Teściowa? - Netkobiety.pl

Chłodne, praktycznie ich nie ma. Nad czym nie ubolewam, bo nie widzę powodu dla którego miałybyśmy sobie wchodzić w drogę skoro się nie lubimy.
Nie rozumiem tego udawania rodzinnych relacji na siłę.

Ja z moją nie kłócę się i rozmawiam w miarę normalnie ale nie lubię przebywać w jej towarzystwie i w przyszłości raczej będę jej unikać żeby nie dochodziło do niepotrzebnych kłótni. Ona jest osobą która chce wszystkim rządzić i układać każdemu życie wg swoich pomysłów a ja nie potrafię się mocno przeciwstawić bo nie chce kłótni dlatego staram się jak najrzadziej z nią widywać i rozmawiać.

Trudny temat
Niby fajna kobita, ale wolałabym, zeby mniej sie wtrącała w nasze zycie. Moze spowodowane to jest tym, ze mąz jest jedynakiem.. staram sie brać na to poprawkę, ale jednak czasem jest to męczące. Całe szczeście, ze mieszkamy dosyć daleko od siebie, zostaje kontakt telefoniczny i odwiedziny od czasu do czasu.

Z teściowa? Okropnie.  Mieszkam już od 5 lat z moim narzeczonym w jego rodzinnym domu  w czerwcu bierzemy ślub.  Tesciowa mieszkała ze swoim konkubentem u niego ale po jakiś 4 latach wróciła do domu w którym mieszkamy my . Dom ten wyremontowaliśmy No mozna powiedzieć że poprostu doprowadziliśmy do do takiego stanu ze można spokojnie mieszkać i nie bać się że podłoga się zapadnie czy coś spadnie z sufitu. Od samego początku jak mieszka  z nami nie mogę się z nią dogadać. Mamy 2 letniego synka który jest bardzo ruchliwy to tu sobie nabije siniaka to tu się uderzy. Jakiś czas temu musieliśmy spędzić kilka dni w szpitalu bo miał zabieg na jajeczka a teraz okazało.sie. ze musi nosić okularki .. teściowa za każdym razem powtarza ze mój syn wiecznie cierpi . Jak tylko usłyszy ze on płacze to zaraz wbiega do mojego pokoju żeby skontrolować co się dzieje . Ona jest osobą która cały czas na wszystko się obraza i wiecznie coś jej nie pasuje . Wpierdziela się z butami w nasze życie i tylko potrafi pouczać i krytykować.  Obraża się średnio 5 razy w miesiącu na 4 5 dni za każdym razem .... nie można się wogole z nią dogadać nie potrafi żartować i wiecznie wszystko przekręca. Udaje ofiarę za każdym razem jak się pokłócimy... dzwoni po rodzinie i mówi jaka to ja jestem nie dobra i jak zle się zajmuje dzieckiem . Cały czas mowi ze nic nie robię ze leżę na łóżku ze całe życie jestem śpiącą.  A prawda jest taka że ona pół dnia.lezy na kanapie i ogląda swoje seriale . Nie wiem co znia zrobią ale mam już dość tej kobiety.. nie da się z nią żyć.  Dodam że ma 63 lata i miała 14 dzieci z czego chyba 3 nie wychowywała bo ich nie chciała a jej dzieci wiecznie chodzily za nią jak takie kaczuszki do jej koleżanek u których siedziała pół dnia i nawet nie gotowała obiadów.  ( wiem z opowieści starszego rodzeństwa) nigdy się nimi nie zajmowała tylko oni zajmowali się sobą nawzajem .

Też bym tak chciała.  Niestety nie wszyscy mają tak dobrze .

Też bym tak chciała.  Niestety nie wszyscy mają tak dobrze . :)

Ehh ile razy już były podobne tematy na forum? Kiedy ludzie nauczą się że NIGDY, PRZENIGDY nie inwestuje się w cudze. Ja też miałam propozycje żeby iść zamieszkać do mieszkania które tesciowa kupiła i wyremontowała i stało puste (nadal stoi bo nie chce nikomu wynająć bo zniszczą) ale w życiu bym na to nie poszła bo wiem jak by się to skończyło. Wolałam wziąć kredyt niż siedzieć na czyjejś łasce i niełasce

Gdybyśmy nigdy u teściowej nie mieszkali to myśle ze relacje byłyby dużo lepsze. Niestety popełniłam ten życiowy błąd ze zgodziłam się na mieszkanie u teści na czas budowy domu i długo zaciskałam zęby żeby się nie kłócić, nie obrażać. Jednak pewne rzeczy zostają w głowie i ciężko zapomnieć. Wieczne komentarze, głupie rady i pomysły. A właściwie ich narzucanie bo jej zdania zaczynaja się od „a to sobie zrobicie tak”. Moja teściowa i ja to dwa różne światy - ja sie wychowałam w mieście, mam wykształcenie i dobra prace, dużo pracuje, nie narzekam na pieniądze i lubie prowadzić wygodne życie. Moja teściowa typowa kobieta ze wsi, orobiona, która do dziś myśli ze tylko jej tryb życia jest właściwy i powinnam żyć jak ona. Uniezależniłam sie od niej maksymalnie, mieszkam na swoim, nie bawi mi dzieci, ograniczam kontakty do minimum i jest zdrowiej

Niekoniecznie. To wynika z samej kwestii wsadzenia dwóch rodzin na jedno mieszkanie/dom.
Podejrzewam, że nawet jakby tak mieszkały najlepsze przyjaciółki, to wojna byłaby kwestią czasu.

A tu mamy teściową ze swoimi przyzwyczajeniami i synową ze swoimi. Ja ze swoją mamą nie byłabym w stanie dzielić kuchni, co dopiero z teściową. Jeszcze jak się ma tak jak moi rodzice, że babcia ma parter, oni piętro, osobne liczniko, osobne wejścia, wszystko osobno, to da się żyć. Ale np. zajmować jeden pokój u teściów to sobie nie wyobrażam.

Coś w tym jest..Widać to wśród ludzi wynajmujacych mieszkania, bo jak się dobiorą dwie osoby o wybitnie odmiennych typach osobowości, to wtedy wojenna ścieżka gotowa

Wśród dalszej rodziny czy niektórych znajomych jest moda na wielopokoleniowe, wielopiętrowe domy, gdzie niby jest wspólne wejście, ale każda rodzina ma swoje piętro z osobnymi wszystkimi pomeiszczeniami.
Dobry sposób na zaoszczędzenie kasy dla kogoś, kto chciałby ją przeznaczyć na inne cele.

Niby da się żyć i jest na pewno lepiej niż dzieląc kuchnie, łazienkę ale przerobiłam to i 2 raz bym się nie zdecydowała. Mieliśmy niby wszystko osobno a teściowa po 5 razy dziennie na górze, bez pukania bo to jej dom. Mimo osobnej kuchni nie miałam możliwości nic ugotować bo codziennie znosiła nam tony jedzenia. Niby chciała dobrze, ale potem to ja wyszłam na ta leniwa, co nie gotuje, bo nienawidzę marnowania i wywalania jedzenia… Jeden dom wiec i tak zawsze gdzieś się napatoczyła, nie mogłam wyjsc normalnie bez słuchania komentarzy ze zle ubrałam dziecko, bo jest za zimno na adidasy, bo ma zła czapeczkę itd. Jak pakowalam torbę bo jechałam do mamy, a często jeździłam, już były fochy i komentarze, a bo za późno wracamy, bo dla dziecka to niedobre wyjazdy, bo zmęczona wraca itp. Jak córka dostała katar czy kaszel to zaraz komentarze, ze zawsze choruje jak jedziemy do mamy do miasta, bo tylko na wsi jest dobre powietrze (co oczywiście nie bylo prawda). Jak córka wywaliła mi bieliznę z szuflady przy teściowej, to potem przez kilka miesięcy opowiadała o tym dalej rodzinie, jakie to było niby śmieszne bo wyciągnęła stringi. Jak powiesiłam nowe zasłony to bez komentarza się nie obeszło, bo za ciemne i niby mało zawalu nie dostała jak weszła na górę i zobaczyła. Mogłabym tysiące takich głupich sytuacji wymieniać, które niby błache a do dziś na samo wspomnienie mam ciarki. Żadna osobna kuchnia z łazienka nie dały mi tego, co osobny dom i postawienie wyraźnych granic. Widzimy się raz na miesiąc, dwa w niedziele na kawie i sajonara. Nigdy nie proszę jej o pomoc, bo to typ człowieka który jak pomoże to potem przez pół roku pieje nad sobą przy dalej rodzinie, jak to pomagała, żeby myśleli jak ja to mam dobrze i wygodnie. Niestety przez mieszkanie tam ciągnie się to za mną do dziś, bo przy każdym rodzinnym spotkaniu wspomina jakies historie z tamtego okresu i przekręca przy okazji, pomimo ze minęło ponad 2 lata, to ciagle wysłuchuje jak to niby moje dziecko tęskni za jej domem (co tez jest nieprawda bo córka kocha swoj pokoj w tylko naszym domu) nigdy nawet nie ciągnie specjalnie do dziadków

Bo to trzeba od razu postawić granicę jak się mieszka nad teściami. Ja widzę, jak to działa u moich rodziców. Babcia przychodziła jak była zaproszona. Prędzej ja schodziłam do niej. Nie wtrącała się, bo mama jej na to nigdy nie pozwalała. Gotowanie rozdzielone od początku. Nie było problemów.
Więc widzę, że to jest wykonalne.

Uwierz ze z moja teściowa można by było dyskutować a ona i tak robiłaby swoje. Taki typ. Widocznie babcia nie ma takiego ciężkiego charakteru. Plus to nie był nasz dom, piętro tez nie, byliśmy u niej wiec miała ta władze i mi nie wypadało sie rządzić. Pewnie jeden miałby to gdzieś, ale ja jestem typem człowieka który musi mieć i robić po swojemu i być całkiem niezależna, nie uprawiać potem przez pół życia wdzięczności bo ktoś mi coś dał czy pomógł

Kwestia finansowa to podstawa, gdyby nie to pewnie nigdy nie mieszkalibyśmy u teści nawet przez ta chwile. Ale była budowa, kasa była potrzebna, nie chcieliśmy od razu brać wielkiego kredytu i to akurat największy plus tego „przemieszkania”. Ale z czasem, jak myśle o moich zszarganych nerwach to nie wiem, czy nie byłyby mniej zszargane jednak z wielkim kredytem na koncie
Z mężem dobrze się dogadujemy, gdyby nie to ze zawsze koniec końców stanął za mną, już bylibyśmy po rozwodzie.
Mojej teściowej wydaje się ze tylko jej tryb życia jest odpowiedni i ja powinnam prowadzić taki sam. Jak zamiast iść w grządki wole kupić marchewkę w markecie i pójść do kosmetyczki to już jest fanaberia nie do pomyślenia, jak tak można, tak samo jak wyjazdy na wakacje czy na obiad do restauracji. Nie chce nawet żeby wiedziała jak spędzam czas, bo nie potrzebuje jej min i komentarzy.
O to to z ta wdzięcznością i dziękowaniem… na każdym kroku tak obraca temat żeby wyszło jaka to jest niezbędna. Zachowuje się jakbyśmy bez niej mieli zginąć, dlatego o nic jej nie proszę, bo zwyczajnie mnie to irytuje

Babcia to mama taty. Czyli teściowa mojej mamy. Na początku jak razem zamieszkali to moi rodzice mieli jeden pokój i dziecko w drodze. Moja mama od razu powiedziała, że w kuchni chce mieć jedną szafkę na swoje talerze, kubki, sztućce itd, do tego osobna lodówka i gotowała oddzielnie. Były takie momenty, że np. babcia tacie zrobiła śniadanie, bo mama była zajęta, ale to kończyło się dyskusją między rodzicami, a nie z teściową i szybko się skończyło uświadomieniem tacie, że ma żonę i jak chce śniadanie to sobie sam może zrobić i żonie zrobić, a nie biegać do mamusi.
Plus z tego co pamiętam, to nigdy nie jedliśmy o tej samej porze co dziadkowie. Nie wiem czy to było planowane czy nie, ale jak my mieliśmy śniadanir mme to oni już byli po swoim.
Łazienka wspólna, ale tak samo pranie od początku osobno.
Dom był na dziadków, ale potem moi rodzice chcieli się nadbudować, więc dziadkowie im dom przepisali za opiekę.
Mama zawsze mówi, że było jej łatwo, bo od początku postawiła granicę.
A dziadkowie też na nią narzekali. Że ona sobie wymyśliła budowę, że jest wielką panią i jej jeden pokój nie wystarcza (a już mieli 2 dzieci wtedy), że tata przez niś zmienił pracę, blablabla. Tylko mama nigdy nie pozwoliła na to, żeby ją to dotknęło. Taki charakter. Robiła swoje i tyle.
Wybudowali się, zrobili osobne wejścia, babcia też miała takie napady, że sąsiadki brała na górę i pokazywała jak się moi rodzice zrobili. Zrobiła to raz i potem jej wytłumaczono czemu ma tak więcej nie robić.
Nie kojarzę więcej wielkich awantur. Przeżyli. Babcia ma już 85 lat, więc jest blisko jak potrzebuje pomocy.

Mam też przykład drugiej babci, u której jej synowa (moja ciotka) też na początku mieszkała z mężem i 2 dzieci u niej w jednym pokoju, potem się wybudowali nad babcią i ona nie oddzieliła ani gotowania ani prania ani nic. I tam faktycznie było tak, że babcia gotowała, a potem była afera bo ciotka też ugotowała. Albo babcia czekała, aż ciotka zejdzie na dół i jej posprząta. I nie dało się jej wytłumaczyć, że się zachowuje nie halo, a cała rodzina próbowała. Ale to właśnie wina tego, że od początku wszystko miały wspólne, lodówkę, gotowanie, sprzęty, pranie itd i potem już ciężko to było rozdzielić.
A sytuacja była taka sama, też dom przepisany za opiekę.

Swoją drogą jak my wzięliśmy ślub to całe otoczenie było zaskoczone, że się nie wprowadziliśmy do moich rodziców tylko kupiliśmy mieszkanie. Z teściową też nie wyobrażam sobie mieszkać, ale to dlatego, że moja teściowa po pierwsze obraża mnie praktycznie od początku, a po drugie ona nie sprząta, a mnie by coś trafiło jakbym miała w kuchni wysypane na ziemię ziemniaki, w kuchni cały blat zawalony wszystkim, a w łazience centymetr kurzu na umywalce

Dzięki. Bardzo fajne przykłady z życia wzięte, najcenniejsze. Widzę, że reszta rodziny chyba się dobrze u was dogaduje, trzymają sztamę, to ważne.
Twoja mama to mocna kobieta, widać, ze masz to po niej.

No u nas jest tak, że rodzina się trzyma blisko i sobie pomaga jak pomocy trzeba. Choćby po tą pomoc trzeba było pojechać na drugi koniec miasta.
Tak wszyscy są wychowani i nam się to sprawdza. Szczerze, jak my mamy imprezy rodzinne na 15 osób, to jakoś nie umiem sobie nawet wyobrazić opcji, w której byłoby inaczej
No ale już u mojego męża jest inaczej, każdy sobie po swojemu, ale u niego też rodzina jest porozrzucana po całej Polsce. Więc to też bardziej zrozumiałe.

Mam dokładnie tak samo. Odkąd mieszkam w swoim domu, tylko z mężem i córka, to czuje, ze żyje
Szkoda tylko ze te kilka lat temu byłam mniej mądra, ale przez myśl by mi nie przeszło, ze będą takie sytuacje z teściowa.

Nie znałam jej też dobrze, ale lampka mi się zapaliła jak zabrała nas na kupowanie mebli na piętro bo taki prezent sobie niby dla mnie wymyśliła. Wyjazd okazał się być porażka, bo nie dość, ze sklep wybrany przez nią, to kilka meblościanek wybranych przez nią i ja niby miałam sobie z tego coś pięknego wybrać. Jak tylko weszła do sklepu to od razu komentowała „to jest paskudne, to paskudne, to ładne, to ładne”. Nie zdążyłam słowa powiedzieć, a potem to nawet mnie zatkało. W ogóle nie rozumiałam co ja tam robię, byłam chyba zupełnie inaczej wychowana, bo jak rodzice coś chcieli mi kupić to dawali mi wolna rękę. Nabomknelam coś o szafie i komodzie i ze kompletnie nie o meblościance myślałam ale usłyszałam tylko „komódki komódki i co to z tego, taka meblościanka z witryna ładna, pojemna”. Jej gust zdecydowanie odbiegał od mojego i z jej piękności ciężko mi było cokolwiek wybrać. Ale nie chcąc robić przykrości bez entuzjazmu wskazałam która może być. To tez był błąd bo potem każdy słuchał jaka to ja sobie meblościankę wybrałam, jaki to nam prezent teściowa zrobiła. Wtedy do mnie dotarło ze to kiepski pomysł ale było już późno na zmianę zdania i kombinowanie z wynajmem. Moja teściowa już w myślach ustawiała nam te meble w salonie nowego domu. Meblościanka oczywiście została u niej na pietrze a ja nigdy nawet nie poczułam, ze jest moja. Modliłam się żeby nam więcej prezentów nie robiła

Yessa, to ja miałam takie same przejścia z moją mamą 3 lata obrazy, bo w poprzednim mieszkaniu umeblowałam inaczej niż ona chciała. Masakra. Foch jak stąd na księżyc.

Tylko z rodzoną matką inaczej takie konflikty mijają niż z teściową moja teściowa wie, że jak chce pomóc to robi przew, a nie kupuje meble. Ale też kilka lat minęło zanim się nauczyła
Mnie najbardziej bawi jak przysyła nam paczki z jakimiś rzeczami (nie idzie jej oduczyć tego) i do tej paczki kupuje mojemu mężowi bokserki z pepco niezmiernie mnie to bawi, jakby nie potrafiłs zrozumieć, że dorisłemu facetowi nie musi kupować majtek, bo on potrafi sam. Ale nie dociera. I tak jest progres, bo przestała mu przysyłać szampony i dezodoranty xD
A teściowa ponad 500km dalej niż my.

Z obserwacji otoczenia mogę stwierdzić, że ziec ma lepiej niż synową w domu teściów.
Ziec pójdzie do pracy potem do garażu. 
Kuchnia to pole strategiczne.

Stawianie granic ma sens w przypadku teściowej, która jest gotowa te granice respektować. Jak się komuś trafi prawdziwie toksyczna teściowa albo nawet tylko niespecjalnie zainteresowana tym, czy młodzi u niej mieszkają czy nie, to przecież jakiekolwiek granice będzie miała w nosie, dopóki jest właścicielką domu. Bo tak naprawdę synowa nie ma żadnego sposobu na egzekwowanie przestrzegania tych granic i będzie mogła co najwyżej się wyprowadzić.

Miałam też na myśli drugą stronę. Tzn zastanawiam się dlaczego rodzice chcą by dorosłe dzieci z nimi mieszkały. Przecież rodzice, to bardzo często są ludzie w sile wieku, którzy mają w końcu pustą chatę. Mogą cieszyć się życiem. Cos im się w głowach bzdura i ściągają sobie na głowę dorosłe dzieci. Przecież sami się proszą o problemy, o naruszanie ich przestrzeni, o ciągłe rozdrażnienie. Jestem pewna, że za czasów swojej młodości, gdy ich rodzice im się angażowali w ich życie prywatne, nie lubili tego, więc nie rozumiem dlaczego często robią to samo. Jakby niektórzy ludzie mieli amnezję.

Model amerykański ma dla mnie  najwięcej sensu, ludzie się usamodzielniają i nikt nie ma prawo ich ustawiać w  żadną stronę. Ani rodzice, dorosłych dzieci, ani dorosłe dzieci rodziców.

Może właśnie ci ludzie specjalnie chcą mieć "młodych" przy sobie, aby im układać życie w imię chorego przeświadczenia, że tak jest dobrze. Coś w rodzaju nauczyciela i ucznia..

wieka Jeśli mi coś odbije i na stare lata zmienię swoje postanowienie, to z pewnością będę to miał na uwadze..

Osobna lodówka? Hehee, dobre? ;D Nie wpadłbym na to..Osobne półki to jeszcze spoko. ale cała lodówka..Co w takim razie i w jakich ilościach się jada(ło), że aż tyle miejsca potrzeba?

Chyba człowiek za często korzystał z prywatnych kwater, schronisk czy hosteli, gdzie często jedna duża lodówka była przypisana do 4-5 pokoi

No, mnie to akurat pod względem miejsca nie dziwi. Ja wolę jechać na zakupy raz na tydzień, zapchać lodówkę i z głowy.
Pisząc o lodówce, miałam na myśli coś innego. Przecież kuchnie są jakoś urządzone. Właściwie nie widziałam żadnej, której dostawienie randomowej lodówki (a nawet dobranej specjalnie do wystroju) nie pogorszyłoby wizualnie. To nie salon, do którego - jeśli tylko miejsce pozwala - można dołożyć trzeci fotel i niewiele się zmieni. Ja bym chyba padła na zawał, jakby ktoś chciał się do mnie wprowadzić z własną lodówką. XD Tak samo nie przyszłoby mi zaproponować tego teściom, mimo że miejsce na kolejną lodówkę by się znalazło - nawet identyczna znacząco (i niestety nie na plus xd) wpłynęłaby na wygląd ich kuchni.
Zresztą zastanawia mnie jeszcze to, jak to się ma do stawiania granic względem np. sypialni. "Kochana mamusiu, ten pokój odtąd jest nasz, więc się nie wtrącaj. A kuchnia jest wciąż, co prawda, w Twoim domu, ale ja Ci tu zaraz pozmieniam"? Mam wrażenie, że w takim układzie na ustępstwa idzie wyłącznie teściowa, nie dostając nic w zamian. Synowa, owszem, rezygnuje na pewno z jakichś rzeczy, ale tylko odnośnie swoich wyobrażeń o idealnym życiu - nie rezygnuje realnie z niczego, bo przecież wcześniej jej w tym domu nie było.

.

Teściowa zrobiła jej w rodzinie opinie dziwaczki i damy która chciała się rządzić w jej domu

Przepraszam za moje urywane posty ale nie wiem dlaczego mi je tak ucina

Oj, widzę, że bez docinek międzypłciowych się obejść nie może..

Miałem wspomnieć, w nawiązaniu do postu SaryS o jedzeniu, bo osobiście nie znam nikogo, kto by kupował az tak dużo żarcia do samej lodówki. Rzeczy tzw."lodówkowe" raczej kupuję na 203 dni, więc jedna półka mi wystarczy. Nie robię zapasów niepotrzenie..

Chodzi właśnie o tą prywatność, czy może przesadzone i do granic śmieszności posunięte przeświadczenie, że skoro ktoś otwiera lodókwę to widzi to, co ja mam na półce..
SERIO? Naprawdę ludzie nie mają większych zmartwień?
Co mnie obchodzi to, co ktoś trzyma na swojej półce? Jeśli nie wydaje to zbyt przykrego zapachu i samo się nie przemieszcza(takie przypadki znam), to mój świat w tej lodówce kończy się na mojej półce...

Jestem:)

Tylko chyba prędzej rzeczywiście takie sprawy warto rozpatrywać nie pod kątem płci, ale "stanu" - czy ktoś jest zajęty czy tez nie

Tak czy siak, naprawdę podziwiam to, że druga osoba, korzystająca z tej samej lodówki, będzie mi wypominać czy kontrolować to, co ja na swojej półce trzymam.
Widzę, że niektóre kwestie robią się skomplikowane, jak się zaczyna wspólnie mieszkać..

oj bardzo skomplikowane...  jesli to jest polka w lodowce to kwestia potem kto te lodowke sprzata, potem rachunki... az.. znajdzie sie milion powodow zeby jak najszybciej sie wyprowadzic....
wracając do tematu - mam boską tesciową, wyrozumiała, pomocna ale... po blizszym poznaniu zbyt wyrozumiała przede wszystkim dla synusia - po czasie widze że go rozpusciła.. stanowczo...  nie mniej im rzadziej i dalej chyba tym lepiej, zdrowiej...