Żałoba u chlopaka + problemy. - Netkobiety.pl

Nakładasz swoje warunki na jego żałobę. Nie wiesz co on czuje - Ty miałaś swoją żałobę, swój proces, swoje emocje i potrzeby. On ma swoje, inne. Dajesz mu znać, że uważasz je za niewłaściwe, nieodpowiednie, pośrednio mówiąc mu, że jego uczucia są nieadekwatne.

Tak nie jest. Uczucia są jakie są, nie mają wartości,  że są dobre, złe, właściwe czy nie.

I bardzo jasno dał Ci znać, że potrzebuje być sam i je przerobić we własnym tempie, własnym zakresie. Niektórzy w żałobie potrzebują kogoś, komu będą płakać w ramię, opowiadać o straconej osobie. Inni potrzebują czasu, spokoju i żadnych rozważań i rozkmin. Ale Ty jego żałobę uznajesz za nie taką jak trzeba, i jego potrzeby i emocje obracasz  w coś przeciwko Tobie, podczas gdy (przykre to czy nie), on teraz o Tobie nie myśli.

Żałoba to jest czas wycofania do wewnątrz. I nie ma harmonogramu, rozkładu czy "właściwych" zachowań. Zaufaj mu, zyskasz na tym. Naciskaj, a odsuniesz go od siebie jeszcze bardziej. Kiedu mój tata odejdzie jestem pewna, że będę potrzebowała zdecydowanie więcej niż trzy tygodnie, żeby wrócić do równowagi.

Potrzebuje bliskości, zrozumienia i troski...
Daje swoje wsparcie dla niego zawsze i dobre słowo jednak on mowi zebym patrzyla siebie bo on nie chce swoimi problemami zaprzątać mi glowy i że wiecznie był sam i nauczyl się sam że wszystkim sobie radzić.  Pochodzi z rodziny gdzie tata byl jako jedyny  dobrym człowiekiem( zdążyłam go poznać niestety tylko telefonicznie) gdyż jego tata mieszkal w polsce a ja i chlopak zagranicą. Chorował na raka ...
Mama nigdy się nie interesowała moim chlopakiem tylko swoim kochankiem. Chlopak ma pare dobrych znajomych, jest żartobliwy i umie nawiązać kontakt z rozmówca, pomocny i można na nim polegać. Jednak nie znosi słowa krytyki i drobna uwaga a on odrazu sie oddala. Twierdzi ze widzial w domu jak mama tate traktowała i się tego boi. Nieraz próbował mnie od siebie odepchac ale zawsze  jakos max 2 dni i było wporzadku... staralam załagodzić sytuacje bo widzialam ze mu ciężko na tory zwiazku się przestawić... Obraza się jak zwrócę mu drobna uwagę za coś co mnie zabolalo bo mowi ze nie chce się kłócić i wtedy zawraca się i idzie w milczenie. A ja cierpie... szkoda mi czasu na milczenie proboje wyjaśnić. Raz jak się oddalil dalam mu droge wolna i dziś potrafi mi to wypomnieć że go "zostawilam" .. pomimo tych wad widzę w nim nadal wartościowego człowieka. Wiele nas połączyło w krótkim czasie .
Ja też stracilam tate ,ciężko chorowal i zmarl w wieku 50 lat. Mam tylko tutaj mame , która też go Pokochała jak swojego syna.  Mój ostatni zwiazek byl 1.5 roku temu ( 3 lata).. zniszczyla go  ex tesciowa.  Balam sie wchodzic w coś nowego,mialam depresje. I przeraża mnie fakt ze znowu musze cierpiec... moje intencje są zle odbierane. Czuję się  odepchnięta... nie szukałam nigdy porad na forum  ale postanowiłam napisać bo nie chce mamy martwic swoimi pytaniami..  on   nie chcę ze  mną rozmawiać do czasu swojego powrotu bo rozmowy smsowe prowadzą do dyskusji.
Dalam mu ciszę której potrzebuje  ale mimo to czuje się bardzo zraniona tym, że tak mnie odepchnął a z kolegami się spotyka i rozmawia.
Chcialam dobrze.. a wyszlo że jestem najgorsza i go oddaliłam. Nie chcialam atakować.. 
Wiem pol roku to niedużo .. ale zdążyłam poczuc więcej niż do bylego chlopaka  w przeciągu 3 lat.
Nie wiem jak mam tłumaczyć takie zachowanie i odpychanie.. to już w sumie 3 tygodnie

Ja się zgadzam z Elą. Po pierwszym poście miałam mieszane uczucia, ale po tym, jak napisałaś, że widuje się z kolegami - żadnych.
Różne rzeczy w życiu się dzieją, każdy może czasem skupić się tylko na sobie, w trudnych sytuacjach można być bardziej drażliwym, cichym, burkliwym itd., ale jednak jak się jest w związku, to się jest w związku. Wy teraz nie jesteście, on Cię odsunął całkowicie i oczekuje, że będziesz grzecznie czekać, aż mu się zachce kontaktu, kiedy Ty nawet nie wiesz, na czym stoisz. A będą inne trudne sytuacje - chcesz zawsze być wtedy sama?

chyba nie doczytałaś- On nie życzy sobie żadnego kontaktu. I sam robi z siebie zgniłe jajko.
nawet jakby zareagował emocjonalnie na początku to by się ogarnął jakby mu zależało szybko. A nie zrobił tego.

Jesteście razem pół roku, też bym wolała się otoczyć bliskimi przyjaciółmi w takiej sytuacji. Też nie każde wsparcie każdemu pasuje i on dobrze wie gdzie znajdzie takie jakie jemu odpowiada. Jeden za wsparcie będzie uważał właśnie rozmowy o tym co się stało a drugi będzie chciał odwrócić uwagę od problemu i pogadać z kimś zdystansowanym i bardziej hmm... wyluzowanym?
Empatia jest przereklamowana. Ja też jak czuję że moje problemy mnie przytłaczają to zajmuję się moimi problemami. Nie mam małych dzieci żebym musiała żygać empatią na prawo i lewo, mam samych dorosłych ludzi w około a ci powinni sobie sami umieć poradzić ze swoimi uczuciami.

jakby ty znasz sytuację najlepiej my mamy tylko krótki opis. Po prostu zastanów się czy przypadkiem nie obarczasz go jeszcze odpowiedzialnością za swoje negatywne odczucia w momencie kiedy dla niego takie zachowanie jest formą odreagowania i on za bardzo nie ma już co z tym zrobić bo albo jego komfort psychiczny albo twój...

Ela ma rację. Gdyby jemu na Tobie zależało, zachowałby się inaczej. Niestety pokazuje, że nie jesteś dla niego specjalnie ważna - powinnaś wyciągnąć z tej sytuacji wnioski. Jak można zażądać od dziewczyny odcięcia się na jakiś czas? ok rozumiem 2-3 dni.... ale tygodnie? Kiepsko to wygląda. Na Twoim miejscu już dałabym spokój z zagadywaniem do niego. Zamilknij zupełnie i zobacz, czy będzie w ogóle reagował. Powinien Cię przeprosić wg mnie. Wiadomo, że żałoba itd ale to zachowanie jest nie do zaakceptowania. Jeśli sam się nie ogarnie i nie zrobi, jak trzeba, to skreśliłabym go bo kompletnie nie rokuje jako partner, przyszły mąż itd. Dobrze, że to wyszło teraz i już to wiesz.

Napisała, że się martwi i spytała, dlaczego się nie odzywa. Moim zdaniem, skoro był tak aktywny na mediach społecznościowych, pytanie całkiem zasadne. Zwłaszcza że spotykał się również z kumplami.

Nie wiem, dla mnie podjęcie decyzji o związku jest jednak wiążące. Znaczy, albo jesteśmy razem, albo nie - obie wersje są okej. Nie ma natomiast możliwości, żebym tolerowała wersję "jesteśmy razem, kiedy mi pasuje, a kiedy nie - grzecznie czekasz, aż pasować zacznie".

Dziękuję wszystkim za wiadomości...
2 tyg od pogrzebu taty bylam cicho ale wkoncu nie wytrzymałam i powiedzialam, że jest mi przykro bo widzę jego dostępność a on nie chce rozmawiać bo potrzebuje spokoju. Stwierdził że znowu się czepiam o tego głupiego Facebooka. Dlaczego znowu .. otóż  3 miesiace temu zauwazylam, że chlopak lubi zdjecie każdej kolezanki z Facebooka ( chodzi o zdjęcia z dekoltami, mini ,w kurtce czy w kożuchu ) . Powiedzialam do niego, ze nie mam nic przeciwko jak są to normalne zdjęcia, nie ekstrawaganckie i z wywalonymi piersiami itd..   ale robi mi sie przykro jak widze, że mój partner lubi takie  wyzywajace zdjęcia. W odpowiedzi dostalam , że dla niego nie ma różnicy czy kobieta w kurtce czy kożuchu czy w bikini,zna ja, jej męża itd..   to dlaczego ma nie lubic ?  Ze spokojem mu odpowiedziałam,że ok lub sobie normalne zdjęcia ale takie  wyzywajace są dla mnie bolesne.  Mialam sytuacje gdzie moj byly partner wolał filmy porno i gole kobiety niż współżycie z kobieta. Mój teraźniejszy o tym wiedzial i tymbardziej powinien zrozumiec że takie cos mnie zabolalo... to była jedyna uwaga w sumie o która jest w srodku obrazony do dzis dnia.  Przez taka uwagę potrafi mi to wypominać jak ma zły humor ...   nie potrafi takiej lekkiej krytyki przyjąć na klate i isc na kompromis bo mowi , że od takiego czegos sie zaczyna i potem wogole nie będzie mógł nawet Facebooka miec jak mi ulegnie.  Lekka uwaga a on ciagnie to do dużego problemu i się obraza. Boje sie cokolwiek powiedzieć bo sie obrazi ... proboje na spokojnie ale już pękam.  Wiele mu zawdzięczam, w sumie zeby nie jego upartość i obrażanie sie, zaszywanie się w jaskinii... bylibyśmy zgrana para.
Potrafi mi teraz napisać,że on taki najgorszy i taki zły i nigdy się nie staral .. mimo iż  on dokładnie wie,że ja tak o nim nawet nie myślę, wręcz przeciwnie uważam go za człowieka o dobrym sercu pomimo jego ciężkiej przyszłości. Wpędziłam się w poczucie winy, że może powinnam wogole nic nie mówić? Milczeć?
Ale ja nie potrafię chować bolączek pod dywan..
Mam też swoje wady  ale nie przeszło mi nigdy przez myśl zeby go skrzywdzić. Moje intencje są odbierane jako atak...
Czy ktoś słyszał o takim przypadku ? Da się chlopaka troszkę naprostowac z ta komunikacja i zrozumieniem ?
On ma 26 lat...
Pozdrawiam

Przepraszam, ale ten facet może i przeżywa żałobę.....ale równocześnie wykorzystuje ją do zerwania Tobą.
W sumie dość paskudny gość. Brak mu odwagi do postawienia jasno sprawy?  Dziecinada.
Daj sobie z nim spokój, nic z tego nie będzie.

W punkt!

Możliwe, ale nie jest fair w stos. do Autorki, że nie mówi jej tego wprost, tylko kręci. Brak mu odwagi, niezbyt to chwalebne. Jak już pisałam - dałabym sobie z nim spokój. Przykre to, ale da się przeżyć.

Monoceros, może warto się zastanowić  dlaczego stoisz murem za tym chłopakiem, mimo ewidentnie nieprzystającego do bycia w jakimkolwiek związku zachowania tego Pana?
Dlaczego zarzucasz autorce złą komunikację, nie zauwazając, że on tą komunikację ucina. ?
Przy takim nierównym rozdzieleniu praw, a raczej  przyznaniu jednej że stron większych w imię..poszkodowania  życiowego, zawsze wyjdzie katastrofa.
To tak nie działa, życie tak nie działa, że ktoś ma być  bardziej chroniony bo... należy mu się ochrona jak dziecku?
Świat dorosłych tak nie funkcjonuje.

Dziękuje wszystkim za rady.
Mój związek dzisiaj został zakończony.
Chłopak woli być sam ze swoimi problemami... postanowiłam odpuścić.

Wiem i zdaje sobie sprawę ze mogłam być natarczywa ... chciałam być i wspierać a zostałam odepchnięta. Pare dni ciszy  i normalna odpowiedz by mi wystarczyła ...
dodam ze mój były partner jest DDD... nie znosi krytyki , odsuwa się jak usłyszy ze zrobił coś nie tak. Zwróciłam mu raz uwagę i wypomniał mi to jak się rozstaliśmy. Nie znosi krytyki i nie znosi pochwały ...
był bardzo skrzywdzony w dzieciństwie przez swoją mamę.. która dawała mu do zrozumienia ze jest nikim. Mimo ze nasze drogi się rozeszły ciagle myśle i naprawdę życzę mu szczęścia. Nie jest złym człowiekiem ...