POMOCY! - Netkobiety.pl

Znajdź kolejnego żonatego, co za problem?

W pewnym sensie los załatwił za ciebie sprawę z którą nie potrafiłaś lub nie chciałaś sobie poradzić przez 6 lat. Teraz jest ci ciężko, ale to minie. I to nieprawda że nie masz szans na nic dobrego w  życiu, tylko spójrz realnie na swoją sytuację, tak z boku. Masz dopiero 45 lat, nic nie piszesz o tym, czy masz jakąs rodzinę, dzieci, ale przecież kogoś bliskiego w ogóle masz? Jesteś dla kogoś ważna, komuś potrzebna, więc nie wbijaj sobie do głowy farmazonów o końcu wszystkiego. Pewnie naprawdę go kochałaś, ale czy dla niego ty byłaś ważna? Na tyle pewnie na ile spełniałaś jego oczekiwania jako kochanka, bo dla niego żona i tamta rodzina była jednak nieco ważniejsza. Otrząsnij się i zacznij wreszcie żyć dla siebie, spelniać swoje pragnienia i cieszyć się życiem, bo naprawdę trochę jeszcze masz do przeżycia. Na tym polega życie, że to co dziś wydaje nam się beznadziejne i nie widzimy dla siebie szans, za jakiś czas staje się dziwnie nieważne, nieistotne, a już na pewno nie warte przelanych kiedyś łez.
Trzymaj się, będzie dobrze.

Solomonka, dziękuję za słowa otuchy. Dzieci niestety nie mam, poprzedni partner (bez zobowiązań) też zmarł. Z bliskich osób zostali rodzice i siostra.

Peter 4x
Nie takie to proste. W moim wieku nie ma wolnych facetów. Jak to mówił mój przyjaciel: faceci po 40 są albo zasrani, albo zajęci. Może to ordynarne stwierdzenie, ale jakaś prawda w tym jest. Nawet patrząc wsród moich znajomych: jeden wolny kolega ma problem z alkoholem, drugi problemy psychiczne. Albo ja po prosu nie miałam szczęścia:( Zatem ten żonaty przyjaciel przy nich był jak książę z bajki. Owszem trochę pokłamał na początku, że mieszka sam. Pózniej wyszło, że pogodził się z żoną i wrócił do domu. A ja już zaczełam się do niego przywiązywać.

Po co od razu te generalizacje? Nie widać niczego poza zajętymi i tymi "za*anymi? Strasznie mnie takie uogólnienia dobijają i bardziej jestem skłonny przypuszczać, że to z osobą "wybierającą" jest coś nie tak..

No, bo oczywiście ci młodsi, nawet o kilka lat pewnie nie wchodzą w grę, chociaż nawet człowieka się nie pozna..

Olinka - w pewien sposób miałam z nim ułożone życie.

Prowadzę działalność gospodarczą, na początku było bardzo ciężko. Pomógł mi w najtrudniejszym okresie, pomógł otworzyć biuro, zmobilizował. Zachęcał, wspierał, mówił: będzie dobrze. Dla mnie - osoby, która nigdy nie otrzymała takiego wsparcia to było coś niesamowitego. Podnosił mnie gdy upadałam, mówił: nie poddawaj się.

Owszem, nie był ze mną na co dzień, ale dawał więcej dobra, niż często dają mężowie swoim żonom. Dlatego tak bardzo żal...

Skup się na pracy, bo teraz jesteś sama i nikt ci już w niczym nie pomoże jakby co.
Przeżywasz żałobę, ale to minie. Może poproś lekarza o jakieś łagodne środki abyś łatwiej to zniosła, ale tak naprawdę to czas jest najlepszym lekarstwem.
Nie rozklejaj się, nic dobrego z tego nie przyjdzie. Możesz gdzieś wyjechać na urlop? Z jakąś dobrą koleżanką np. Oderwanie się od tych myśli chociaż na kilka dni, dobrze by ci zrobiło.

Przeżywasz śmierć bliskiej Ci osoby, jakby nie było, nawet patrząc na okoliczności. Skoro dla Ciebie był to związek, mimo tego, że on był żonaty, to przeżyj jego śmierć jak śmierć partnera. Potrzebujesz tego po prostu jako człowiek. Nie rozmyślaj o przeszłości przez pryzmat tego co było kiedy żył. On nie żyje. Ten fakt teraz musisz zaakceptować.

Boję się, że jest już za pózno na układnie sobie życia...I że zostaną tylko wspomnienia. Mam potrzebę szukania kontaktu z jego znajomymi... Nie wiem jednak, czy jest to dobry pomysł, bo z oczywistych względów raczej nie miałam u nich dobrych notowań.

Pozostały sprawy zawodowe. Współpracowaliśmy razem. Nie wiem, czy jego rodzina będzie teraz ze mną współpracować... Nie wiem, czy oni wiedzą o naszym związku. Moje życie to wielka niewiadoma...

To są zupełnie normalne konsekwencje wchodzenia w bliskie relacje z zajętymi mężczyznami. Niemniej on był Ci bliski i teraz musisz przeżyć żałobę, dobrze byłoby, abyś zrobiła to świadomie. Poczytaj o jej etapach, dzięki czemu będziesz rozumieć co się z Tobą dzieje, a to z kolei pozwala przejść przez ten trudny proces nieco łagodniej.

Przecież ci ze zobowiązaniami też umierają :-/

Co tu jest „problemem”? To, że ktoś bliski zmarł, czy, że ta osoba była w formalnym związku z kimś innym?

Problemem jest, że zmarł, a był z autorką w nieformalnym związku. Ze zobowiązaniami też umierają, ale  coś po sobie zostawiają.

To dopiero pierwsza strona .