Gdzie jest granica - Netkobiety.pl

Witam
Znam ją i domyślam się, że dziś awantura i nerwy były przeze mnie. Zaczęło się od tego, że najmłodszy jej syn chciał jechać na stadion i na rozgrywki z okazji Dnia Dziecka.
On zawsze wstaje z fochem, zaspał i ona musiała go odwieźć. Z tego powodu wstała i była zdenerwowana (łagodnie to ujmując).
Z mojego punktu widzenia, spodziewała się że ja go odwiozę. Ale z powodu tego, że ja nie wykazałem chęci, zaczęła latać po mieszkaniu, że syn organizuje jej wolny czas. Zaczęła trzaskać drzwiami, krzyczeć, zabraniać synkowi wyjścia wieczorem na koncert.
Jak pojechała,po jakimś czasie zadzwoniła czy przyjadę na stadion. Ja powiedziałem że nie, jej syn od jakiegoś czasu nie słucha się,jest arogancki, kłamie,zaczyna obracać się w towarzystwie starszych kolegów. Ja nie mam w tej kwestii nic do powiedzenia,mam się nie wtrącać. Więc nie uczestniczę w jego życiu sportowym, przestałem się tym interesować.
Ona sądziła, że jednak przyjadę. Niestety nie pojechałem. Czytałem sobie nową książkę, zrobiłem obiad i czekałem w domu.
Jak wróciła to oczywiście foch i że nie będziemy na żaden temat rozmawiać.
Powiedziała, że się ulało i nie będzie już mi nic wyjaśniać.
Zostawiłem ją w spokoju, chociaż przykro mi się zrobiło. Wiem, że czasem jak ma kłopot to zachowuje się w ten sposób.
Tym razem nie chce mi wyjaśnić o co chodzi. Ja faktycznie od kilku dni jestem na zwolnieniu lekarskim i miałem okazję trochę więcej czasu poświęcić dla siebie. Oprócz tego jestem jakiś przybity, mam mało siły, jednak mimo wszystko byliśmy u znajomych w gościnie, w piątek cały dzień spędziliśmy razem.
A dziś taki obrót spraw, że płakać się chce. W dodatku pisała, że może dobrze byłoby odpocząć od siebie....
Rozwaliło mnie to i czuję,jakbym w łeb obuchem dostał.
Obawiam się, że nie mam siły już dalej walczyć. Moje wszystkie cele i pragnienia są związane z nią, jej dziećmi. A w zamian za to otrzymuję takie przykre komunikaty.
Pozdrawiam Was wszystkich i czekam na Wasze opinie w tym temacie.