Zrozumieć kobiecą psychikę (?) A może to we mnie tkwi problem (?) - Netkobiety.pl

Moze stalo sie to co mowi?
Byles fajny, ale cos bylo nie tak. Wewnetrznie czula, ze to nie to. Jednak poniewaz w naszym spoleczenstwie na wszystko trzeba miec tysiac powodow to nie mogla znalezc powodu by sie rozstac bo byles niby idealny, mogla miec nadzieje, ze cos sie zmieni lub probowac to zmienic.
W koncu miala dosyc meczenia sie i zdecydowala sie rozstac i teraz ma to z glowy, nie musi juz sie zmuszac lub udowac ani przed Toba ani przed soba.

Nie sądzę, żeby tu był problem na takiej zasadzie, że zrobiłeś coś źle. 3 miesiące szalonego romansu i opadają trochę motylki, widzi się człowieka z całym jego dobrodziejstwem inwentarza, a nie głównie swój zachwyt tym, że ktoś ze mną jest i jak mi dobrze, że ktoś chce ze mną być. Wchodzą realne wady, zalety, ocena czy naprawdę do siebie pasujemy jeśli chodzi o charakter, poglądy, zachowania, reakcje...
3 miesięczny związek w tym wieku to już chyba taki moment, kiedy ludzie właśnie wiedzą, czy to jest to, czy widzą siebie z tą osobą za killka lat, czy to jest ktoś, kogo chcą zaprosić na stałe do życia, do mieszkania, do dzielenia rachunków. I powody, dla których ludzie są ze sobą to nie jest prosta matematyka fajne rozmowy + dobry seks + podobny humor + zgodne charaktery.

Tu naprawę musi być coś więcej. I niestety, o ile na te pozostałe czynniki jakoś można wpłynąć, to tej 100% pewności nie da się wytworzyć. Albo jest, albo nie ma.

Dardai
 
Faktycznie, coś ma z psychiką, coś Ją blokuje. To, że nie umiała Ci powiedzieć, co, to znaczy, że ma problem ze sobą, jeśli była szczera.
Dla mnie to dziwne, bo rozsądna kobieta wzięłaby te 95% z radością. Jeśli chce stworzyć związek. Wygląda na to, że nie wie, czego chce, albo też tych procentów było mniej. Albo nie chce Ci o czymś powiedzieć.
Przykro o tym czytać, bo wyglądasz na dojrzałego faceta. Jedyne pocieszenie (marne ), to, że zmarnowałeś jedynie 8 miesięcy, a nie, tak jak ja 10 lat.
Trzymaj się, chłopaku

Jak dla mnie za mało dałeś informacji z których można wyciągnąć wniosek czemu ona chce się rozstać.
Nie jest ok moim zdaniem, że nie podzieliła się powodem i zostawiła ci tylko domysły po kilkumiesięcznej znajomości. Uważam, że dla samego siebie - postaraj się dać jej jeszcze znać, że ważne dla Ciebie by wiedzieć czemu się wycofała. Może jest w stanie napisać to w liście. Zawsze są jakieś powody. Pewnie więcej niż jeden. Mogła o tym porozmawiać, ale z jakiegoś powodu uznała, że nie ma sensu.

Dla mnie osobiście takie dopowiedzenie jest ważne, chociażby po to, żeby nie szukać winy w sobie. Albo, żeby się czegoś o sobie dowiedzieć. Rozumiem, po trzech randkach, ale tu jednak trochę czasu minęło...

Powody i i szukanie to jedna rzecz druga to obsesyjne wręcz i okrutne obowiązkowe szukanie winy i winnych straszne to jest i niestety jak piszesz Winter powszechne,wcale nie pomaga poznać siebie wręcz przeciwnie ,dalej utrwala zależności i przekonania z tym związane..
Tez temat rzeka

A czego można się było spodziewać po kobiecie bez zobowiązań poznanej na portalu...

W teorii, tylko w teorii.

edit. Żeby nie było, mężczyzn też się to tyczy.

Mamy tutaj brak szczerości i brak odwagi. Moim zdaniem kobieta w tym wieku powinna być już na tyle siebie świadoma, by wiedzieć co to jest "to coś", co nie pozwala jej bardziej angażować się w tę konkretną relację. To wygląda jak jakaś ucieczka z wręczeniem lizaka na pocieszenie. Z drugiej strony niewiele o niej wiemy, w tym właściwie nic na temat jej dojrzałości, bo to wszystko, co Autor napisał, wydaje się być opisem dosyć powierzchownym.

Tak, byłam, zdarzyło mi się nawet, że sama nie do końca wiedziałam co mi w danym facecie (bardziej wtedy chłopaku) nie gra, ale... miałam mniej niż połowę tych lat, co dzisiaj. Mało tego, zdarzyło mi się wiedzieć, a jednak nie chcieć prawdą walić prosto z mostu - tu już byłam nieco starsza. Nie jestem z tego dumna, jedynie zrzucam to na karb relatywnie niskiej samoświadomości i chyba zbyt mało jeszcze rozwiniętej empatii, dziś na pewno nie postąpiłabym w ten sposób. W moim poście bardziej chodziło mi o to, by nakreślić, że ona (ta konkretna "ona") być może wciąż nie doszła do takiego punktu.

Niemniej masz rację - są takie sytuacje i są tacy ludzie, którzy pewnych rzeczy nie potrafią zrozumieć, a tym bardziej po usłyszanym wyjaśnieniu uszanować podjętej decyzji i odpuścić, wówczas łatwiej jest "sprzedać" coś, co nam tego oszczędzi. O własnym komforcie też nie musimy zapominać.

Kurcze, przecinka nie wstawiłem i sens wypowiedzi wyszedł inny. Przez zobowiązania miałem na myśli dzieci, rozwody, itp. Coś co by potwierdzało, że ma się doczynienia z kimś poważnym, a nie kolejnym przypadkiem "poszukującym" do usr... śmierci.

Takie negatywne opinie jak o Monice to często  skutki tego że oczekuje doskonałości według jakiegoś wzorca postępowania, a w życiu takie procedury trudno wyegzekwować od siebie a co dopiero od innych.Chodzi mi o odwagę i szczerość a raczej rozczarowanie niby brakiem tego.Też to jest bardzo powierzchowne trochę na siłę wydaje mi się.
Moim zdaniem Monika postąpiła fair powiedziała jak to widzi i co czuje, a nasze to mogą być jedynie tylko spekulacje co do jej motywów uczuć i intencji myśli.Jaki ma się termin co do decyzji w sprawie kontynuacji związku jest jakaś norma.Przez pewien czas mogła czuć autentycznie i podobnie to co Autor ,ale postawa uczucia się zmieniły i koniec.To schłodzenie obecna to taka forma obrony - nie wiemy co naprawdę było inspiracją do zerwania czasem ta rzecz bywa błaha lub nieuchwytna .
Relacja nie trwała lata a tylko parę miesięcy po tym czasie kobieta zorientowała się że to nie, to miała prawo rozpoznać,wybadać mieć wątpliwości zmienić zdanie nie trzymała długo Autora i nie wpędzała w lata ,a odwaga żeby tak wszyscy umieli jak Monika  z resztą jej część to spora niewiadoma .

Absolutnie się z tym nie zgodzę, zrywanie poważnej relacji z dnia na dzień nigdy nie jest fair. Autorze, tych 8 miesięcy to było złudzenie, a nie dobry związek. Owa Monika nie podjęła tej decyzji tamtego wieczoru, miała ją w głowie od dłuższego czasu, tylko że nie raczyła Cię informować o swoich wątpliwościach, a w międzyczasie podejmowała kroki, przez które Ty jeszcze bardziej się angazowales (poznanie rodzin, plany mieszkaniowe itd.). Moim zdaniem to skrajna nieuczciwość, a nawet okrucieństwo.
Argumentu, że jesteś super, jesteś dla mnie za dobry itd. najczęściej używają osoby, które nie mają na tyle jaj, żeby podać prawdziwy powód rozstania i jednocześnie chcą zachować pozytywny obraz samych siebie, wyrzucić drugą osobę ze swojego życia w białych rękawiczkach. To typowe dla narcystycznych zaburzeń osobowości.
Generalnie to Monika na pewno ma ze sobą jakiś problem (DDD/DDA/zaburzenia osobowości). Ale Ty, drogi Autorze chyba tez go masz - po raz kolejny wpakowałeś się w relację z toksyczną osobą, z ktorej wychodzisz poturbowany. Moze masz w sobie jakieś cechy, które przyciągają takie osoby - warto się temu przyjrzeć.

Czy rozwód ma świadczyć o tym że ktoś jest poważnym kandydatem? Często jest raczej odwrotnie. Nie ma reguły.

Co myślę, to że jak na 37 lat i do tej pory w związku nie była, to jest jej samej wygodnie, ciężko nagle wpuścić do mieszkania obcego faceta, z jego nawykami, skarpetkami etc. Kobieta się chyba spłoszyła, może niby szuka związku, ale tak naprawdę albo wcale go nie potrzebuje i szuka bo wypada kogoś mieć albo jest niedojrzała.

Kiedyś oglądałam program tv Dinner Date, gdzie jedna strona gotowała dlae drugiej, a potem oceniali się wzajemnie w systemie gwiazdkowym. I zazwyczaj było tak: facet oceniający kobietę- jest miła, uśmiechnięta, ładna - 3 gwiazdki (max). Kobieta oceniająca faceta: jest wysoki, przystojny, ma miły uśmiech i fajne poczucie humoru, do tego ciekawą pracę i fascynujące hobby i świetnie gotuje, ale ten odcień jego koszuli... 1 gwiazdka. Ot, może jej 95% nie wystarczyło? Może na wyższym piętrze jest lepszy towar?

Nie mamy realnego wglądu w opisywane na forum historie, więc wyciągamy wnioski i oceniamy wlasnie na podstawie tych kilku zdań, którymi podzielą się z nami autorzy.
Aczkolwiek sam sposób zerwania z całą pewnością świadczy o braku umiejętności budowania trwałych relacji międzyludzkich przez ową Monikę, a to z kolei jeden z przejawów zaburzeń osobowości.

Z całą pewnością został wykonany częsty schemat. Wielka i szybka miłość, gorące uczucie, super seks i nagle jak obuchem po głowie - koniec. Facet zostaje na lodzie, kompletnie nie wiedząc o co chodziło. Został wykorzystany i potraktowany przedmiotowo. Odłożony na bok jak szczoteczka do zębów po ich umyciu.

Absolutnie nie chodziło mi o zmienianie się w tym zakresie w którym się człowiek nie chce zmieniać, po kogoś. Myślę po prostu, że taka informacja czemu ktoś kończy relację jest wartościowa, pozwala się pogodzić z tą sytuacją, albo daje szansę na reakcję czy dyskusję. Nie mówię, żeby jakoś brutalnie to powiedzieć, ale delikatnie przynajmniej zasygnaliwować, gdzie był problem. Trudno mi sobie wyobrazić, żeby ktoś w wieku 37 lat nie wiedział czemu zrywa. Ja bym na pewno wiedziała.
Mnie się zdarzało, np że dostawałam informację, której nie do końca rozumiałam (powinnam była wtedy dopytać), ale po czasie jakoś mi się to wszystko klarowało. Dla mnie to jest ważne, żeby rozumieć co się wydarzyło.
"Facet zostaje na lodzie, kompletnie nie wiedząc o co chodziło. Został wykorzystany i potraktowany przedmiotowo." - zgadzam sie i ja też bym się tak czuła, gdyby ktoś z dnia na dzień zniknął bez wyjaśnienia

Autorze współczuję tak w ogóle. Ale na siłę  od niej nie wyciągnie się nic.  Trzeba przeboleć  i uznać że to nie ta po prostu..

Uuuuu....nie wiedziałam, że wątek nie jest dla młodych i tylko starzy mogą się wypowiadać :-D

Tak serio, to wygląda na to, że zaczynasz temat, zadajesz pytania, udajesz, że obchodzi Cię znalezienie odpowiedzi, a w międzyczasie wychodzi, że odpowiedzi swoje już masz, nie interesuje Cię inny punkt widzenia, nie interesuje Cię zgłębienie problemu.
Po prostu kolejny facet, który chce się nieco poużalać nad sobą.

Tak od początku też to trochę wyglądało.

Bo skoro kobieta Tobie mówi, że w iluś tam procentach jej nie odpowiadasz, to dlaczego to jej nie zapytałeś, co się kryje pod tymi kilkoma procentami, lecz rozdzierasz teraz szaty na kobiecym forum? Jakby Cię intresowalo, co kryje się za odrzuceniem Ciebie, to przecież mogłeś zwyczajnie zapytać, a nie teraz robić tu dramy. I wtedy dostałbyś odpowiedź od najbardziej kompetentnej osoby.
Możesz to jakoś wyjaśnić? Dlaczego zamiast zapytać właściwej osoby, to miętolisz temat tutaj.
Mnie przychodzi do głowy kilka pomysłów. Bo tam musiałbyś się zmierzyć z prawdą na swój temat, a tu możesz sobie wybrać, co Tobie odpowiada. To wygodne, gdy krucha samoocena mogłaby prawdy na swój temat nie unieść. Albo jesteś jednym z tych facetów, którzy tutaj są „na łowach”. To się zdziwiłam, jak pierwszy raz usłyszałam, ale okazuje się, że faceci łowią tutaj Matki Teresy, ale pasujesz do „profilu”. W końcu jest tu sporo kobiet w dołku emocjonalnym, a taki okres uwrażliwienia sprzyja manipulacjom. Wiesz ta autoreklama o prawie idealnym ideale :-D Może się znajdzie jakaś, która się pochyli nad biednym skrzywdzonym misiem i pokaże mu, że są też dobre kobiety ;-)

Jeden mój znajomy z pół roku temu zakończył krótko trwający związek w którym też stwierdził że dziewczyna jest z charakteru urody świetna fajna i super ale coś "nie pykło" .
chodził pytał rozmawiał z innymi znajomymi jak najłagodniej i jakie wzorcowe procedury włączyć żeby jak najmniej tę dziewczynę bolało.Nawet przez kilka tygodni schładzał i ograniczył kontakt co niby ułatwiły wirusowe obostrzenia.
Wreszcie zdobył się na odwagę szczerość i uczciwość i powiedział co czuje i myśli.Wszystko zgodnie z kodeksem honorowym nie miło by się do czego przyczepić.Chłopak nie miał nikogo na boku w rezerwie.Pamiętam też forum podobną historię tylko związek trwał dożo dłużej .
I co ?
Dziewczyna zupełnie inaczej widziała ich relację ,na innym poziomie się zaangażowała i przywiązała i wcale nie sprawiała wrażenia oszołomionej desperatki to na pewno mocniej dużo mocniej się zakochał a widocznie wrażliwe z niej istota.
Od pół roku cierpi i to podobno bardzo niż bardziej .Odchodzący nic albo niewiele na to poradzi nawet jak ma wyrzuty i jest mu przykro smutno z tego powodu to wpływ ma mocno ograniczony na porzuconą osobę albo zupełnie inny niż zakłada.
Po prostu rozstanie jest było i pewnie będzie bolesne mniej bardziej trochę różnic w zachowaniach i sposobie przeżywania tego faktu
wiele zmiennych na takie stany wpływa nic się na to nie poradzi i nie przewidzi do końca jak zareaguje inna osoba .

A Autor i tak ma trochę szczęścia w nieszczęściu bo nie trafił na orbitę i nie jest dręczony dylematem "czego ona chce jeszcze ode mnie skoro zerwała" i to też marna pociecha .Wszystkie etapy żalu po stracie są do przeżycia i niczego się nie da pominąć, jakby nie wyglądało rozstanie .

Mimo, że sprawa częsta, to zawsze podziwiam u kobiet tą umiejętność wprowadzenia faceta w poczucie winy. Wystarczy mały zawód, tutaj to "uuuu" i już mechanizm musi zadziałać.

Tu akuratnie kobieta ma dobrą pracę, adoratorów, samochód, majątek - więc stać ją było na zakończenie, gdy Autor stał się uciążliwy.

MagdaLena1111- mocne.
Otrzymałem od Was mnóstwo wskazówek, sugestii, opinii na temat sytuacji, w której się znalazłem, na temat Moniki, jej charakteru, możliwych intencji, a tak że na swój temat - tak jestem w pełni świadom tego, że problem także,  a może nawet przede wszystkim tkwi we mnie, bo gdyby tak nie było to bylibyśmy teraz w Zabierzowskim lesie razem, a nie na tym forum. Piszesz, dlaczego nie zapytałem jej bezpośrednio - a i owszem zapytałem - 100 krotnie dlaczego, co kryje się pod tymi brakującymi 5%, co więcej - w sytuacji kiedy nie otrzymywałem żadnej, powtarzam - żadnej odpowiedzi, pytałem konkretnie: czy pojawił się ktoś trzeci, czy to brak motyli w brzuchu, brak chemii...I nadal nic. Czegoś jej brakowało...COŚ czego nie była w stanie określić, nazwać, dopowiedzieć, może nie chciała mnie bardziej ranić... I dlatego znalazłem się z tym właśnie tutaj - na kobiecym forum i nazwałem tak, a nie inaczej ten wątek. Powiedziała, jeszcze jedno zdanie: próbowałam ze swojej strony zrobić dużo, bardzo dużo...Nie mogę się więcej oszukiwać...Nie chcę oszukiwać ciebie. I tyle. Koniec.
MagdaLena1111 - nie oceniaj, nie atakuj - szczególnie na podstawie, jak to wielokrotnie zostało napisane, powierzchownych informacji zawartych w tym wątku. Drugą część Twojej odpowiedzi pozostawiam bez komentarza, bo ani nie jestem myśliwym, ani nawet nie jestem religijny.

Otóż to.
A jakby mu powiedziała, że nudny jest, albo że użala się nad sobą ;-), czym ją zniesmacza, to by mu lepiej było?
W przyjaznej atmosferze powiedziała mu, że to koniec. Może niepotrzebnie ten bullshit wstawiała na koniec, ale trudno - widocznie ona idealna też nie jest.

To tym bardziej nie rozumiem po co ten wątek, skoro otrzymałeś od niej odpowiedź, że z jej strony zwyczajnie nie pykło.
Czego jeszcze potrzebujesz, skoro ona sama nie potrafi tego zdefiniować i to nie jest jej odosobniony problem, bo często tak jest, że ktoś wydaje się dobrym kandydatem na życiowego partnera, ale brakuje tego nieuchwytnego czegoś.
Wyglada to po prostu na werterowanie, No sorry.

Nie chcesz ocen, to sam ich nie serwuj, bo mi np. zafundowałeś, że mi doświadczenia związkowego brakuje. No fakt, jestem sporo młodsza od Ciebie, ale nie w ciemię bita ;-) W sumie to wyczuwam manipulantów na km :-D

Ależ on widział i zobaczył skutki szczerości natychmiast,on nie zastosował ghostingu czy coś w tym stylu .Dziewczyna w pewnym sensie i przez jakiś czas jakby nie przyjęła do wiadomości faktu zerwania co jest naturalnym jednym z etapów straty- targowaniem się nie dała spokoju przez jakiś czas.
Wiele zależy na kogo i na jaki stan osoby z którą się zrywa się trafi i nie wszystko da się przewidzieć w odbiorze  naszych działań przez innych, zwłaszcza jak ma się dwadzieścia parę lat,a nawet czterdzieści parę.
Co by nie wymyślać to czy prosto czy nie prosto rozstanie jest przerwaniem więzi a to jest jak amputacja.
Osoba która zrywa jest w innym punkcie bo ma niby więcej przemyślane,ale to tylko na pozór jakaś przewaga.

Autorze, wiele zostało już powiedziane w tym wątku, możesz to przemyśleć. Ja jednak nie doszukiwałabym się tutaj drugiego, trzeciego i piątego dna. Myślę, że postąpiła uczciwie i bez podtekstów. Nie analizuj czym jest owe brakujące 5%, bo to co powiedziała i że to nie Ty a ona ma problem jest wprost tym samym co słynne "odchodzę, ponieważ zasługujesz na kogoś lepszego niż ja", to tak żeby rozstanie nie bolało Cię tak mocno, choć moim zdaniem takie teksty tylko pogarszają sytuację i rodzą kolejne znaki zapytania w czymś, co zostało definitywnie odkreślone grubą kreską.
Być może nie wyłapałeś sygnałów ostrzegawczych, a być może faktycznie ich nie było, a ona starała się poczuć coś więcej, ale zdała sobie sprawę, że to się nie wydarzy i że próbuje oszukać siebie.
Z własnego doświadczenia mogę powiedzieć, że może nie istnieć pod tym żaden dodatkowy powód. Po prostu zabrakło TEGO uczucia. Sama zerwałam kiedyś znajomość z naprawdę w porządku facetem, któremu w zasadzie niczego nie brakowało. Po prostu nie i już.
Zachowała się ok, w porównaniu z tym co czasem ludzie przed rozstaniem muszą jednak przejść, usłyszeć lub czasem nawet nie usłyszeć.
Nie szukaj też winy w sobie czy czegoś co mogłeś zrobić inaczej, bo nie w tym rzecz. Dla niej może to i było 95%, dla kogoś innego będzie 100%. Myślę, że po prostu próbowała, dała sobie czas, ale też nie w nieskończoność. Lepiej, że zrobiła to teraz, aniżeli za X lat.
Zapewne zaprzestanie analizowania nie przyjdzie Ci łatwo, nasz mózg nie lubi pozostawać z pustą przestrzenią i brakiem odpowiedzi, ale nie ma innej drogi jak powolne zaakceptowanie faktu, że nie ma tu nic konkretnie namacalnego. Nie wykluczam, że może nie chciała o czymś powiedzieć, ale to już wie tylko i wyłącznie sama Monika.

Wychodzi na to, że zostawienie niedopowiedzenia jest dobrym sposobem na pozostanie z kimś na dłużej, pomimo rozstania ;-)
Zastanawiam się na ile jest to skutkiem rzeczywiście tego niedopowiedzenia, a ile wynikiem rozgoryczenia z faktu, że związek się drugiej stronie odwidział. Oczywiście rozumiem potrzebę poznania przyczyny rozstania, żeby poukładać sobie życie na nowo. Ale ostatecznie tu padło wyraźnie, że nie pykło, tudzież któreś kocha mniej, co pewnie w rzeczywistości oznacza po prostu brak miłości.

A to piszę w kontekście licznych wątków o zdradach, gdzie ich autorzy obu płci często po długoletnich związkach piszą, że wystarczyłoby, żeby on czy ona przyszedł i powiedział, że się wypaliło, a nie postępować w tak haniebny, pozbawiony szacunku  sposób i zdradzać. Jak widać tak różowo wcale nie jest, co potwierdzają też moje doświadczenia i mało kto przyjmuje wiadomość o zakończeniu związku hm...dobrze, więc zawsze można się do czegoś przyczepić.

Zatem autor nie potrafi docenić, że ktoś mu w przyjaznej atmosferze powiedział wprost, że to koniec. Jeszcze poczadziła bzdety na koniec ;-) A przecież Monika mogła najpierw złapać się innej gałęzi i zdradzać, albo obwiniać autora, lub kręcić i go zwodzić. Mogła mu robić złudne nadzieje, mogła szukać pretekstu do odejścia, a taki zawsze się znajdzie, można też sprowokować kłótnie. Zresztą ona mogła prowokować różne zachowania autora. Mogła  zrobić wiele rzeczy, które by go dotkliwie ubodły. No mogła, ale tego nie zrobiła. Ale i tak zbiera cięgi ;-)

To już że tak powiem po ptokach stało się i nie odstanie .Rozstał się uczciwie jeszcze raz powtarzam tak jak umiał.Idealne rozstanie to też jakiś - jednorożec i rzadko występujący w przyrodzie gatunek .Zawsze jest coś nie tak i można mieć zastrzeżenia.Nawet najdelikatniejsze rozstanie będzie boleć jakoś tam bo taka jego właściwość i uwarunkowanie kulturowe i nawet w pewnym stopniu  iu biologiczne no chyba że jest się stoikiem abo mnichem buddyjskim ale to też z tym różnie jest u nich .
Nie chce mi się ciągnąć tego offtopu bo to bez sensu ale trudno bywam gadułą.
Znając jednak o wiele więcej szczegółów sytuacji,okoliczności śmiem twierdzić że mylisz się i to bardzo w interpretacji .
Ten chłopak nie latał po wszystkich znajomych i nie kręcił dramy, a po prostu rozstawał się po raz pierwszy w życiu sam był porzucony kiedyś tam więc pewnie to też miało jakiś wpływ ot co resztę sobie jak widzę z braku szczegółów ludzie dopowiadają ,co pewnie ja też czasem robię .
To jednak nie jest wątek o moim znajomym ,właściwie to nie jest do końca mój kolega ,tylko bliski kumpel mojej córki a znam go od dziecka bywał i bywa u nas bo się lubimy a mieszka blisko .
Wedle Twoich standardów to chyba jednak ghosting byłby najlepszym sposobem na zerwanie ale chyba nie bardzo..
On rozmawiał z TĄ osobą tylko ona nie godzi się i nie akceptuje tego,nie chciała się rozstawać, uparła się dziewczyna i tyle postanowiła walczyć do upadłego i co by nie zrobił chłopak stepując, stając na rzęsach to nic już nie poradzi a nie ma żadnej wstecznej gwarancji że Twój wzór na zerwanie przyniósł by dziewczynie ukojenie, tego to jestem pewny ponieważ i takie poprawne jedynie słuszne rozstanie widziałem byłem ich świadkiem w pewnym sensie i tak ktoś cierpi, a tego cierpienia, bólu po - nie ma co mierzyć, ważyć, porównywać ,nie ma go też co gloryfikować .Ludzie się rozstają i tyle pewnym sensie stały fragment życia,a celebrowanie cierpienia po rozstaniu bywa chore.
Jak będzie w innym związku to się okaże jego sprawa i jego wolność ,ale przekaże mu Twoje uwagi ,bo sam jestem ciekaw co on na to,nie wiem jednak skąd u ciebie taka pewność co do niego.Przeceniasz wpływ ludzi na siebie moim zdaniem chodzi mi o przewidywalne skutki tego .

paslawek Ciekawa historia..

Niestety każda osoba w jakimś stopniu odbierze rozstanie jako, porażkę i przegraną, dlatego akurat zachowanie Twojego kumpla wydaje mi się w pewnym stopniu rozsądne, bo on nie miał ŻADNEJ pewności, czy rzeczywiście kobieta może mu szczerze odpowiedzieć, gdyby to JEJ się zapytał..Fajnie, jak jest się ze sobą szczerym, ale w tylu historiach życiowych widać, jak ta szczerość często nie może przejść przez gardło, czego by nie dotyczyła. Znasz gościa, więc wiesz jaki jest a ta sytuacja sprawiła, że wolał się upewnić na swój sposób i dowiedzieć o co chodzi, co zresztą i tak zrobił. Jak by nie zrobił to tak dziewczyna poczuła się porzucona, choć niesłusznie..Autor zapewne czuje się podobnie, choć tej pewności, co do rekcji dziewczyny pewnie nie ma, wątpi w to, że dostanie konkretną odpowiedź i powód, choć i tak to bez znaczenia teraz..

A powiedziałaś mu co? tak z ciekawości?
asertywność kulała, czyli pewnie czułaś że robi wszystko pod Ciebie? Moze Twój post trochę rozwiązuje zagadkę autora w tym sensie że jego kobieta była z tych co szukają mocniejszych wrażeń.
W sumie Blackie nie bierz za krytykę, Misiek też na pewnym etapie wydał Ci się nudny w porównaniu do sąsiada, co tu opisywałaś
ale może coś to rozjaśnia akurat w tym temacie, bo autor wspominał o sukcesie partnerki i że jej niejako nie dorównywał.  Może akurat u niej to nie grało i obwiniała się za to że z nim zrywa, ale to mocniejsze od niej.

wg mnie najlepiej mieć w takim względzie elastycznego partnera na życie, bo jest długie i raz na wozie, raz pod wozem, jak mówi mądre powiedzenie. taka para gdzie naprzemiennie mogą przejmować ster ma chyba większe szanse.