu na tej ąę-kawce ma sens.
Tak samo z kasą. Trzeba się nauczyć co i komu się mówi. Nawet bardzo bogaci ludzie mogą uważać że sranie kasą i wakacje 3 razy do roku to głupota i gadanie o tym to kompleks dorobkiewicza. A biedni ludzie ale zainteresowani podróżami i kulturą moga się świetnie bawić kiedy opowiesz anegdote jak na mauritiusie taksówkarz chciał wam ukraść bagarze czy inne pierdoły. Jak coś mówisz, a towarzystwo milknie to znaczy że nie umiesz się zachować w towarzystwie. Bez względu na to czy opowiadasz o wybieraniu jedzenia ze śmietnika pod supermarkecie i bonach z mopsu, czy o kupowaniu krypto i złota.

czy polacy nie potrafią rozmawiać o pieniądzach? ty autorko nie, skoro wszyscy czuli sie nieswojo kiedy zaczelas o nich mowic, mimo że sami zadali ci pytania

Tak. I trzeba wyczuć czy ktoś chce śmiesznej anegdotki jak to zgubili bagaże, czy przedstawienia cennika Itaki na najbliższy sezon i opini na temat tego biura, czy może chce tylk pochwalić się że jest tak opalony bo był w algierii a w tej algerii to słońce taaaak mocno piecze i plaże taaaakie piszczyste

Autorko, ktoś Cię pyta co zrobiłaś na obiad, a Ty zamiast odpowiedzieć schabowy, to wymieniasz wszystkie składniki, począwszy od bułki tartej, po schab.

Temat pieniędzy, w moim odczuciu już nie jest tematem tabu, ale trzeba potrafić opowiadać o tym w towarzystwie, a treść dostosować do okoliczności i towarzystwa.

Myślę, że to kwestia tego, jak się o tym opowiada

Na pewno słychać i czuć, kiedy ktoś robi to z wyższością, skupia się na podkreśleniu wysokiego poziomu życia. Zwłaszcza w otoczeniu osób, których na to nie stać. To jest brak taktu. Zajeżdża narcyzmem, próbą dowartościowania kosztem innych ludzi, podkreślając finansowy kontrast na ich tle.

Dlatego, że tę samą formę treści można przekazać innymi słowami adekwatnymi do sytuacji, oraz towarzystwa. Tu nie chodzi o to aby odpowiadając na pytania nie mówić o swoich sukcesach, tylko należy wyczuć jak należy o tym mówić

Myślę, że reakcje nie zależą od pieniędzy samych w sobie (znaczy, od wartości rzeczy, która jest omawiana), a od sposobu mówienia. Są osoby, które potrafią opowiadać o entej podróży w roku czy  totalnie luksusowym domu w takim stylu, że słucha się z przyjemnością, a są tacy, co będą się chwalić budżetowym wyjazdem do Ciechocinka czy kupnem jakiegoś sprzętu ze średniej półki tak, że skrzywią się z niesmakiem wszyscy, również ci lepiej sytuowani. Tylko właśnie - ci pierwsi opowiadają o czymś, więc świadomość, jakie pieniądze za tym stoją, nikogo nie razi, a ci drudzy ewidentnie się przechwalają, więc nie ma znaczenia, o jaką kwotę chodzi, bo niesmak powoduje sama czynność.

To tak z grubsza, oczywiście, bo są odstępstwa od reguły. Jak ktoś zawistny i/lub niezadowolony ze swojego życia, to solą w oku może być każda wzmianka powiązana nawet nie bezpośrednio z pieniędzmi. W końcu można się jeżyć np. na anegdotkę z jakichś zajęć dla dziecka, bo "ohoho, stać ich, żeby dzieciaka na X zapisać, ciekawe, skond majom pinionżki".

Myślę że nikt nie ma problemu z bogactwem. Jak kogoś lubisz to naturalne że zyczysz mu dobrze, cieszą cię jego sukcesy. Gorzej jak ma do tego niską samoocene i szuka pochwaly u ciebie. Dla mnie tu sie zaczyna wkurzenie. Jak ktoś jest niedowartościowany.
Dla mnie jak ktoś powie "ale jestem z siebie dumy, spłaciłem cały kredyt. Mam w końcu dom na własność" to jest super. Komunika jest jasny, wydał kupe kasy, chwali się, jest z siebie dumny. Ale jak ktoś zacznie tak temat niejednoznacznie, zapyta na początek ile ty masz metrów, ile on, jakie raty, porówna was na każdej płaszczyźnie, a na koniec zacznie rzucać jakieś aluzje niejednoznaczne że on już bliżej spłaty niż dalej, albo tak mimochodem na koniec coś napomknie to co ja mam z tym zrobić? Ludzie robią parapetówki jak spacą kredyt, informują o tym, cieszą się. To jest dla mnie jasne. Ale jak ktoś sam nie wie czy jest zadowolony czy nie to mnie drazni taka niejednoznaczność. Troche jak z urodzinami. Jak robisz przyjęcie i zapraszasz znajomych to jest jasne: świętujemy, ważny dzień, wszystkie ręce na pokład. Ale jak kolega z pracy w przerwie na kawe rzuci "a wiecie, dziś są moje urodziny, tak jakby ktoś chciał wiedzieć" to co ja mam z tym zrobić? On ma do mnie żal że nie pamiętam, ja mam mieć do niego żal że nie robi przyjęcia, czy może robi ale mnie nie zaprosił, albo powinnam na prędce polecieć do cukierni i zaskoczyć go tortem zanim pojde do domu, albo za rok sobie o tym przypomnieć? Ja mam mu powiedzieć czy to ważna data on sam nie umie sie określić? Przeciez skoro mnie nie zaprosił to znaczy że ma w dupie mój sotsunek do urodzin, ale też nie na tyle żeby udawać że temat nie istnieje i o tym nie wspominać.
Podobnie jest z niejednoznacznym komunikatem o pieniądzach. Jak ktoś powie "jezdze na wakacje 3 razy do roku"(czyli niby mówi o swojej sytuacji finansowej jak autorka) to ja nie wiem, czy on uważa że to za mało i jedzie tam bo żona każde, czy jest z siebie zadowolony, że to jest styl zycia o którym marzył, czy jest zażenowany bo kolega z pracy jezdzi 4 razy z żona i 2 z kochanką. Niech doda jakiś stosunek emocjonalny do tego. Bo jak powiem "ale super, fantastycznie się urządziłeś" a on uwaza ze to mało to niby wyjdzie ze ja go nie doceniam i jego aspiracji, a jak powiem "oo szkoda, mało ci dają urlopu" a on już się kisi żeby go pochwalić to wychodze na osobe złośliwą, że się chwalił a nie załapałam.
Uwielbiam jak ludzie chwala się sukcesami. Zresztą chyba każdy i dlatego mamy tradycje robienia wystawnych wesel(świętujemy waszą miłość) i urodzin (świętujemy twoje święto). Nikt nie przychodzi naburmuszony i nawet jak sam nie ma żony/męża umie sie cieszyć szczesciem innych. Ale jak ktos jest taki letni w celebrowaniu własnego życia, sam nie wie czy zasługuje na pochwałe, czy na nagane, czy już jest na szczycie, czy jeszcze nie, to ja nie zamierzam za niego tego odkrywać.

Fajnie jest obcować z emocjami ludzi, a nie konkretnymi okolicznościami życiowymi. Czasem lepiej wiedzieć że ktoś jest zadowolony z pracy i zarobków a nie znac konkretne liczby. A jak ktoś rzuca bez emocji konkretną liczbe i patrzy, czeka na twoją reakcje to ja nie zamiarzam za niego mierzyć jego życia.

Dziewczyny, super się Was czyta, serio

Przewija się kwestia cudzej  intencji i zgodzę się, że to bardzo istotna sprawa.
Tylko co gdy źle te intencje odczytamy?
Jak się wtedy dogadać?

Mnie wkurwia jak ktoś przyjedzie, ni chuj nie chce mu się doedukowac co oznacza ten zwrot w tutejszej kulturze i jest zajebiscie zdziwiony, że ludzie uciekają jak na grzecznościowy zwrot używany jako powitanie opowiadać im o wszystkich trudach swojego życia. Robiąc przy tym z siebie ignoranta.
Polacy lubią narzekać ale zwrot how are you przy powitaniu nie jest od tego.

Nie bez powodu terapeuta bierze w PL 200zł/godzine (dla porównania, sprzątanie mieszkani 30zł, obiad w restauracji dla jednej osoby 100zł).
Ktoś cię pyta "co słychać" , "jak leci" a jakiś desperat piwniczniak z którym nie masz bliskich relacji nagle robi wyrzygi emocjonalne i dziwi się że nie zrobisz mu terapi za darmo
Bliski przyjaciel nie musi pytać how are you. Bo już wie od dawna że ten maż choruje. I sam zapyta a co z twoim chorym mężem, a nawet zaproponuje że go podwiezie na badania do innego miasta. A jak zamiast dociekac co u chorego męża, zapyta jedynie how are you, to już sygnał że może nie czuje sie na siłach wnikać w te niuanse choroby i pocieszać cię. Emocje też nie są za darmo. Nie można miec nieograniczoych zasobow empatii i dawac jej kazdej osobie tylko dlatego że chce. Tak jak ze wszystkim warto troche zaoszczedzic dla najblizszych, rodziny.  Lepiej nie emocjonować się życiem sąsiada, a jednoczesnie olać wlasna matke, bo już się wyczerpała empatia i ilosc tego co mozesz z siebie dać w tym określonym czasie. Albo nie mieć serca, czasu i troski wobec siebie tylko ciągle wnikać w kłopoty jakiś randomów których tylk kojarzysz z imienia.

Jak ktoś zaczyna temat i widzi że miny nie wesołe to jego rola wyjasnić intencje. Ciężar żeby być dobrze zrozumianym leży po stronie osoby która zaczyna temat a nie tej której jest narzucony.

To sie chyba czuje. Jak sie spotykasz z kims i po kazdy, spotkaniu czyjesz niesmak i wydrenowanie, za to ta osoba tryska humorem i wyraznie widac, ze podniosla sobie wibracje, to mozna wyciagnac wnioski, ze jej intencje wzgldem ciebie nie sa w porzadku i poprawia sobie nastroj ciebie wpedzajac w kompleksy. Chyba na dluzsza mete nie da sie tego zle odczytac, najlepiej dac czas i obserwowac. Intuicja rzadko zawodzi w tych kwestiach.
Mozna to pozniej wyjasniac z taka osoba ale jak nie dociera, to lepiej podchodzic do takich z duzym dystansem.

Ja może przytoczę zachowanie mojej cioci i wuja, bo bardzo denerwuje mnie ich zachowanie. Wuja ma 70 lat a ciocia 62, mieszkają sami w małym starym mieszkaniu bo córki już odchowane i na swoim. Wuja całe życie był kierowcą ciężarówki, ciocia pracowała w różnych raczej kiepsko płatnych pracach. Nigdy nie byli jakoś bogaci, ale zauważyłam że chcą za takich uchodzić i strasznie się wszystkim przechwalają kiedy do nas przyjeżdżają albo do siebie zapraszają. Wuja ostatnio co rok zmienia sobie samochody i zaraz jak sobie jakiś kupi to nas odwiedza i zaraz mówi o chodźcie, pokażę wam mój samochód i każe nam wsiadać i pokazuje wszystkie funkcje jakie ma ten samochód. Nie są to może jakieś limuzyny, kupuje raczej takie w przedziale 40 000 zł ale dosłownie pokazuje nam że tutaj są podgrzewane fotele a tutaj kamera cofania i tak dalej, nawet pokazuje jakie poduszki sobie kupił. Albo jak jadą sobie na wakacje nad polskie morze lub w góry to opowiadają o tym jakby lecieli na jakieś Malediwy albo coś. Zaraz pokazują zdjęcia domku w jakim mieszkali i opowiadają ze szczegółami co w tym domku było. Jak sobie telefon nowy kupią to zaraz oczywiście o tym wspomną że sobie nowy telefon kupili. Albo ostatnio wychwalali się smartwachem, pokazują go na ręce i mówiąc jakie funkcje ma. Niedawno ciocia do tego starego mieszkania założyła sobie zabudowę kuchenną i oczywiście przed tym musiała do nas przyjechać i się pochwalić że będzie za wszystko 50 000 zł płacić. I później wydzwaniała do mamy żebyśmy koniecznie przyjechały ją odwiedzić bo musimy te nowe meble obejrzeć. Jak pojechałyśmy to otwierała przy nas wszystkie szafy i pokazywała że tutaj się szafki same wysuwają i nie musi głęboko sięgać po talerze. Akurat nie ma tutaj mowy żebym im zazdrościła, bo sama mam o wiele więcej niż oni, no może poza samochodem bo tutaj akurat mam stary mały samochód, ale denerwuje mnie to ich obnoszenie się ze wszystkim co sobie kupują, jakby nie wiem co sobie kupili. A jak widzicie, nie są to nie wiem jakie luksusy. Ja chociaż mam o wiele więcej niż oni, nie wychwalam się bo moja rodzina mnie tak nauczyła się że nie należy się przechwalać tym co się ma.

Niestety tu Cię zmartwie, bo ja nie muszę im niczego zazdrościć, bo sama dziedziczę dom bliźniak i nowoczesne mieszkanie w apartamentowcu, które moja mama akurat teraz wynajmuje. A do tego dziedziczę 23 hektary ziemi po moim wuju który nie miał swoich dzieci a ja jestem jedynaczką więc wszystko przejdzie na mnie. Sama dobrze zarabiam ale nie chodzę i nie przechwalam się na prawo i lewo po znajomych czy rodzinie tym co mam. Niestety, ich córka ma chorego synka który ma zespół aspergera i zbiera na niego pieniądze na różnych zrzutkach i zbiórkach sms. Niestety, ciocia i wuja sobie zmieniają samochody i meble za 50 000 a ich córka się żali mojej mamie, że nie ma pieniędzy  a ciocia i wuja nawet o swoich córkach i wnukach nie wspomną słowem, jakby w ogóle nie mieli dzieci. Ja jeszcze nigdy nie spotkałam ludzi którzy by z taką dokładnością opowiadali innym o wszystkim co mają i co sobie kupują. Ale może takich ludzi jest więcej i jest to normalne.

Musiałam się jakoś odnieść do twojej wiadomości, skoro jedziesz po mnie, że jestem dziwna. Poza tym nie jesteś moją rodziną, ani znajomą, a tak jak napisałam, nie odnoszę się z tym po rodzinie i znajomych. Tak, oczywiście, że już dawno wpłaciłam pieniądze na dziecko kuzynki. A poza tym gratuluję ci bardzo skoro dla Ciebie chwalenie się to normalna rzecz i dobra cecha charakteru. Jedynie zostaje mi pogratulować ci.

Nie będę z tobą dyskutować już na ten temat bo widać że nie warto. Napisałam w pierwszym poście, że nie muszę im zazdrościć bo mam więcej a ty nadal twierdziłaś że im zazdroszczę. Jak widać napisanie komentarza na forum żeby poznać opinię innych na jakiś temat jest przestępstwem. A ja widzę że fałszywa to jesteś ty, bo widać jak zioniesz jadem. A co, może bardzo biedna jesteś? I dlatego taka agresja w moją stronę? Bo chyba jesteś bardzo nieszczęśliwa że tak się mnie czepiasz.

To ty masz bol dupy o to, ze dorosli ludzie wydaja pieniadze nie tak jak sie tobie podoba. Przyszlas sie tu pozalic jak bardzo zli sa ciotka i wujek zeby ich publicznie pohejtowac z obcymi. Nie dostalas tego co chcialas, to dostalas sraczki. Jak sama zauwazylas, forum jest po to zeby wyrazac swoja opinie. Ty wyrazilas swoja o wujostwie a ja swoja o tobie. Btw falsz jest wtedy kiedy jedno mowisz osobie w twarza a za plecami ja obgadujesz, ja tobie mowie prosto z mostu co o tobie mysle, to jest ta roznica.

Jeszcze dodam, obrzydliwa pogarda z ciebie wylazla do biedniejzych ludzi. Moze twoj bol dupy bierze sie stad, ze ciotka i wujek byli spoko jak byli biedniejsi od ciebie i nie mieli sie czym chwalic a jak zaczelo im sie bardziej powodzic na starosc, to juz sa sola w oku?

Mnie sie wydaje, ze nie zalezy od sposobu opowiadania, jesli ktos nie lubi osoby "bogatej" to obojetnie, jak ona bedzie opowiadac, to i tak ten ktos bedzie na nie.

Rozwiązanie jest jedno - otaczasz się ludźmi o podobnym, ewentualnie wyższym statusie materialnym. Wtedy unikniesz zawiści.

Oczywiście, nie da się tak zawsze do końca. Są np. sławne spotkania klasowe. Mi na takim spotkaniu zdarzyła się sytuacja, że pewna koleżanka, na której pytania, co robię, gdzie mieszkam, etc. odpowiedziałam w odpowiedzi stwierdziła 'sprawdzę'  .  Sama jest żoną przy mężu dyrektorze, choć głupia nie jest i w liceum zapowiadała się znacznie lepiej.

A tak generalnie, Polacy mają jednak chory stosunek do cudzych pieniędzy. To jest inaczej niz np. na Zachodzie.

Właśnie o tym mówiłam. Niby udajesz że pieniądze się dla ciebie nie liczą, że jesteś ponad to, że wojek i ciocia są małostkowi, ale sama się z nimi porównujesz. Masz więcej więc jesteś lepsza( XD rzeczywiście wielki sukces wyścignąć 2 dziadków wychowanych na prlowskiej wsi któzy nawet nie potrafią włączyć komputera ). Oni może mają mniej ale cieszą się ze wszystkiego, nawet jakiejś głupoty. Ty niby masz więcej (chociaz w pakiecie z opieka nad rodzicami, bo chyba jeszcze żyją i to dziedziczenie to raczej w czasie przyszłym, żeby trzymać cię w garści ) ale zamiast ich zaprosić żeby obczaili twój ekspres do kawy czy nowy telewizor wolisz iść do nich w gości a potem śmiać się z nich za plecami.
Ja uważam że oni są zajebiści. Takich konkretnych ludzi lubie najbardziej. Cieszą się, pokazują z czego, chcą żeby każdy cieszył się znimi, dają innym radość, a nie jakieś ambiwalentne mimozy, które dzielą spadek przed śmiercią rodziców. Ty sama zapraszasz rodzine żeby się z czegoś z tobą cieszyli, czy jesteś ponad to i zbyt ąę?
Zgadzam się z innymi dziewczynami że troche słoma z butów wyłazi. Nawet randomowi musiałaś wyliczyć swoje wielkie finanse.

Nie.

Jak co drugi watek w sumie ale zawsze to jakis temat zapodany.