Związek a pieniądze - Netkobiety.pl

Ja nie pracuje z wyboru, ale to sie niedlugo zmieni jak bede prowadzic wlasna dzialalnosc.

Skoro obawiasz się rozczarowania z jego strony, to po co z tym zwlekać, bo im dłużej zwlekasz, to tym większy lęk w sobie hodujesz. A i tak nie jest ta konfrontacja z faktami do uniknięcia, skoro planujecie wspólne życie.
O pieniądzach w związku w pewnym momencie mowić się powinno, ale trzeba to też umieć robić. Na spokojnie i rzeczowo.
Poza tym być może masz z powodu niskiej samooceny, o której wspominasz zbyt czarne wizje, które niekoniecznie muszą się ziścić.

Jak długo jesteście parą? Dziwne,że to nigdy nie wyszło w rozmowie, pewnie dla niego jest nieistotne ile zarabiasz, ale sama powinnaś powiedzieć przy jakiejś okazji, dzisiaj byś się nie stresowała. Małżeństwo to wspólność, więc nie dzieli się nic po połowie, więc tu nie powinnaś się martwić
Gorzej z mieszkaniem, idziesz do niego mieszkać, czyli nic tam nie będzie Twojego, będziesz dobrze się z tym czuła?
Do tego, dlaczego nie zamieszkaliscie razem przed ślubem, bo wtedy byście się przekonali czy będziecie się dogadywać, również w sprawach finansowych.
Rzucasz się na głęboką wodę.

Facetów to nie obchodzi zwykle, ile zarabiasz. Normalnie bierz jego kasę i nic się nie martw. Jak będziesz dobrą żoną, to sam Ci da.

Zwlekasz raczej dlatego, że obawiasz się wspólnego mieszkania, a po ślubie jakoś to będzie...
Musicie krótko się znać, jak Ty z takim strachem chcesz wchodzić w małżeństwo, nawet szczerze z nim nie rozmawiasz, tylko swoje obawy zamiatasz pod dywan, tym samym nie jesteś szczera, żeby tylko ten ślub zaliczyć.
Wiesz, że też są rozwody, więc nie powiem mu bo mnie zostawi jest niedojrzałe i nieodpowiedzialne.
Jak Ty chcesz funkcjonować w związku, będziesz się trzęsła całe życie w obawie, żeby Cię  nie zostawił, to droga do nikąd...

Tez tak mysle

Rowiniez dziwie sie, ze jeszcze nie rozmawialiscie o tym. Zbierz sie na odwage i spytaj/powiedz jak to bedzie wygladac/wyglada.

Rozwiniesz? Trochę tego nie kumam. Chodzi o to, czy ktoś żyje „ponad stan”, czyli nie patrzy ile zarabia i wydaje więcej niż ma dochodu, zadłuża się i takie tam? Czy np. masz swoje zdanie, co jest „uzasadnionym” wydatkiem?

PS. Autorka trochę się tu zachowuje jakby miała 15 lat. Niedojrzałość bije po oczach.

Przede wszystkim nie dojrzałaś do związku a tym bardziej do ślubu jeśli nie potrafisz otwarcie rozmawiać ze swoim facetem...

Ano drugie przed ślubem wskazane jest żeby razem zamieszkać. Ty zwlekasz z przeprowadzką i na co liczysz, że po ślubie magicznie się wszystko samo poukłada? Wtf? Co Ty w ogóle masz w głowie? Jeśli do tego ślubu dojdzie to będziesz miała większe problemy niż kasa...

Trochę chyba wyciągnęliście pochopne wnioski.... z narzeczonym rozmawiać otwarcie na wiele ważnych kwestii, tylko problem mam z rozmową o pieniądzach, bo tak miałam zawsze, tak zostałam wychowana - że o tym nie wypada mówić.

Generalnie problem jest taki, że on był kiedyś mocno naciągany przez dziewczynę na pieniądze. Wiedziałam o tym po części od niego, po części od jego znajomych. I nie naciągam go sama w żaden sposób - od początku związku za wszystko płacimy po połowie. W małżeństwie też tak będzie - tak mamy ustalone. Chcę mieć 3 kont, gdzie na to trzecie będziemy wpłacać co miesiąc na życie, resztę odkładać. Wiem też, że w trudnej sytuacji typu ciąża czy coś, jakbym nie mogła chwilowo pracować, to mnie nie zostawi samą z opłatami itd.

Jednak też widzę, że jest bardzo oszczędny, rozumiem, zbiera na określone cele. Też jestem oszczędna, nie wydaję dużo, zapisuję swoje wydatki, by wszystko mieć pod kontrolą. Wesele finansujemy po połowie. Problemem jest po prostu to, że kiedyś zarabiałam bardzo mało (trochę ponad najniższą), potem jakiś czas jeszcze gorzej. Teraz zarabiam więcej - ok 6k, co dla mnie jest dość znacznym "skokiem w przód" i już dość ok pensją. Jednak wiem, że dla niego nie. Bo kiedyś wypowiedział się o takiej pensji jak o niskiej... dlatego obawiam się poruszyć ten temat tym bardziej. Skoro wiem, jak ocenia taką kwotę... dążę cały czas do rozwoju, w przyszłości pewnie będzie to wyższa kwota w tej branży. No ale teraz mam tyle. Odkładam ile mogę. Jednak wiem, że jemu i tak nie dorównam. Kiedyś za to jak miałam bardzo niską pensję, miałam pewne wydatki konieczne, co spodowało, że bardzo mało mogłam wtedy oszczędzać. Teraz nadrabiam. Jednak wiadomo, koszty wesela są obecnie przeogromne. Będzie mnie na nie stać, ale duża część oszczędności na nie pójdzie + to co zostanie to pewnie uzna za "mało". Przeraża mnie po prostu, że on planuje duże koszty (inwestycje typu mieszkanie) w dość szybkim tempie, co ja bym wolała odkładać więcej czasu, żeby kredyt był mniejszy. A jak zamieszkam z nim, to jeszcze mniej uda mi się odkładać. Boję się generalnie, że będę uznana jako "kula u nogi" i że po latach będzie mi wypominał, że wszystko jest jego, że sama mało się dołożyłam czy coś w tym stylu (znam to z domu od rodziców).

Przecież pieniądze przekładają się na WSZYSTKO w życiu. A Ty piszesz, że TYLKO o tym nie umiesz rozmawiać. To znaczy o niczym...
Wiesz co to znaczy wspólność małżeńska? Chyba, że od razu planujecie intercyzę. To faktycznie musisz siebie zabezpieczać w razie niepowodzeń.

To tym bardziej powinnaś o tym rozmawiać przed ślubem, żeby nie obudzić się z ręką w nocniku.
Nie zasłaniaj się tym, że zostałaś tak wychowana, że nie rozmawia się o pieniądzach, bo chyba teraz już myślisz samodzielnie, więc powinnaś wiedzieć, że w związku pieniądze nie mogą być tematem tabu.
I o swoich obawach powinnaś z nim rozmawiać również dla swojego spokoju, bo co będzie dalej...

Jak mówił o kupnie większego mieszkania w krótkim czasie, to od razu powinnaś powiedzieć, co o tym myślisz, a Ty chowasz głowę w piasek.
Co mu powiesz jak konkretnie wyjdzie z taką propozycją po ślubie, będzie miał uzasadnione pretensje, że jak o tym mówił przed ślubem, to nie zaprzeczałaś, wyjdziesz na kombinatorkę.

co wam do tego, ze zmieszkaja dopiero po slubie? to ich decyzja. przez wieki ludzie zamieszkiwali dopiero po slubie. i te zwiazki byly  napewno trwalsze niz dzisiaj. dzis prawie wszyscy mieszkaja ze soba przed, wiec zdazyli sie "przetestowac" a i tak sie rozchodza. jakby mieszkanie ze soba bylo gwarancja czegokolwiek.. nieformalne zwiazki trwaja 3-5 lat, rozwody  dopiely juz 50%? i wszyscy ze soba mieszkali przed.

Nie chodzi o fakt zamieszkania razem przed ślubem, chodzi o fakt, że nie potrafią ze sobą rozmawiać na temat finansów, a planują ślub

Jeśli masz 6k netto to radzisz sobie lepiej niż większość Polaków, bo średnia krajowa jest niższa (dla etatowców). To jest wystarczająca kwota, żeby opłacać normalne życie we dwoje po 50%. Media, czynsz, jedzenie - taniej we dwoje niż solo. Jak to możliwe, że mieszkając z rodzicami (więc pewnie stołując się też za ich kasę) nie jesteś w stanie sporo odłożyć? No chyba że jesteś w stanie, ale chciałabyś odkładać 5k, a odkładasz 3k i się za to biczujesz, jak z tą pensją. Po pierwszym poście myślałam, że masz minimalną.

ALE: skoro nie umiesz powiedzieć partnerowi o swoich obawach odnośnie nierównych finansów, to nie jesteś gotowa na małżeństwo. Serio nie masz się czego bać, założę się, że większość Polaków wręcz marzy, żeby żona przynosiła do domu 6k zamiast robić tylko straty. W Polsce wciąż masa kobiet nie pracuje i wisi finansowo na mężach, a ty masz kompleksy, że zarabiasz ponad średnią, kosmos jakis.

ps. jak się potoczyła sprawa z kuzynką?

chyba brutto

Mężczyzn nie interesuje ile zarabia kobieta.
Ważne są inne rzeczy.

Owszem, mężczyźni patrzą na pieniądze, zarówno na to co kobieta posiada jak i ile zarabia. Autorko MUSISZ szczerze pogadać ze swoim facetem o tym i to jak najprędzej. Omówcie jak wyobrażacie sobie wspólne życie pod względem finansowym bo inaczej możesz grubo się przejechać... On wygląda na sknerę, a to wróży bardzo źle. Oby nie stało się jak w moim ostatnim przypadku, kiedy po 2-3 mcach znajomości odpowiedziałam szczerze o swojej sutuacji mężczyźnie, który już zdążył wyznać mi miłość - gdy dowiedział się jak skromnie żyję, z dnia na dzień mnie zostawił..... Byłam zszokowana tą sytuacją i już dałam sobie spokój z szukaniem kogokolwiek...

Kasssju po prostu zniknął, przestał się odzywać. Okropne to było, ponieważ ewidentnie o kasę poszło, nic innego co miałoby się wtedy wydarzyć nie potrafię wskazać.

Jestem pewna na 99% że poszło o mój status materialny, ponieważ widywałam go później niejednokrotnie na mieście i zawsze był sam, i z tego co widzę tak jest do dziś, a minęły prawie 3 lata. Oczywiście próbował mnie potem zagadywać "po koleżeńsku", ale olałam go totalnie. Dupek i tyle, dodam że wykształcony, dojrzały (zdałoby się) człowiek. Ech...

Sam nie należał do bogaczy, więc zapewne szukał kobiety zamożniejszej od siebie. Co do mnie to tak, z nikim już się nie spotykam, dałam za wygraną, nie mam sił i nerwów a poza tym kończę zaraz 49 lat... Jestem realistką.
Ale nie róbmy offtopu. Autorce wątku radzę szczerość i przemyślenie, czy ten facet w ogóle nadaje się na jej męża.

Czyli nie myślałeś że temat jest prowokacją gdy laska pisała że boi się wyjawić swoje zarobki facetowi z którym planuje ślub ale jak napisała że zarabia 6k to jest to provo

No sorry ale 6k nawet netto to mało i rozumiem dziewczynę.

Jeśli on 20, to jest duża różnica, jednemu by to nie przeszkadzało, drugiemu tak.

Czy 6 k netto to dużo czy mało... hmm wszystko się rozbija o porównanie i przyzwyczajenia. Jeżeli facet ma 20 na rękę  kobieta 6 to faktycznie mało. Jeśli facet zarabia 3 netto, a kobieta 6 to już dużo. Jeśli rodzina ma 6 k na miesiąc to cholernie mało. Także punkt widzenia,zależy od punktu siedzenia.

Oceniając, że Autorka skończyła studia i ma te 6 tys netto, a ktoś bez wyższego wykształcenia ma te 4/5 netto to faktycznie mało zarabia.

Dodam, że powyższa kwestia nie jest istotna w tym temacie (tak na marginesie), Autorce niewiele to wniesie