ucieczka jako pomysl na zycie / kryzys tozsamosci / strach / samotnosc - Netkobiety.pl

Zastanawiam sie czy po prostu nie sprzedac calego swojego majatku i nie zaczac podrozowac po swiecie. Nie w jakies wersji "lux" bo na to to mnie nie stac, ale skromnie na przeloty na inne kontynenty, hostele i jedzenie byloby mnie stac.

Jak juz pisalam w innym temacie jestem osoba z wielokrotnym PTSD, zawsze towarzyszyl mi strach i samotnosc, jedynym sposobem na oderwanie sie od tego byly wyjazdy. Zawsze w nowych miejscach, wsrod nowo poznanych ludzi bylam w stanie rozwijac pozytywne strony mojej osobowosci.

Mieszkam zagranica, nie mam rodziny, rodzicow, dzieci, itd. Nikogo za kogo musialabym byc odpowiedzialna ani nikogo kto mialby byc odpowiedzialny za mnie. Faceci, ktorzy sie mna interesuja sa przewaznie duzo mlodsi, a ja chyba juz nie licze na spotkanie wielkiej milosci. (Dzieki prezentowi, ktory dostalam od zycia czyli PTSD - wchodzilam w relacje z osobami, ktore naduzywaly mojego zaufania lub po prostu byly dla mnie nieodpowiednie - jak na przyklad bardzo dlugi zwiazek z czlowiekiem, ktory ma osobowosc narcystyczna i zwiazalam sie z nim pomimo, iz go nie kochalam... ale tak fajnie sie mna "opiekowal" )

Choc do emerytury brakuje mi sporo lat, jednak bede ja miala zapewniona, byc moze niska ale jezeli poszlabym teraz do pracy to duzo wyzsza nie bedzie, a co to za zycie zeby spedzic je na pracy ... Poza tym biorac pod uwage srednia zycia w  mojej rodzinie, jest malo prawdopodobne, abym dozyla wieku emerytalnego... Mam obywatelstwo innego panstwa, ktore zapewni mi zawsze jakas podstawowa opieke socjalna/zdrowotna i mieszkanie socjalne jezeli bym potrzebowala...

Wiem, ze byc moze powinnam najpierw "postarac sie" pozbyc PTSD idac do szpitala na oddzial psychoterapeutyczny na wiele, wiele miesiecy... ilecz nikt nie da mi gwarancji, ze sie tego pozbede...

Co o tym myslicie? Co zrobilibyscie w bedac w mojej sytuacji?
Dodam, ze nie mam jakis planow na zycie, nigdy nie mialam (PTSD)

Byc moze bylby to jakis rodzaj "ucieczki" przed sama soba... ale z drugiej strony dlaczego mialabym byc "silaczka" i walczyc... w pewnym momencie juz sie po prostu nie chce.

Uwazam, ze jako ucieczka i sposob na udawanie przed ludzmi to nie jest metoda. Metoda na wypalenie sie co najwyzej.
Poza tym swietny pomysl. Tez tak zrobilam, swoja droga. Jednak z innych powodow.

Cyngli napisał/a:

Alu, proszę, byś następnym razem nie zakładała kolejnego wątku na bardzo zbliżony temat, to niezgodne z naszym Regulaminem.
Zapoznaj się z naszymi zasadami, są takie same dla wszystkich.

wybacz, ja nie widze zadnego podobienstwa miedzy tymi dwoma tematami - to moj drugi temat na tym forum:
pierwszy dotyczyl tego - jak ruszyc "tylek z miejsca" w danym momencie
drugi natomiast porusza perspektywe mojego przyszlego zycia

Ja tam myślę, że powinnaś chociaż spróbować terapii. Gwarancji nie ma, ale pytanie czy Ty sama chcesz wyzdrowieć czy zadowala Cię siedzenie na garnuszku społeczeństwa w mieszkani socjalnym i najsłabszym ubezpieczeniu. Skoro teraz masz środki to możesz poprawić swoją sytuację. Czemu tego nie zrobisz?

Założyłaś temat z konkretnym założeniem, to widać bardzo po Twoich odpowiezdziach. Ciebie nie interesuje to, co my Ci tu doradzimy. Ciebie interesuje to, że ktoś Ci tu odpisuje, poświęca na Ciebie i Twój problem swój czas, a Ty sobie zagadkowym jednym zdaniem odpiszesz, że masz nas gdzieś i sama wiesz lepiej.
Skoro sama wiesz lepiej to sama podejmuj decyzje.

Ucieczka nie jest pomysłem na życie. Sprawisz tylko, że nigdzie nie będziesz czuła się komfortowo. Nie da się uciec przed samą sobą i to się nie zmieni nawet jeżeli milion tekstów tu napiszesz o tym, jak to potrafisz wyprzedzać sama siebie. To wyprzedzanie to po prostu bodźce zewnętrzne, które zagłuszają to, co masz w środku. Nie da się cały czas sobie ich dostarczać. W końcu nawet kolejna podróż będzie taka sama jak wszystkie poprzednie, a tłumiona psychika wybuchnie z większą siłą niż teraz.

ala007 napisał/a:

Winter.Kween napisał/a:

Uwazam, ze jako ucieczka i sposob na udawanie przed ludzmi to nie jest metoda. Metoda na wypalenie sie co najwyzej.
Poza tym swietny pomysl. Tez tak zrobilam, swoja droga. Jednak z innych powodow.

...nigdy nie interesowalo mnie zdanie innych ludzi na moj temat, zawsze zylam w swoim "odrebnym" swiecie,

jezeli zadaje pytania to dlatego, ze mam problem z dokonywaniem wyborow, wielokrotnie wybieralam rozwiazania (pod wplywem emocji), ktore ostatecznie nie okazywaly sie dla mnie optymalne, lub staralam sie przerzucac dokonanie wyboru za mnie na innych (tak, tak - narcyz ) tym samym ich unikajac

osoby z PTSD maja bardzo zlozona osobowosc, czesto emocjonalnie pozostaja na poziomie dziecka jezeli doznali urazu w dziecinstwie, stad tez emocjonalne reakcje na wydarzenia i problem z dokonywaniem wyborow

Tylko, ze ja nie mam opinii na Twoj temat. Nie wiem czy wiesz, ale ucieczka i udawanie przed innymi to nie Ty, tylko metody na zycie.
Mysle, ze wychodzisz z blednego zalozenia, ze ludzi obchodzi co sie stanie z Toba.
Jezeli bedziesz tak postepowac to zapewne skonczy sie to zle. Tyle to Ci moge powiedziec z punktu widzenia psychologicznego. Z kolei czy Ty z tego skorzystasz, czy nie?
Przeciez to Ty zaplacisz konsekwencje, a ja nie bede o tym nawet pamietala.

Tak, to jest decyzja pod wplywem emocji i chec dolozenia sobie kolejnej traumy. Tyle to kazdy tutaj widzi. Podrozowalam od 18 roku zycia przez ostatnie 10 lat.
Podrozowanie po hostelach, couchsurfingu i tak dalej. To wcale nie jest bajka z instagrama i jak ktos juz ma problem to sobie moze zrobic wiekszy.

PTSD to jest zaburzenie psychiczne, a nie cos co determinuje osobowosc. Tak samo jak ma sie raka, a nie jest sie rakiem.

Jezeli chodzi Ci zeby zobaczyc co inni by zrobili, by zobaczyc jak ludzie podejmuja decyzje to prosze:

Podjelam pierwsza decyzje o podrozowaniu poniewaz: Od malego dzieciaka marzylam o przygodach. Najwazniejsze dla mnie bylo aby moje zycie bylo jak przygoda.
To byl jedyny powod. Spelnialam marzenie
Podjelam druga decyzje o podrozowaniu poniewaz: Osiagnelam wszystko czego chcialam i mialam taka ochote, dla wlasnej przyjemnosc znow sie ruszyc.
Podjelam trzecia decyzje o podrozowaniu poniewaz: Po tym jak wyleczylam sie z zalamania i z nerwicy przy pomocy psychoanalizy Junga, czulam sie czysta kartka. Nic mnie nie obchodzilo, nic mnie nie ciagnelo, nie przyciagalo silnie i nie obchodzilo mnie co ludzie o mnie mysla i nie mialam parcia juz na osiagniecia zawodowe.
Jedyna rzecz, ktora mnie ekscytowala w tym momencie to podroz. I wlasnie w czasie takiej podrozy jestem.

Skutek; Patrze wstecz na ostatnia dekade i serce mi sie unosi, ze ja naprawde mialam takie zycie. Takie momenty mialam, ze az trudno nawet mi uwierzyc, ze sa prawdziwe. Taki byl cel podejmowania tej decyzji.
Nie znaczy jednak, ze to zycie bylo latwe. Bo nie bylo. Nie jezeli naprawde jest sie w podrozy, a nie tylko jezdzi sie z miejsca na miejsce.

To sa decyzje moje i ich podstawa. Rozumiesz dlaczego Twoja wypowiedz brzmi calkiem inaczej?
Bo moje powody nie byly takie; zawsze towarzyszyl mi strach i samotnosc, jedynym sposobem na oderwanie sie od tego byly wyjazdy.

Moze i tak byc. Jednak podchodzilabym sceptycznie do tego co wychodzi z dziwnych powdow.

Czego Ty w zyciu chciesz? Tak w calym zyciu swoim? Jaki jest Twoj cel?

Winter.Kween napisał/a:

Moze i tak byc. Jednak podchodzilabym sceptycznie do tego co wychodzi z dziwnych powdow.

Czego Ty w zyciu chciesz? Tak w calym zyciu swoim? Jaki jest Twoj cel?

...jak napisalam w temacie - nie mam jakis planow na zycie, celow itd. ludzie z PDST raczej ich nie maja ...jestem po 40-tce, mam ukonczone studia, znam dwa jezyki obce, w tym jeden bardzo dobrze /nauczylam sie autodydaktycznie gdyz musialam znac jezyk obcy chca studiowac zagranica, a nie bylo mnie stac na zaplacenie za nauke / , mam jakies tam zainteresowania nawet duzo..., ale nic co naprawde mogloby mnie zafascynowac... ok przez pewien czas gralam na gieldzie OS - co mnie bardzo wciagnelo - ale prowadzilo do tego, ze siedzialam przed komputerem 24/24 ... ...i raczej nie pozwalalo mi na rozwoj... wrecz przeciwnie... ...i oczywiscie wtedy 0 kontaktow z ludzmi co niebylo zbyt dobre

Winter.Kween napisał/a:

ala007 napisał/a:

...jak napisalam w temacie - nie mam jakis planow na zycie, celow itd. ludzie z PDST raczej ich nie maja ...jestem po 40-tce, mam ukonczone studia, znam dwa jezyki obce, w tym jeden bardzo dobrze /nauczylam sie autodydaktycznie gdyz musialam znac jezyk obcy chca studiowac zagranica, a nie bylo mnie stac na zaplacenie za nauke / , mam jakies tam zainteresowania nawet duzo..., ale nic co naprawde mogloby mnie zafascynowac... ok przez pewien czas gralam na gieldzie OS - co mnie bardzo wciagnelo - ale prowadzilo do tego, ze siedzialam przed komputerem 24/24 ... ...i raczej nie pozwalalo mi na rozwoj... wrecz przeciwnie... ...i oczywiscie wtedy 0 kontaktow z ludzmi co niebylo zbyt dobre

Moj przyjaciel byl na wojnie, ma PTSD i jego celem jest pomagac bezdomnym. Moja kolezanka ma PTSD i jej celem bylo byc aktorka (ktora zostala po 40 roku zycia)
Moja inna przyjaciolka ma PTSD z powodu przemocy w dziecinstwie i dorastania w Iraku, jej celem jest piec ciasta i brac udzial w crochet kindness.
Robi na szydelku male rzeczy i zostawia je w miejscach publicznych z karteczka, ze sa dla osoby, ktora je znajdzie.

Ja mam taki cel w zyciu: Byc szczesliwa i robic co chce w danym momencie.

Jezeli Ty naprawde, naprawde nie posiadasz zadnego celu to nie ma calkowicie znaczenia co zrobisz.
'Jeżeli nie wiesz, dokąd chcesz iść, nie ma znaczenia, którą drogą pójdziesz'
Twoj cel to nie powinna byc ucieczka od siebie bo to zwyczajnie nie jest mozliwe. Nie u osoby z takimi problemami jak Ty.

...wiec dlaczego moim pomyslem na zycie (czytaJ: celem) nie moglyby byc podroze? hehe... nawet jezeli bylaby to "ucieczka"

...wiesz... ja sie w podrozy duzo ucze ...jak sie organizowac, jak stawiac czola przeciwienstwom losu, jak komunikowac z ludzmi, etc. czyli rzeczy ktore innym wydaja sie naturalne... a ja bardzo lubie nowe doswiadczenia

i nie boje sie, ze wroce bardziej "rozwalona" - gdyz tak naprawde to ja nie mam do czego wracac

Uwazam, ze jako ucieczka i sposob na udawanie przed ludzmi to nie jest metoda. Metoda na wypalenie sie co najwyzej.
Poza tym swietny pomysl. Tez tak zrobilam, swoja droga. Jednak z innych powodow.