Nienawidzę swojego życia - Netkobiety.pl

Akurat z tym, że znajdę jakiegokolwiek chłopaka, kogokolwiek, komu mogłabym się spodobać dałam sobie spokój. Nigdy nikomu się nie podobałam i to się nie zmieni. Urodziłam się paskudna i taka umrę. Chciałabym się z tym pogodzić, ale szczerze pisząc nie potrafię. Taka skrajna brzydota naprawdę utrudnia życie. Kto wie, czy to nie jest główna przyczyna mojej samotności. Jest mi z tego powodu okropnie przykro, bo chciałabym mieć chłopaka, ale nic z tym nie zrobię. Nie zmienię swojej twarzy w żaden sposób. Jestem tym rozgoryczona, nie ukrywam, jest mi z tym źle, że jestem tak paskudna i wyglądam, jak wyglądam. Uważam też, że to niesprawiedliwe, że przez coś, na co nie miałam żadnego wpływu, nigdy nie poznam jakiegokolwiek faceta, nigdy nie założę rodziny.

Pozostaje więc kwestia znajomych... Chciałabym w końcu kogoś poznać, ale nawet nie wiem, jak i gdzie zacząć. Ogólnie z pracą sytuacja jest taka, że zaczęłam pracę podczas pandemii, więc nie znam ludzi z pracy. Rozmawiamy tylko o pracy, oficjalnie.

jak juz wspomnialam, tez ladna nie jestem+do tego po ciazy i porodzie i karmieniu to chyba nie musze tlumaczyc, ze jest jeszcze gorzej xD do tego od jakiegos czasu problemy z cera, nic mi nie pomaga, a mimo to znajduja sie ciagle mezczyzni, ktorzy na powanie sie mna interesuja. w calym swoim 30letnim zyciu tylko raz trafilam na jakiegos dupka, ktoremu zalezalo tylko na jednym. moze dlatego ze sie szanuje to i i nni szanuja mnie. jestem sama z wyboru.

jestes w o wiele lepszej sytuacji, a i tak narzekasz.
jak nie jestes ladna to badz chociaz zadbana. wtedy i tak bedziesz sie podobac. kup se jakies ciuchy, rozpusc wlosy albo zacznij sie ladnie czesac. moze zaszalej i jakies ladne sukienki? zamiast bluz jakas marynarka.  namaluj choc te kreski na gornej powiece, nie wiesz jak to wpisz w youtuba. kup lande perfumy. ladna bielizne (tylko po to, aby dodala ci pewnosci siebie). moze z natury nie jestem jakas laska, ale wg mnie inne i tak wypadaja gorzej. ty  bardziej, ze wg mnie mam dodatkowo o wiele lepszy charakter xD poprostu nikt nie jest doskonaly. te lladne laski okej maja lepiej w zyciu i to tylko dlatego, ze odziedziczyly lepsze geny, i nie twierdze, ze faceci na to nie leca, nwet jesli twierza inaczej. jestem lubiana osoba, bo jestem otwarta, jako nastolatka bylam niesmiala, ale jak widac mozna nad soba pracowac i to zmienic.

twoj problem to

1. oddzielasz siebie od innych grubym murem
2. zadbaj o siebie

przede wszystkim zacznij rozmawiac z innymi ludzmi. napewno sie znajdzie ktos, kto cie nie denerwuje (przestan zazdroscic innym (!). jak nikt cie nie podrywa w realu (to bylaby najlatwiejsza droga, bo mialabys pewnosc, ze sie komus podobasz) to sprobuj np zaloz se fejsbuk, tam jest teraz na mobilnym nowa opcja z serduszkiem, gdzie ci pokazuje potencjalnych kandydatow do pisania/randkowania. nawet jesli nic z tego nie wyjdzie, nabierzesz obycia w rozmowie z mezczyznami.

Gary:
ja jestem bardzo empatyczna sooba, ale czasem trzeba z grubej rury. zdaje sobie sprawe, ze latwiej mowic, niz przejsc do czynow. jednak najgorsze to nierobienie nic i stagnacja. niech robi cokolwiek, nawet gdyby dlugo to trwalo, ale z czasem efekty beda.

moze do tego jakis sport, zeby uwolnic endorfiny? skoro winko z kolezanka odpada. najlepiej taki, gdzie wyjdziesz i poznasz nowych ludzi.

Napisanie tutaj pomogło Tobie? Coś to zmieniło?
Wątpię :-/
Generalnie odpowiedzią na Twój problem, czyli niskie poczucie własnej wartości, lęki i kompleksy jest…praca nad poczuciem własnej wartości. Zamiast koncentrować się nad swoimi kompleksami i listować własne wady, to skup się na swoich mocnych stronach i zaletach. Rozwijaj i pielęgnuj je w sobie i pozwól dostrzec innym. To można robić całkiem świadomie. Jak zaczniesz sama o sobie myśleć dobrze, to tak samo będą Ciebie postrzegać i traktować inni ludzie. Bo jak Ty sama siebie nie lubisz, to jaka to jest podstawa do relacji z innymi ludźmi? Zanim sama nie zaczniesz siebie postrzegać pozytywnie, to nie pozwolisz na to także innym. Zatem, nie krytykuj się sama, nie ukrywaj się przed innymi, nie chowaj się i swoich lęków, nie uciekaj przed zaangażowaniem, ale zacznij tworzyć pozytywny obraz siebie. Jak uwierzysz w siebie, inni uwierzą także w Ciebie.

Alexa jak ja cię dobrze rozumiem. Jak znane mi jest to co napisałaś o sobie. Tyle smutku, samotności, porównywania się do innych, braku miłości nawet od "bliskich", umniejszania siebie. Wręcz biczowania siebie za każdy niedostatek, według mojego mniemania.
Czy jest coś co lubisz, czym się interesujesz? Co lubisz robić w wolnych chwilach?

Autorko, ja mam opinię pięknej dziewczyny i na pewno nie jestem wredna, lecz do wszystkich w porządku. Mam też nieprzeciętną inteligencję. Nie piszę tego po to, by się tym chwalić, tylko po to, by Ci powiedzieć, że mi te zalety jakoś nie bardzo pomogły w życiu. Też jestem sama jak palec. Pomimo tych atutów - nie potrafię zjednywać sobie ludzi, jest coś, co we mnie innych odpycha, co sprawia, że do nich nie pasuję. Także wygląd czy inteligencja nie muszą oznaczać, że będzie się lubianym człowiekiem, otoczonym wianuszkiem osób, choć większość ludzi, w takiej sytuacji, cieszy się powodzeniem. Ja jednak należę do tej mniejszości. Ciężko mi strasznie. Nie mogę poradzić sobie z samotnością. Tyle razy zostałam przez innych odrzucona, bo po prostu nie pasowałam. To nie jest tak, że ludzie mnie mają za głupią osobę - nieraz słyszę, ze jestem mądra, inteligentna, piekna, ale... No właśnie - jest jakieś "ale", i to bardzo istotne "ale", które sprawia, że ludziom nie odpowiadam. Nie odpowiadam na tyle, by chcieli nawiązywac ze mną bliższe znajomości. Nie gardzą mną, co prawda, lecz trzymają się mnie raczej na dystans. A ja tak bardzo chcialabym mieć kogoś bliższego, kogoś, komu bardziej by na mnie zależało. Samotność mnie wykańcza. Nie daję już rady.