Walczyć czy odpuścić? - Netkobiety.pl

Po pierwsze dlaczego podzielenie się swoimi rozterkami z bliskimi miałoby świadczyć że jesteś "słabym facetem"? Właśnie przez takie myślenie mamy w Polsce rekordowe wskaźniki samobójstw wśród mężczyzn

Po drugie, czy Tobie ta aktualna sytuacja odpowiada? Walczyć ale o kogo? Dziewczyna ewidentnie nie jest jeszcze gotowa na relację ale nie chce stracić kontaktu z Tobą, bo pewnie wie, że oczekujesz albo związku albo niczego, nic pomiędzy. I wygląda na to że już podjęła decyzję.

Rozmawiałem ze znajomą parą, Ona twierdzi, że czas pójść dalej bo sam niepotrzebnie się blokuję, On, że na starą miłość potrzebna jest nowa. I tak w kółko, dlatego potrzebuję porady z zewnątrz.

Absolutnie nie odpowiada mi ta sytuacja i staram sobie powoli to wszystko układać, sam przestałem szukać kontaktu z racji, że wiem, iż kobiety nie lubią mieć wszystkiego na tacy, tracą zainteresowanie. Gdzieś tli się we mnie nadzieja, że odpuściłem i jej może mnie zabraknąć, ale raczej nie nastawiam się.

Rozmawiałem ze znajomą parą, Ona twierdzi, że czas pójść dalej bo sam niepotrzebnie się blokuję, On, że na starą miłość potrzebna jest nowa. I tak w kółko, dlatego potrzebuję porady z zewnątrz.

Absolutnie nie odpowiada mi ta sytuacja i staram sobie powoli to wszystko układać, sam przestałem szukać kontaktu z racji, że wiem, iż kobiety nie lubią mieć wszystkiego na tacy, tracą zainteresowanie. Gdzieś tli się we mnie nadzieja, że odpuściłem i jej może mnie zabraknąć, ale raczej nie nastawiam się.

Jasne, staram się zachowywać normalnie, "cześć", jak trzeba porozmawiać to na zupełnym luzie choć wewnątrz coś mnie blokuje, natomiast nie pokazuję tego.

Mój błąd, ale chyba zbyt dużo alkoholu i ubzdurałem sobie,  że bawi się z innymi lepiej niż ze mną. Do końca wszystkiego nie pamiętam, ale wyjaśniliśmy to, przeprosiłem. Sama doceniła to, że potrafię przyznać się do błędu.

Raczej nic nie zauważyłem, a jestem dość ostrożny. Przez ostatni okres nadal spędzaliśmy wspólne wieczory, w innym przypadku sama by do tego nie dążyła. Ale...w obecnych czasach są różne możliwości, może pojawił się ktoś z dawnych lat, o kogo zabiegała, pojawiła się szansa i stąd krok wstecz ode mnie. Wszystko jest możliwe.

No nic, myślę, że najlepszy rozwiązaniem będzie odcięcie się, nie czekać na nic, odpuścić. Niestety ciężko mi już sobie wyobrazić pierwszy krok z mojej strony po tylu rozmowach, ale jeśli Ona tego nie zrobi to tak miało być. Pozostanie spotykanie się w pracy, ale z czasem mam nadzieję te emocję miną. I masz rację, uśmiech, przywitanie, traktowanie jak każdą inną kobietę. Tyle mi pozostało.

Czasem trzeba zrobić krok wstecz, jeśli chce odpocząć i zobaczyć czy nadal jej mnie brakuje to uszanowałem tą decyzję. To chyba normalne ?

Podjąłem rozmowę raz, powiedziałem, że nic na siłę, że jeśli coś się kończy to trzeba to zaakceptować, czas pokaże. Ale gdzieś tam z tyłu głowy mam myśli, że nie do końca wszystko zostało wyjaśnione szczerze. Zastanawiam się nad dzisiejszym wieczornym spotkaniem, jeśli nadal będzie taka sama reakcja to wtedy będę pewien, że czas odpuścić. Myślisz, że warto podjąć tę rozmowę czy już zostawić  skoro padły pewne ustalenia ?

Nie zakładaliśmy oboje związku, ale zaczęliśmy się bardzo do siebie zbliżać, żadne z nas tego nie planowało. Oczywiście była bliskość, intymność. Nie potrafię ocenić czy to jest uczucie czy po prostu przyzwyczajenie i nagłe odcięcie, przez to jestem zagubiony, stąd mój post na forum. Może masz rację, ale nie mam żalu po poprzedniej relacji, czasem spotykam moją byłą kobietę i normalnie potrafimy porozmawiać, bez żadnych emocji z mojej strony - myślę, że to nie jest powód.

Jasne, dziękuję, myślę, że czas się z tym pogodzić. Odpuszczam dzisiejszą rozmowę. Czas ruszyć do przodu!