Kara dla męża za kłamstwo. - Netkobiety.pl

Ale to dorosły mężczyzna. Czemu i w jaki sposób chcesz go karać?

To nie jest tak, że ostatnio zareagowałaś za mocno i dlatego teraz ukryłco ukrył bo nie chciał słyszeć Twojego jęczenia nad nim?

Powiedz mi po prostu, że wiesz i że nie musi przed Tobą tego ukrywać, bo będziesz go wspierać. Powiedz mu, jakie mogą być konsekwencje brawury na drodze i daj mu w spokoju wybrać co chce.

Kara dla dorosłego mężczyzny jak dla dziecka? Kiepski pomysł.
Myślę, że najlepiej zadziała proste pytanie w stylu ''dlaczego mnie okłamałeś, przecież mieliśmy umowę, coś sobie obiecaliśmy. Zabolało mnie to, że mnie okłamałeś, etc, itp, itd''.

Porozmawiajcie.

Ukarać? Poważnie pytasz?

Od kiedy stałaś się jego matką, a on kilkuletnim chłopcem (nawet wtedy kara jest kiepską metoda wychowawczą)?

A jednak jesteś jego matką. Współczuję obojgu.

Jeśli zareagujesz tak jak zwykle, czyli wrzaskami i awanturą - to następne kłamstwa masz jak w banku.
Skąd się wzięło Twoje przeświadczenie, że musisz go wychowywać i traktować jak małego chłopca?

Im więcej awantur, krzyków złości i wkurzania się, tym gorzej Przestań go wychowywać, bo to nie dziecko

Słabe trochę jest Twoje tlumaczenie w stylu "zachorowałam, więc to mi daje prawo do awanturowania się".

Ciężko się żyje z impulsywną osobą, która generuje konflikty. Myślę, że właśnie dlatego Cię okłamał - ma dość awantur.

P.S. Partner nie ma obowiązku słuchać w twoich poleceń, nie na tym związek polega...

On się boi mówić tobie prawdę, bo robisz awantury o byle pierdoły. Sama go tak kondycjonujesz. Przestań urządzać awantury o byle co i zacznie ci mówić prawdę, bo wreszcie nie będzie się obawiał, że będzie karcony za wszystko jak mały chłopczyk. Twoja emocjonalność rozbija ten związek a on nie potrafi sobie z tym poradzić. Wszystko może być dla ciebie pretekstem do awantury a on chce tych pretekstow unikać więc nie wspomina pewnie o wielu innych rzeczach. Opanuj się przynajmniej w jakimś stopniu i znajdź sposób by inaczej wyładowywać swoją złość w przeciwnym wypadku on będzie tkwił w tym związku (toksycznym) zamiast oboje się rozwijać będziecie się niszczyć. On nie ma zaufania do ciebie skoro nie mówi Ci prawdy i to ty powinnaś zapracować sobie na to zaufanie.

Dałaś mi do myślenia.
A na czym związek polega jeśli nie na spełnianiu poleceń drugiej strony?
w związkach wzajemnie wydajemy sobie polecenia i spełniamy je. Przynajmniej w dobrych związkach tak być powinno.

I prosząc kogoś o coś wiem, że mogę usłyszeć dwie odpowiedzi: "Tak" lub "Nie". Jeśli oczekuję, że zawsze usłyszę "Tak", to prośba jest rozkazem zaopatrzonym w słowo "proszę".

Zachęcam do przeczytania książki "Związki i rozwiązki miłosne" Andrzeja Wiśniewskiego i Katarzyny Grocholi

Gdy oczekuję zrobienia czegoś przez inną osobę to czy poprzedzam to słowem "proszę" czy nie to i tak jest to polecenie.

Częstotliwość moich wybuchów nie jest duża.
Na pewno nie jest to codziennie nawet nie co tydzień.
Przyznawał się do rzeczy o których nieprędko bym się dowiedziała albo wcale.

Może jestem zbyt dyplomatyczny, ale jeśli czegoś oczekuję od dorosłej osoby to poprzedzam to zwrotem: "Czy możesz, czy dasz radę, czy dałbyś radę" nawet ze zwykłego szacunku. A słowo "proszę" wbrew pozorom wiele znaczy.
Facet czuje się zwyczajnie osaczony przez wybuchy, awantury czy wieczne pretensje, albo nawet przez twardo wydawane polecenia..I to będzie się pogarszać, jeśli nie zmienisz podejścia..

Chyba sporządzę sobie listę ulubionych cytatów To będzie w ścisłej czołówce, jeśli nie na pierwszym miejscu

Sytuacja 1.

Sobota rano.
Wie, że koniecznie będzie potrzebował czegoś ze sklepu narzędziowego.
Radzę aby pojechał już teraz bo potem może być zamknięte.
A najlepiej aby zadzwonił i zapytał do której czynne i czy ta część jest.
Mówi, że pojedzie potem, to sklep prywatny na pewno będzie w południe czynny. Nie ma potrzeby dzwonić bo na pewno to jest. I robi coś innego.
Gdy się zbiera do wyjazdu radzę jeszcze raz aby zadzwonił i zapytał.
Nie robi tego.  Jedynie mówi, że jeśli w jednym nie będzie to w innym. Ja cały czas jestem spokojna.
Jedzie, wraca.
Przyznaje, że w pierwszym prywatnym nie było, drugi był już zamknięty bo tylko do 13 w soboty. Pojechał do marketu budowlanego ale tam cena 2 razy droższa to nie będzie przepłacał i kupi w poniedziałek. Jeszcze nie wie gdzie ale kupi.
Stracił 2 godziny, przejechał paliwa na 70 km a i tak tego co miał zrobić nie zrobił.
I jak tu nie wrzeszczeć na taką głupotę?

No normalnie. Ja nie widze tu zadnego powodu do wrzasku.
Przeciez to on to zrobil a nie Ty. Jest swiadomy ze mogl zalatwic inaczej. Jego sprawa. Wrzuc na luz, czemu tak niesamowicie przezywasz takie glupoty? Przeciez to durna drobnostka ktora nie jest warta zeby o niej dluzej niz 5min myslec,  Ty robisz awanture i wrzeszczysz.

Sytuacja 2

Parę dni temu, wczesny wieczór.
Mówię, że słyszałam prognozę i nadają przymrozki. Trzeba wnieść donice z kwiatami do domu  a także zamknąć tunel foliowy gdzie jest jeszcze bardzo dużo pomidorów bo zmarzną.
On twierdzi, że nie trzeba, te przymrozki to nie będą  u nas.
Nad ranem wychodzi z łóżka, sprawdza temperaturę za oknem, wstawia kwiaty do domu, biegnie do tunelu, zamyka.
Tylko te działania za późno, kwiaty i kilkanaście kg zdrowych prawie dojrzałych pomidorów szlag trafił.
Powinnam byłą wrzeszczeć wieczorem, nie zrobiłam tego.

Zostaw go.
Po co Ci kula u nogi skro Ty jesteś ideałem?

Te sytuacje opisane przez Ciebie są wręcz żenujące.
Skoro on tego nie zrobił to było trzeba samemu.
Wybacz za bezpośredniość.

Ja nie mogę. Jestem ciężko chora na kilka chorób, po operacji, nie wolno mi nic dźwigać, nie jestem w stanie daleko chodzić bo się przewrócę,  mam zawroty głowy,  tym bardziej po nierównym jak ogród nocą, nawet nie mogę auta prowadzić.

Faktycznie miał relaks jadąc do marketu w sobotę po południu przed wolną od handlu niedzielą w zakorkowanym mieście bo remonty dróg, gdy się czeka kilka zmian świateł na skrzyżowaniu.
Autem jeździ dużo dojeżdża do pracy ponad 30 km w jedna stronę.

Ukarać go brakiem seksu (ze sobą).

@Kleoma. Czytam i moim pięknym oczkom nie wierzę. Bardzo kocham swoją żonę, ale jakby mi robiła jazdę o to że nie kupiłem czegoś w sklepie narzędziowym, mandaty, czy inne bzdety, to kopnalbym babę w cztery i poszedł w swoją stronę. Jak ja coś od niej chce, to grzecznie proszę, jak ona coś ode mnie, to robi to samo. Moje prawko, moje mandaty, moje zarobki. Nie kupiłem narzędzi to mnie obśmieje że jestem gapa. Zmarzły pomidory, to muszę iść kupić na bazarku, albo od sąsiada. Kocham ją, więc jej badyli nigdy bym nie zostawił na mrozie. Ale to mój wybór. 
Ja lepiej traktuje psa niż ty męża. Jak nie ma ochoty iść w prawo, to idziemy w lewo. Nie chce jeść to nie je, chce się bawić misiem a nie piłka, to bawimy się tak jak lubi.
Tyle że dla bliskich robimy to co chcą z radością i dlatego że im to sprawia przyjemność, albo jest im potrzebne. Jak zacznę na żonę drżeć ryja, to ani jej ani mi z tym dobrze nie będzie. I to jest właśnie związek.

I mimo tego, że jesteś tak ciężko chora, to masz ochotę i siłę wrzeszczeć na męża, i awanturować się?
Podziwiam.

Masz jeszcze 20 minut, by oprzytomnieć.

Ciekawi mnie tylko... czy sama chcialabys byc tak traktowana przez meza. Awartunika, ktory wrzeszczy na Ciebie, gdy zrobisz cos bezmyslnie, zle (w jego mniemaniu). Ja bym nie chciala. Mysle, ze nikt, by nie chcial. Mysle, ze Twoj maz tez nie chce. Dlatego ukryl mandat. A Ty chcesz sie za to mscic, na chlodno, z premedytacja. To chyba nie jest opis choleryka, a kogos bardzo msciwego. To fascynujace jak mozna niszczyc osobe, ktora sie kocha. W imie subiektywnego dobra lub celu, ktory chce sie osiagnac, byc zdolnym do przemyslanej agresji na swoim partnerze. Sory, ale nie bede Ci przyklaskiwac. Mam nadzieje, ze znajdziesz odpowiednia kare ja tam wierze w energie, wroci do Ciebie. Ludzie wcale nie sa zdolni do tego, zeby w nieskonczonosc udawac worek treningowy, by zadowolic partnera, bo ten twierdzi, ze "tak juz ma" i nie widzi w tym nic zlego.

Sytuacja nr 4
Zbyt glosno sie na mnie patrzyl. Czulam sie strasznie oszukana, wrzeszczalam i ukaralam go wtedy. Wyslalam go, by stal w kacie obok moich pantofli, tak dlugo, az rozpozna, ze jest jednym z nich. Dzien 44, moj maz wciaz nie wie, ze jest pantoflem.

Sytuacji nr 5 nie ma z wiadomych przyczyn.

Kleomo, z jakichś przyczyn jesteś przekonana, że to, co się dzieje w Waszym związku, jest dobre.
Niestety, nie jest. Możliwe, że po tylu latach życia w takim schemacie nie widzisz w tym już nic złego, bo się przyzwyczaiłaś.

Źle traktujesz męża, co już chyba każdy użytkownik w tym wątku zauważył.
Pojechał bez sensu do sklepu i nic nie załatwił? Ja bym to zbyła śmiechem i może jakimś powiedzonkiem typu "jak się nie ma w głowie, to ma się w nogach".
Nie przykrył pomidorów, nie wniósł kwiatów? Byłoby mi przykro, że się zmarnowały, ale nie krzyczałabym, bo i po co robić awanturę o coś takiego...

Kleomo, czy Wy z mężem w ogóle rozmawiacie spokojnie i szczerze, gdy stanie się coś nie tak?

Myślę, że okłamał Cię, bo nie chciał ryzykować kolejnej sytuacji konfliktowej.

P.S. i jeszcze raz... to, że jesteś chora, nie daje Co prawa do awanturowania się i traktowania męża w ten sposób. Dobrze by było się skonsultować z jakimś psychologiem lub terapeutą.

A nie przyszło Ci do głowy, że chce w ten sposób dodać Ci otuchy i podnieść Cię na duchu, podczas choroby?
O ile Twój mąż nie jest lekarzem, choćby internistą - to nie powinnaś brać takich słów z jego strony za pewnik, i uznawać go za kłamcę, jeśli jeszcze dotąd nie wyzdrowiałaś.
Chyba, że już wiesz że nie masz najmniejszej nadziei na wyzdrowienie, a awantury, wrzeszczenie i ten wątek załatwiasz już z trumny.

Trafiony, zatopiony.

Kleoma zachowujesz się jak zaborcza , toksyczna matka. Twój mąż jest dorosłym mężczyzną, który wie że poniesie konsekwencje. Jeśli z jakiegoś powodu nie pojechałdo tego sklepu o którym piszesz wyżej, być może z lenistwa nawet, to sam przyznał - w pon to załatwi. Czy świat się zawali? Dlaczego uważasz, że masz prawo rozstawiania męża po kątach? skąd pomysł, że związek polega na wydawaniu poleceń? nie boisz się, że mąż spotka miłą Panią , która potraktuje go jak partnera i po prostu od Ciebie ucieknie?

Współczuję.
Jednak choroba ani nie usprawiedliwia, ani nie tłumaczy traktowania męża, bo czynisz to - jak sama przyznałaś - od zawsze.

Czy nie zastanowiłaś się nad tym, że mąż także ma uczucia, także przeżywa wszystko to, co dzieje się w waszym związku, w tym Twą chorobę? Twierdzisz, że przyzwyczaił się do Twego zachowania wobec niego, ale nie znaczy to, że polubił i marzy o takim traktowaniu.

Pozostaje mieć nadzieję, że takich kobiet, jak Ty, jest jedynie garstka..

To się w głowie nie mieści..
Nawet chyba większość rodziców nie potraktowałoby swoich dzieci. To jest zwyczajna tresura, oparta na wydawaniu poleceń i karaniu. Zresztą nawet w wypadku tresury zwierząt, wykształcenie u nich określonych zachowań, prostych czy złożónych opiera się raczej o system nagród a nie kar. Ta relacja bardziej mi przypomina mobbing w pracy, między przełożonym a podwładnym, niż zdrowy partnerski związek. Chciałabyś być na jego miejscu, doświadczając tego typu pzemocy?Tak, to jest przemoc psychiczna. Zupełnie nie dostrzegasz, czy nie chcesz dostrzec tego, że on próbuje wspierać Cię w Twojej chorobie a jednocześnie musi znosić Twoje awantury przez cały czas?

Kara dla dorosłego faceta? Serio? To i komicznie. Mąż musi albo kochać autorkę bardzo mocno albo mieć w sobie coś z masochisty. Nikt z taką Ksantypą dłużej nie wytrzyma.