Co o tym myslec. Weekend z kolegami - Netkobiety.pl

Chcesz wiedzieć co ja o tym myślę?
Sądzę, że facet pojechał spotkać się z kumplami i dobrze się bawił, a Ty robisz mu awanturę o to. Traktujesz go jak dziecko, wyznaczając granice co mu wolno a co jest niedozwolone, co on dobrze podchwycił w kategorii grzeczność-niegrzecznosć. Bo od kogo wymaga się grzeczności?
Przecież on pierwsze co zrobił, to zadzwonił do Ciebie, chciał się z Tobą podzielić tym, że dobrze się bawił poprzedniej nocy, a Ty reagujesz złością, bo nie tak miało być i robisz mu wyrzuty, że Ciebie nigdzie nie zabiera. Może lepiej pogadać o tym, dlaczego ignoruje Twoje potrzeby/prośby/oczekiwania zamiast pielęgnować w sobie frustrację, która wybucha gdy tylko pojawia się przypadkowa iskra zapalna jak to miało właśnie miejsce.
Zobacz do czego doprowadziła frustracja wynikająca z tego, że nie czujesz się przez swojego faceta wystarczająco poważana. Przecież on nie jest małym dzieckiem, które ma grzecznie spędzić wieczór i o godzinie wskazanej przez mamę położyć się grzecznie do łóżeczka :-D To dorosły facet, a Ty jak małemu dziecku dawkujesz mu, co może a co nie. Niewiele to ma wspólnego z miłością, jeszcze mniej z zaufaniem.
Cóż, pokazałaś mu, że jego potrzeby nie są ważne, tak samo jak wcześniej on pokazał jak nieważne są dla niego Twoje potrzeby. W końcu pewnie musiało do tego dojść, tylko czy forma i czas były ku temu odpowiednie? Nie wydaje mi się.

Wcale mnie nie dziwi, że doszło do „wybuchu”. Kiedy zamiast mówić o swoich potrzebach BEZPOŚREDNIO i WÓWCZAS gdy pojawiają się, długo odraczasz je, tłumisz, to emocje zbierają się i w końcu dochodzi do ich wybuchu.
Niestety, wylewanie z siebie nagromadzonych emocji nie może zastąpić WZAJEMNEJ KOMUNIKACJI O POTRZEBACH. Teraz rozpoczęłaś zabawę w "kto wygra" a nie próbę skomunikowania się i ustalenia czy Wasze potrzeby są kompatybilne.
W grze „kto wygra” wygrywa zawsze ten, kto ma COŚ DO DANIA LUB ZABRANIA.Sama oceń swoją pozycję, co masz do dania, a co do stracenia. Może nie warto kopii kruszyć.

Dlatego dla mnie związki na odległość, kiedy partnerzy widują się raz na tydzień i cały czas opierają swoje kontakty głównie na sieci, wydają się zawsze męczące. Część ludzi to lubi, ale ja swego czasu 2 razy zrezygnowałem w momencie zanim się cokolwiek zaczęło dziać, kiedy wysżło na to, że dzieli nas więcej niż 200 km.
Co zmienia faktu, ze facet jest rozrywkowy, ma trudny charakter, nie jest zdecydowany, lekceważąc cudze potrzeby. Ty z kolei również nie szanujesz jego potrzeb, przyjmujesz postawę roszczeniową, stawiającc wyznacząć granicę na zasadzie nakazów i zakazów, próbując go wychować jak dziecko. Trzeba takie rzeczy omawiać i szczerze ze sobą rozmawiać.
Powiem szczerze, żę polityka związkowa, polegająca na stawianiu granic, zakazywaniu i roszczeniach spowodowałby, że uciekłbym gdzie pieprz rośnie, jeśli rozmowa nie przyniosłaby żadnego skutku.

Rozumiem ze zakazy i pretensja do,niczego nie prowadza. Ale poprostu jest mi przykro, ze caly tydzien nie widzielismy sie (proponowalam aby przyjechal na tygodniu, ale byl zajety, bo albo mial silownie albo zakupy, bo wykancza mieszkanie) i jest ladny weekend, a on woli z,kolegami byc, a ten wyjazd na targi to jest pretekst do zabawy daleko od domu i ode mnie. Przy czym jak pisalam wczesniej ciagle mi powtarza ze mu nie chce sie nigdzie jezdzic, i ze juz wszedzie byl i w domu najlepiej. Ale ja nie bylam wczesniej i teraz jak juz sobie poukladalam pewne sprawy (skonczylam,studia, mam prace, nie mam problemu z urlopem i stac mnie na wyjazdy) tez chcialabym pozwiedzac. A on powtarza tylko ze nie teraz, ze nadrobimy, ze mu nie chxe sie, ze mu szkoda kasy, ze juz wszedzie byl. A teraz widze ze ani mu nie szkoda kasy i mu chce sie.

Facet, mimo swojego wieku jest chyba trochę takim rozrywkowym typem. Niby porządny, ustatkowany gość( praca, dom), ale poszaleć lubi. Potrzebuje wokół siebie dużó przestrzeni i swobody. Ciekawe jak się to odbywało w w jego poprzednich związkach...Może facet wyczuł, że jego zdaniem za bardzo naciskasz i go ograniczasz, dlatego tak się dystansuje. Sa też tacy, którzy po zdobyciu partnera się nie staraja i sądzą, że nie trzeba rpobić nic albo bardzo niewiele, bo "już przecież się kogoś ma". Powiem szczerze, że też wolę aktywnie spędzać czas, a poza tym cenię sobie bardzo indywidualność i przestrzeń, dlatego wole szukać kogoś bardzo zbliżonego do mnie. Poza brakiem okazji do rozmowy, nadajecie chyba trochę na innych falach.

Związki na odległość są trudne. Widujecie się co weekend, a ten jeden weekend Wam "odpadł" z racji wyjazdu do kuzyna, jest Ci szkoda tego czasu, tęsknisz - ja to rozumiem. Niemniej facet jest dorosły - on też potrzebuje czasem jakiegoś weekendu z kumplami,popijawy,  źle zrobiłaś że masz pretensje o to. Już na samym początku byłaś zła o ten wyjazd , bo przepadło Wam spotkanie, dusiłaś w sobie wszystkie żale i wybuchły. Teraz facet będzie myślał, że chcesz mu zabraniać spotkań z kumplami..
Tak jak pisała MagdaLena 1111 - rozmowa rozmowa rozmowa. Przez skype'a też można wyrazić swoje potrzeby. Zamiast być sfrustrowana tym, że on wyjechał sam i się ciskać - chociaż Tobie też zaproponował ten wyjazd - trzeba powiedzieć,że cieszysz się że odpoczął w gronie kolegów, wybawiłsię, popił i masz nadzieję że w następny weekend Wy razem też gdzieś wyjdziecie. Wybierz miejsce sama i po prostu tam go zabierz. Powiedz , że Ci na tym zależy , że masz ochotę się pobawić/ coś zwiedzić. Rozmawiajcie, nie zakładaj z góry że rozmowa o tym co nas boli musi prowadzić do kłótni.

Dziekuje za opinie
Oczywiscie ze chce byc z nim, a nie go tylko miec. Tak jestem zla ze przepadl nam weekend. Mialam ciezki tamten tydzien i ten tez nie zapowiada sie lekko i chcialam naladowac z,nim akumulatory, a on wybral zabawe z kolegami (ciagle powtarzajac ze pojechal tam tylko specjalnie na te targi). Wczoraj napisalam mu o tym wszystkim. Stwierdzil ze jest we mnue duzo gniewu, ze mi szkoda ze nie pojechalam z nim, ze ciagle tylko narzekam, ze te targi sa raz w roku.
I zebym zaproponowala jakis wyjazd. Tyle ze juz teraz nie wiem czy ja chce aby to tak wygladalo, ze musze na nim "wymuszac" ze on z sam z siebie nie chce sie ruszyc. Wygarnelam mu jeszxze, ze w tamten
Weekend tez byla podobna sytuacja, poniewaz przez ponad pol dnia w sobote nie moglam sie dowiedziec czy przyjedzie czy nie, w koncu przyjechal na noc, po spedzonym calym dniu na rowerach z kolega i kolezanka (jezdzili moze z 6 godzin) a rano jak wstalismy stwierdzil ze musi juz jechac i ze sie spieszy i ze jest wogole zmeczony wczorajsza jazda. Wkurzylam sie i powiedzialam ze jak tak to niech jedzie1. Ale w koncu poszlismy.jeszcze do,kina,na przedpopoludniowy seans i zaraz potem,wyjechal. Tak wygladal ostatni weekend. nie odpowiedzial mi nic na to.

Masz duzo racji w tym co piszesz. Niestety.

Zgadzam się z Bagienni. Też u Was jest taka kwestia, że żyjecie na odległość - trudno tu się dotrzeć, ogranicza Was czas, może nie czujecie się ze sobą aż tak zżyci. Trudno oczekiwać żeby jedno z drugim porzuciło dotychczasowe życia i siedziało tylko tęskniąc za sobą.
Nie ma co właśnie wypominać sobie tego co było. Wiesz co lubi Twój facet - zorganizuj coś. Możecie np jeden weekend w miesiącu spędzać tak jak Ty zaproponujesz, inny jak on, a jeszcze inny tylko w domu.. Mnóstwo jest możliwości. Jeździsz do swojego faceta? mogłabyś np wziąć jeden dzień urlopu? pojechać do niego jak będzie po pracy , przeprosić się, porozmawiać, pokazać że Ci zależy. Myślę, że w takiej atmosferze rozmowa byłaby inna.
Jest szansa na zbudowanie Waszego związku, dogadanie się, trzeba tylko chcieć. Z obu stron. Planujecie w ogóle jakąś przyszłość razem?

P.S dodam tylko, że np mój mąż sam nie organizuje jakiś wyjazdów, ciężko go namówić na coś, nie jest spontaniczny - ja zupełne przeciwieństwo. Walczyłam z tym na początku, awanturowałam się - to nie miało sensu wierz mi, a też początkowo żyliśmy na odległość jak Wy. Zaakceptowałam to jaki on jest , ja zaczęłam więcej wychodzić z inicjatywą, ja teraz organizuję wszelkie atrakcje. Po prostu to ja jestem aktywną stroną , on taki jest po prostu. Jak żyliśmy na odległość każde z nas widywało się ze swoimi znajomymi, do tej pory wychodzimy też sami bez siebie, razem oczywiście też.

Sissi więc masz świetną okazję zadzwonić i powiedzieć coś w stylu: "Za kilka dni masz urodziny. Chciałbyś je jakoś konkretnie spędzić? myślałeś już co będziemy robić? Chciałam Cię przeprosić za sytuację z weekendu i też porozmawiać na spokojnie. Gdzie się spotkamy? Mogę do Ciebie przyjechać". Po prostu, bez kombinacji, bez domysłów czy będzie chciał z kolegami czy nie. Jeden dzień możecie spędzić sami, drugi z kolegami, ale razem.

Dlaczego zaraz tak ostro? "Poniżanie", "ścierka"?

Facet ma taki styl bycia. Ciężko mu zrezygnować z pewnej swobody, potrzebuje przestrzeni i kontaktów z innymi. Autorka oczekuje, że za każdym razem to ON będzie wychodzić z inicjatywą. Właśnie tak zrobił, zaproponował wyjazd, na co Autorka odmówiła. Pojechał z kumplami, wyglądało to tak, jak zwykle wygląda wyjazd ze znajomymi, bo inaczej się to odbywa jak jedzie się z drugą połówką, wiadomo. Gdyby jednak Autorka się zgodziła, mogliby spędzić czas ZUPEŁNIE inaczej. Same Panie zauwązyły wcześniej, że to kwestia szczerej rozmowy o potrzebach i wyważenia wkładu w relację. Związek trudny, bo dzieli ich spora odległość, ale tym bardziej trzeba się OBUSTRONNIE starać. Nie można oczekiwać, że gośc rzuci nagle wszysatko i przyjedzie do niej, dostosowujac się za każdym do potrzeb Autorki. Równie dobrze, można powiedzieć, żeby to Autorka zrobiła, choć wiadomo że będzie to absurdalne rozwiązanie.
Problem się tutaj rozbija o brak porozumienia. Po JEDNYM (póki co) przypadku, kiedy facet postawił na swoim i pojechał na te nieszczęsne targi, spotykając się z kumplami, Autorka od razu popadła w skrajne emocje, co poskutkowało stwotrzeniem tego wątku. Tak, jakby w ogóle opcja wyjazdu czy spędzenia czasu gdzieś bez niej, byłaby wykluczona. Skoro widują się od roku, to może niech Autorka wspomni jak bywąło to na wcześniejszych spotkaniach i czy rzeczywiśćie ten przypadek był pierwszy, kiedy gość pojechał sam. Póki nie dojdzie do porozumienia i jakiegoś podziału w kwestti angażowania się i organizowania czasu, to będzie tylko gorzej. Autorka będzie czuła cora zwiększy napływ frustracji a facet poczuje że ktoś ciągle mu czegoś zabrania. Zawsze warto postawić się w sytuacji drugiej osoby i uświadomić sobie, że poza związkiem i swoją "drugą połówką" jest jeszcze jakiś świat, z którego nie warto rezygnować.

Powiem od razu, że ja też nie jestem za bardzo zwolennikiem związków na odległość, właśnie z powodu ryzyka, jakie ze sobą niosą, szczególnie na początku znajomości, kiedy chcemy się dokładnie poznać. ALe cóż takie czasy dzisiaj mamy, zyjemy w biegu, są komunikatory, kontakt jest łatwiejszy, jednym słowem: da się. Zależy czy obojgu pasują takie rozwiązania. Jeśli partnerzy się na to godzą, to jakoś to muszą przeboleć. Zależy co każda strona oczekuje we wzajemnej relacji. Ja osobiście znam trochę par, które były lub sa nadal dośc daleko od siebie a mimo to się dogadują. Mimno wszystko widać, ze uczucie ich łączące jest silne.

Niech bohaterowie tej hstorii zaczną ze sobą rozmawiać o swoich wspólnych potrzebach i oczekiwaniach, ustalając jakieś kompromisy. Czy to tak trudno siąść razem i szczerze pogadać, zamiast wykazywać postawę bierną, licząc za każdym razem, że druga strona powinna wszystko doskonale wiedzieć? Niech Autorka wspomni tutaj, czy poza tym nieszczęsnym wyjazdem, o który jest najwięcej szumu, układa im się raczej pomyślnie? Prawda jest taka, ze zawsze się znajdzie powód, żeby się do czegoś przyczepić..Nie ma sensu wydawać pochopnych opinii, po jednym przypadku, kiedy facetowi zależało na tych całych targach, kiedy miał wszystko zaplanowane. Wyjechał PROPONUJĄC wcześniej wyjazd Autorce. Ona uznała od razu, że będzie się czuć jak piąte koło u wozu..Czy na pewno musiałoby to tak wyglądać? Facet mna specyficzne podejście do życia, jest takim trochę lekkoduchem, ma luźne podejście do związków. To fakt. tylk ozanim sę kogoś skreśli, to może lepiej się szczerze wygadać, co nam nie pasuje i czego oczekujemy od drugiej strony? A nuż facet pomyśli i się zreflektuje, że może wrato trochę zwolnić?
Dlaczego w przypadku zbliżających się urodzin, dziewczyna nie może wyjść z propozycją spędzenia wolnego czasu? Zazwyczaj chyba w takich sytuacjach solenizant/jubilat jest stroną bierną, bo druga połówka pragnie,aby w tym szczególnym dniu czuł się szczęśliwy..? I dlaczego Z GÓRY zakłada, że on już się nie zgodzi czy ma inne plany? Wymuszanie? Gdzie tutaj wymuszanie? Zwykła propozycja, dokadnie taj jak opisała to chomik9911.

Dziekuje za wszystkie wypowiedzi
W weekend chce z nim porozmawiac o tym wszytskim co tu bylo podnoszone. Narazie jestem,pozytywnej mysli. A co do przyszlosci naszego zwiazku to wszystko okaze sie jak sie ulozy.
Zwiazek jest na odleglosc i to duzo komplikuje. Na chwile obecna oboje nie mamy swoich wlasnych mieszkan, czekamy na ich oddanie. Mieszkamy z rodzinami. On bedzie mial moze juz w tym roku gotowe do zamieszkania. Wiec pewnie bede do niego jezdzic.
W weekend za bardzo wybuchlam. Ale ponioslo mnie rowniez w domu i poklocilam sie z rodzenstwem.
Narazie mamy takie warunki i musimy w nich jakos funkcjonowac, czyli spotkania co tydzien w weekendy. Mysle ze prawdziwy sprawdzian zwiazku zacznie sie gdy juz bedziemy,miec swoje miejsca zamieszkania i wybor gdzie byc i z kim w wolnym czasie. I czy moze wogole wspolne mieszkanie, z tym ze tu  bedzie potrzebny kompromis, ale narazie,gdy nie mam tego mieszkania to jest za wczesniej nad tym sie zastanawiac.

Facet zmeczony juz tymi ciaglymi wybuchami i robieniem ze wszystkiego wyrzutow przez jasne pania ksiezniczke. Powiedzial, ze nie bedzie miejsca do spania? Zle. Nie powiedzialby? Tez zle. W koncu ty czesto wybuchasz, wiec starczy iskierka. Wybuchowa zafochowana ksiezniczka.
Nic dziwnego, ze woli sie po prostu nie odzywac, i tak bedzie wybuch.

Powaznie zacznij nad soba pracowac. Zal mi faceta.

A wnioskujesz, ze jest na szarym koncu z tego, ze pomimo takiej odleglosci ON jezdzi do niej (a nie na odwrot)? Czy dlatego, ze kobieta zawsze jest pokrzywdzona z definicji? Czy dlatego, ze jednostronnie uwierzylas we wszystko, co napisala, bo z pewnoscia zrobila to obiektywnie niejednostronnie?

Prawda jest taka, ze jak widzimy z tej wypowiedzi to jednak wyraznie mu zalezy. Osmielil sie jednak chciec pojsc na pewno wydarzenie, zwiazane z jego zawodem. A to ksiezniczce wybuchowej juz sie nie spodobalo. To z pewnoscia nie bylo pierwsze takie wydarzenie. Nie zdziwilbym sie gdyby juz wczesniej nasza ksiezniczka dobitnie nie powiedziala mu co o tym mysli. Nie dziwiloby wowczas ewentualny brak wielkiego entuzjazmu przy zapraszaniu jej, skoro i tak znal jej zdanie o tym. Czy moze nasza ksiezniczka wymagala aby kazdy z uczestnikow spotkabia wyslal jej g9lebiem pocztowym specjalne zaproszenie w ktorym zapewniaja, ze jej obecnosc jest wrecz pozadana ?

Czytajac k9mentarze tu zostawione na mysl przychodzi jedno, bezmyslna solidarnosc jajnikow. A potem placz i zdziwienie bo jak on smial tak postapic skoro wy nawet nie probujecie liznac calosci problemu

ja86, bardzo Cię proszę, byś nie umieszczał posta pod postem, bo to utrudnia dyskusję.
Proszę Cię też, byś zapoznał się z Regulaminem forum i na przyszłość nie łamał naszych zasad.
Pozdrawiam, Cyngli.