Zwodził, 4 lata patrzenia i chodzenia za mną i nic? - Netkobiety.pl

A co z Twoim partnerem?

Swoją drogą jak gość Cię śledzi, jeździ za Tobą, zna Twój rozkład dnia, to naprawdę nie uważasz tego za powód do... strachu? Ja bym zgłosiła stalking, a nie jarała się, że on mnie podrywa.

Autorko, ale chyba nikt nie będzie Cię tutaj oceniał, chociaż fakt, jesteś w związku, a dostałaś obsesji na punkcie jakiegoś kawalarza.
Jesteś ofiarą pickupingu. Jeśli interesuje Cię co to takiego, to wejdź sobie na YT na Tatianę Mitkowa i wpisz tytuł czym jest pickupingu, jest u niej na kanale całkiem sporo odcinków na ten temat.
Ja nie będę wyjaśniała Ci tego tutaj na forum, bo jakiś czas temu napisałam kilka zdań na ten temat w wątku innej autorki i ktoś tu na mnie napadł, że pisze bzdury. Nie mam ochoty znowu przez to przechodzić.
Po prostu poczytaj sobie na ten temat, posłuchaj prostych jak konstrukcja cepa wyjaśnień Tatiany i będziesz wiedziała, co Ci zrobiono i dlaczego tak się czujesz
Zła wiadomość to taka, że niestety ale będziesz musiała pójść z tym na terapię i to do takiego terapeuty, który specjalizuje się w przemocy.
Sama nie wyjdziesz z tego na pewno.
Do dzieła.

Mizoandryczka napisał/a:

Lady Loka napisał/a:

A co z Twoim partnerem?

Swoją drogą jak gość Cię śledzi, jeździ za Tobą, zna Twój rozkład dnia, to naprawdę nie uważasz tego za powód do... strachu? Ja bym zgłosiła stalking, a nie jarała się, że on mnie podrywa.

Ale on mi się niestety podoba. Zapamiętałam chcąc nie chcąc jego rejestracje jak tak czekał. On nie robił tego codziennie tylko co jakiś czas. Czasem zaszpanowal ruszył z piskiem opon czy coś. Nie bałam się bo kiedyś chłopak obcy wtedy tez tak czekał gapil się aż w końcu się ze mną zapoznal. A ten przestal już jeździć. Boli mnie ze nie chcial się nawet poznać. Teraz jeździ za następna nie oceniajcie mnie. Tak wiem nadepnął mi na ego jestem pusta zakompleksiona teraz już totalnie i egoistka. Jak mogłam tak się dać omotać?

A czemu mam nie oceniać?
Świadomie uwikłałaś się w to, a potem w romans. A w domu czeka facet. Tak, jesteś egoistką. Może partnerowi pokaż ten wątek, co? Żeby miał świadomość tego, z kim sypia.

Czyli jak stalker Ci się podoba, to jego zachowanie już nie jest chore i nienormalne tylko fajne, bo Cię na pewno podrywa? I teraz przeżywasz, że stalker przestał Cię stalkować?

Szczerze to powinnaś iść na terapię.

Lady Loka napisał/a:

Mizoandryczka napisał/a:

Ale on mi się niestety podoba. Zapamiętałam chcąc nie chcąc jego rejestracje jak tak czekał. On nie robił tego codziennie tylko co jakiś czas. Czasem zaszpanowal ruszył z piskiem opon czy coś. Nie bałam się bo kiedyś chłopak obcy wtedy tez tak czekał gapil się aż w końcu się ze mną zapoznal. A ten przestal już jeździć. Boli mnie ze nie chcial się nawet poznać. Teraz jeździ za następna nie oceniajcie mnie. Tak wiem nadepnął mi na ego jestem pusta zakompleksiona teraz już totalnie i egoistka. Jak mogłam tak się dać omotać?

A czemu mam nie oceniać?
Świadomie uwikłałaś się w to, a potem w romans. A w domu czeka facet. Tak, jesteś egoistką. Może partnerowi pokaż ten wątek, co? Żeby miał świadomość tego, z kim sypia.

Czyli jak stalker Ci się podoba, to jego zachowanie już nie jest chore i nienormalne tylko fajne, bo Cię na pewno podrywa? I teraz przeżywasz, że stalker przestał Cię stalkować?

Szczerze to powinnaś iść na terapię.

Dziękuje za cenne rady. Może będziesz miała „szczęście” spotkać takiego człowieka będąc w związku ciekawe jak wtedy będziesz śpiewać. Heh

Pomylenie z poplątaniem, jakiś pickuping jak pisała Ulle z domieszką syndromu sztokholmskiego autorki i całym spektrum zaburzeń obsesyjno - kompulsywnych.

Autorko, zrobiłaś bardzo źle że odstawiłaś leki i zaniechałaś leczenia.

Powiem ci jeszcze, że dzięki Bogu nie wdałaś się z romans z tym faciem, bo nic dobrego by z tego nie wynikło. On jest mocno zaburzony tak wynika z twojego opisu, a gdyby dołożyć jeszcze do tego twoje "niedoskonałości", to wyszedłby z tego jakiś temat na kryminał, bo na pewno nie na film romantyczny. Możliwe, że ten facet coś tam skumał mimo swojego zaburzenia i po prostu nie chciał się pakować w bliższą relację z tobą. Czuł po prostu, że jak się dobierze dwóch z lekka niedoskonałych najoględniej mówiąc, to sprowadzi to na oboje tylko całą masę kłopotów. Pewnie jakieś doświadczenie w tym temacie już ma i z jakąś zaburzoną, ale jednak swoją własną logiką wybiera swoje "ofiary" tak, aby mieć w przyszlości jak najmniej problemów z nimi. Ciebie obserwował wystarczająco długo aby sobie poukładać, że lepiej zostawić cię w spokoju.

Apelowanie do twojego rozsądku i honoru pewnie nic nie da, więc apeluję, abyś się naprawdę leczyła. Zrob to dla siebie, bo to co się stało odkryło w tobie wiele zaburzeń o których pewnie nawet nie miałaś pojęcia.

Popatrz na to tak - stwierdził, że u Ciebie nie ma szans, jest za słaby. Taki sobie utwórz obraz w głowie, znajdź korzystne dla swojej samooceny wyjaśnienie i tego się trzymaj.

Marlin Monroe też w dzieciństwie uważała się za brzydka dziewczynkę, w szkole dzieci nasmiewaly się z niej, bo nosiła grube brzydkie okulary, miała fatalna fryzurę i chodziła pod ścianami, zastraszona, ponieważ matka wmawiała jej, że do niczego się nie nadaje. Udało jej się uciec ze swojego środowiska i też w wieku 17-tu lat, a potem stała się ideałem kobiecego piękna. Do dziś w niejednym gabinecie, w niejednym prywatnym domu jakiegoś faceta wiszą plakaty z jej wizerunkiem

Masz po prostu kompleks na punkcie swojego wyglądu i ciągnie się to goofno za Tobą od dzieciństwa.
Dlatego wolałabyś, żeby nawet przeleciał Cię jakiś ospermiony oblech, niż żebyś myślała o sobie, że nie chciał Cię z powodu Twojego wyglądu.
Coś bardzo złego i niszczącego Ciebie ciągle w Tobie siedzi.
Naprawdę wróć na terapię, bo ta sprawa znowu zatruje Ci kawał życia.
W dzieciństwie leczyłas się osiem lat.
Teraz pora wrócić do gabinetu terapeuty.

Mizoandryczka napisał/a:

perydot napisał/a:

Popatrz na to tak - stwierdził, że u Ciebie nie ma szans, jest za słaby. Taki sobie utwórz obraz w głowie, znajdź korzystne dla swojej samooceny wyjaśnienie i tego się trzymaj.

Owszem takie wytłumaczenie byłoby idealne ale To ja okazałam się za słaba dla niego.

Nie chodzi o to jaka jest prawda tylko jak Ty ją sobie wytłumaczysz. Zresztą nie znasz wersji tego faceta, też może mieć różne powody, ale to nieważne. Ważne jest jak kontrolujesz swój umysł i tłumaczysz emocje...musisz znaleźć jakieś ochrony samej siebie.

Potrzebuje porady jak zapomnieć, jak odzyskać samoocenę.
Jestem w związku. Byłam szczesliwa jeszcze 2 i pół roku temu. Nie szukałam nikogo na boku.

ulle napisał/a:

Czyli dręczą Cię demony przeszłości.

Myślę, że powinnaś odciąć się od myślenia, że miarą Twojej wartości, jako kobiety są faceci.
U Ciebie doszło już prawie do narcyzmu, bo Ty odbijasz się w facetach, niczym w lustrze. Jeśli przez jakiś czas nie masz dowodów na to, że podobasz się facetom, wówczas wpadasz w prawdziwą panikę i znowu myślisz o sobie, że jesteś najbrzydsza. Porownujesz się non stop do innych kobiet. Ta jest ładna, ta przeciętna i Ty wyglądasz o niebo lepiej niż ona, ciągle, ciągle patrzysz na wygląd ludzi.
Podejrzewam też, że dbasz o siebie ponad miarę, może nawet kompulsywne.
Może nawet masz elementy narcyzmu i do dokładnie na punkcie swojego wyglądu.
Po domu, gdy nikt Cię nie widzi możesz chodzić w byle czym i byle jak wyglądać, ale i tak nie przechodzisz obojętnie koło żadnego lustra, bo ciągle musisz kontrolować swój wygląd.
Bez makijażu nie wyjdziesz nawet ze śmieciami, bo miałabyś wrażenie, że jesteś goła i że każdy, kto Cię minie od razu pomyśli sobie "ale ona brzydka".
Idąc ulicą ciągle jesteś spięta, bo wydaje Ci się, że wszyscy ludzie patrzą na Ciebie i oceniają Twój wygląd, że śmieją się za Twoimi oczami.
Gdy masz adoratora wtedy tylko potrafisz czuć się pewniej, bo masz jakby potwierdzenie tego, że możesz się komuś podobać.
Sama sobie podobasz się i nie podobasz zarazem. Dlatego właśnie, że w dzieciństwie piętnowano Cię właśnie za wygląd. Zamykano Cię nawet w szkolnej toalecie i robiono inne świństwa, żeby tylko jak najskuteczniej Cie zniszczyc.
Masz więc dzisiaj syndrom uwięzienia w klatce, sama siebie więzisz, bo innego sposobu na życie nie znasz, takiego sposobu na życie nauczono Cię w dzieciństwie.
Nabawilas się fobii społecznej, bo ciągle wydaje Ci się, że w najmniej oczekiwanym momencie spotkasz tego faceta, on na Ciebie spojrzy, a Ty w danej chwili możesz wyglądać fatalnie i wtedy on pomyśli sobie " ale brzydka baba, jak mogłem się nią interesować?", to wywołuje u Ciebie paniczny lęk,cze on odkryje, jaka jesteś naprawdę i nawet gapić się na Ciebie przestanie.
Jesteś więc na dobrej drodze do tego, by mieć różne nieprzyjemne doznania somatyczne przed wyjściem z domu albo już poza domem. Możesz np zlewać się potem, dostawać drgawek, czerwonic się itd, o ile już nie masz tego wszystkiego.

Czy się mylę?

Znowu trafiłaś w sedno. jak Ty to robisz??? Ja nie mam elementów narcyzmu tylko zaburzenie osobowości narcystyczne. Nie do wyleczenia. I to nie jest fajne jak wskazuje nazwa. To koszmar nałogi, zmienne nastroje, częste zmiany partnerów, uzaleznienie od opinii. Jako tako się trzymałam lata z jednym partnerem. A teraz to.
Miewam czasem ataki paniki, odruch wymiotny. Przez tego gościa. On mi tak robił ze raz na ulicy się wgapial a następnym razem jechał o tej godzinie co do minuty co ja chodziłam i nawet nie spojrzał. A potem znów gapienie czekanie. Udawał ze coś koło auta robi.
Gach się gapił nawet jak wstrętnie wyglądałam jeździłam tam gdzie pracuje jak od lat. Nieraz z lekko rozmytym makijazem czy z tłusta cera włosy brzydko ułożone byl mi po prostu obojętny. A on wyłaził mimo to i się gapił. Pomyślałam ze obniżył wymagania albo coś.
Widzisz mam takie dwie kolezanki one są ładne kiedy z nimi idę i on się gapił myślałam ze zmienił obiekt. Ale sprawdziłam ze jednak nie. Wiem ze to chore. Chciałam żeby się ze mną umówił po tym by mi wszystko przeszło. Myślałam ze jak mnie zaprosi na insta to mi przejdzie. Z tym tez się ociągał czułam się gorsza od każdej która zaprasza.
A wiecie co jest śmieszne w tym?
Ze zanim on zaczął tam pracować tez się na mnie iinny gość gapił tyle ze nie robił tył cyrków, nie udawał niczego, nie zachowywał sie głośno jak ten, nie wpadał we mnie ani nie jeździł. I był mi obojętny. Przystojny ale obojętny. Tak jak ten na początku.
Jest ładna pogoda a ja Wam głowę zawracam. Powinnismy wyjść z domu a nie siedzieć na forum. Gdzie rozgrzeballam swoją kupę z przeszłości.

Salomonka napisał/a:

Pomylenie z poplątaniem, jakiś pickuping jak pisała Ulle z domieszką syndromu sztokholmskiego autorki i całym spektrum zaburzeń obsesyjno - kompulsywnych.

Autorko, zrobiłaś bardzo źle że odstawiłaś leki i zaniechałaś leczenia.

Powiem ci jeszcze, że dzięki Bogu nie wdałaś się z romans z tym faciem, bo nic dobrego by z tego nie wynikło. On jest mocno zaburzony tak wynika z twojego opisu, a gdyby dołożyć jeszcze do tego twoje "niedoskonałości", to wyszedłby z tego jakiś temat na kryminał, bo na pewno nie na film romantyczny. Możliwe, że ten facet coś tam skumał mimo swojego zaburzenia i po prostu nie chciał się pakować w bliższą relację z tobą. Czuł po prostu, że jak się dobierze dwóch z lekka niedoskonałych najoględniej mówiąc, to sprowadzi to na oboje tylko całą masę kłopotów. Pewnie jakieś doświadczenie w tym temacie już ma i z jakąś zaburzoną, ale jednak swoją własną logiką wybiera swoje "ofiary" tak, aby mieć w przyszlości jak najmniej problemów z nimi. Ciebie obserwował wystarczająco długo aby sobie poukładać, że lepiej zostawić cię w spokoju.

Apelowanie do twojego rozsądku i honoru pewnie nic nie da, więc apeluję, abyś się naprawdę leczyła. Zrob to dla siebie, bo to co się stało odkryło w tobie wiele zaburzeń o których pewnie nawet nie miałaś pojęcia.

Rozsądku ani honoru już nie mam. Leki nic nie dawały prócz tego ze mnie otępiały. Gachowi nie przeszkadzają alkoholiczki ani namolne kobiety. Bierze każdą. Wiem bo z jedna taka która sama pisze do facetow był przez chwile i ją olał. To koleżanka znajomej. Mnie boli co innego… ze nawet gdybym miała powiedzmy borderline a była w miarę ładna to wdalby się chociaż w chwilowy romans. A tak byłam za brzydka… śmiali się ze mnie kiedyś z wyglądu i z mojego zaburzenia. To mój czuły punkt.

Lady Loka może nie spotkałaś takiego faceta jak ten? Łatwo wydawać osądy jak się nie szło w cudzych butach. Mnie tez inni nie interesowali. Nawet ci przystojni. Ot widzę ze są ładni odpowiem grzecznie odmowie jak zagada czasem i tyle. A tamten dopiero po 2 latach zrobił mi sieczkę z mózgu. Splawialam innych. Tak samo kolegów tamtego. Na niego mówią pies na baby. A mnie jakoś nie chciał… nawet do zabawy

Mizoandryczka napisał/a:

ulle napisał/a:

Czyli dręczą Cię demony przeszłości.

Myślę, że powinnaś odciąć się od myślenia, że miarą Twojej wartości, jako kobiety są faceci.
U Ciebie doszło już prawie do narcyzmu, bo Ty odbijasz się w facetach, niczym w lustrze. Jeśli przez jakiś czas nie masz dowodów na to, że podobasz się facetom, wówczas wpadasz w prawdziwą panikę i znowu myślisz o sobie, że jesteś najbrzydsza. Porownujesz się non stop do innych kobiet. Ta jest ładna, ta przeciętna i Ty wyglądasz o niebo lepiej niż ona, ciągle, ciągle patrzysz na wygląd ludzi.
Podejrzewam też, że dbasz o siebie ponad miarę, może nawet kompulsywne.
Może nawet masz elementy narcyzmu i do dokładnie na punkcie swojego wyglądu.
Po domu, gdy nikt Cię nie widzi możesz chodzić w byle czym i byle jak wyglądać, ale i tak nie przechodzisz obojętnie koło żadnego lustra, bo ciągle musisz kontrolować swój wygląd.
Bez makijażu nie wyjdziesz nawet ze śmieciami, bo miałabyś wrażenie, że jesteś goła i że każdy, kto Cię minie od razu pomyśli sobie "ale ona brzydka".
Idąc ulicą ciągle jesteś spięta, bo wydaje Ci się, że wszyscy ludzie patrzą na Ciebie i oceniają Twój wygląd, że śmieją się za Twoimi oczami.
Gdy masz adoratora wtedy tylko potrafisz czuć się pewniej, bo masz jakby potwierdzenie tego, że możesz się komuś podobać.
Sama sobie podobasz się i nie podobasz zarazem. Dlatego właśnie, że w dzieciństwie piętnowano Cię właśnie za wygląd. Zamykano Cię nawet w szkolnej toalecie i robiono inne świństwa, żeby tylko jak najskuteczniej Cie zniszczyc.
Masz więc dzisiaj syndrom uwięzienia w klatce, sama siebie więzisz, bo innego sposobu na życie nie znasz, takiego sposobu na życie nauczono Cię w dzieciństwie.
Nabawilas się fobii społecznej, bo ciągle wydaje Ci się, że w najmniej oczekiwanym momencie spotkasz tego faceta, on na Ciebie spojrzy, a Ty w danej chwili możesz wyglądać fatalnie i wtedy on pomyśli sobie " ale brzydka baba, jak mogłem się nią interesować?", to wywołuje u Ciebie paniczny lęk,cze on odkryje, jaka jesteś naprawdę i nawet gapić się na Ciebie przestanie.
Jesteś więc na dobrej drodze do tego, by mieć różne nieprzyjemne doznania somatyczne przed wyjściem z domu albo już poza domem. Możesz np zlewać się potem, dostawać drgawek, czerwonic się itd, o ile już nie masz tego wszystkiego.

Czy się mylę?

Znowu trafiłaś w sedno. jak Ty to robisz??? Ja nie mam elementów narcyzmu tylko zaburzenie osobowości narcystyczne. Nie do wyleczenia. I to nie jest fajne jak wskazuje nazwa. To koszmar nałogi, zmienne nastroje, częste zmiany partnerów, uzaleznienie od opinii. Jako tako się trzymałam lata z jednym partnerem. A teraz to.
Miewam czasem ataki paniki, odruch wymiotny. Przez tego gościa. On mi tak robił ze raz na ulicy się wgapial a następnym razem jechał o tej godzinie co do minuty co ja chodziłam i nawet nie spojrzał. A potem znów gapienie czekanie. Udawał ze coś koło auta robi.
Gach się gapił nawet jak wstrętnie wyglądałam jeździłam tam gdzie pracuje jak od lat. Nieraz z lekko rozmytym makijazem czy z tłusta cera włosy brzydko ułożone byl mi po prostu obojętny. A on wyłaził mimo to i się gapił. Pomyślałam ze obniżył wymagania albo coś.
Widzisz mam takie dwie kolezanki one są ładne kiedy z nimi idę i on się gapił myślałam ze zmienił obiekt. Ale sprawdziłam ze jednak nie. Wiem ze to chore. Chciałam żeby się ze mną umówił po tym by mi wszystko przeszło. Myślałam ze jak mnie zaprosi na insta to mi przejdzie. Z tym tez się ociągał czułam się gorsza od każdej która zaprasza.
A wiecie co jest śmieszne w tym?
Ze zanim on zaczął tam pracować tez się na mnie iinny gość gapił tyle ze nie robił tył cyrków, nie udawał niczego, nie zachowywał sie głośno jak ten, nie wpadał we mnie ani nie jeździł. I był mi obojętny. Przystojny ale obojętny. Tak jak ten na początku.
Jest ładna pogoda a ja Wam głowę zawracam. Powinnismy wyjść z domu a nie siedzieć na forum. Gdzie rozgrzeballam swoją kupę z przeszłości.

No to nieciekawie, skoro przez wszystkie te niemiłe doświadczenia ze swojego życia doszłaś już do zaburzenia narcystycznego.
Wiem, że tego nie da się wyleczyć.
Jednak skoro jesteś tego świadoma, to na terapii mogłabyś nauczyć się takiego funkcjonowania wśród ludzi, żeby Tobie było dobrze, a innym z Tobą łatwiej się żyło.
Narcyzmu, jak obie wiemy, nie pozbedziesz się do końca życia.
Ciężko będzie Ci się żyło.
Ten ruchacz nie jest Twoim celem. On jest tylko pretekstem do tego, byś miała kogo się czepić, niby to zapełniając sobie życie. Ty uważasz, że masz puste życie i nic nie warte i dlatego zrobiłaś z tego ruchacza wielką figurę w swojej głowie i nią się karmisz.
Jeśli zniknie ten ruchacz będziesz czuła, a zresztą już czujesz, bo jakby nie patrzył, on nagle przestał gapić się na Ciebie, będziesz czuła wielka pustkę i nic, ale to dosłownie nic na pewno Cię nie pocieszy.
Co z tego, że rozumowo jesteś w stanie ogarnąć swój problem, skoro w praktyce jesteś niczym dziecko zagubione we mgle.
Jak ja to robię?
Nie wiem jak, ale parę osób, w tym nieoceniona Izabella napisali mi kiedyś, że jestem specjalistka od narcyzów.
Może i tak jest, bo miałam dobrego nauczyciela, byłego faceta i dzięki wrodzonej empatii oraz inteligencji emocjonalnej nauczyłam się myśleć tak, jak on. Sporo jego sposobow myślenia przejęłam od niego i dlatego wiem, jak rozumują tacy ludzie.
Sama wygrzebywalam się z układu z kimś takim i wiedziałam, że aby mi się powiodło muszę nauczyć się jego myślenia, by zawsze być kilka kroków przed nim. Gdybym  tego nie pojęła i nie nauczyła się takiej strategii dzisiaj może już bym nie żyła, bo dostałabym jakiegoś zawału albo wylewu przez te wszystkie przezycia, jakie fundował mi tamten związek. Ja po prostu walczyłam o swoje życie, więc musiałam zmądrzeć w ekspresowym tempie.
Dlatego teraz wiem to wszystko i doskonale rozumiem przez co przechodzisz.
Siedzę teraz w ogrodzie, toteż nie tracę pięknej pogody, tylko uatrakcyjniam sobie relaks pisząc z Tobą, bo myślę sobie " Boże, jak to dobrze, że ja nie mam już takich problemów".
Niewiele można dla Ciebie zrobić, bo Ty wszystko wiesz i rozumiesz, a ze swoimi demonami musisz poradzić sobie tytaniczną wręcz praca nad sobą. Wiem z autopsji, że inaczej nic nie zmienisz.
Najważniejsza sprawą jest, byś potrafiła pogodzić się z tym, że ten konkretny ruchacz nie chciał Cię przelecieć.
Gdyby to zrobił, to fakt, masz rację, z mety by Ci przeszło. Bo Tobie nie chodzi o to, żeby Cię przeleciał, bo taka masz ochotę na niego. Tobie chodzi tylko i wyłącznie o Ciebie samą.
Wytłumacz więc sobie, że bardziej opłaca Ci się nie być przez niego przeleciana, gdyż mogłabyś dzisiaj zmagać się z jakąś chorobą, która on zostawiłby Ci w podarunku.

Wiem co nieco o nim. Uwodzi i sypia z roznymi kobietami nie jest nieśmiały choć na takiego czasem wyglądał na ulicy. Zauważyłam ze kobiety same go zaczepiają na instagramie.

GOSTY napisał/a:

Wiem co nieco o nim. Uwodzi i sypia z roznymi kobietami nie jest nieśmiały choć na takiego czasem wyglądał na ulicy. Zauważyłam ze kobiety same go zaczepiają na instagramie.

Dalej przestałem czytać. Wiedziałaś, więc miej pretensje tylko do siebie. Chociaż przed czymś takim w 100% nigdy — ja czy Ty — się uchronić nie da.

Ten tłusty druk, odbiera Ci JAKIEKOLWIEK prawo do użalania się. To był Twój świadomy wybór.

Moim zdaniem.

Takich kobiet też nie brakuje, i też mógłbym się użalać

Daj se siana.

Spróbuj Sake i przejdzie Ci... tak na chwilkę.

A później... szpital...

To jak seks z 芸者.

https://kotobank.jp/word/%E8%8A%B8%E8%80%85-58883

NIE WIEDZIAŁAM. Myślałam ze to taki dziwak trochę nieśmiały albo z problemami psychicznymi. Nawet wyglądał na wrażliwego. Taki szczupły młody chłopak o pięknych oczach. Dużo później się niestety dowiedziałam… od ludzi. Zreszta wystarczyło znaleźć go potem na insta.
Widzisz Tobie tez łatwo osadzać a co jakby Ciebie rozkochała tak kobieta? Znając Twoje klucze i wiedząc co zadziała? Jeszcze jakby wyglądała na wrażliwa? Udawała ze się zauroczyła w Tobie tak wiarygodnie… i co? Nie wzięłoby Cię? Taka 100 % w Twoim typie. Bo mnie nie brało 2 lata włażenia pod oczy i stawania może metr przede mną, te oczy…. Koleżanka powiedziała raz, jak on się na ciebie patrzył…. Jest piękny. I ze wyglada jak archanioł.
Byłam pewna ze się w końcu do mnie odezwie, przecież tracił na to czas, paliwo.

Salomonka napisał/a:

Mizoandryczka napisał/a:

Tak. Dokładnie/ nie chodzi o ochotę tylko o moja samoocenę kobiecość. Której juz praktycznie nie ma. Ciężko się pogodzic ze byłam za brzydka. Oczywiście mam prawo nie podobać się facetom. Tylko po co zwodził? Owszem niewerbalnie No i co z tego? Jakby wam się taki trafił w waszym typie gwarantuje zakochanie albo obsesje. On niejedną tak zakręcił. Naliczyłam kilka takich zakręconych. Gach pierwsze 2 lata nic nie wskórał. Nie wszedł mi do głowy a później jakby złamał mi system. Aż taka łatwa nie jestem żeby od spojrzenia się zakochać. Ja go teraz nienawidzę za to co zrobił mi z głowa.

Nie byłaś za brzydka, bo by się tobą w ogóle nie zainteresował. On tylko wie jakie laski może wyrywać nie narażając się na nieprzewidywalne konsekwencje. Dostatecznie długo cię obserwował żeby wiedzieć, że jesteś niezrównoważona i masz zaburzenia nie mniejsze od niego, więc odpuścił. W sumie nawet ci  niczego nie obiecał a ty już świrujesz, więc nie opowiadaj że gdyby cię przeleciał, to odeszłabyś spokojnie do rządka tych "zaliczonych" i nigdy więcej by cię nie zobaczył. Dopiero byś zrobiła western i mogę się założyć, że bez krwi by się nie obeszło. Facet już miał tyle tego towaru, że wie jak stąpać, aby nie nadepnąć na minę, a ty byłaś właśnie taką miną. Co ja mówię; byłaś. Ty wciąż jesteś.

Dobrze się kryje ze swoimi zaburzeniami. W domu dopiero widac.

GOSTY napisał/a:

Mizoandryczka napisał/a:

NIE WIEDZIAŁAM. Myślałam ze to taki dziwak trochę nieśmiały albo z problemami psychicznymi. Nawet wyglądał na wrażliwego. Taki szczupły młody chłopak o pięknych oczach. Dużo później się niestety dowiedziałam… od ludzi. Zreszta wystarczyło znaleźć go potem na insta.
Widzisz Tobie tez łatwo osadzać a co jakby Ciebie rozkochała tak kobieta? Znając Twoje klucze i wiedząc co zadziała? Jeszcze jakby wyglądała na wrażliwa? Udawała ze się zauroczyła w Tobie tak wiarygodnie… i co? Nie wzięłoby Cię? Taka 100 % w Twoim typie. Bo mnie nie brało 2 lata włażenia pod oczy i stawania może metr przede mną, te oczy…. Koleżanka powiedziała raz, jak on się na ciebie patrzył…. Jest piękny. I ze wyglada jak archanioł.
Byłam pewna ze się w końcu do mnie odezwie, przecież tracił na to czas, paliwo.

Daj mi jego adres Wytłumaczę mu to, postaram się! "Grzecznie" mu to wytłumaczyć!

ALE cytat mówi za siebie. Mówi jedno: To, że wiedziałaś, bo sama TO TU powiedziałaś.

Po prostu tego chciałaś.

Więc teraz nie ściemniaj.

I nie obrażaj "psychicznie chorych" czy "dziwaków". 

BO nie jeden z nich jest normalniejszy, niż Ci się wydaje

"Ona to psychiczna jest"

Słyszę to prawie, co dzień.

Wiesz kiedy się dowiedziałam? Może po roku mojego chorego zaślepienia, obsesji i paranoi.
Mi to nie przeszkadzało ze sprawiał wrażenie nienormalnego. Zreszta jakze by mogło? Sama się leczę. Tylko takie sprawiał wrażenie na początku.
Dam Ci jego insta Ale na żywo jakbyś go poznała to byś przepadla. Nie umiem określić jak szybko. Ale zaczęłam go obserwować co robi z kobietami. Jak tracą rozum. Nie jestem jedyna. Jeszcze moja koleżanka powiedziała o nim ze wyglada jak archanioł Gabriel wiesz wygląd to może mieć anielski… a w środku… jakas inna dziewczyna powiedziała na niego ten przystojny. On sobie zdaje sprawę z tego jak wyglada i jak działa na kobiety i jeszcze je nakręca żeby traciły rozum. Czytałam o słowiańskich demonach. On jest latawcem. Jak nic.

GOSTY napisał/a:

Mizoandryczka napisał/a:

Dobrze się kryje ze swoimi zaburzeniami. W domu dopiero widac.

A tak konkretnie, to o jakich "zaburzeniach "mówisz? Jak to się nazywa?

Bo "zaburzenia" podlegają leczeniu!

Więc na jakiej podstawie, to mówisz? Jaką masz wiedzę w tym zakresie?

Jakie badania zostały wykonane?

Jak na razie, to tylko Ty piszesz dziwne rzeczy. I nikt więcej!

Skoro prawie wszytko wiedziałaś, to jakie masz zaburzenia?

Mam zaburzenie osobowości. Robili mi test na osobowosc i wyszło. F60.8 Do tego miałam rozmowy z lekarzami. Tego nie da się wyleczyć. Mogę się wspomagać paychoterapia i lekami. Co jakiś czas wpadam w silna depresje nerwice i muszę brać leki. Do tego stabilizatory nastroju albo neuroleptyki. To już grubo. Czy jest się czym szczycić?
Czy mam urojenia? Niestety nie wydawało mi się to co on wyprawiał. Wolałabym by okazało się to urojeniami byłoby łatwiej się pogodzic.

Gosty kobiety się o wiek nie pyta

ulle napisał/a:

Skoro zdiagnozowano u Ciebie zaburzenie narcystyczne, to nie dziw się temu, że tak masz, mam na myśli Twoje zachowania związkowe.
Tego nie da się wyleczyć. Wiesz o tym doskonale.
Jesteś jednak tego świadoma i dlatego możesz nauczyć się z tym żyć, żeby nie krzywdzić innych i siebie oczywiście.
Myślę, że narcyzmu nie da wyleczyć się tabletkami, ponieważ jeszcze takich nie wynaleziono. Możesz jednak chodzić na terapie, chociaż nawet terapeuci uważają, że to syzyfowa robota.
Czy ja mam coś z narcyza?
O tak, mam na pewno, jak każdy człowiek zresztą, jednak ja mam tego chyba troszkę więcej. Ja potrafię myśleć, jak narcyz i czasem wykorzystuje tę umiejętność np tu na forum. Zawsze wtedy, gdy chce otworzyć komuś szeroko oczy. Może ktoś z forumowiczów to widzi, a może nikt, nie wiem.

Zawsze przyciagalam, mówiąc oględnie, trudnych facetów, ponieważ ci myślący i zachowujący się normalnie nudzili mnie, gdyż ich potrafiłam rozpracować bardzo szybko i jedli mi z ręki. Traciłam więc do nuch szacunek, stawali się dla mnie aseksualni i kończyło się, zanim się zaczęło.
Natomiast gdy trafiałam na trudnego zawodnika byłam w swoim żywiole, ponieważ zmuszana byłam do myślenia.
W przeciwieństwie do Ciebie nigdy nie pociągali mnie ruchacze, jacyś nałogowcy czy inni tego typu. Ja wolałam nietuzinkowych, ekstrawertycznych tzn musieli oni mieć jakieś mega kontrowersyjne poglądy religijne lub polityczne, specyficzny styl ubierania się, jakieś niezwykle cechy charakteru albo zainteresowania, musieli wyróżniać się z tłumu, żebym ja mogła być dumna z takiego faceta. Z ruchacza nie byłabym dumna i dlatego tacy nigdy mnie nie pociągali.
Z wyglądem u mnie było i jest tak, że akurat nie mam żadnych kompleksów. Od dziecka mówili o mnie jaka piękna Cyganeczka, zawsze miałam ogromne powodzenie i mimo wieku ciągle podobam się facetom. W ostatnich miesiącach miałam ich trzech, ale jeden bardziej beznadziejny od drugiego, a ten trzeci to już całkowita porażka.
Autorko, życzę Ci dobrej nocy. Może rano obudzisz się w dobrym nastroju.

W Polsce czarne się bardziej podobają. A jak już masz czarne oczy to masz wszystko. Mi tez się czarne bardziej podobają.

Ja się zastanawiam kto tu naprawdę jest ofiarą stalkingu a kto prześladowcą

Mizoandryczka napisał/a:

Gach zaczął wrzucać zdjęcia z różnymi kobietami i łowi na to nastepne.

Niezła z niego laska, co?