Miłość do trudnego mężczyzny po przejściach - Netkobiety.pl

Poznalas faceta 41 letniego na portalu i na pierwszym spotkaniu zaczal sie czepiac Twoich naturalnych ruchow cialem...
Czy tutaj trzeba cos dodawac?

Wydaje mi sie, ze tytul powinien brzmiec 'Jak sobie sama utrudniam zycie'. Co Ty robisz, siostro?! Obudz sie.

Te jego przejscia to sa w wiekszosci nadmuchane przez niego. Widzac jak on sie zachowuje to na 1000% nie jego byla zona jest jedna 'zla'.

Moj maz tez jest po rozwodzie, byl zdradzany, tez mial ciezkie dziecinstwo gdzie jego rodzice sie bili, rozstali sie, a pozniej jego niania zamordowala jego ojca, a matka poszla do wiezienia i zostal jako 10 latek sam z rodzenstwem.
Jakos nie jest to wymowka by takie rzeczy robic i tak sie zachowywac.

Autorko, ale za co Ty kochasz tego człowieka?, bo z treści wynika że on ma same wady i nie napisałaś choćby jednej rzeczy za którą mogłabyś go kochać. Przeszłaś wiele związków, masz doświadczenie, prawdopodobnie potrafisz ucinać toksyczne relacje, a jednak w tej relacji usilnie trwasz. Czy kwestia jego statusu materialnego nie odgrywa tu kluczowego znaczenia?

Tak. Lubi Cię używać. Ty - lubisz być używana.

Trochę nie rozumiem tego typu wątków.

Autorko, wypisałaś całą litanię przykładów zachowań tego faceta, przez które nie jesteś szczęśliwa. Pytanie nie powinno brzmieć, dlaczego on Cię tak traktuje, tylko dlaczego Ty pozwalasz się tak traktować.

Nie wiem, czego oczekujesz od nas - napisania Ci, jaka jesteś biedna, że musisz się z takim okropnym człowiekiem męczyć? Mam dla Ciebie dobrą wiadomość - nie musisz

Magda8201 zajrzyj do tego "wątku obok" tak to wygląda  później w związku tam małżeńskim (jeden z wariantów)"modelowo",,"wzorcowo", "książkowo"
Toksycznym chorym związku z wszystkimi szykanami .A samo to zmieni się tylko na gorsze taka jest dynamika .
Ty też nie mogłaś tego co się dzieje przewidzieć ,całe wychowanie, edukacja, filmy, książki, przygotowały Ciebie na spotkanie faceta z marzeń, takiego jakim wydał ci się ten facet na początku, na szczęście ma się uczucia i rozum, to co czujesz to znaki do odwrotu z tej relacji, jak je zlekceważysz i unieważnisz dając się zwieść temu że on się zmieni ,poprawi coś ,obieca, bo czasem jest miły to utkniesz na lata ,ewentualnie następny facet jeżeli nawet odejdziesz ,ale nic ze sobą nie zrobisz  będzie taki sam choć na początku może Ci się wydawać przeciwieństwem tego obecnego,a liczenie na farta to jest iluzja.

https://www.netkobiety.pl/t123585.html

Przyciągnęła mnie jego ciekawa osobowość,siła i pewność siebie.Stał się dla mnie pewnego rodzaju wyzwaniem.Często podejmował spontaniczne decyzje pod wpływem chwili.Silny i zaradny a zarazem wrażliwy,bo taki również potrafił być-to sprawiło,że potrafił mnie do siebie przyciągnąć.Im bardziej był dla mnie niedostępny,tym bardziej się starałam.Bywały momenty,kiedy się zwyczajnie poddawałam by po jego słowach ponownie dać mu szansę.Nie chodzi o status materialny,bo to akurat nie jest to dla mnie istotne.Chodziło mi bardziej o to,ze postrzegałam go jako człowieka pracowitego i zaradnego,co świadczyło o nim i co zrobiło na mnie duże wrażenie.Jednak jestem osobą niezależną i sama potrafię o siebie zadbać.Szukałam jedynie miłości wierząc,że on może chociaż trochę się zmieni,ale niestety tej zmiany zwykle oczekiwał ode mnie chcąc dostosować mnie do swoich wizji i potrzeb.

Gdybym o tym nie myślała i nie próbowała zrozumieć, nie opisałabym swojego przypadku na forum bo poradziłabym sobie ze wszystkim sama.Jednak nie jest to takie proste jak się wydaje.

Wyzwaniem do czego? Żeby jeszcze wyżej podskakiwać i udowadniać że dasz radę wszystko znieść? Że taka jesteś wytrwała, że tak bardzo siebie nie szanujesz że zapłacisz każdą cenę za parę okruchów spod stołu które on rzuci?
Zadaj sobie pytanie czy znalazłaś siebie na śmietniku żeby tak się pozwalać traktować. Ten facet jest psychicznie chory z tego co piszesz ale to nie jego odpowiedzialność że Ty się pozwalasz tak traktować. Radzę się poważnie zastanowić nad sobą i nad swoimi problemami zanim nawiążesz kolejną relację, bo skończy się ona tak samo albo jeszcze gorzej.

Autorko, ależ to jest bardzo proste. Ucinasz kontakt i tyle. Da się zrobić.
Napisałam wcześniej, że jestem pewna, iż dalej będziesz to ciągnąć i rzecz jasna podtrzymuje swoje zdanie. Ty w tym waszym układzie, związkiem to nie jest, nie jesteś osobą decyzyjną, tylko tylko dostosowujesz się do sytuacji i co więcej, bardzo Ci się to podoba. Ten facet imponuje Ci, po prostu ma w sobie to coś, co ciebie do niego przyciąga, na dodatek jesteś desperatka, bo nokautuje cię myśl, że masz 37 lat i ciągle jesteś sama. Twoje koleżanki już od dawna mają poukładane życie osobiste, są żonami, partnerkami i matkami, tylko ty pozostałaś bez przydziału. Wcześniej długo szukałaś na różnych portalach, ale nic z tego nie wyszło, sporo się nacierpiałas z powodu różnych niewłaściwych gości, na których trafiałaś i gdy wreszcie przestało ci zależeć nagle pojawił się książę na bialym koniu, zakończenie jak w bajce. I ty miałabyś dzisiaj puścić wolno taka okazję? Gdzie i kiedy spotkasz takiego faceta? Nie ma mowy, żebyś z niego zrezygnowała.
Teraz popadłas w stan niełask i, bo facet znowu przestał się odzywać, więc wiadomo, martwisz się, że tym razem to może już naprawdę więcej się nie odezwać, a poza tym jest Ci źle, więc założyłaś wątek, w którym różni ludzie będą wybijali ci tego faceta z głowy i chociaż trochę, ale tobie to pomoże, bo wzmocnisz w ten sposób swoje argumenty na nie dla tej znajomości, jednak gdy on znowu zadzwoni, wtedy zapomnisz o wszystkim i polecisz jak na skrzydłach.
Aha, zachowania które opisałaś są jak najbardziej charakterystyczne dla typowego narcyza. Przejedziesz się ty dziewczyno na tym facecie, zobaczysz jak bardzo się przejedziesz, ale to twoje życie, a za porażkę, w razie czego, rozliczaj potem tylko siebie, bo nie jesteś taka zupełnie zielona w kwestii toksykow, doskonale wiesz w co się pakujesz i nikt pod groźbą pistoletu nie zmusza cię do spotykania się z narcyzem.
Życzę Ci, by on nigdy więcej już się do ciebie nie odezwał, ale znając doskonale ten typ człowieka wiem, że jeszcze z tobą nie skończył.

To klucz do Ciebie.
Dlaczego zależy Ci na zdobyciu niedostępnego? Jeśli nie wiesz, dla swego dobra dowiedz się.

Zainteresował mnie twój wątek, ponieważ dostrzegam wiele podobieństw do tego, przez co ja przeszłam. Też zachowywałam się identycznie jak ty i mój facet też był bardzo podobny do tego twojego, chociaż moja historia jest znacznie dłuższa, więc siła rzeczy chamskich zachowań tego mojego namnozylo się znacznie więcej. Też był to facet niezwykle zamozny, bardzo inteligentny, cwany, pracowity i miał łeb jak sklep do interesów, potrafił być urokliwy, gdy chciał a jednocześnie zmienny jak pogoda w górach, humorzasty i bardzo interesowny. Nie będę go tu opisywać, bo wiele już napisałam się na jego temat w wątku pt "Starość z narcyzem," jest w dziale o nałogach, poczytaj ten wątek, kopalnia wiedzy.
Wiem w co się wpakowalasvi dlatego postanowiłam poświęcić Ci trochę czasu, żebyś nie zmarnowała życia tak jak ja to zrobiłam.
To co ciągnie cię do niego, to fakt, że ty uważasz go za kogoś wyjątkowego, przez co ty też czujesz się przy nim wyjątkowa. Gdybyś miała pospolitego faceta, zwykłego nie czułabyś się czuć przy nim wyjątkowo. Mając jednak księcia bajki twoja cena podrosła, bo jaka ty musisz być kobieta, skoro takie cudo, które może mieć każda wybrało ciebie. Znam to, bo też czulam się wyjątkowa kobieta, patrzcie ludzie i klękajcie w uwielbieniu, widzicie jaka fura jeździ mój facet, a zobaczcie jak wygląda, na to właśnie mnie stać. Wy natomiast idźcie do swoich Januszow, bo tylko na takie badziewie was stać. Dziś wstydzę się swojej głupoty.
Twoj problem polega na twoim przekonaniu, że ten facet na pewno byłby wspaniały, gdyby nie jego problemy z była żoną. Ciągle nie rozumiesz tego, że problem tkwi w tym człowieku, ponieważ on nie nadaje się do bycia z kimś w związku. W jego małżeństwie prawdopodobnie poszło o kasę i o wodę sodowa, kktora mu odbiła na punkcie pieniędzy, w domu pewnie mocno się szarogęsil, o wszystko czepiał i był nieprzewidywalny, palma odbiła i tyle.
Przeczytaj wątek Starość z narcyzem.

Czytając to forum dowiedziałam się jednej rzeczy i wierzę w nią 1000%. Jeśli raz trafi Ci się jakaś patologia - przypadek. Ale jeśli trafia się ten sam typ drugi, trzeci, enty raz... to znaczy, że kogoś takiego wybierasz.
Są w nas schematy i skrypty, zgodnie z którymi działamy, a o których istnieniu nie mamy pojęcia. Nie wiemy, dlaczego podoba nam się ta osoba, a tamta nas niemiłosiernie irytuje. Nie wiemy, dlaczego w tej sytuacji potrafimy zachować spokój, a w innej tracimy panowanie. Taka wiedza przychodzi z czasem, z samopoznaniem, z rozwojem samoświadomości, konfrontowaniem się ze swoimi słabościami i błędami. Terapia bardzo pomaga, ale to nie jedyna droga.
Ja na przykład nigdy nie rozumiałam, dlaczego mi się tak trudno w teamie dogadać, dopóki któregoś razu, płacząc koleżance w słuchawkę, nie powiedziałam o moim teamie dokładnie tych samych słów, których używała moja matka wobec mojego ojca. Okazało się, że z jakiegoś powodu OCZEKUJĘ od mojego teamu pewnych rzeczy, których nie komunikuję, bo one są dla mnie oczywiste, a kiedy nie spełnia tych oczekiwań, reaguję identycznie jak się nauczyłam w domu reagować na niespełnione oczekiwania. Ślepa byłam na to, że problem jest WE MNIE, że mam te oczekiwania i że  o nich nie mówię.

Rozpisałam się, ale sendo jest jedno: jeśli trafiasz na tych ludzi, to znaczy, że ich wybierasz. Dlaczego? Co cię przyciąga, jaki schemat, do typów, którzy są agresywni, wywyższają się, uważają  że zawsze mają rację...?

Myślę, że nie zwróciłabyś specjalnej uwagi na faceta, który traktowałbym Ciebie z szacunkiem. Uznałabyś zapewne, że coś z nim nie tak, że nie ma do Ciebie żadnych uwag czy zastrzeżeń, bo jestem przekonana, że nie myślisz o sobie najlepiej. To, co powyżej napisałaś, że poprzednie relacje nauczyły Ciebie szacunku do siebie, to nijak się kupy nie trzyma. Bo już na pierwszym spotkaniu, gdy facet nie akceptował Twojej mowy ciała, to byś go bez żalu pożegnała zamiast kontynuować tę coraz bardziej nierówną relację. On trafił u Ciebie na podatny grunt, czyli zauważył od razu Twoje poczucie gorszości, na którym można grać jak na fortepianie, wydobywając odpowiednie dźwięki i z tego korzystał. Bo mógł. Bo mu n sto pozwoliłaś. Bo ustawiłaś, jego i jego potrzeby, jego doświadczenia i przeżycia wyżej niż siebie i swoje potrzeby, doświadczenia i przeżycia. On stał się dla Ciebie kimś, dla którego zapomniałaś o własnej godności i o własnych potrzebach, a jego stały się nadrzędne. Osobie, którą uważałabyś za równą sobie nigdy nie pozwoliłabyś na takie zachowania, bo każda nierównowaga spotykałaby się z odpowiednią reakcją. Doprawdy, wzruszająca jest jego historia o znienawidzonej żonie. Przyszło Tobie w ogóle do głowy, że to wyznanie służyło temu, żebyś się autocenzurowala i zachowywała tak, żeby nie powstał nawet cień wątpliwości, że Ty także jesteś z tych niedobrych i zachowywała się tak, żeby mu udowodnić, że jesteś inna niż wszystkie, inna niż poprzednia, bo lepsza. Jakaż to pożywka dla kogoś, kto czuje się gorszy, ale bardzo chciałby być lepszy! Poszło mu gładko, bo nie było żadnych zgrzytów z Twojej strony, żadnych pretensji, żeby nie pomyślał, że Ty jak ta straszna ex żona, którą znienawidził.
Z Tobą ewidentnie on może wszystko, Ty pozwoliłaś mu na wiele, bo ustawiłaś go w hierarchii wyżej niż siebie. Na siebie samą i na swoje potrzeby nie zważasz, bo nie zasługują na to, nieprawdaż?
Weź się za siebie dziewczyno, zamiast rozkminiać tę beznadziejną znajomość, chyba, że po to, aby rzeczywiście wyciągnąć wnioski na przyszłość. Ale nie takie, że nigdy już żaden, ale nigdy już facet podobnego pokroju. Ale to się zmieni tylko, jeśli Ty się zmienisz.

Od czasu gdy pisałam na forum niewiele się zmieniło, a jedynie dane logowania którego zapomniałam nie wchodząc na portal przez długi czas(wcześniej Magda 8201).
Niestety powróciły moje uczucia do niego,gdy przypadkiem się spotkaliśmy.Wcześniej przypomniałam mu główny powód,dla którego byłam lekceważona czyli jego ciągła praca.Od początku chciałam jedynie by poświęcał mi chociaż odrobinę więcej swojego czasu.
W odpowiedzi wytknął mi,że dla mnie praca również jest najważniejsza,co jest ewidentną nieprawdą,gdyż kończy się ona po 8 godzinach.Rzucałam wiele innych rzeczy by z nim się spotkać.Często było tak na jego zawołanie.
Napisałam mu,że zachowuje się podle i odpowiedział mi tym samym,ze ja jestem podła.Bardzo mnie to zabolało.Nie odezwałam się do niego przez kilka miesięcy,on do mnie również.
Teraz przy spotkaniu dał mi do zrozumienia,że jestem winna temu ze przez tyle czasu się nie odezwałam i on odebrał ten fakt w ten sposób,ze go nie chciałam.
W związku z tym powiedzial mi,ze znalazł  sobie kobietę,bo nie chcial być sam.Bardzo mnie to dotknęło gdy usłyszałam od niego,ze jego kochanie jest kochane,ale bardzo zazdrosne,jak również to ze dużo czasu spędzają razem.To co usłyszałam stało się dla mnie ciosem prosto w serce.Nadal go kocham.
Po pewnym czasie napisał do mnie,ze musi mnie zablokować bym nie komplikowała sytuacji,choc nie miałam takiego zamiaru bo nie kontaktuje się z nim przez telefon.Mimo wszystko znowu napisał.
Czuję się winna wszystkiemu,myśle tez ze może powinnam była postąpić w jakiś inny sposób.Nie wiem,ale wciąż bardzo za nim tęsknię.Nie wiem,co zrobiłam wobec niego źle.Teraz on jest szczęśliwy,a ja bardzo cierpię i się obwiniam.

No i niczego sie nie nauczylaś

Facet nawet po totalnym olaniu Cię wmawia Ci winę za to i z radochą komunikuje jak jest szczęśliwy ze swoim "kochaniem", bo wie, że Cię to zaboli. I pewnie ta "kochanie" też teraz wysłuchuje jaka to zla kobieta z Ciebie jest i jaki on biedby żuczek byl w tym związku.

To jest narcyz i manipulant pierwszej wody. Ja bym tamu panu podziekowala za blokadę na telefonie. Nie wiesz jakie horrory Cię ominęły.

Niestety moje uczucia do niego wzięły górę nad rozumem,a jego niewłaściwe momenty postępowania przeplatają się z tymi,które objawiał w postaci miłych słów i wpajania mi jaka jestem dobra.
Teraz nawet gdybym chciała, nie mam możliwości wzięcia udziału w terapii,ponieważ od takiego punktu dzieli mnie ok 80 km.Tak,czy inaczej trzyma mnie jeszcze to forum i wiele rad wzięłam sobie do serca.Ale najbardziej męczy mnie poczucie winy,które wciąż doprowadza mnie do płaczu i żalu.

Jeśli prywatnie, to można znaleźć terapię online.

Psychoterapia, widzisz, większość tutaj była w toksycznych relacjach, ja również, gdzie choć resztki Twojego instynktu samozachowawczego? Minął rok!

Najgorsze w tym wszystkim jest to,że nadal go kocham i nie wiem z czego to wynika.
Za każdym razem byłam cierpliwa wierząc,że taka osoba może się zmienić,ale to on często wymagał zmiany ode mnie.

Nie powiedziałabym,ze jestem od niego uzależniona,bo od wielu miesięcy dałam sobie z nim spokój.Uzależniła się to raczej matka jego dzieci,ale od narkotyków po które sięgnęła w czasie ich związku.Gdy zaczęło się sypać między nimi,on postanowił ,ze postarają się o drugie dziecko by zażegnać wszelkie spory.To nie pomogło.

Tak, jasne, jego była żona to narkomanka, wariatka, a ogólnie wcielenie szatana. Jasne... a świstak sobie siedzi i w sreberka zawija te goofienka. Ty naprawdę wierzysz tym bajkom?

Przecież ten gościu to narcyz- psychopata, który bez problemu wymysli stek kłamstw by tylko lepiej sie zaprezentować.

A Ty jestes od niego emocjonalnie uzależniona, bo inaczej takiego badziewia bys nie lykala jak pelikan.

Przeczytaj swój pierwszy post, dokładnie w nim opisałaś to, kim dla niego byłaś, czego od Ciebie wymagał, jak ważną dla niego byłaś. Jeśli to nie przyniesie efektu, wejdź pod lodowaty prysznic.

Przytomności życzę.

***
Jak nie myśleć?
Przypomnieć sobie te wszystkie "radosne" chwile, kiedy twierdził, że masz tańczyć jak on zagra.
Przypomnieć sobie to, co czułaś, gdy Cię używał.
Przestać wmawiać sobie, że prowokowałaś jego zachowanie.
Odszukać strony Niebieskiej Linii (jest kilka) i przeczytać o cyklu przemocy w rodzinie.
Odnaleźć tam informacje na temat pomocy, także psychologicznej, z której możesz skorzystać on-line.

Niewiele było radosnych chwil,a podczas obserwacji jego osoby dostrzegłam,że nie ma dobrych układów z otoczeniem,ze wszystkimi potrafił się skłócić,nie miał przyjaciół.Zależalo mu bardzo aby poznać mojego tatę i ogólnie rodziców choć nawet nigdy nie dojechał do mojego domu bo inne sprawy miał na głowie i tak było za każdym razem gdy go zapraszałam.Podczas naszego spaceru z jego jeszcze młodym psem zachowywał się niewłaściwie,nerwowo bo pies szedł nierówno,był zdezorientowany.W pewnym momencie mocno uderzył tego psa za złe zachowanie,a którego wcześniej przytulał i głaskał.Nadskakiwalam mu na każdym kroku i ulegałam gdy momentami stawał się potulny jak baranek by znów podobnie jak psa zaatakować.
Ja myślałam tez o tym,ze znalazł lepiej, bo kobieta, z którą jest po prostu go ugłaszcze i dla niej może się zmienić, czego dla mnie się nie udało dokonać.

Kocham zwierzęta czasem bardziej od ludzi i żyć bez nich nie potrafię.Jestem wrażliwa na każdego rodzaju krzywdę,a żal mi jest najbardziej siebie posiadającą tak miękkie serce i podatną na manipulacje.

Ja Cię rozumiem dziewczyno, bo wpakowałam się w coś podobnego. Też mi się trafił "facet po przejściach" - ojciec pił i bił, pierwsza kobieta go zdradziła, druga wykorzystał godałach finansowo, a żona odeszła do innego. Spotykaliśmy się że 4 miesiące, ale ja nie zaangażowałam się jakoś w to zbytnio, bo coś mi w nim nie grało i chroniłam siebie. Było identycznie jak Ty piszesz, za wyjątkiem awantur, by nigdy mnie ani nie zwyzywał na głosu na mnie nie podniósł. Po prostu raz bardzo intensywnie do mnie pisał i dzwonił, po kilka godzin dziennie na telefonie, plany na przyszłość robił, uczucia wyznawał, potem się nie odzywał 2 tygodnie i był bardzo zdystansowany. Zapytany o to się tłumaczył, że miał gorszy czas, że jakieś stany depresyjne i nie chciał mnie tym obarczać. Był chorobliwie zazdrosny, gdy spotykałam się z własną rodziną lub miałam spotkanie z koleżankami to teksty rzucał mi takie, że wszystkie czerwone lampki się zapalały - " masz szczęście, że nie ubrałaś sukienki, a czemu musicie wyjść do restauracji, nie potraficie zamówić jedzenia do domu? tylko bądź grzeczna!, A wiesz, że można komuś zamontować kamery w samochodzie, w mieszkaniu i one są tak małe, że nawet byś nie wiedziała, mam znajomego który się tym zajmuje więc wiem jak się to robi"
Wręcz przeciwnie, po każdym takim tekście to ja reagowałam ostro mówiąc np. " jak Ty możesz mi mówić takie rzeczy, przecież Ty mi jawnie grozisz" - wtedy on to obracał w żart, że on tylko żartuje, a ja się mam wyluzować.
Myślałam sobie, że facet był kilka razy zdradzony, więc stąd takie jazdy ma, ale że ja mu pokażę, że nie ma o co się martwić, że zawsze mu powiem gdzie wychodzę z kim wychodzę i zaraz po powrocie do domu mu napiszę, to zacznie mi w końcu ufać, ale skąd.... Szybko zauważyłam, że mimo iż np skoczę do koleżanki na 18, a o 21 jestem w domu i go poinformuję, że jestem w domu to nigdy tego dnia już z nim nie pogadam. Ja mu pisałam "jestem już w domu" i ZERO odpowiedzi. Widziałam, że odczytał, widziałam, że jest dostępny na FB czy What's Up, nie odpisywał nic, telefonów nie odbierał, mimo iż zwykle wieczorami zawsze mi życzył spokojnej nocy, no wiecie... gierki te same. Facet po prostu ma nie przepracowane traumy, nie potrafi zaufać, a ja doszłam do wniosku, że głową muru nie przebiję, ani nie jestem w stanie dziennie udowadniać, że nie jestem wielbłądem.

Już i tak zostałam przez niego zablokowana.Widocznie bardzo go skrzywdziłam….

W końcu Cię odblokuje, tylko ile życia Ci to znowu zabierze?

Nieprawda.

Nie wszystkie kobiety tak się zachowują. Zachowują się tak kobiety z kompleksami, uległe, malo asertywne, które w takicm ruchaczu widzą ksiecia z bajki. Normalnej kobiecie czerwone lampki sie zapalaja i daje dyla.

Po pierwsze, partnera nigdy nie zdradzilam. Po drugie, mój sasiad nie jest żadnym ruchaczem- lotario, tylko zwyklym facetem, któremu troche palma odbiła w okresie kryzysu wieku późnośredniego. Mój problem nie miał źródła w niskim poczuciu wartości i szukaniu jakiegoś narcyza, któryemu moglabym uslugiwać, a w przejściowych problemach łóżkowych wynikających z nadmiaru pracy.

Także podobieństwo sytuacji jest zerowe, a Twoja teza nie ma żadnego potwierdzenia.

Też uważam, że to troll, bo tak głupich kobiet chyba nie ma- to raz. A dwa- w tym wątku funkcjonuje osobliwa firma komunikacji, czyli my o chlebie, a autorka o niebie, jakby była jakaś niekumata, ciężko przyswajajaca, po prostu udająca głupią, żeby tylko wywołać dyskusję.
Wątek od czapy.