Potrzebuję wsparcia - Netkobiety.pl

Tak naprawdę o nic wielkiego. Miałam gorszy nastrój po rozmowie z rodziną i powiedziałam, że mam ten nastrój i dlaczego. Zaproponowałam, żebyśmy ewentualnie pogadali o tym później, bo jestem właśnie nie w sosie, zresztą miałam inne spotkanie w międzyczasie i plan w ogóle był taki, że będzie razem więcej popołudnia.
No i po mojej sesji piszę do niego, tak jak się umówiliśmy a tu...zalew frustracji i pretensji. Nie przesadzam. Usłyszałam, że on przeze mnie nie ma teraz energii, zepsułam mu dzień (???), ma dość zajmowania się innymi, bo teraz on jest najważniejszy. Serio, nie prosiłam go o NIC, nie zaczęłam sama tematu, on mnie spytał czy wszystko ok, bo zauważył, że jestem ciut zgaszona - ja zazwyczaj jestem pogodna i dużo żartuję, nie hoduję uraz, szklankę mam do połowy pełną - no, ale nawet ja miewam gorsze dni/chwile. Ta reakcja była naprawdę bardzo nieadekwatna i mój szok potrwał chwilę. Zaproponowałam spokojną rozmowę później, nie zgodził się. Dostałam monolog via Messenger o tym jak mu w życiu źle I to przez innych, ze mną włącznie. Napisał też, że nie zamierza się zmieniać i albo akceptuję jego warunki albo wypier-papier. Napisałam mu spokojnie, że relacje nie na tym polegają i że każde z nas przeżywa gamę uczuć i nie jesteśmy ze sobą, żeby dopasowywać się tylko i wyłącznie do oczekiwań innych.
Odpisał późno, okropnie, zimno. Skupiony tylko na sobie. Ja nic nie znaczę i mam to wziąć na klatę. Nie potrafiłam pozbierać myśli, byłam w szoku. Zaczął jechać personalnie, wywalił mnie z social media. Dopiero dziś po południu napisałam mu, że tak, to koniec znajomości wedle jego życzenia (napisał wcześniej, że z tego nic nie będzie).
Nie chodzi o to, że mu nie wierzę - nie chcę zresztą taplać się w toksynie, ale to boli tak bardzo, że...kompletnie znienacka, dzień przed aferą planowaliśmy wakacje.
Nie umiem się uspokoić.

Widocznie ten pan nie dorósł jeszcze, jak wspomniała poprzedniczka. Jest też szansa, że nie wiedział jak Cię spławić i czekał na obojętnie jaki powód, byleby tylko się doczepić i zakończyć tą znajomosć...  Pomyśl sobie, że wyjechalibyście na te wakacje i to byłaby tylko męczarnia. Nic dobrego. Ciesz się, że zmarnował Ci tylko 3 miesiące, teraz masz szansę na poznanie kogoś lepszego.

Mam nadzieję, ze wszystko się ułoży i będzie lepiej
Pozdrawiam!

W ogóle bym nie odpisała na coś takiego i zerwała kontakt z osobnikiem.

Dziewczyno nic nie odpisuj. Gosc ma ewidentnie problemy psychiczne i to grubego kalibru. Jak zaczniesz z nim dyskutowac to tylko zaognisz sytuacje i Cie albo zwyzywa albo zacznie np straszyc samobojstwem (skoro twierdzi ze wszyscy z Toba na czele sa zli i go krzywdza to taki tekst wcale nie jest wykluczony). Po co Ci to? Tak sie zakochalas na umor przez te 3 mcse ze Ci zalezy na wyjasnianiu czegos z tym czlowiekiem? Nie probuj tez zrozumiec "logiki" jego zachowania i odnosic jego slow o Tobie do wlasnej wartosci bo osoba mocno zaburzona dziala niestety nielogicznie i mowi rozne rzeczy.
Nie wiesz tak naprawde co to za czlowiek. Przez 3 msce mogl dawac rade udawac "normalnego" ale wyszlo szydlo z worka. Moze chodzic o zaburzenia psychiczne, jakies traumy z przezzlosci ktore chce teraz wyladowac na Tobie albo np nalog alkoholowy. Ciesz sie ze sie szybko wydalo ze z kolesiem jest cos nie tak i odetnij sie calkowicie bez zadnych ripsot i zlosliwosci. Z takim ludzmi lepiej stosowac metode "na trupa" czyli nie ma mnie, nie odpisuje nie odbieram, nie reaguje bo wtedy jest szansa ze sie odczepia. A i to nastapi nie predko, gwarantuje Ci.
Zeby nie bylo nie mam nic przeciwko ludziom z problemami psychocznymi, sama sie leczylam na nerwice lekowa ale po pierwsze  gosc albo ewidetnie przed Toba ukryl swoje zaburzenia, albo wogole nie widzi problemu i nie podejmuje krokow zeby sie ogarnac. A po trzecie znacie sie tak krotko ze szkoda czasu na takie atrakcje na wstepie znajomosci

Nie, nie zakochałam się na umór i nie zamierzam go reaktywować, ale zwyczajnie zaczęło mi zależeć. Wydawał się naprawdę w porządku, nie było żadnego typowego love bombarding ani dziwnych przypałów, komunikacja super, wydawało mi się, że ma dostęp do własnych uczuć i patrzy bardzo trzeźwo. Nie było tak, że sobie spijaliśmy nektar z twarzyczek, nie było też utyskiwania na cały świat albo, że wszystkie eks to wiedźmy, słowem nie było czerwonych flag i niuchu toksyny aż do tego ubiegłego tygodnia. No ok, raz wcześniej o coś się obraził, ale szybko się zreflektował, przeprosił i wyjaśnił. Był dostępny różnie, żadna inna baba nie kołacze mi w tle.
Teraz myślę, że to pretekst był i że mu w ogóle peron odjechał.
Najbardziej mi źle i gorzko jak sobie uświadamiam, że on cały czas udawał. Po prostu czuję się tak jakby ktoś się na mnie wyrzygał.

Miałam różne związki i relacje w życiu, nie mam 20tu lat, nie gram w gierki z ludźmi i od ostatniego stałego związku minęło w moim życiu trochę czasu gdzie musiałam sobie różne rzeczy poukładać i zrozumieć. Jasne, że to nie oznacza, że się już nigdy nie wywalę, wiem, że nie na wszystko mam wpływ i że może być różnie, ale czuję się z tym teraz mega źle, po prostu mega źle.

Tak jak napisałam w wątku narcyzowym, zadzwonił wczoraj i powtórzył dokładnie to samo. Sprawiał wrażenie mocno niestabilnego. Kiedy mu powiedziałam że nie ma opcji na moje dostosowanie się do jego wizji, zaczął się śmiać i rozłączył.
Wcześniej rzucił jeszcze, że mu wcześniej źle komunikowałam i pokazywałam zainteresowanie.
Nie mam serio już żadnych złudzeń co do toksyny. Szkoda mi poświęconego czasu i zaangażowania, naprawdę przez chwilę myślałam że to ciekawy, fajny facet. Widać mózg mi zjadła ta ameba, o której ostatnio rozpisują się media...

Jedyny plus jest taki, że on teraz jest daleko i fizycznie póki co nie ruszy tu czterech liter.

Fascynujące. Takiej historii jeszcze nie słyszałam, ale ponieważ brzmisz jak rozsądny człowiek, to pewnie długo nie będziesz tej relacji żałować, ot, historia do kolekcji "kto ma najdziwniejszego ex". Szkoda, że tak wyszło, ale słowa "dostosuj się" to jest już tak gruby kaliber, że nie ma tu z czego budować. Ani gdzie jechać, skoro "peron mu odjechał"

Smutno, że zainwestowałaś w tę relację czas i energię, i z pewnością rozczarowanie jest zrozumiałe. Serdecznie ściskam, zrób dla siebie coś miłego, gdzieś wyjdź, daj sobie prezent, zaopiekuj się sobą - nie wiem, co robisz, żeby poczuć się lepiej, może warto wyjść do ludzi, zrobić babski wieczór, pojechać z kimś nad jezioro.

Fajnie brzmisz, mam nadzieję, że zostaniesz na forum dłużej.

O Jezu, jaki świr! Boli Cię to i trudno się dziwić. Ale poboli i przestanie. Ja bym odeszła.
Trzymaj się!

Hej, ja tylko gwoli ścisłości (bo napisałam to chyba w drugim wątku) - on mnie sam wyrzucił zewsząd, zadzwonił z innego numeru.
Ja po prostu odebrałam nie patrząc kto zacz, bo też się nie spodziewałam. Ale - biorąc pod uwagę typa to autentycznie mu dziękuję i niech spada. Jest mi w sumie luźniej w głowie i dzisiaj naszła mnie fajna myśl: że nareszcie mam znowu czas na czytanie. Druga ulga jest taka, że mam całe wakacje do wykorzystania.

Edit: było więcej treści, dlaczego ucięło mi pół posta?? Hmmm...

Dziękuję za podpowiedź, wstawiłam emotikona i to pewnie była przyczyna.

Dziękuję Wam wszystkim w ogóle za dużo rozsądnych i ciepłych słów, może jeszcze nie ogarnęła mnie dzika życiowa radość, ale jest mi spokojniej, faktycznie poświęciłam popołudnie po pracy na czytanie bez jakiś ograniczeń czasowych i do kompletu umówiłam się z przyjaciółmi na wielkie żarcie w sobotę.

W ogóle poinformowałam niektóre bliskie osoby co tu się odjaniepawliło i wiem, że mogę liczyć zarówno na wsparcie jak i lekkie otrzeźwienie gdyby mi ta ameba znowu chciała pogryźć zwoje. Bardzo dobra jest ta świadomość.

Wydaje mi się że nie miałaś czasu do niego, stąd reakacja. A na miłość trzeba mieć czas. Facet nie potrafi być cierpliwy, kobieta tak.

No my też jesteśmy tutaj do usług, jakbyś potrzebowała otrzeźwienia :-D

Uważaj na siebie, bo to, co dla ludzi zdrowo postrzegających świat jest przejawem agresji, czyli np. jakieś wydzwanianie z pretensjami, często wyzwiskami albo złorzeczeniami, dla toksyka będzie jedynie postawą obronną lub próbą zemsty za zło, które w jego mniemaniu zostało mu wyrządzone.

Przy czym „zło” jest bardzo, ale to baaaardzo subiektywne i może nim być np. to, że masz odmienne od niego zdanie w jakiejś kwestii, które jest dla niego krzywdzące, albo zajmujesz się czymś innym niżby oczekiwał toksyk, itp. Trudno to ogólnie zrozumieć komuś postrzegającemu świat w różnych odcieniach, nie tylko czarno-biało.

Hej, zaliczyłam dziś zjazd psychiczny. Nie miałam już z nim żadnego kontaktu od tamtego incydentu via fon, zablokowałam dziada wszędzie, cały czas było ok, przymierzam się do wakacji, a tu dziś dopadły mnie w cholerę czarne myśli. Nie żebym leciała mu paść do stóp czy coś, nie ma takiej opcji, ale zupełnie niezrozumiale dla mnie przeryczalam dziś pół dnia z pytaniem w głowie jak ja mogłam być taka durna i tak dać się podejść jak dziecko.
Nie, żeby tempo było ekspresowe czy coś, ale dalej nie kumam po jaki kij mu byłam potrzebna. Nie jest to jakiś powtarzający się wzór u moich poprzednich partnerów, wręcz przeciwnie. Nie pociesza mnie to. Jak ja w to weszłam???
Po prostu dziś chce mi się tylko płakać. To normalne?