Związek na odległość, "chciwy" facet, zmęczenie - myślę o rozstaniu - Netkobiety.pl

Powiedz mu, że jesteś introwertyczką i potrzebujesz pobyć sama, Ty też wyznaczaj terminy na rozmowy, a jak on nie wie co ma robić w wolnym czasie, to mu podpowiedz...
Musisz być bardziej asertywna, jak się focha, to jego sprawa, przejdzie mu, a Ty w tym czasie odpoczniesz od niego...

Ja bym chciała wypracować jakis kompromis. Nie pojmuję czemu on nie rozumie, że potrzebuję też spedzać czas tylko z dzieckiem
Jak w domu jest gość  - siłą rzeczy dziecko się wycofuje i chowa w swoim pokoju. A ja gotuję obiady i obskakuję faceta. Jakbym męża miała. Przez tą odległosć nie bylo takiego etapu zwykłego randkowania. Tylko niemal od razu ktos non stop siedział mi na głowie. Wracałam z pracy w ferie do domu, gdzie on siedzial caly dzień, i  nawet kolacją musiałam się zająć. Zamiast powiedzieć jak mnie to ubodło, zgrzytnąwszy zębami zrobiłam kolację dla nas obojga...

Mnie by najbardziej potrzebny był ktoś,kto mieszka niedaleko. Z kim się spotkam chocby i kilka razy w tygodniu, wyjdziemy gdzieś razem, ktoś do kogoasa przyjdzie, ale nie kogoś, kto jest non stop. I w zasadzie tylko siedzi i liczy,że mu się poda, przygotuje i jeszcze siedzi z nim non stop.
Mam dziecko - i ono tez potrzebuje mojego czasu. Dla siebie samej nie mam go w ogóle.  Jak pisałam - od roku nie jestem w stanie poczytać, a za netflixa tylko płacę  - bo jak jego nie ma u mnie, to kazdy wolny moment przeznaczam tylko na dziecko, dom iraz niekończące się rozmowy z partnerem. Po kilka razy dziennie...
Czy on, siedząc u mnie przez tydzień, naprawdę nie mogł ugotować NICZEGO na kolację? Raz chociaż? Siedział caly dzień przed tv i filmy oglądał. 

Nie potrafię mu wytlumaczyć,ze czas spędzony tylko z dzieckiem tez jest potrzebny.
Zbliżają się wakacje. Jak pomyślę,że wtarabani się na cale dwa miesiące, to mam ochotę uciec z wrzaskiem. Czy naprawdę sądzicie, że nie da sie tego inaczej ułożyć?
Jestem kilka lat po rozwodzie - może się po prostu przyzwyczailam do samotności? Nie wiem - ale mam takie odczucie,  jakbym dała mu palec, a on oderwal mi rękę i kilka palców z drugiej.
Zależy mi na nim, ale chcialabym jakis kompromis wypracować. Coś wyposrodkowanego. Bo długo tak  nie pociągnę

Chyba żartujesz:D - czyli powinnam ex rzucać się do gardła? Dobrze się czujesz? Zachowalismy poprawne kontakty - dorośi ludzie tak robią, wyobraź sobie. Raz na jakiś czas ex wejdzie na pół godziny do domu. Nie jest on tematem rozmowy, więc na tym zakonczę rozmowę.

Obecnego partnera kocham, ale to nie znaczy,że chcę sie do niego teraz przykleić i spędzać z nim 24 godziny na dobę, bo chyba nie o to w związku chodzi? Kazdy potrzebuje tez minimum czasu dla siebie?

Ja odnoszę wrażenie, że traktujesz go w swoim życiu  trochę jak intruza. On w nim jest, ale nie na Twoich zasadach, i to Cię drażni. Pewnie by i mógł coś ugotować będąc u Ciebie, ale tu powstaje pytanie, czy będąc u Ciebie czuł się jak u siebie, czy czuł się jak gość w cudzym domu

Postaw sprawę jasno. Określ granice i kształt tej znajomości. Wprost. Niestety osoba która mieszka dość daleko będzie mogła być z Tobą co jakiś czas ale ten czas siłą rzeczy będzie wtedy non stop.

Czyli takie FWB Ci się raczej marzy, co?

To w takim razie, po co na siłę wchodzisz w kolejny ZWIĄZEK?

Z FWB raczej czas spedza się tylko w łóżku.  Taka relacja mnie nie interesuje. Wychodzi na to,ze kazdy tu uwaza,ze mam się cieszyć,że mam faceta non stop na głowie,  a nie stękać,że poza nim niczym wiecej juz się nie zajmuję.

No nie, seks jest dodatkowo, wtedy kiedy się chcę, jako Bonus przyjacielskiej znajomości. Na pierwszym MIEJSCU jednak jest przyjaciel, a jak widzę, to Tobie to takiego właśnie TYLKO przyjaciela trzeba, z którym sobie krótko, raz na parę dni pogadasz, co kilka dni się spotkasz, a tak poza tym to " wolnoć Tomku w swoim domku", czyli życie singla.

To pytam się po raz kolejny, po co Ci taki związek jak masz teraz?

Żeby jemu było dobrze, Ty będziesz musiała się czuć "jak w klatce". A żeby Tobie było dobrze, to on będzie czuł ciągle "niedosyt" Waszej relacji i Twojej "obecności" w jego życiu.

Inaczej niż tylko rozmową się nie da. Wytłumacz mu to tak jak mam: jesteś introwertyczką, potrzebujesz spędzić czas z dzieckiem albo sama. Nie zwracaj uwagi, że on ma fochy. Albo to zrozumie albo się rozstańcie, bo tak się na dłuższą metę nie da, zameczysz się. Już teraz wydajesz się wyczerpana tym. Facet wygląda na typ roszczeniowego księcia- siedzieć cały dzień w domu i nawet obiadu nie ugotować? Czy on nie widzi jaki jego wizyta stwarza kłopot? To jest sygnał ostrzegawczy - miej to na uwadze, gdyby Ci przyszło na myśl wspólne zamieszkanie. Facet już teraz oczekuje pełnej obsługi. Prosiłaś go kiedyś, by przyrządził obiad jak i tak siedzi całymi dniami i nic nie robi?

Zastanawia mnie też, dlaczego on nie ma kontaktu z własnym dzieckiem? Nie wygląda to dobrze.

Uporządkować swoje życie. To tez dobrze wpłynie na twojego syna.

Syn jest generalnie skryty. Jest nastolatkiem. Chodzi do podstawowki.Na jakieś wyznania z jego strony mogę liczyć tylko jak pobędziemy jakis czas razem. Jak z nim rozmawiam nt obecnego partnera to zbywa mnie "jest ok, nie ma sprawy" - ale widzę jak sie zmienia kiedy jestesmy we trójkę.

Po prostu jestem już czasem zmęczona.mam znacznie mniej czasu niż partner. Lubię czytać, obejrzec czasem film, chciałabym schudnąć i poćwiczyć trochę- żadne fanaberie. Nie mam na to czasu wcale od roku. Podczas tych wideorozmow muszę się nieraz tłumaczyć,że zmęczona jestem.  Zmęczona dniem wypełnionym po brzegi.  Czy to znaczy,że go nie kocham? Bo chciałabym chwili dla siebie? Bo relacja z synem jest dla mnie ważna?

P.S.kontaktu z dzieckiem nie ma z powodu konfliktu z matką dziecka. Taki typowy zespół alienacji rodzicielskiej. Oczywisciw nie znam historii z obu stron, więc siłą rzeczy opieram się na jego wersji

Autorko, a ja wcale Ci się nie dziwię, że myślisz o rozstaniu.
Na samą myśl, że w wakacje będzie siedział Ci na głowie przez dwa miesiące już dzisiaj masz ochotę uciekać z wrzaskiem, to znaczy, że naprawdę masz już po kokardki tego faceta.
Ja też bym czegoś takiego nie zniosła i dlatego ani mi się śni, zebym  swoją znajomość przyjacielsko- romantyczna pogłębiać. Na szczęście druga strona też ma podobne podejście do mojego.
Gość w domu miły jest przez dzień, góra dwa, ale potem cuchnie jak zgniłe śledzie.
Facet ewidentnie nie ma wyczucia, kiedy nie jest już mile widziany.
Domyślam się, że drażni Cię sam jego widok, jak siedzi bezmyślnie przed kompem, wokół niego mnożą się różne szpargały, talerzyki, sryki oraz kubeczki. Atmosfera jest taka, że syn siedzi sam w swoim pokoju, a Ty latasz koło faceta, jakby był co najmniej Twoim mężem czy ojcem Twoich dzieci albo dawał Ci dach nad głową oraz kasę na utrzymanie.
Jesteś kobieta niezależna, a tymczasem czujesz się niewolnikiem swojego związku i na pewno nie jesteś panią swojego domu ani życia.
On przyjeżdża do Ciebie, relaksuje się i ładuje swoje akumulatory, a Ty masz tego związku po prostu dosyć.
Ja czegoś takiego bym nie wytrzymała.
Lubię mieć swobodę i czas dla siebie, lubię też mieć porządek i w życiu nie zniosłabym, żeby ktoś łaził po moim domu pozostawiając po sobie ślady.
I tak masz cierpliwość.
Ciekawe czy Ty też do niego przyjeżdżasz? Na jak długo i czy razem ze swoim synem?
Podejrzewam, że nie.
Wobec tego jest tak, jakbyś sama na swoich barkach dźwigała ten związek. Nie do przyjęcia, nawet przez najbardziej cierpliwa osobę na świecie.
On jak król przyjedzie do Ciebie, w nosie ma to że Twój syn ma mniejszą wolność i siedzi sam w pokoju i nawet do głowy mu nie przyjdzie, że jego wizyta znacznie się przedłużyła.
Nie ma kontaktu ze swoim dzieckiem?
No coz- daje to mocno do myślenia.
Chyba trafiłaś na trutnia.
Do tego wszystkiego dzień w dzień musisz siedzieć na telefonie minimum dwie godziny, bo inaczej on się obrazi.
Autorko, jest mu z Tobą bardzo wygodnie.
Chyba domyślasz się, co ja bym Ci radziła.

Nie ma pomysłu, jak skłonić dorosłego faceta do refleksji, skoro czuje się urażony niczym dziecko, bo masz jeszcze inne zajęcia i potrzeby niż zajmowanie się nim. Taka postawa jest odpowiednia dla przedszkolaka a nie dla  partnera życiowego.

Chciałabyś załatwić wszystko delikatnie i na poziomie, ale do tego jest potrzebna współpraca  drugiej osoby. W tym przypadku partner ma gdzieś Twoje potrzeby, liczy się on i to co jemu odpowiada. Fochy i dorosłego faceta? No proszę Cię! A gdzie Twoje fochy?
Weszłaś w rolę osoby stawiającej partnera ponad siebie i swoje dziecko. Wcale nie jest to dobre ani właściwe, a najbardziej na tym straci syn. Markotna i niezadowolona matka, wiecznie zajęta jakimś obcym facetem, nie zadba o właściwą atmosferę w domu. Masz ostatnie lata na budowanie więzi ze swoim synem, na wyposażenie go w odpowiednie cechy potrzebne w dorosłości. Nie przegap tego momentu.

Z opisu wynika, że nie uzyskasz wiele dobrocią i uległością, to nie ten typ. Jeśli chcesz coś osiągnąć musisz twardo stawiać warunki i liczyć się z jego buntem. No ale, masz do wyboru jego zadowolenie albo własne. Więc wybieraj

Ale Cie tu opadli, normalnie sabat czarownic

Dayzee, napisałaś cos takiego:
"Czy on, siedząc u mnie przez tydzień, naprawdę nie mogł ugotować NICZEGO na kolację? Raz chociaż? Siedział caly dzień przed tv i filmy oglądał. "

Cały czas narzekasz, ze nie masz czasu dla siebie, a nic z tym nie robisz - dlaczego nie możesz ustawić faceta tak, żeby sam robił pewne rzeczy będąc
u Ciebie? Mógłby iść zrobić zakupy, pomoc w sprzątaniu, cokolwiek...

Rozumiem, ze kochasz syna, ale przecież to nie jest małe dziecko, litości, może on tez woli sam sobie poczytać zamiast mieć mamusie cały czas na karku?

Bardzo ciekawe podejście.

Nie zjadłabyś niczego, bo nic nie kupił z myślą o Tobie? Nie chce czy nie umie gotować? Czy poczułabyś sie inaczej, gdyby przed Twoim przyjazdem zadzwonił i poprosił o listę zakupów - bo może masz jakieś ulubione
produkty, które chciałabyś mieć w lodowce? Dla mnie byłoby to naturalne, wolałabym wcześniej pewne rzeczy przygotować - ale on pewnie o tym nie pomysli, bo jest egoista.

Ano siedzi. Racja - moja wina, co mi szkodzi wciągnąć do w przygotowania? No nic. Ale zawsze jak powiem, że chciałabym skończyć już rozmowę to mam uwagi, typu- "no dobrze, skoro nie chcesz już ze mną rozmawiać","skoro masz coś lepszego do roboty". Jak by  chciała, żeby już jechał - to wyrzuty,że go wyrzucam, pozbywam się. Żałuję,że  nie ma kontaktu z dzieckiem (nastawiane było przeciwko ojcu), bo widzę, że go to smuci no i miałby zajecie jakieś. Odnoszę wrażenie, ze mu się nudzi i jest okropnie samotny.
Z drugiej strony czy dorosłemu facetowi trzeba mowić,  że fajnie by było cos zjeść po pracy? Makaron, sos pomidorowy i łyżka parmezanu to coś, z czym poradzi sobie nawet kuchenna sierota.
Nie traktuję syna jak niemowlaka, ale wiem, ze mam ostatnie chwile na łapanie kontaktu z nim. Jest dla mnie ważniejszy niż jakikolwiek chłop w tej galaktyce i poza nią.
Jak wspomniała ulle - jak on siedzi już ileś dni, to mam serdecznie dosyć sprzątania po nim i dopasowywania się do niego...

Dayzee:
1. Facet się sam zazwyczaj niczego nie domyśli, nawet przy najbardziej topornych aluzjach. Zazwyczaj - tzn. w 95% przypadków.
2. Jak mówisz, to może nie zrozumieć, bo nie chce postawić się tak naprawdę w Twojej sytuacji.
Komunikacja z jednej lub obu stron kuleje. Mężczyźni są z Marsa, kobiety z Wenus - może zupełnie inaczej interpretować Twoje słowa.

Autorko, a on w ogóle dokłada się finansowo do tych długich goscin u Ciebie? Czy tak przyjeżdża całkiem na sępa, rzuca torbę w przedpokoju i od razu zajmuje swoje miejsce na kanapie gotowy na obsługę?
Gdyby traktował Cię poważnie, to przede wszystkim wiedziałabyś dokąd ta relacja zmierza ( Ty tego nie wiesz, wiesz tylko że ot tak, toczy się z dnia na dzień), znalabys jego zamiary, a poza tym on czyniłby kroki w tym kierunku, żebyście byli razem.
Jemu jest po prostu bardzo z Tobą wygodnie.
Robi sobie wczasy Twoim kosztem i jakby tego było mało, to jeszcze ma darmowa kochankę, która dopłaca do tego interesu.
Syn siedzi sam w pokoju, a facet nie dąży do złapania bliższego kontaktu z chłopakiem? Jeśli wisi mu to i powiewa, to rzeczywiście traktuje Cię bardzo poważnie ( ironia).
Sprzątania w czasie jego wizyty inpo jego wyjeździe musisz mieć naprawdę bardzo dużo, on się ugościł zabrał doope w troki i pojechał.
Fakt, dziecka samego w domu nie zostawisz na weekend, bo Ty musisz lecieć do jakiegoś chłopa, by sprzątnąć mu chałupę i stać przy garach szykując mu żarcie na cały tydzień.
W takim razie jemu musi być z Tobą bardzo wygodnie i właściwie nie ma on żadnej motywacji do tego, by ściągać sobie Ciebie na kark.
Póki co Ty masz go na karku i na Twoich barkach leży cały ten wasz związek.
Jego wysiłek polega na tym, że wsiądzie w auto czy tam w coś i przyjedzie w gości.
To jest gość z gatunku tych, o których się mówi " przyszedł, nazarl się, wykonał telefon ( kiedyś były tylko stacjonarne), wysral się i poszedł".

Musisz usiąść i na spokojnie rozważyć, co masz dalej robić z tym fantem. Czy rzecz ma w ogóle jakąś przyszłość?

Jak z nim rozmawiać? Po 1. stawiać granice, a po 2. wymagać. To, że on nie ma pomysłu jak (inaczej) zająć sobie wolny czas niż na rozmowach z Tobą, to jego problem, nie Twój. I nie, nie jest to normalne, nawet jeśli widujecie się co 2 tygodnie, a już tym bardziej robienie Ci wyrzutów z powodu tego, że chciałabyś się zająć czymś innym w wolnym czasie. Kolejna sprawa, to angażowanie go w jakieś obowiązki domowe. Nie rozumiem z jakiej racji masz mu usługiwać i wyręczać?
Może facet nawet nie zdaje sobie sprawy, że jego zachowanie jest niewłaściwe, a nawet niestosowne? Jeśli tak, to powinnaś jasno mu to zakomunikować i nie zważać na jego obrażanie się. Nie jest dzieckiem!
Jeżeli facet ma 2 lewe ręce do gotowania, to np. wysyłaj go chociaż po zakupy czy wynoszenie śmieci, a w domowych czynnościach zlecaj mu na początku jakieś drobne prace. A jak jesteś u niego to wprost wymagaj by zadbał o to byście mieli co jeść, jak nie umie gotować, niech zamówi, jaki problem?
Ja bym nie liczyła na to, że facet się domyśli, wręcz przeciwnie, istnieje duże ryzyko, że się przyzwyczai, że robisz wszystko za niego i pod niego, a wtedy zmiana jego nawyków może okazać się wręcz niemożliwa.
Niestety wciąż wiele kobiet na początku związku czy "przed ślubem" wyręcza faceta we wszystkim, podporządkowuje mu by w jakiś sposób wykazać, pokazać z jak najlepszej strony, by unikać konfliktów. Potem jednak przychodzi wielkie rozczarowanie i zdziwienie, że ma się 2 dziecko w domu, któremu trzeba nadskakiwać, czy nawet "pasożyta".
Ja wychodzę z założenia, że związek ma wtedy sens, kiedy razem jest lepiej, a nie gorzej i kiedy obie strony czują się w nim komfortowo. Jeśli coś komuś nie pasuje, to się to od razu jasno komunikuje i dąży do jakiegoś kompromisu. A Ty z tego co piszesz, to w pierwszej kolejności powinnaś zadbać o to by mieć czas na książkę, ćwiczenia czy ogólnie prawo do bycia samej ze sobą czy z dzieckiem, a w kolejnej zacząć wymagać od niego zaangażowania w codzienne życie, kiedy jesteście razem. Każdy normalny facet powinien to zrozumieć i uszanować. Dlaczego jego potrzeby ciągłego kontaktu z Tobą maja być ważniejsze od Twoich? Czysto teoretycznie też przecież mogłabyś się na niego o to obrazić bo Twoich potrzeb nie bierze pod uwagę, tak jak on obraża, że go zbywasz. Chyba sama widzisz, że to mega dziecinne i też uważam, że on Tobą manipuluje, choć może nieświadomie.
Jeżeli nie zaczniesz stawiać granic i wymagać, to tylko sama sobie zaszkodzisz... zresztą już się czujesz tą sytuacją przytłoczona. Jeśli on tego nie zrozumie, to sama sobie odpowiedz na pytanie, po co Ci taki facet do którego masz się wciąż dostosowywać (rezygnując z siebie) i jeszcze mu usługiwać?

Wiesz, tak czytam i myślę sobie, że masz tylko same problemy z tym chłopem i wzajemnie się męczycie. On bardzo zakochany i najchętniej spędzałby z Tobą każdą wolną chwilę, a Ty tak tylko z doskoku chciałabyś się z kimś pospotykać.
Oboje jesteście po przejściach, macie dzieci i jak się domyślam jesteście 40+. Wygląda to trochę tak jakbyś miała swoją skorupkę jak ślimaczek i w każdej chwili możesz się do niej schować i nie chcesz, żeby ktoś Ci przeszkadzał. To oczywiste, że każdy ma swoje nawyki, przyzwyczajenia i to jest czasem trudne do pogodzenia. Mam wrażenie że ten facet oczekuje od Ciebie jakichś deklaracji co dalej z tym związkiem, a Ty się tego boisz że zrobi się "za poważnie" i stąd próby ograniczania kontaktu. On z kolei reaguje fochem co jest trochę dziecinne.
Chyba przyda wam się szczera rozmowa, ale na moje oko na dłuższą mete to chyba nic z tego nie będzie. Jeśli tego nie czujesz to odpuść ten związek bo chyba szkoda czasu skoro już teraz jest tyle wątpliwości.

Mieszkamy 200 km od siebie.  On stąd wyjechał(wtedy jeszcze się nie znalismy) bo nie mógł znaleźć pracy w swojej branży. Za to TAM ma jej w bród.
Ja mam TU swoją firmę, której nie da się przeniesc.

Ślub nie wchodzi w grę, on o tym mowi niemal od 1go spotkanja, jakby w obawie,że mu się oswiadczę...

Nie wiem jak by to miało wyglądać? Na wieki wieków co 2 tyg? Kiedy zwracałam na to uwagę na początku,  machał ręką, mówiąc, że jak się chce, to coś się wymyśli.

Ktos tu pisał, że chciałabym FWB. No nie.
Jak już to prędzej LAT.
W ogóle wspólne mieszkanie odpada jak jest dziecko.

Do tego wpędza Cię w poczucie winy... nieładnie, delikatnie mówiąc.
To jest wymuszanie/manipulacja...

Jak on nie ma własnego życia, tylko opiera się na Tobie, to nie za bardzo nadaje się do życia w związku, zamęczy Cię swoją osobą, jak ew. kiedyś zamieszkacie razem.
Do tego widać ma dwie lewe ręce... To nie ma się co dziwić, że się nudzi...

Oczywiście,że chcę się wygadać. Raczej na takie fora wchodzi się też po to. Taniec na rurze uprawia się w klubie

Przedstawiam swoje przemyślenia i staram się z Waszych wypowiedzi wyciągnąć wnioski. Nie płakałam z powodu tego,ze on strasznie źle się czuł u kolegi. Nie wyglądało to tak zresztą - gębę na wideorozmowie miał uchachaną od ucha do ucha.  Pisze tylko co mi opowiedział jak powiedziałam o swoich wątpliwościach. Wylał mi to wszystko, te swoje "krzywdy". Odczytałam to jako manipulację. Byłam ciekawa Waszego zdania.
Nie wiem, czy w tej sytuacji da się to jakoś załatwić kompromisem. Nie wypadnie nic innego jak szczerze pogadać, pewnie będę musiała zdrowo sobie winem podlać, zeby trzeźwiej i bez glutów gadać o własnych emocjach - no ale cóż...

To co w jednym przypadku się sprawdzi i chociaż godny naśladowania, nie zawsze sprawdzi się w drugim, a już na pewno nie w przypadku autorki.

Ja widzę tego faceta jako typowo roszczeniowy typ, chętnie by u Ciebie uwił sobie gniazdko, ale głównie dla wygody, wiktu i opierunku, a to uczucie to dodatek, a przedstawia go na pierwszym miejscu, tym samym Tobą manipuluję, żeby wydawało Ci się, że to wszystko z miłości...

Zastanawiam się, czy ja po prostu nie dość jasno przedstawiam te swoje racje i granice. W na tyle zakamuflowany, nijaki, plastelinowaty sposób, że on tego nie widzi.
Czuję, ze manipuluje tą próbą wywołania u mnie poczucia winy. Nie wiem na ile świadomie,  ale nie podoba mi się to.

"Zastanawiam się, czy ja po prostu nie dość jasno przedstawiam te swoje racje i granice. W na tyle zakamuflowany, nijaki, plastelinowaty sposób"

Dokładnie, musisz robić to wyraźniej, żebyście obydwoje mieli jasność.

"że on tego nie widzi."

Nie widzi, albo udaje, że nie widzi.

nic dziwnego, ze zona go sie pozbyla-zadnego z niego pozytku.
i nic dziwnego, ze chce ciagle  u cb siedziec: seks za darmo, naje sie za darmo. nawet sprzatac pewnie nie musi. a ty tez jestes jakas dziwna, ze nawet buzi nie otworzysz. nastepnym razem naucz go, jak sie powinno zachowac-pozmywac i posprzatac po sobie, daj mu jakies obowiazki, np zrobienie zakupow, obiadu co drugi dzien albo tydzien ty-tydzien on. juz nie bedzie chcial siedziec cale wakacje

a to, ze kontaktu z dzieckiem sie nie ma przez zla zone to stara spiewka. moj byly tak mowil o swojej bylej, a teraz takie same klamstwa opowiada o mnie

tak czy siak, ja na takiego faceta nawet bym nie splunela.

A na pochyłe drzewo, kozy skaczą...

I to jest twój największy problem, zacznij myśleć o sobie i wymagać, tylko tyle i aż tyle.
Dlaczego np. nie przerwiesz z nim rozmowy bo np. chcesz poćwiczyć? Bo co bo facet obrazi? No sorry. Albo nie powiesz by np. obrał ziemniaki na obiad?
Sama sobie krzywdę robisz.
Edit: skoro jak piszesz, interesuje Tobą to też tym powinien, że chcesz poczytać książkę, poćwiczyć itd.

Dayzee, ja byłam dzieckiem, które doświadczyło nowego członka rodziny w postaci wujka, który najpierw nocował i rozumiem syna, bardzo. Może i nie jest mały, ale to jednak dziecko, które mieszka z mamą i przeżywa i ma swoje przemyślenia i obawy.

Myśl o sobie i dziecku. Może to i fajny facet, wiadomo masz swoje potrzeby i fizyczne i emocjonalne, ale powiedz mu, żeby Tobie pomagał, bo nie randkujecie w SPA ani u niego, niech się ogarnie.

Tak, ale zwał jak zwał, chodzi bardziej o toksyczną relację, lepiej jakby był facetem z którym się autorka spotyka, ale nie na jego jednostronnych warunkach.