Mężczyzna w szponach wszelkich możliwych nałogów - Netkobiety.pl

Można przypuszczać, że u niego jeden nałóg jest zastępowany innym, przy czym mamy uzależnienia destrukcyjne i pozornie niewinne, ale wydaje się, że ów młody człowiek czego się nie dotknie, to będzie szedł w kierunku skrajności.

Oczywiście, że jest słaby psychicznie - inaczej nie wpakowałby się w takie bagno jak wcześniej...

Popadanie w skrajności to objaw niestabilności psychicznej.

sa na grupie wierzace/religijne osoby.  nie przyszloby mi do glowy, ze ktos mi wmowi nalog. gdyby to nie byl katolik, ale zyd to tez bys tak o nim pisala publicznie na forum? pokaz, chetnie to zobacze, tylko bez wykretow teraz.

Już Marks zauważył, że "Religia to opium dla ludu" i coś w tym jest. Ale nie określił, która - bo każda może się nim stać.Ten akurat facet z watku poszedł w katolicyzm, ale to obojętne, mógłby to być również judaizm, buddyzm czy płaskoziemizm. Każda z nich w nadmiarze i fanatyzmie stanowi ucieczkę i odskocznię od problemów jednostki. Jest zresztą pewien b. znany buddysta, niepijący od lat alkoholik który otwarcie mówi o tym, jak ta religia / filozofia go uratowała przed całkowitym stoczeniem się. Ja nikomu nic nie wmawiam, tylko przytaczam pewne znane fakty. Zresztą psychologia to zbadała - nałogowcy b. często wpadają z jednej zależności w inną. Nie znasz niepijących alkoholików, którzy biegają teraz maratony? Ja znam kilku. To ich nowy "nałóg" i chwała im za to.

Zdarzają się takie przypadki i sama znam osobe, która nie pije już 10 lat bez terapii i wiem, ze się nie napije - dla niego alkohol nie istnieje ale ma inne uzależnienia tyle ze mniej szkodliwe i dla jego codzienności i dla jego zdrowia (ale tez myślę, ze do czasu). Czasami takie osoby przechodzą np. w uzaleznienie od kawy czy od jedzenia dlatego do czasu jest to mniej destrukcyjne niż np. alkohol czy narkotyki ...

Znam alkoholików, którzy zachowują trzeźwość i paradoksalnie uzależnili się od wspólnot AA.

Są osoby które są podatne na uzależnienia (ich mózg działa inaczej) i wyglada na to, ze opisywany mężczyzna uzależnil się od kościoła i religii.

Farmer dlaczego moje wnioski są fałszywe a nie Twoje? znam tyle ludzi uzależnionych od kościoła i religii i niestety przez to podejrzewam, ze tak się stało i w przypadku opisywanego mezczyzny.

Poza tym oczywiście ze kościół pełnił w Polsce role społeczna i dawał wsparcie jak i poczucie przynależności/wspólnoty i robił dobra robotę (może i nadal robi ale pewnie już nie na taka skale jak kiedyś), ale to nie znaczy ze nie mamy masy uzależnionych od kościoła i religii ludzi.

Opis nie pasuje do typowego katola.
On się odnalazł we wspólnocie kościelnej.
Są osoby, które codziennie idą na siłownię, on potrzebuje wsparcia duchowego (problemy w domu za młodu?).

Znam osoby uzależnione, które właśnie siłownię traktują jak ratunek przed piciem, kiedy zaczyna ich łamać. Z jednej strony chodzi o zmęczenie, z drugiej o zajęcie głowy czymś, co odciągnie myśli o nałogu.
Kościół jak najbardziej może pełnić tę samą rolę.

Ja znam taką dziewczynę, właściwie kobietę bo ma 40 lat.
Była ochrzczona, I Komunia, Bierzmowanie bo tak wszyscy robili.
Od ostatnich lat podstawówki paliła, piła, coś tam wąchała, seks też jej nie był obcy.
Wychowywała się w rodzinie patologicznej od 2 pokoleń, nikt nie zwracał na nią uwagi, nikt nie zmuszał do nauki, pracy, chodzenia do kościoła.
Była jeszcze niepełnoletnia gdy zamieszkała z jakimś facetem, który ją utrzymywał.
Potem był następny i jeszcze następny.
W wieku tuż po 30 miała wypadek samochodowy. Jechała jako pasażerka ze swoim pijanym partnerem.
Kilka dni nieprzytomna, obrzęk mózgu, operacje.
Wyszła ze szpitala po kilku miesiącach odmieniona.
Zapisała się do jakiejś wspólnoty przy parafii, poszła do pracy, skończyła zaocznie liceum i studium policealne, jakieś dodatkowe kursy.
Twierdzi, że podczas wypadku widziała Jezusa, który wyciągał do niej rękę.
Gdy z nią rozmawiam to wydaje się być normalna.
Tylko ciągle zaczyna tematy religijne, zachęca do korzystania z sakramentów, chodzenia na nabożeństwa.

Ja mam taki w swojej rodzinie. Facet sam z siebie przestał pić nie zmieniając nawet środowiska, w którym żyje. Naprawdę podziwiam go. Zanim to się stało, to zdążył stracić pracę i nawet wystartować po pijaku z rekami do matki, za co zresztą dostał wpierdol od brata. Nie wiem dokładnie, co było powodem zmiany, to daleka rodzina i nie mam z nimi kontaktu na codzień, w każdym razie to już ponad 2 dekady, jak nie pije.

Odważne stwierdzenie. Jesteś pewna że poradziłabyś sobie lepiej, niosąc jego bagaż?

Nałogi są odpowiedzią na emocje, z którymi sobie nie radzimy. Próbą ich zagłuszania, kojenia, itp.
Dlatego odpowiedź na Twoje pytanie:

Brzmi: to zależy.
Jeśli religia pomogła mu, poprzez duchowość, zintegrować swoje traumy, zaakceptować życie, wybaczyć czyli odpuścić wewnętrzne napięcie, wypełnić braki, wtedy człowiek ma duże szanse na udane życie.

Jeśli jest to kolejna próba podczepiania się pod coś by ukoić swój ból, nie idzie za tym prawdziwa transformacja, wtedy to jest kolos na glinianych nogach.

Każdy człowiek jest inny i ma inny zestaw przeżyć, często od nas niezależnych. Ja też wiele przeszłam, ale pomimo tego nie popadłam w nałogi (a mogłabym, jak każdy, tym bardziej, że jestem dda). Wydaje mi się, że to jednak świadczy o pewnej sile psychicznej i odporności. Z alkoholem czy inną używką być może byłoby mi łatwiej, lżej (do czasu), ale nie poszłam tą drogą. I znam ludzi, którzy też w to nie weszli, więc można.

Z tego co mi wiadomo im młodziej się nałogi zacznie, tym trudniej z nimi potem skończyć. Dlatego podziwiam tego młodzieńca i liczę, ze wytrwa w trzeźwości.

No właśnie, interesujący jest ten nagły radykalizm, bohater wątku wydaje się też być właśnie taki. Może inaczej obaj nie daliby rady?...

Twoja wypowiedź jest nielogiczna.
Tak, każdy człowiek jest inny i ma inny zestaw przeżyć. Mimo, że da się wyodrębnić pewne mechanizmy.

Właśnie z powodu tych odmienności porównania tego typu są bez sensu. Nie możesz tego wiedzieć.
A sugestie, jakoby jemu zabrakło siły którą Ty posiadasz, to już tylko kwestia ego.
On też mógłby powiedziec- jestem silny, nie huśtnąłem się na gałęzi mimo że wielu tak zrobiło.
Co z tego wynika? Nic

Mnie się wydaje, że tu nie ma czego zazdrościć jednak.... to człowiek bardzo ciężko doświadczony i zapewne emocjonalnie niestabilny; pytanie jak długo wytrwa w wierze...

A o co chodzi?

początków I końców ludzie nie mają podobnych a co dopiero ten okres pomiędzy...

wpływ otoczenia sporo zmienia

Wpaść w poślizg łatwo, dobrze jest wyjść, a kontrolować to już w ogóle sztuka

prawda, dlatego on poszukuje wsparcia wspólnoty, a taką znalazł akurat w kościele.

On może odejść od kościoła, ale wtedy będzie potrzebował innego źródła wsparcia.

Sądzę, że bardzo ważne jest, żeby miał w sobie wystarczająco dużą motywację, a ta w równie dużym stopniu może zależeć od tego, co ogólnie dzieje się w jego życiu. Ludzie nałogami zabijają pustkę, brak celów, stres. Jeśli jest się samemu i bez celów na przyszłość, to jest trudno, a że tacy ludzie na trudności znajdują właściwie jedno uniwersalne rozwiązanie, to...

Dlatego sądzę, że wspólnota kościelna w założeniu ma mu dać wsparcie i to wspomniane wcześniej iluzoryczne poczucie bezpieczeństwa. Iluzoryczne, bo często jest tak, że wystarczy, że obsunie mu się jeden kamień, a on wywoła całą lawinę. Nałóg to ciągła walka samego ze sobą, do tego dochodzą wyuczone mechanizmy, które tę trudność potęgują. Terapia pomaga przełamywać te mechanizmy, ale też w porę wychwytywać niebezpieczeństwo, żeby nie posunąć się krok za daleko.

Ciekawie prawisz, Smutna. Też doszłam do podobnych wniosków - on na pewno jest narcyzem, bo uwielbia mówić o sobie, sam przyznał że zawsze lubił "czuć się lepszy" i być obiektem zazdrości innych. Być może jest też psychopatą, nie wiem, nie znam go dobrze. Może o tym świadczyć niestabilna osobowość i ekstremalne jazdy w jedną czy druga stronę. Masz rację w tym, że nie miał kiedy i jak poznać tak naprawdę siebie i tego, czego potrzebuje,, czego pragnie - a teraz odrobić się tego już absolutnie nie da, za późno. Jego skrzywienia położyły się cieniem na całej jego przyszłości, pomimo iż on oczywiście twierdzi inaczej, ale nawet jak mówisz, na imprezę nie pójdzie bo co, ma soczek popijać? naprawdę mu współczuję, ale... na pewno lepiej trzymać się od niego z daleka, zwłaszcza jeśli chodzi o związki - jego ewentualna kobieta będzie miała z nim wyjątkowo ciężki żywot. W ogóle wydaje mi się, że taka osoba powinna pozostać samotna, aby nikomu nie szkodzić. No ale zobaczymy, co się w jego życiu wydarzy jeszcze.

Nieprawda, można być tzw. narcystycznym psychopatą, poczytaj o ciemnej triadzie. Ale oby rzeczony facet nim nie był...

No to załóżmy, że na pewno jest narcyzem, to i tak już wystarczająco wredny typ...

Chyba masz racje. Ja się na tym nie znam i używam tych określeń w sensie mowy potocznej.
Jest na pewno zapatrzony w siebie bo tworzy swoją legende i pilnuje odpowiedniego wizerunku(osoby nawróconej, religijnej, która wyszla z tragicznej sytuacji obronną ręką).
Jest też mało zorientowany na innych i empatyczny.  Swiadczy o tym fakt ze z szeptem nie są zbyt blisko a wyciąga rzy niej najgorsze brudy. I to była jakaś uroczystość rodzinna (pogrzeb??) a on zamiast w niej uczestniczyć to ględzi o sobie. Tak jaby nie kumał że szeptem może mieć coś ciekawszego do roboty niż jego psychoanaliza.

Zależy od kobiety. Dla takiej która oczekuje ciepła, stabilizacji, jakiejś przyszłościowej relacji to na pewno kiepska sprawa. Ale są takie kobiety które są skrzywione i przesadnie empatyczne. Nawet seryjni mordercy mają fanki i biorą śluby za kratami. Myślę że idealnie wpasował się w środowisko kościelne, bo taka pobożna, zahukana, miła, wycofana, niezbyt wymagająca i doświadczona dziewczyna może się nim zafascynować. Niektórzy lubią żyć w cudzym cieniu.

taka dziewczyna jak z tego wątku: https://www.netkobiety.pl/t133066.html ma vibe osoby która by na coś takiego poszła. On ma kryzys wiary/nałogu/zły humor to ona rzuca wszystko w kąt i leci dbac o jego potrzeby emocjonalne. Jej sie nabijaja dobre uczynki i przeświadczenie o swojej wyższości emocjonalnej i wspaniałomyslności, jemu ego i własna legenda rośnie.

Jako ex seksoholik pewnie każdą kobiete potraktuje rutynowo. Trudno i soebie wyobrazić co by ta kandydatka na partnerke musiała umieć żeby się nie nudził przy niej.
Nie rozuiem jako można traktowac kobiece ciało przez tyle lat jako narzedzie bezosobowej masturbacji, a potem "pyk" przelaczyć pstryczek w mózgu i nagle to ciało i bliskość staje się cementem spajającym 2 osoby. Może zadzwoń do niego i zapytaj w moim imieniu? z chęcią ci opowie a ja zaspokoje swoją ciekawość

czym się różni uzależnienie od swobodnej relacji? eeee tym ze jedno jest uzależnienieniem...?
rozumiesz zw piwko z kolegami to co innego niż alkoholizm? ojj jacus. podszedlas mnie. juz zapomnaialam jakim jestes nudnym rozmówcą. ja odpadam. wole jak mój rozmówca rozumie co mowie i trzyma się tematu

fajny był wątek ale jacus juz ostrzy na niego kły ;_;

szkoda. mogła powstać terenowa grupa net kobiet i zbierać dla nas informacje IRL.
wydaje mi sie ze wiele osób nie docenia jaka skale może mieć seksoholizm. slyszalam o gościach którzy są w stanie uprawiać homo seks mimo ze są hetero, albo z kimś o aparycji kloszarda tak ich ciśnie.

Zapytałaś o płaszczyznę emocjonalną i etyczno-moralną. Jak można ciało kobiety traktować jak...przedmiot do de facto masturbacji. No to ci odpowiadam: można bez problemu, bo po prostu w grę nie wchodzą uczucia wyższe, a elementy kompulsywnego zaspokajania potrzeby nałogu. Nie ma tu mowy o bliskości, namiętności, zażyłości i emocjonalnej więzi. Jest zwierzęce rżnięcie. Dostarcza wrażeń na płaszczyźnie fizycznej - dotyk, smak, wrażenia sensoryczne, ale to wszystko. Prosta, fizyczna podnieta bez komponenty emocjonalnej.

Jak się ludzie umawiają na ONS to nie z powodu miłości, nie z poczucia potrzeby emocjonalnej bliskości, ale dlatego, że chcą się ruchać z kimś miłym dla oka. To wszystko. Raz, drugi, trzeci - fajnie - są wrażenia, jest różnorodność, ekscytacja i cała reszta. Ale jak jest to raz enty, to przestaje to bawić. Zmienia się twarz, ale to wszystko. Wrażenia sensoryczne bledną, bo granica przyjemności się przesuwa. Emocjonalnie > flat line.

Okazjonalnie pojawiają się wyrzuty sumienia czy obrzydzenie do siebie samego. Ale to nie zawsze i jest zależne od podłoża, motywów takiego postępowania.

Po odstawieniu i odwyku masz niejako sensoryczny i psychosomatyczny reset.

Czemu tak nie hojrakowałaś w tematach kiedy partnerka okazywała się eks-prostytutką lub utrzymanką? Bo jak facet uzależniony, to śmieć, ale kobieta to miała prawo robić co chce i facetowi nic do tego? Bo co było, a nie jest, to jest przeszłością, która nie ma znaczenia (ale tylko w przypadku kobiet) ?

była kiedys taka sprawa w UK ze jakiś znany aktor/piosenkarz został przyłapany jak robił loda bezdomnemu w kiblu i mu za to zapłacił. nie pamiętam dokładnie.
kilku gej celebrytow miało sprawy o nagabywanie do seksu za kase jakiś losowych ludzi w parkach, kiblach itp.
na reddicie był wątek gdzie facet pisał ze mimo ze jest hetero to chodzi do klubów dla gejów bo tam łatwiej o seks.
miałam kolegę który Jeszcze przed liceum chodził na prostytutki.
uzaleznienie to cos więcej niż częsty seks. u twojego znajomego mogło to nie miecc az takiej formy, a nawet gdyby to pewnie i tak się nie przyzna.

ps. jacus. reddit  sex addiction worst thing you did for sex. wygoogluj, poczytaj , wróć jak ochloniesz...
tu przykład https://www.reddit.com/r/pornfree/comme … i_am_very/
gość pisze ze uprawiał sex z facetami mimo ze mu się nie podobają. pewnie jak pkkopuesz dojdziesz do gorszych reczy niż sex z menelem.

Jacek, napisałam: " slyszalam o gościach którzy są w stanie uprawiać homo seks mimo ze są hetero, albo z kimś o aparycji kloszarda tak ich ciśnie".
Ty obalasz teze: "kazdy seksoholik musi uprawiać seks homo, podrywac meneli i spaśc na samo dno drabiny społecznej".
reality check: jesteś głupi.

Pierdolisz. Zachowania skrajne nie mają większego związku z samym nałogiem, a z innymi zaburzeniami, które do nałogu w ogóle doprowadziły.