Zdrada emocjonalna - Netkobiety.pl

Próbowałam niejednokrotnie rozmawiać. Pierwszy raz po 3 dniach pobytu w Monachium, zażartowałam, że chciałbym trochę wolności, bo w końcu nie jesteśmy na koloniach. Myślałam, że to zrozumiał, ale na następny dzień zeszliśmy do pobliskiej knajpy na kolację, cieszyłam się bardzo na ten wieczór, a on zadzwonił po X, żeby nie była sama. Potem powiedziałam mu wprost, że spędzanie urlopu w jakim dziwnym trójkącie mi nie odpowiada. On tłumaczył, że razem współpracują, i nie może ja tak zostawić. W międzyczasie wydało się że X jedzie z nami do Włoch. Uspokoiłam się, powiedzialam, że ok, że razem pracują w jednym szpitalu i niczym wyjątkowym nie jest że jedzie razem z nami tylko żeby nie było powtórki pobytu w Monachium. Niestety była powtorka. Dosłownie X siedziała na tarasie i czekala, aż wyjdziemy z pokoju. Była to dla mnie co najmniej niezręczna i dziwna sytuacja. We Włoszech puściły mi nerwy i spytałam męża czy się w niej zakochał. On się obraził i przestał się do mnie odzywać. Po przyjeździe jeszcze raz próbowałam wrócić do tych dziwnych sytuacji, ale mój mąż nie rozumie o co mi chodzi i choć wprost mi tego nie powiedział, myślę, że uważa mnie za histeryczkę.

No niestety mam te same odczucia. Np. w czasie pobytu w Monachium okazał się że jadą na konferencję do Wrocławia w październiku, X zaproponowała mu żeby pojechali na całe 3 dni bo będzie zwiedzanie Wrocławia. I to może być ciekawe Jakoś dziwnie to wtedy zabrzmiało (ostatecznie pojechali razem na dzień). Wyjazd w Monachium był służbowy ale tylko w jeden dzień. Ja z nimi nie pojechałam do szpitala. Gdy oni załatwili sprawy służbowe,j do wieczora byłam sama. I uważam że tak było dobrze, grubym nietaktem z mojej strony byłoby mieszanie się w sprawy służbowe. Co do naszych relacji niby jest dobrze, ale te urodziny, rocznica, samochód. Nie wiem ale coś dla mnie nie gra. Może jestem po prostu przeczulona.Dlatego napisałam, żeby ktoś spojrzał na tą sytuację z boku

Przez swoje zachowanie stajesz się mało atrakcyjna dla męża. Musisz mu zaufać, a jeżeli nie umiesz, to trzeba się rozejść. Myślę, że powinnaś zadbać o swoją przestrzeń, w ten sposób pokażesz mężowi, że spokojnie możesz się bez niego dobrze bawić.

Ty planowalś urlop, ale to był tylko i wyłacznie wyjazd służbowy dwoch kolegów z pracy. Rozumiem, ze odebrałaś to za jej jakieś nachalne pchanie się między ciebie i męża, ale może ona nie chciala być po prostu sama w obcym mieście?
Dajesz mężowi powód do myslenia o tobie jak o zazdrośnicy, nie wskórasz tym nic dobrego. Lepiej zaplanuj wasz zwykły urlop, gdzie wyjedziesz tylko z mężem i cieszcie się sobą. Mam nadzieję, że wtedy pani X już z wami nie pojedzie.

Verka, nie musisz się tłumaczyć, bo tutaj wszyscy rozumiemy, że chciałaś tylko pobyć sam na sam z mężem, że cieszyłas się na ten wyjazd i wiązałas nadzieje, że będzie romantycznie i zjawiskowo. Jednak gdy sie jedzie z drugą połowką w jego podroż służbową, to można się cieszyć nim tylko wieczorami i to późno. Poza tym on ma wiele obowiązków, nawet jesli wyklad był tylko przed południem, a ty sobie z wielu jego obowiązków nie zdajesz sprawy.

Jesteś wrażliwą i pozytywną osobą, tylko więcej uśmiechu, wiary w siebie i męża ci życzę. A wam obojgu naprawdę udanego urlopu, tylko we dwoje

Dzięki za odpowiedzi. Jesteście super. Problem polegał na tym że nie mogłam się cieszyć z męża wieczorami bo do 24, każdego wieczoru towarzyszyła nam x, jak również przy śniadaniu, po śniadaniu na plaży, na obiedzie , na drinku, na spacerze , przy zwiedzaniu, zawsze i wszędzie. Nie powiem że w nocy

Mój mąż zawsze był mi wierny. Ja po prostu nie mogę się znaleźć w tej sytuacji. Nie miałam nic przeciwko temu żeby ona poszła z nami pozwiedzać na obiad czy coś w tym stylu. Rozumie że to nic przyjemnego siedzieć samej w knajpie. Ale to był też mój urlop, a musiałam znosić jej towarzystwo non stop, jeszcze okraszone uwagami typu cyt. " Ja cię podziwiam ile ty możesz zjeść", " a myślałam że jesteś starsza" itp. To naprawdę mnie wmurowało w fotel i przytkało język. Nie rozumie postawy mojego męża, stąd podejrzenie o jakiś związek.

Też tak myślę, niepokoje się tym bardzo. Z mojej perspektywy ona nie zachowała się normalne, wyjazd służbowy oczywiście, ale większość czasu to były po prostu wakacje. Nie wiem co mam zrobić

Nie wiem czy można to nazwać " rozminieciem". Zresztą chyba nie tylko wyjazd jest tu problemem. Ta sytuacją z samochodem i cala reszta jest dla.mjie problemem. Tak naprawdę muszę sama przyznać że sobie z tym nie radzę.

Ta "nadopiekuńczość" zauważyłam pierwszy raz właśnie w Monachium. Wcześniej nie było takich sytuacji

Hmm ja bym chyba jasno postawiła sprawę i mężowi, i "koleżance" - zapytałabym ją dlaczego nie daje Wam ani chwili oddechu i ciągle musi towarzyszyć? zaś mężowi zadałabym pytanie, jakby on się czuł w analogicznej sytuacji, gdybyś to Ty miała kolegę który ciągle by z Wami przebywał? daj mu do zrozumienia, że to nie jest normalne i nie chcesz aby on tak wiele czasu poświęcał obcej kobiecie.

Też tak zrobiłam,powiedziałam mężowi wprost, że bardzo źle się z tym czuję, ale on stwierdził, że przecież ona mi nic nie zrobiła to dlaczego miałabym mieć do niej jakieś pretensje. Żałuję ze nie powiedziałam czegoś X

a jak wg was autorka powinna się zachować w tej sytuacji?
bo wszyscy jej tu piszecie, że zachowuje się nieatrakcyjnie.
ale to jak ma o tym pogadać z męże żeby było wystarczająco "atrakcyjnie"?:P

Dzięki sosenka za ten komentarz. Szczerze mówiąc nie bardzo wiem co to znaczy nie atrakcyjne zachowanie. Ma szczerzyc zeby udawać słodka idiotkę, kiedy czuję się poniżana i upokorzona, żeby zachowywać się atrakcyjnie. I żeby mój maz czasem nie poczuł się urażony. Mam 50 lat na karku, od 30 lat jesteśmy razem, na pewno nie będę udawała głupiej gęsi. Jestem żoną a nie koleżanką zza biurka.

Po pierwsze ani mi do głowy nie przyszło branie się za łeb z X, po drugie byłam dla X miła i sympatyczna, a jej złośliwe uwagi pozostawilam bez komentarz nie chcąc po prostu wywoływać niepotrzebnych animizji, po trzecie mężowi nie robiłam afery tylko normalnie próbowałam z nim porozmawiać o tej dziwacznej sytuacji.

Ja będąc w wieku autorki też stwierdzam że zachowanie męża i koleżanki jest nie na miejscu. Jaki cel ma kobieta aby towarzyszyć  koledze z pracy w podróży kiedy jedzie z nim Żona. I czy to wyjazd służbowy czy nie to nie włazi się między wódkę a zagrychę. Jest wolna, może sobie spokojnie znaleźć partnera wolnego do podróży. Tym bardziej że dłuższe wypady to pomysły z reguły koleżanki. Nie zwraca uwagi na to że małżonkowie może mają jakieś wspólne plany i jej obecność może ich krępować np. chcieli by poopalać się nago przez cały dzień na plaży korzystając z samotności i anonimowości. Może chcieli by zorganizować sobie romantyczną kolację, lub przedyskutować ważne sprawy w ich związku? Nie wyobrażam sobie abym jechał na parę dni z żoną a wraz z nami jej kolega. Chodzi po głowie mi coś takiego jak kryzys wieku średniego i przeżywanie drugiej młodości. I dziwię się niektórym wypowiedziom że autorka niepotrzebnie się rzuca bo nic się nie dzieje. Według mnie dzieje się i ma prawo zastanawiać się dlaczego ktoś obcy próbuje mieszać w moim ognisku domowym. Chyba że czegoś nie wiem np. w łóżku ostatnio się nie układało albo inne konflikty. Ileż taki historii słyszałem które podobnie się zaczynały, od koleżanek, wyjazdów a po pewnym czasie wszystko leżało w gruzach.

Tak jestem zła na siebie, że nie zareagowałam. Ale niestety już tak mam, takie głupie ugrzecznienie.

Janix dziękuję za zrozumienie.

Już mu to powiedziałam, że nie odpowiadają mi wyjazdy w trójkę.

Nie są zależni. Pracują na tych samych stanowiskach, ale zajmują się ta samą dziedzina.

Koleżanka męża robi sporo aby pokazać się z dobrej strony jednocześnie dokopując Tobie . Tymi wyjazdami z nimi myślę , że ugrałaś trochę czasu zanim dojdzie do zdrady. Czeka was poważna rozmowa , bez owijania , rozmowa o granicach w związku , o dalszej przyszłości , czy musi mieć kogoś aby dowartościować się ? Jak daleko w to jeszcze wejdzie

Na Twoim miejscu bylabym wkurzona.
Nie lubie towarzystwa.
Na miejscu Twojego meza, nigdy w zyciu bym sie tak nie zachowywala. Moj maz bylby wsciekly w takiej sytuacji. Bo lubi spedzac czas tylko ze mna.
Poza tym jak maz jedzie ze mna gdzies z powodu pracy. Jest ze mna kilka dni, a praca trwa jeden? Oczywiscie, ze ma prawo chciec spedzic czas sam na sam.
Z kolei na miejscu tej kolezanki... Bylam na jej miejscu tez i wiem, jako osoba dorosla i kulturalna, ze ludzie w malzenstwie podrzebuja czasu dla siebie. Dlatego swoje zwiedzanie i sniadanie jadlam sama.

Kolezance brak kultury, mezowi rozumu i postawienia granic.
Pomijajac cala kwestie romansow to namolni ludzie sa wkurzajacy. Ich towarzystwo jest gorsze niz romans.

Co do calego tego myslenia, ze kobieta:
Nie moze okazywac zlosci
Musi myslec czy wyrazanie siebie jest atrakcyjne
Musi byc cicha i rozsadna.

To zwykly seksizm i stereotypy.
Zwiazek nie jest po to by udawac i ukrywac co sie mysli.

Reakcja Werki jest calkiem zrozumiała. Ci, ktorzy uważają, że nie, to po prostu trują. Może sami mają coś za uszami. Ponoć są nawet tacy, co uważają, że gdyby koleżanki w swej samotności położyla się do ich łóżka, to też nic strasznego i Werka powinna podejść do tego z empatią.
Kobiety ... podobno boli was, że idący z wami partner ogląda się za atrakcyjną laską, nieprawdaż? A tu zachodzi dużo gorsza sytuacja.
Że mąż Werki tak postępuje - dziwię się. Może przechodzi andropauzę, może odzywa się męskie ego, może parabolą rośnie samoocena?
Mnie, jako faceta osobiście irytowalaby taka namolna koleżanka.

To sa Twoje uczucia i one sa wazne. My tutaj nie wiemy czy przesadzasz czy nie.
Wszystko czego czlowiek nie wie to sobie dopowiada czyms co zna.
Spojrz na swoje zachowanie i nie przez pryzmat forum czy tego co maz gada. Maz ma tez wlasna agende. Czy masz paranoje? Co bys zrobila na miejscu meza?
Takie zachowanie jest moim zdaniem wkurzajace, nawet jezeli nie chodzi tutaj o zadne romanse. Dlatego, ze ciagle towarzystwo kogos mnie irytuje.
Jezeli wiesz, ze Twoje uczucia nie sa przesadzone lub chorobliwe. To nie zagluszaj intuicji. Nie, nie musisz byc zoneczka, ktora godzi sie na wszystko.
Nie, nie musisz tolerowac jakies osoby od rana do nocy bo maz pracowal JEDEN dzien. Nic nie musisz.
Jedyne co powinnas to nie zduszac wlasnych uczuc i intuicji.

Jest takie powiedzienie: if it costs you your peace it's too expensive

To, ze on nie rozumie to nie znaczy, ze Ty musisz udawac, ze to Ci sprawia przyjemnosc.

To warto zmienic.
Nie mowie, ze musisz robic scene. Krzyczec czy wyzywac. Jednak bycie w sytuacji jaka Ci nie odpowiada i udawanie... Nie jest to dobra opcja.
To czlowieka meczy.
W moim zyciu zwykle zaluje, ze czegos nie zrobilam niz, ze zrobilam. Nawet jak zachowalam sie bardzo niegrzecznie.
Nie wiem, nikt nie wie, co jest dla Ciebie najlepsze. Jednak udawanie, jak widac, nie dziala.
Z kolei gdybym byla na Twoim miejscu to zostawilabym ich samych i sobie zorganizowala czas. I tyle.

Verka, zareagowałaś tak, jak najlepiej umiałaś w tej sytuacji. Tak sobie myślę, że warto się zastanowić czy jest sens koncentrować się nad tym co się już wydarzyło czy może lepiej skupić swoje myśli jak takich sytuacji uniknąć ?

Wiesz, jak to działa jest rozmowa i rozmowa. Widać po reakcji twojego męża, że gdzieś się rozmineliście w komunikacie. To trochę tak jest przy długim małżeńskim stażu, że ludzie zapominają czasami wrócić i ustalić na nowo jak się teraz sprawy mają. Dotyczy to zarówno kwestii seksualnych ( akurat tym aspektem zajmuje się klinicznie,naukowo wiec stąd przykład )  bo to co podobało się komuś 10 lat wstecz nie znaczy, że dalej się podoba. I to że być może wcześniej nie miałaś czasu zainteresować  się przy 3 dzieci, co mąż robi na konferencji poza czasem konferencji to nie znaczy, że nie zainteresujesz się teraz. Nie twierdzę, że tak jest - odniosłam się do przykładu. Reasumując,  Verka moim zdaniem czas na tzw.  małżeńską rozmowę oczyszczającą (  kolokwialnie rzecz ujmując:co komu gra, a co komu nie gra).

Ps. Tak wogóle to tyle ostatnio przerabiam o rozwodach, że naprawde pomimo trudności z która się wzmagasz, to miło się czyta, że przy takim stażu małżeńskim towarzyszą takie emocje . Z tego to akurat małżonek się cieszyć powinien !
Można byłoby się tu pokusić o rozmowę na temat pożądania między wami ( mówię o szerokim aspekcie tego pojęcia ), ale to chyba na osobny wątek
Pozdrawiam noworocznie i trzymam kciuki !

Myślę że chodzi o to czy układa wam się jeśli chodzi o seks i całą otoczkę wokół niego. Czy się zgrywacie i nie ma żadnych nieporozumień w tym temacie. A tak przy okazji piszesz bardzo wyważone i spokojne posty, idąc tym tokiem myślenia nie powinnaś mieć problemów z rozmową z mężem praktycznie na każdy temat dotyczący waszego związku, oczekiwań i analizy sytuacji które się wydarzyły ( chodzi mi o asertywność).

"Fajna" sytuacja, nie zazdroszczę. Możesz napisać jak on się potem tłumaczył i jak to się skończyło?

Wiesz co, Verka74, ja Ci się w ogóle nie dziwię. O ile przy pierwszym wyjeździe można by ewentualnie uznać, że po prostu nie dogadaliście szczegółów i mąż zaplanował raczej coś w rodzaju wypadu ze znajomymi, a nie romantycznego wyjazdu, więc - nawet kiedy okazałaś już swoje niezadowolenie - nie bardzo wiedział co z tym zrobić, bo nagłe olanie koleżanki z pracy mogło mu się wydawać niegrzeczne (jeżeli, jak napisałam, zakładał wcześniej i być może rozmawiał z nią o wspólnym, koleżeńskim spędzaniu czasu), o tyle drugiego wyjazdu już nic nie tłumaczy. Wiedział, jakie jest Twoje zdanie, wiedział, że nie odpowiada Ci spędzanie czasu we troje, a mimo to miał to gdzieś. I moim zdaniem sprawy zawodowe niczego nie tłumaczą, jak podnoszono wyżej, bo przecież to nie załatwianie spraw zawodowych Ci przeszkadza, a spędzanie czasu wolnego, który miał być przeznaczony dla Was. Generalnie trudno coś doradzić, jeśli mąż nie widzi w tym problemu, ale ja bym jednak zaczęła od (ponownych) prób przekazania mu, co i dlaczego Ci nie odpowiada. Dopóki on nie zrozumie, to właściwie nie masz co z tym zrobić.

Inna sprawa to w ogóle sens wyjazdów w większym gronie, zwłaszcza we troje, jeśli chce się spędzić czas tylko we dwoje. Nigdy nie wierzyłam w standardowe zapewnienia, że ktoś znajomy sobie będzie tylko w tym samym miejscu, a my sobie będziemy osobno. Jeżeli mamy być osobno, to przecież możemy jechać osobno. Wyjazdy we trójkę? Tylko jeśli wiem, że nie będzie mi przeszkadzać czyjeś towarzystwo, nawet jeśli nie jestem z góry w stanie oszacować czasu tego towarzystwa. Bo niestety bardzo często będzie dochodzić do tego, że każdy sobie inaczej wyobraża "trochę razem, trochę osobno", a później może być niezręcznie pożegnać tego, co by tego "razem" chciał za dużo, szczególnie jeśli są tylko trzy znajome osoby i nie ma możliwości cichego odseparowania się od reszty, bo tę resztę stanowi jeden ludzik.

Współczuję. Męża. Jest obojętny na Twój ból i obawy. Obawy, które wraz z jego obojętnością mają prawo w Tobie rosnąć.
Całkiem możliwe, że mąż faktycznie nie ma złych zamiarów, faktycznie traktuje koleżankę jako tylko koleżankę a Ty niepotrzebnie się denerwujesz.
Ale!
Nie wierz nigdy kobiecie! Samotna, przed 50tką , raptem znalazła sobie towarzystwo w postaci Twojego męża. Zapewniam Cię, że jeśli nadaży się okazja, ona uderzy. A to po alkoholu, a to w przypływie szampańskiego nastroju, a to jako pocieszycielka strapionych.
Znam to z autopsji. Zawsze kończy się tak samo.
On raptem odkrywa (dzięki niej), że jest umęczony przez żonę i jeden skok w bok nikomu nie zaszkodzi.
Co bym zrobiła na Twoim miejscu?
Z mężem nic. Nie widzi problemu, więc bez sensu kopać się z koniem.
Z nią bym zrobiła porządek. Zawstydziła. Powiedziała że nie odpowiada mi taki układ. Jeśli się boisz reakcji męża, zwal swoją szczerość na alkohol. Że po procentach Ci się powiedziało. Ale powiedz. Niech ma z tyłu głowy że jesteś czujna i taka sytuacja Ci nie odpowiada.

Verka,  miałam na myśli aspekty dotyczące  waszych relacji  na płaszczyźnie zaspokajania wzajemnych potrzeb. Nie tylko w aspekcie samego aktu seksualnego, ale całej seksualności w waszym związku.  Jednak tak jak wspomniałam to raczej temat już wychodzący poza ten post.

Tak, na szczęście to nie jest normą. A właśnie każda taka sytuacja w której mogę być świadkiem, że nie wygasają napawa mnie nadzieją .

Elu, nigdzie nie napisałam że istnieje problem w małżeństwie.

A ja Cię doskonale rozumiem Verka74. Mam wrażenie, że na te wyjazdy byłaś zabierana bo tak wypada, bo jesteś żoną swojego męża. A oni po prostu chcą sobie miło spędzać razem czas. Babka jest moim zdaniem bezczelna, ale problemem jest podejście Twojego męża. To on powinien zrozumieć, że chcesz z nim spędzić więcej czasu sama, że przeszkadza Ci notoryczne towarzystwo jego koleżanki. A nazywanie Ciebie histeryczką to tylko manipulacja. Porozmawiaj z nim.