związek na odległość - Netkobiety.pl

Hm w związku  na odległość (byłam w takim) z perspektywy czasu  muszę stwierdzić,  że ważne  są realne plany na przyszłość.  Być może Ona chce wiedzieć  na czym stoi,  czy macie w planach  wspólne mieszkanie ze sobą  i jak tak,  to czy zbytnio tego nie odwlekasz w czasie?
Natomiast  co do tego jakby oddalania się,  być może Ona  potrzebuje  "przywyknac" do Twojego towarzystwa,  a być może naprawdę się oddalacie  od siebie,  cóż tak też może być,  że to jednak nie jest Ta.

Czyli łącznie 4 lata w związku na odległość?
Po ile macie lat?

4 lata to bardzo dużo. Widzisz, nie powiem czy u wszystkich kobiet to tak działa, ale u mnie chyba działa podobnie jak u Twojej partnerki. Po prostu przyzwyczaja się do bycia bez Ciebie. Dlatego nie ma poczucia tęsknoty i dlatego nie rzuca się na Ciebie jak Cię widzi. I nie będzie się na Ciebie rzucać. Bo taka tęsknota, przeszkadzałaby jej w normalnym funkcjonowaniu. Bo przecież ona żyłaby w poczuciu tęsknoty praktycznie cały czas kiedy się nie widzicie.
2 lata związku to dużo. Po takim czasie można spokojnie ustawiać się na ślub i wspólne życie, a Wy ciągle widzicie się raz na czas i to jest destrukcyjne, a nie budujące.
Jedyną opcją ocalenia tego związku jest szczera rozmowa i jak najszybsze zmienienie stanu rzeczy.
Jeżeli mogę coś doradzić to nie pchajcie się od razu we wspólne mieszkanie, na początek zamieszkajcie po prostu bliżej siebie, żeby się częściej widywać. Wspólne mieszkanie po takiej rozłące może być szokiem, który nie pomoże w budowaniu relacji, a rozwali resztki, które jeszcze tam są.

Obym się mylił, ale jest już po ptokach. Dziewczynie brakuje jedynie odwagi, by werbalnie zakończyć ten związek. Ale jej zachowanie mówi wszystko: niechęć do bliskości, brak ochoty na rozmowę. To u dziewczyny jasne sygnały.
Prawdopodobnie nikt się jej jeszcze nie trafił, albo ktoś jest, tylko ona nie umie zakończyć etapu z tobą i jest na razie w zawieszeniu.

Lady Loka tak każdy inaczej reaguje na takie dłuższe rozstania. Ja akuratnie mam tak jak ty, ale z kobiecej strony spotykałem się po dłuższej przerwie, z przeogromną chęcią bliskości i obgadania wszystkiego.

No właśnie mi to nie wygląda na chęć zerwania ze mną. Bo kontakt mamy dobry, rozmawiamy ze sobą codziennie przez telefon i oboje mamy poważne plany związane z naszym związkiem. Jeśli chodzi o wiek,  mamy po 25 lat. Niestety wcześniejsze zejście się nie wchodzi grę, każde z nas kurczowo trzyma się studiów na których jest, czekamy aż je skończymy i chcemy zamieszkać razem.

Wydaje mi się, a raczej mam nadzieje, że Lady Loka ma rację. Może faktycznie ona potrzebuje czasu aby się do mnie przyzwyczaić od nowa, a nieporozumienie polega głównie na tym, że ja tego czasu nie potrzebuje. Mi mniej problemów robi przestawienie się na "jesteśmy obok siebie". Może zbyt dużo od niej oczekuje.

Jeśli chodzi o unikanie bliskości, to ma tak tylko przez pewien czas, później jej mija i jest jak dawniej, więc wydaje mi się, że się ode mnie nie oddala.  Może od razu po powrocie jestem zbyt nachalny i kiedy nie będę o nią tak zabiegał to ona będzie. Jak ja sie oddale to ona zacznie szukać tej bliskości szybciej. Chociaż nie chcę jej grać na uczuciach w ten sposób.

Lady Loka - rozwiązanie w sensie zamieszkanie ze sobą? Cieszę się, że Wam się udało. Twoja wiadomość napawa mnie optymizmem. Dzięki
Dziękuje Wam bardzo za porady

Tak na prawdę, to wydaje mi się że jak w wieku 27 lat w końcu uda nam się jakoś zamieszkać w tym samym mieście, to nie będzie nam się chciało bawić w mieszkanie osobno. Wiem, że to może być próba dla naszego związku, ale wydaje mi się, że jak przetrwamy 4 lata związku "na odległość" to i z tą próbą sobie poradzimy. Ale dziękuję bardzo za poradę

Powiem ci żę to niezbyt mądre, nie używając gorszych słów. Jeśli macie problemy widząc się raz na jakiś czas  to tym bardziej i gorzej będzie jak zamieszkacie razem nie będąc na to gotowym. U nas było tak, że z utęskieniem czekaliśmy na weekend aby móc się zobaczyć, oboje zawsze coś planowaliśmy aby było fajnie, zawsze jakiś wypad, film, ... Zamieszkać razem po takim związku na odległość zgadzam się że jest bardzo ciężko i wiem co mówię. My jeszcze mieliśmy dodatkowo moją mamę. Planowaliśmy razem zamieszkać ale sprawa nam sie tak skomplikowała że w jednym miesiącu oboje straciliśmy prace. I po rozmowie we 3 stwierdziliśmy że mój mąż będzkie szukał pracy w moim mieście, czyli tak gdzie chcieliśmy razem zamieszkać, ale póki nie znajdziemy pracy to zamieszkamy na jakiś czas z moją mamą. I tak mieszkaliśmy ze 2-3 miesiące - to było wyzwanie dla całej trójki

Myślałam że razem z moim luby jesteśmy w miarę zgodni, moja mama bezproblemowa, a tu normalnie była załamka - byłam między młotem a kowadłem. Ale pomijając już ten dziwny okres, zamieszkaliśmy razem i co? W sumie miałam wrażenie że poznajemy się na nowo