Podoba mi sie mezczyzna z depresja - Netkobiety.pl

Umawianie sie z kims z jednej grupy terapeutycznej to slaba opcja. Najpierw skoncz terapie.
A druga sprawa jest taka, ze skoro on leczy sie kolejny rok to pytanie czy chcesz kogos z napadami depresji. To ciezka choroba i ciezko zyc z czlowiekiem, ktory jest na nią chory.

Myślę, że stan, w jakim on się znajduje, nie jest odpowiedni do podejmowania decyzji typu założenie nowej relacji.
Skończcie terapię, a wtedy droga wolna.

Ciesze sie, ze odpowiedzieliscie. Potrzebuje neutralnego spojrzenia z boku. Rozum mowi, by nie wkrecac, bo wspolna terapia, bo depresja. A wiem z czym to sie je. a emocje swoje, "podoba Ci sie, sprobuj", ciagnie. 
Zdaje sobie sprawe, ze taka relacja, bo co tu mowic o zwiazku, jest trudna, pewnie, ze lepszy bylby "normals" wspierajacy. Tylko znalezc nielatwo.Terapie skonczylismy.

pośrednio chodzi o to jaki ten ktoś będzie, zadaj sobie pytanie, po co CI ktoś taki, Tobie do czego jest potrzebny?

depresyjny, to nie obecny, wyłączający się, popadający w myślenie, nie aktywny, ale i potrzebujący kierowania, zastępowania w działaniu, można tu mnożyć i tworzyć opisy

po co Ci to? nie mówię tu o osobie, a zespole doznań które temu będą towarzyszyć w ewentualnej relacji

szkoda sobie mydlić oczy, ze to zrozumienie będzie i wsparcie, bo to się wyklucza tak na prawde

Nie wyklucza się. Depresja bywa naprawdę różna. Nie wiemy jakie problemy ma ze sobą ten facet, jaki wpływ ma na niego depresja. To, że poznali się na terapii daje pewną płaszczyznę zrozumienia, a to już sporo. Nie wiem, czy to była terapia grupowa, czy po prostu poznali się w poczekalni do gabinetu. Jeśli to ta pierwsza wersja, to myślę, że jeszcze lepiej, bo wzbudza wzajemne większe zaufanie i szczerość, bo poznali już pewne swoje sekrety. W przypadku "depresyjniaków" reguła, o przyciągających się przeciwieństwach bardzo słabo działa. Osoba o przeciwnych cechach może być dla osoby z depresją dość szybko źródłem większych kompleksów, wyrzutów wobec siebie, może być przytłaczająca swoją osobowością.

za chwile swieta, wiec jak ci na nim naprawde zalerzy to zrob mu present, kup zestaw: witamina k2+d3, witaminy z grupy b, b1, b2, b62, b12 do tego magnez, pomagaj mu kilka dni brac tego nawet w nadmiarze, a chlopak bedzie ci wdzieczny po wsze czasy jak bardzo mu to pomoglo

Nie o tym pisałem
Tu bardziej wyobrażenie podobieństwa działa

Po Wielokropek, nie mam co dopisać, jak tylko  wysłać

Jest takie powiedzenie : nie sypiaj z kimś kto ma więcej problemów niż Ty.

Może masz w sobie coś z ratownika, ciągnie Cię do osób słabszych od Ciebie którym będziesz mogła pomagać. Moim osobistym zdaniem to zły pomysł, ale oczywiście to Twoje życie i zrobisz jak uważasz

dzięki interakcji z  czymś np takim

A moim zdaniem za wczesnie skreśliłaś tego faceta i to pod wpływem paru komentarzy z forum i jakiegoś artykułu w necie. Depresja depresji nierówna. Nie każdy człowiek z jakimkolwiek zaburzeniem psychicznym nie nadaje się do związku. Słyszałaś o "uśmiechnętej depresji"? trudno w ogóle z zewnątrz rozpoznać, że ktoś jest chory, to tylko on cierpi. Ale nawet gdy depresja objawia się wyraźniej, nie znaczy, że ktoś taki jest niezdolny do uczuć, tworzenia partnerskich relacji, odpowiedzialności itd. Nie każdy człowiek z depresją też jest wyłączony z normalnych aktywności.
Nie wiem, jakie jeszcze problemy ma ten gość, ale na podstawie tego co piszesz - 'wahania nastroju, stany lekowe, wycofanie, zawieszenie' to ważniejszym pytaniem, niż czy to wynika z choroby, jest to, czy odpowiada Tobie ktoś o jego "profilu" osobowościowym czy stylu bycia. Wycofanie i zawieszenie nie muszą być nawet objawami choroby, a indywidualnymi cechami zachowania, natomiast stany lękowe (jak wspomniany strach przed wyjściem z domu) się leczy i po to on chodzi na terapię i zapewne bierze leki, żeby rozwiązać ten problem i lepiej funkcjonować. Ostatecznie chyba sama też trafiłaś na terapię i chyba nie bez powodu?
Odnosząc się do twojego pierwszego posta: tak, danych jest za mało.
Ale mogę Ci doradzić, żebyś obserwowała go nie przez pryzmat tego, że wiesz o jego depresji, tylko bez filtra: czy podoba Ci się jako facet, jak się z nim czujesz (napisałaś, że dobrze), czy jego codzienne zachowanie jest dla Ciebie akceptowalne, czy drażni, czy lubisz jego sposób bycia, czy też "czegoś ci brak", czy potrafiłabyś się pogodzić z tym, że niektórego jego problemy mogą zniknąć, a inne zostać mimo terapii? Czy umiesz sobie wyobrazić wspólne życie z NIM - tym konkretnym facetem, a nie "człowiekiem chorym na depresję", bo oni nie są równi. To wszystko wymaga czasu. Przecież nie musicie się od razu deklarować. Czy coś Ci przeszkadza ten czas na poznanie się poświęcić? A może już teraz wiesz, że Ci nie pasuje i jego depresja to tylko racjonalizacja? Przemyśl to i nie spiesz się.

Edit: oczywiście, że nie można wchodzić w rolę terapeuty partnera. Ale terapeutę to on chyba ma.