Brak kręgosłupa moralnego - zdrada z premedytacją. - Netkobiety.pl

To będzie historia o największy dupku jakiego poznałam w życiu.. I mam nadzieję, że już większego nie spotkam. Poznałam go kilka lat temu..  jednak byłam wtedy świeżo po rozstaniu i nie umiałam jeszcze wejść w kolejny związek, choć on się naprawdę bardzo starał. Mimo wszystko się pożegnaliśmy ale zawsze nasze drogi co kilka miesięcy się krzyżowały, kilka zdań wymienionych raz na jakiś czas w social media czy nawet na wesele udało nam się razem pójść. Pózniej wróciłam do swojego byłego, co okazało się porażką, on też się wtedy z kimś spotykał choć nie chwalił się tym nigdzie, żadnych wspólnych zdjęć czy relacji. Nigdy w rozmowie też o niej nie wspomniał. Kontakt tak naprawdę stał się zerowy.  Po roku znowu się odnowił, zaczęliśmy znowu co jakiś czas pisać, po jakimś czasie zaprosił mnie na swoje urodziny w klubie, gdzie pod wpływem mocnego upojenia alkoholowego bardzo się do mnie dobierał, co było mocno niesmaczne. Zaraz po tym zaprosiłam go na zbliżające się wesele - niestety nie mógł ze mną iść bo leciał na wakacje z kolegą. Uznałam, że jest naprawdę fajnym chłopakiem i może mogłoby coś z tego wyjść. No i zaczęły się schody.. Jedna wielka sinusoida. Raz pisaliśmy dużo a innym razem mnie ignorował. Kiedy się wycofywałam, to sobie o mnie przypominał. W pewnym momencie opiekował się jakimś buldożkiem, ale nie chciał powiedzieć czyj to jest - mówił tylko, że właścicielka jest w Stanach. Zaprosiłam go do siebie na swoje super racuchy, bo pytał się kilka razy kiedy go na nie zaproszę. Jak juz miał psa, wykręcił się, że jest bardzo chory a kolejnego dnia widziałam na Facebooku, że grał mecz i wcale nie był usmarkany po same pasa no i tak się ciągnął ten kontakt pół roku, gdzie naprawdę chciałam odpuścić. Raz też widziałam jak dodał relację z restauracji i była oznaczona jakaś dziewczyna ale nie było jej widać. Zapamiętałam, że miała na imię Ewelina. Trochę mnie to zaniepokoiło, ale uznałam że to może być jakaś koleżanka. Sama mam wielu kolegów. Później znowu mnie zaprosił do klubu, gdzie znowu super się bawiliśmy. Chciałabym nadmienić, że ani razu jeszcze nie spaliśmy wtedy ze sobą. To był już grudzień i wtedy już naprawdę zaczęliśmy pisać bardzo dużo i codziennie. Pisał różne komplementy i naprawdę myślałam, że coś z tego już będzie. Od zawsze super się dogadywaliśmy i nikt mnie nie rozśmieszał jak on. Pisaliśmy tak codziennie i nagle w Sylwestra i Nowy Rok cisza.. odezwałam się jakoś 3 stycznia.. miałam zbliżającą się sesję i ostatni wolny weekend z racji tego, że studiowałam zaocznie. Stwierdziłam, że dosyć mam tej zabawy w kontakt/brak kontaktu. Zaprosiłam go do siebie, przyjechał z winem, oglądaliśmy razem film i było bardzo miło. Został nawet na noc.. I tak naprawdę od tego spotkania już rozmawialiśmy ze sobą codziennie, każdy cały wolny weekend spędzaliśmy razem. I to był bardzo super okres, dogadywaliśmy się i nigdy nie kłóciliśmy.. dużo rozmawialiśmy i wtedy też powiedział mi kto jest właścicielem tego psa. To była Ewelina - tak jak przeczuwałam. Mówił, że spotykali się dłuższy czas, ale ona sprawiała mu wiele przykrości i temat jest zakończony i że teraz zaczęła do niego pisać o swoich problemach.. mówił, że chciał jej tylko pomóc. Tydzień się do niego nie odzywałam, żeby sobie wszytsko przemyślał.  Prosiłam aby nie wciągał mnie w żadne nieskonczone relacje.  Pisał codziennie i się tłumaczył. Po tygodniu zgodziłam się spotkać i wtedy też ją zablokował żeby z nią wiecej nie pisać -  choć zrobił to bardzo opornie.. co również wydało się bardzo dziwne. Skoro mowił że nic juz do niej nie czuje i jest skreślona to czemu miał z tym taki problem? Po  tym wszystkim juz nigdy nie było tak super jak wcześniej choć było naprawdę dobrze. Dalej się spotykaliśmy, później ja wyjechałam na 2 tygodnie do rodzinnego domu. Przed wyjazdem się pokłociliśmy i prawie pozegnaliśmy to się rozpłakał jak małe dziecko. Myślałam, że musi mu zależeć. Na pożegnanie dałam mu też poduszkę i skarpetki z jego ulubioną rasą psa - takiego psa miała właśnie Ewelina.  Wróciłam do rodzinnego miasta i nagle zaczął mniej pisać, kontakt zaczynał się psuć. Zadzwoniłam, żeby o wszystkim porozmawiać,  miał do tego bardzo lekkie podejście. Zapytałam się też, czemu odkąd się spotykamy (4,5 miesiąca) jeszcze nigdy u niego nie byłam. Mieszkał z dziadkami.. nawet nie wiedzieli o moim istnieniu. Wymigał się, że po co jak ja wynajmuje mieszkanie a zresztą to my nawet w związku nie jesteśmy.. i to był pierwszy taki cios. Fakt, nie rozmawialiśmy nigdy o tym, ale tak  się zachowywaliśmy i dla mnie to było naturalne, że cała relacja do tego zmierza.  Po tej rozmowie nie rozmawialiśmy 3 dni, on przerwał ciszę. Później wróciłam do stolicy i chciałam się spotkać, cały weekend mnie ignorował a ja prosiłam się o spotkanie -nawet gdyby miało być ostatnie. Przyjechał w  poniedziałek wieczorem, porozmawialiśmy. Stwierdził, że nie może mi dać tego czego ja oczekuje, że ma blokade przed angażowaniem się itp. W skrócie -  dał mi kosza. Nie odezwałam się do niego już później, znowu wróciłam do rodzinnego miasta. Znowu zaczął do mnie wypisywać, że mu brakuje, że wszystko mu mnie przypomina, że było tak super, że mu się śniłam.. po jakimś czasie zaproponował spotkanie pierwsze, drugie itp. Naiwnie się zgodziłam, bo mi również zależało i wtedy naprawdę się starał. Po jakimś czasie wróciliśmy do stanu pierwotnego. Myślałam, że skoro wrócił a wiedział, że głównym powodem rozstania był fakt, że ja chcę związku a on nie. A tutaj kompromisu nie da się wypracować. Ale nic z tych rzeczy.. dalej związku na wyłączność nie było, dalej nie byłam u niego w domu w dodatku już się tak nie stara jak wcześniej, potrafił się obrazić o byle co, dni ciszy i potem znowu wszystko wracało do normy. Miał wyjazd ze znajomymi na Mazury, wiedziałam o nich od dawna a zaprosił mnie na ten wyjazd 3 dni przed wyjazdem.. na ostatnią chwilę. Wtedy na żywo poznałam jego znajomych. Bardzo mnie to wszystko męczyło, wiele razy chciałam już to skończyć tak jak radzili mi znajomi ale nigdy nie potrafiłam. Za bardzo mi zależało.. W końcu powiedziałam, że mam tego dosyć i daje mu ostatnią szanse. Wtedy zaczął się naprawdę starać, poznałam więcej jego znajomych, on poznał też moich.. Był na weselu mojej koleżanki ze mną i chciał jechać na drugie do mojej rodziny, w końcu też zaprosił mnie do domu. W ostatni nasz wspólny weekend byliśmy na urodzinach jego kumpla, gdzie strasznie się upił i zrobił mi awanturę "ot tak" aż się popłakałam. Jak wróciliśmy do domu, przez to wszystko nie mogłam spać. Wzięła jego telefon, pierwszy raz. Wiem, że to nieetyczne - ale nie żałuję. Żałuję, że nie zrobiłam tego wcześniej.. Dowiedziałam się, czytając jego rozmowę z kumplami ze na boku zdradza mnie z Ewelinką i jeszcze perfidnie chwali się tym przed kumplami, którzy mu przyklaskują i piszą "szanuję". Chwalił się, że w niedziele był u mnie a ona u niego w poniedziałek. Wyśmiał mnie, że się wkręciłam i że dałam mu poduszkę a później na tej poduszce spała Ewelina.. albo jak uprawia z nią sex a ja nagle dzwonie i jeszcze jak ninja musiał zabrać telefon, żeby ona nie widziała.. coś paskudnego. Takich rozmów było wiele.. Jak byłam w rodzinnym mieście i myślałam, że to związek to również wyśmiał mnie przed kumplami, że kobietę miał a nie wiedział i ze najchętniej to by mnie zablokował w pi*du   a jak ja się przestałam wtedy odzywać to sam przerwał ciszę... Kiedy cały weekend po powrocie prosiłam się  spotkanie - ignorował mnie bo jak się okazało.. była wtedy u niego ona na kilka dni Chyba liczył na coś od niej a jak się przeliczył to zaczął znowu do mnie wypisywać. Obudziłam go, powiedziałam, że wszystko wiem i wyszłam.  Tego samego dnia wieczorem poinformowałam o wszystkich Ewelinę - ona też nie miała o mnie pojęcia.. nie spotykał się z nią regularnie bo ona wyprowadziła się z Warszawy. Tego samego dnia zadzwoniła jeszcze do mnie z pretensjami, że jakim prawem ja śmie do niej pisać i studiując medycynę groziła mi, mówiąc że nie życzy mi abym kiedyś trafiła do jej gabinetu.. kolejnego dnia jednak do mnie zadzwoniła i przeprosiła za swoją reakcję i gadałyśmy wiele godzin. Ostro go wtedy zwyzywała. Ja się do niego nie odzywałam ani on do mnie. Pokazała mi screeny ich rozmów jak on się przed nią płaszczy, prosi żeby przyjechała, mówi o ich erotycznych przygodach i się pyta czy nie tęskni za tym.. pyta się czemu tak zepsuli ten kontakt a ona mu tylko odpisuje, że nie chce z nim rozmawiać. Wieczorem napisał mi przeprosiny. Nic nie odpowiedziałam. Kolejnego dnia wysłałam mu esej, w którym wszystko z siebie wyrzuciłam, to jakim jest dupkiem i śmieciem pozbawionym kręgosłupa moralnego, że do niej wypisywał takie  rzeczy a budził się koło mnie.. i potrafił patrzeć mi w oczy. Ze ma obrócone o 180 stopni pojęcie męskości.  Bo facetem nie czyni go fakt, że ma 2 laski na raz. Mężczyzną mógłby się nazwać gdyby choć jedna kobieta czuła się przy nim bezpieczna. Tak jak jego kumple, którzy mu za to piątki zbijali. No cóż, frajer frajera pogania. Pisaliśmy przez 2 godziny kiedy to mnie przepraszał i pisał, jak bardzo żałuje, jaką wspaniała kobietą jestem, czego nie doceniał i że bardzo źle się z tym czuje i chciałby, żeby takie coś nigdy nie miało miejsca ale niestety już nic z tym nie zrobi.  Że nadal mu pokój pachnie moimi perfumami..  XD No zabawne. Jedyne czego może żałować to to, że to się wydało a nie że tak mnie traktował. Ale już wiem, czemu mnie do dom nie zabierał. Bo Ewelina u niego bywała, co by powiedział swoim dziadkom? Zapewne jak tyle miesięcy znikał na całe weekendy u mnie, byli pewni że jest u niej. Stąd też jego zmiana pod koniec.. przestał z nią pisać, bo chyba zrozumiał, że do niego wróci i skupił się na mnie.. Jeszcze później pytał mnie jak mi poszła rozmowa o pracę, bo zmieniam pracę.. A wiecie co jest najlepsze? W kolejny weekend wyjechał z jednym z tych swoich wspaniałych kumpli nad morze.. jeszcze moje relacje wszystkie wyświetlał. I nagle zablokował mnie wszędzie a jego kumpel usunął mnie ze znajomych. Zablokował tak, jakbym to ja mu coś zrobiła i zabrał mi tym samym możliwość kontaktu do siebie w celu odzyskania swoich rzeczy... Jak teraz komuś zaufać? Jak się przed tym bronić, kiedy ja niczego nie podejrzewałam. Mistyfikacja idealna, bo bez szpiegowania wykryć się tego nie dało.. w dodatku nie wiem czemu mnie zbalokował..próbować walczyć o swoje rzeczy czy iść dalej z podniesioną głową?