Jest źle - Netkobiety.pl

Hej Wendy:)

tak ostatnio czytając tematy o aplikacjach i randkowaniu przypominam sobie moje doświadczenia z tym syfem i podtrzymuję swoją opinię, że portale nie nadają się do szukania sobie partnera na dłużej. Da się znaleźć, ale wydaje mi się, że to są wyjątki wyjątków.
Poza tym ciągle mi się wydaje, że takie szybkie deklaracje są bez sensu, bo praktycznie człowieka nie znasz, a z drugiej strony jak się nie zadeklarujesz, to za chwilę na portalu pojawi się ktoś bardziej interesujący, choćby z samego faktu tego, że jest kimś nowym. I tworzy się takie błędne koło, z którego mega trudno jest wyskoczyć.

Facet z tindera, skoro manipuluje i nie szuka związku, to sobie odpuść. Chyba, że na tyle dobry w łóżku, że faktycznie warto w to zainwestować trochę wolnego czasu ale tylko do tego.

Holender, to też nie będzie to, skoro już czujesz, że się zmuszasz.

Ciężkie to randkowanie jest. Nie masz opcji poznawania nowych ludzi przez znajomych? Wydaje mi się, że to jest ciągle najlepszy sposób, bo poznajesz kogoś, kto jest mniej więcej sprawdzony i kogoś, kogo możesz od razu zobaczyć na neutralnym gruncie, a nie zespinanego randką? Do tego możesz trochę poznać zanim się zadeklarujesz na coś więcej.

Jeśli teraz miałbym kogoś szukać, to na pewno nie korzystałbym z żadnego źródła w sieci. To jest zwykły bazar ku krótkotrwałej uciesze.

Jakiś czas temu na innym forum pisałyśmy, gdzie kto poznał partnera i większość młodszych kobiet znalazła ich w necie. Córka też, informatyka. Są dwa lata ze sobą, zwiedzili Afrykę i Azję, planują kolejną podróż, szczęśliwi są (odpukać) 

Mam koleżanki które tez poznały facetów przez jakiś tam portal - jedna to już dawno temu chyba przez sympatie, ze trzy przez tendera i wszyscy są szczęśliwi po dzień dzisiejszy i nawet udało się wszystkim rozmnożyć
Ja, całe wieki temu, poznałam mojego pierwszego prawdziwego chłopaka przez forum psychologiczne - byliśmy ze sobą chyba z 3 lata, wiadomo, pierwsza miłość i te sprawy. A kolejnych jakoś tak w zżyciu poznawałam. Ostatniego- czyli tego z którym jestem teraz, poznałam bo mieszkałam z nim ( i innymi ludźmi). Poznałam to było zbyt wiele powiedziane bo przez poł roku słowem się do siebie nie odezwaliśmy, prócz zwykłego cześć jak się w kuchni mijaliśmy. Az pewnego dnia jak wszyscy gdzieś wybyli usiedliśmy w ogródku na piwko i zaczęliśmy gadać i jak się okazało nie mogliśmy skończyć. Ale od tego momentu ( gdzie żadne z nas nie myślało ze kiedyś będziemy razem, bo każde z nas miało wtedy innych partnerów ) do momentu aż zaczęliśmy się spotykać trochę czasu upłynęło.

Ja to uważam ze trzeba poczuć cos- jakiś flop w rozmowie, chęć dalszego poznania, zainteresowanie osoba. Bo jeśli oni są tacy mam, to naprawdę nic z tego nie będzie.
Przyznam się tez ze kiedyś umówiłam się z kolesiem z tendera, tylko i wyłącznie dlatego ze brakowało mi seksu. Chłopak był naprawdę spoko, myślę ze nawet byłby niezłym kandydatem na chłopaka/ męża, ale nie dla mnie bo nie snułam takich planów w tamtym czasie. Ale tez nie poczułam z nim żadnego flow, nie byłam za mocno nim zainteresowana. Po prostu wykorzystałam go do tego do czego mi był potrzebny, spotkałam się parę razy ( akurat byłam na wakacjach w Polsce ), ale byłam szczera od początku ze nie mieszkam w Polsce i nie szukam niczego na odległość. On oczywiście zaczął snuć plany ze może do mnie przyjedzie itp, albo będziemy się spotykać jak ja będę przyjeżdżać - nie mogę chłopaka blokować, powiedziałam mu wprost żeby na mnie nie czekał i szukał sobie dziewczyny.
Podejrzewam ze jakbym szukała chłopaka na tenderze, to by mi się trafił właśnie jakiś manipulant/ lowelas a dlatego ze kompletnie nie szukałam chłopaka to oczywiście trafił mi się miły, sympatyczny i szczery chłopak. Zawsze wszystko wychodzi na opak.
Zazwyczaj tak jest ze jak człowiek wrzuci na luz i podejdzie lekko do sprawy to trafi na fajnego chłopaka.

Nic z toba nie jest nie tak, tylko zle do tego podchodzisz.
Odpusc, wyluzuj, im wieksze masz ciesnienie, tym wiekszy opor, na randki chodzisz spieta, twoja energia nie jest dobra.
Rozwijaj sie na innych polach, przy okazji poznawaj facetow, a samo wszystko sie ulozy.

Jak to nie będzie miało znaczenia? Bez dobrego seksu naprawdę dobrego związku nie będzie. Jasne że nie musi być fajerwerków od samego początku ale przy podejściu "nie będzie to miało dla mnie znaczenia" nie doprowadzi do niczego dobrego.

Ty też nie jesteś sama bez powodu. Zwykle opisy "jakoś z żadnym facetem nie złapałam chemii, są mili, są gadatliwi, chcą kontynuacji, ale nie wiem sama" oznaczają facetów którzy zupełnie nie mają powodzenia. Autorka spotkała takiego co miał "powodzenie" ale on nie chciał niczego oprócz seksu. Prawdopodobnie co jakiś czas spotyka on zainteresowaną sobą kobietę. Ludzka biologia sprawia że każdy chce być w związku z najbardziej atrakcyjną osobą. Czyli nic w autorce nie zmotywowało go do budowania długoterminowego związku i szuka dalej. Jak ci żal to pamiętaj że zrobiłaś to samo facetom wcześniej tylko na wcześniejszym etapie budowania relacji.

Ktoś się tu naoglądał za dużo filmów Disneya. Po wcześniejszych komentarzach widać że autorka ma podejście że wystarczy olać wszystkich którzy mi się nie podobają a potem się ułoży. Z tym podejściem będzie trafiać na takich niby "manipulantów" w nieskończoność. Jesteś wybredna do facetów i nie ma w tym nic złego ale musisz zadać sobie pytanie czy sama spełniasz wymagania mężczyzny który spełnia twoje. Może warto porozmawiać z jakimś terapeutą na temat twojego podejścia do budowania związku.

Loka, niezła historia i trochę czasu zajęło zanim się rozwinęło. Ja nie jestem cierpliwa.
Ucieło mi post nad którym się napracowałam. Więc w skrócie.
Dziękuję za komentarze, nad wieloma kwestiami myślałam, wiele z nich się tu pojawiło.
Nie uważam, że Tinder jest zły czy coś. Trzeba cierpliwości.
Nowe Otwarcie poruszył coś ważnego, staram się właśnie spotykać z mezycznami którzy nie przypominają byłych. A. Moja słabość to dużo starsi mężczyźni, w wieku 16 lat już byłam z dużo starszym facetem a w wieku 22 o 25 lat. Niestety, owy złotousty też był grubo po 40 stąd ta historia. Choć przez dłuższy czas nie miałam ustawionego wieku powyżej 38 , spróbowałam dać do 50 i tak się skończyło.
Więc tenedencyjnie, nic nadzwyczajnego. Opiekun, tatuś i inne badziewia, z tym że mam już 32 lata

Kris Dog, kto Ci powiedział że on nie chce, podtrzymuje kontakt i pisze, ale to ja nie bardzo chce bo wiem ze on nie chce związku - jest po rozwodzie, pewnie leczy rany. Zresztą on sam nie wiem chyba czego chce, bo dziś pisał że może skoczymy na weekend gdzieś. Więc dziwne no ale.
A wiem, że się w nim zakocham w ułamku sekundy, a po co mi to. Po co.
Nie będę opowiadać że o jezu ale jestem zajebista, bo na forum każdy jest zajebisty nigdy nie narzekałam na brak powodzenia i co chciałam to brałam.

Wendy, a ja Cię teraz o coś zapytam i postaraj się odpowiedzieć szczerze: jakim typem kobiety jesteś? Przebojowa czy taki "maślaczek"? Czy sama kierujesz swoim życiem czy w głębi siebie wolałabyś żeby to facet wspierał Cię radą i pomagał Ci podejmować trudne decyzje, a nawet czasem wręcz Cię prowadził? Tylko odpowiedz szczerze, a nie pod wpływem urażonej dumy.

Mojego ojca nie było przy mnie całe moje życie, mieszkał i pracował za granicą. Dopiero po 20 był na miejscu ale wtedy ja już nie mieszkałam z rodzicami. Relacje mam, raz na jakiś czas rozmawiamy, trochę się kłócimy. Ogólnie są takie o, bez emocji. To dobry człowiek i bardzo go kocham, pomaga też mi bardzo ale nie jest wylewny.
Nowe Oywrcie, więc to wygląda tak. Jak się spotykam z gościem powiedzmy w moim wieku, jestem przebojową, samodzielna, jestem otwarta. Tak jest też w rzeczywistości, radzę sobie spoko, itp.
Ale przy starszym mówię uczciwie zamieniam się w w słodka debilke, która trzeba niańczyć, która jest słodka, kochana, nie pyta, nie wymaga,która jest bardziej niewinna niż w rzeczywistości. Ogólnie beznadzieja no ale z automatu się zamieniam w infantylną dziewczynę, która już nie jestem bo jestem dorosła.
W głębi duszy, trudne pytanie, chyba bym chciała żeby się ktoś mną zaopiekował ale ja muszę i tak coś osiągnąć żeby się czuć warta cokolwiek. Więc całego ciężaru utrzymania i życia nie oddałabym facetowi, ale chciałabym żeby był decyzyjny, mądrzejszy, żeby wiedział lepiej, i rządził.
I niestety umówiłam się z nim, ale ostatni raz żeby powiedzieć że to nie ma sensu. Nie chce starszego faceta

Uważam że masz jak wiele kobiet: podświadomie szukasz dominującego partnera. Innego sama zdominujesz z automatu  Nie zgadzam się tylko z tym, że ma to cokolwiek wspólnego czy z wiekiem czy z rozwijaniem skrzydeł.
Po wielu latach obserwacji: 50 latek może być ciapą a 25 latek mieć silną osobowość.
Ale może  Ty z automatu interpterujesz starszych jako mądrzejszych? W sumie to trochę tak miałam w młodszym wieku.
Co co rozwijania skrzydeł to się nie zgodzę.
Wśród osób o silnej osobowości są takie które pozwolą Ci je rozwijać i takie co będą ograniczać. To samo wśród wycofanych.
Po prostu obserwuj.
Jak czujesz że coś nie gra w relacje nie wchodź.

Dlaczego? Ktoś, kto potrafi się dostosować do dwóch typów osobowości: z silnym facetem będzie stroną pasywną, bardziej uległą; ze słabszym facetem będzie stroną dominującą. To raczej świadczy o dużych naturalnych zdolnościach dopasowania, a nie o niedojrzałości.

Nie kompromituj sie. Jesli chcesz juz uzywac terminologii z zakresu psychologii osobowosci i relacji, to radze zajrzec do podrecznika, a potem sie wypowiadac.

Można by odnieść wrażenie, ze to forum psychologiczne i tylko specjaliści mogą się wypowiadać :-D

Nie sądzisz, Nowe Otwarcie, że jednak umiejętność dostosowywania się jest czymś innym niż bycie jak chorągiewka, która powiewa tak, jak ją wiatr kieruje?
Większość ludzi w procesie rozwoju kształtuje siebie, swoje preferencje i poznaje swoje predyspozycje, umie określić własne oczekiwania i potrzeby, a potem mniej lub bardziej, bo z uwzględnieniem okoliczności, kieruje się tym w swojej codzienności i życiu. Nie wydaje mi się, że skakanie od annasza do kajfasza, to zdolność dostosowywania się, ale prędzej skłaniam się ku temu, co zasugerowała Pronome, że to niedojrzałość. Autorka nie kieruje się tym, co jej odpowiada, ale tym, co się napatoczy. Trochę sam też tak piszesz o sobie. Normalnie wg mnie, to ludzie odpuszczają sobie znajomości, w których ich naturalne preferencje muszą być tłumione, wypierane a poszukują tych, w których mogą być sobą, dawać wyraz siebie, a nie dostosowują się do tego, co im się akurat trafi.

Może byś wyjaśnił w takim razie czym jest osobowość wg Ciebie.
Bo wg mnie to właśnie ukształtowany wzorzec współpracy danej osoby ze środowiskiem. Ukształtowany wzorzec to nie znaczy sztywny, któremu brakuje elastyczności, bo on sam w sobie juź jest kompromisem pomiędzy biologicznością danej osoby a czynnikami zewnętrznymi. Po prostu wypracowujemy sobie narzędzia współpracy ze środowiskiem zgodne z naszymi predyspozycjami i potrzebami.
Ale wygląda na to, że bycie tworem wielorakim, płynnym i bez własnej ukształtowanej osobowości jest wg Ciebie optimum. Jest chyba nawet takie zaburzenie jak osobowość wieloraka ;-)

Nowe Otwarcie źle mnie zinterpretowałes, to że taka jestem wobec słabszych czy młodszych to nie znaczy, że umiem się dostosować i jestem w stanie stworzyć związek. Otóż właśnie nie potrafię. Stąd ciągnie mnie do dominujących, starszych, głównie starszych choć wiem, że młodsi mogą również dominować.
Nigdy w życiu związek ze słabszym mi nie wyszedł dłużej niż jedna randka, a w życiu zawodowym jestem bardzo asertywna, silna, dominującą. Natomiast chce aby ktoś mnie nianczyl w związku.
Dlatego powiedziałam jaka jestem, nie jestem ciepłe kluchy, ale w głębi serca bardzo chce żeby ktoś mnie prowadził, sterował i opiekował się mną.

Zdecydowanie nie da się być w związku ze słabsza osoba lub być dominującą kiedy ma się inne skłonności. Totalnie bym tego nie przelknela więc to nie wchodzi w grę taka labilnosc osobowsciowa.
Widzę, że nikt mnie nie pyta jak weekend ze złotoustym więc sama się zapytam i sama sobie odpowiem.
Otóż było milo, czuje ze jeszcze trochę a całkiem stracę głowę. A tego nie chcemy. Zwłaszcza, ze jak mówiłam on narazie nie chce poważnej relacji, a skoro mężczyzna nie chce poważnej relacji bo jest po trudnym rozstaniu to będę tylko plastrem na jego chore serduszko przy okazji złamie swoje, gdyż iż dawno nie było złamane. Dziękuję za uwagę.

Z holendrem się pożegnałam, tak mnie zirytowal, takie ma idiotyczne poglądy, ze jego mentalność to jakby nie holenderskie powiedzmy zachodnioeuropejska otwartość a taka raczej mentalność no, żeby nikogo nie obrazić to katolickie, ultrakatolicko, mulzumanskie poglądy. Dramat.

Ja jestem ciekawa
Jak minął weekend?
W sumioe to bardziej ciekawe niż definicje osobowości- bo po te mogę sięgnąć do bilioteczki

I uważasz że jest sens wybierając kogos na życie nie zwracać uwagi na światopogląd? mniej ważny od wyglądu jest, co tu taik wiele osób podkreśla jako najważniejszy czynnik do rozpoczęcia relacji? Od dobrej pracy, kasy?
na czym to słynne porozumienie dusz ma polegać, jak nie na tym że ludzie patrżą podobnie na świat. ?
można się różnić w pewnych niuansach, ale wg mnie nie ma sensu wchodzić w związek z kimś z kim różnimy się zasadniczo w podstawowych kwestiach. I nie ma to nic wspólnego z tolerancją.

Wendy zaczynasz kombinować jak dziewczyny z nowych wątków Reyna i QueenOfWinter,skoro uważasz że facet ten złotousty jest nie fair chociaż fajny, to czy fair będzie z Twojej strony wobec siebie samej, brać go na niby przeczekanie ,angażując się i przywiązując do niego z wiedzą taką, że on nie szuka bliższego ,głębszego związku co sam zakomunikował Ci ,teraz mam wrażenie że idziesz w kanał myślenia a ,może się przekona zmieni zdanie i też będzie chciał głębszej, trwalszej relacji jak mnie pozna lepiej ,seks też fajny z nim,mniemam dla niego może również ,tak to wygląda trochę ,takie niejasności i niedomówienia z fajnym seksem w tle na ogół wiesz jak się kończą - rozczarowaniem,facet jeszcze w dodatku jest po rozstaniu i niewerbalnie Ciebie ostrzega dając sobie przyzwolenia na Twoją zgodę i Twoje sprzeczne życzenie,na starcie sobie odpuszcza skrupuły, jak zlekceważysz te znaki będziesz beczeć jeszcze bardziej ,początki bywają istotne ,a widzę że zaczynasz tłumić intuicję uspakajać się i racjonalizować to co słyszysz i to co widzisz,wiec albo zejdziesz z nacisku oczekiwań i poukładaj sobie tę relacje jako coś mniej znaczącego przyjrzyj się oczekiwaniom w jaką stronę idę , albo rozstań się z facetem,
ale tu fizjologia,natura ( a propos: Ela ) bywa pułapką, opanowanie się, jeżeli chodzi o seks i przewiązanie to nie jest zawsze i wszędzie łatwizna ,nawet dla niejednego faceta w Twojej sytuacji, a ten faceta,akurat jednak może po rozstaniu buforować zaangażowanie i przywiązanie pozostałościami urazu i obaw z  po rozstaniu, dawać mu to może poczucie przewagi nad Tobą,chyba że ściemnia Ci totalnie i bierze na litość i ewidentnie nakleja Ciebie z wszystkimi szykanami na zbolałe serdeńko, udowadniając sobie jaki z niego man .Nie czekaj też aż on się zreflektuje i go olśni nagle oprzytomnieje, stwierdzi że to nie fair z jego strony takie sztuki z Tobą , raczej jest to mało prawdopodobne w takiej wzorcowej sytuacji dwojga niby "nieszczęśników".

"żeby nikogo nie obrazić to katolickie, ultrakatolicko, mulzumanskie poglądy. Dramat."   no jak można jaśniej?
Może ktoś to nazwac obrazą religijną, ale w zakresie  praw kobiet to jest jednoznaczne.
co kolejny raz pokazuije, że katolicy daleko są od chrześcijaństwa w sensie ideowym

można wejść w taki związek o ile naprawdę pozbędziesz się z głowy wszelkich oczekiwań i carpe diem
Ale nie wiem czy masz taki charakter.
Noszący na rękach Panowie też potrafią rozczarować.
w jakichkolwiek związkach nikt nie powinien być petentem wobec drugiej osoby i wtedy wszystko gra.

Dlaczego tak jest... Wydaje nam się że jeżeli wszyscy wokoło tak robią, i nie widzimy innej drogi, innej możliwości, to chociaż wiemy że to nas nie doprowadzi do tego czego naprawdę poszukujemy, to i tak próbujemy, bo samotność ma czasem zbyt gorzki smak, więc wolimy "robić sobie nardzieję". Czy domyślasz się o czym mówię? Nigdy nie korzystałem z Tindera i raczej nie zamierzam, kojarzy mi się to z tym że się znajduje ludzi na jedną noc. Wiem że dziewczyna której szukam nie zniży się do tego poziomu żeby być na Tinderze...

Niestety muszę przyznać że ja zachowuję bardzo podobnie do tego schematu, to znaczy szukam na sposoby które są skazane na niepowodzenie (czyt. przeważnie czekam jak coś zdarzy się samoistnie .
w jakim mieście mieszkasz Wendy?