Rozwód rodziców - Netkobiety.pl

foggy napisał/a:

A gdzie mama mieszka, w Bieszczadach, pracy do mopowania lub pakowania mrozonek za place minimalna w okolicy nie ma?

Proszę sobie jednak wyobrazić że nie ma!
Poza tym pytanie było o alimenty nie o miejsce pracy...

Ja mogę być świadkiem
Mam nagrania jak ją wyzywa.
Poza tym dlaczego sąd miałby jej nie przyznać alimentów?
Rodzice mojego męża równiez się rozwiedli.
Teściowa także ma 51 lat i zostały jej przyznane alementy 1600 zl.

Cyngli napisał/a:

Daria9393 napisał/a:

Ja mogę być świadkiem
Mam nagrania jak ją wyzywa.
Poza tym dlaczego sąd miałby jej nie przyznać alimentów?
Rodzice mojego męża równiez się rozwiedli.
Teściowa także ma 51 lat i zostały jej przyznane alementy 1600 zl.

Fajnie, a jak teść się zachleje, albo umrze z jakiegoś innego powodu, to z czego bedzie żyła teściowa?

Jeśli mama chce się starać o alimenty, to nikt jej nie broni, ale niech to nie będzie jej jedyne źródło dochodu!

Rozumiem ale nie zakładamy od razu czarnego scenariusza...
Mama nie ma wykształcenia ani doświadczenia. Nie dostanie więc żadnej pracy biurowej, fizycznie nie może pracować bo ma zwyrodnienie kręgosłupa i zakaz od lekarza wykonywania fizycznych prac i stania przez długi czas.
To nie jest tak że nie chce pracować. Chodzilysmy, pytalysmy chyba w całym powiecie i kompletnie nic. Wolą zatrudniać młode osoby niż 50+
Nie oceniajcie jej od razu jako leniwej osoby bo jakby mogła to by pracowała i miałaby gdzieś jego alimenty...

12miecio12 napisał/a:

naturalnie ojciec przez lata pracuje poza domem, przez lata jest z daleka od rodziny, tylko dla swojej przyjemnosci
a ta kaska co sle na konto to przecie tak sie wam nalerzy chocby nie wiem co
ja rozumiem ze alkoholik to bardzo agresywny I niebezpieczny typ, I najlepiej kopnijcie go mocno w doope, tylko tak aby sadownie wyciskac z niego maksymalnie duze alimenty, bo przecie od tego jest rodzina, zona, dzieci - alkoholik to ballast, a balastu kazdy sie pozbywa

Niestety trochę tak to wygląda...
Aczkolwiek sam jest sobie winien, możliwości jest wiele, by wyjść z nałogu.

Z drugiej strony mąż jest be, bo pije i szarpie, ale jego pieniążki już są spoko. No przykre.

Cyngli napisał/a:

12miecio12 napisał/a:

naturalnie ojciec przez lata pracuje poza domem, przez lata jest z daleka od rodziny, tylko dla swojej przyjemnosci
a ta kaska co sle na konto to przecie tak sie wam nalerzy chocby nie wiem co
ja rozumiem ze alkoholik to bardzo agresywny I niebezpieczny typ, I najlepiej kopnijcie go mocno w doope, tylko tak aby sadownie wyciskac z niego maksymalnie duze alimenty, bo przecie od tego jest rodzina, zona, dzieci - alkoholik to ballast, a balastu kazdy sie pozbywa

Niestety trochę tak to wygląda...
Aczkolwiek sam jest sobie winien, możliwości jest wiele, by wyjść z nałogu.

Z drugiej strony mąż jest be, bo pije i szarpie, ale jego pieniążki już są spoko. No przykre.

alkoholizm to troche choroba psychiczna I niestety ale facet w pojedynke, z dala od domu, w towarzystwie innych alkoholikow sam z tego nie wyjdzie, nie ma szans, on potrzebuje pomocy, nawet jesli oficjalnie twierdzi co innego

Daria nie denerwuj się podejściem ludzi bo najczęściej wygląda to tak że powiesz: boli mnie głowa, a wszyscy udowodnią Ci że to nieprawda. Każda sytuacja może ulec zmianie, dobrze żeby na lepsze, alkoholizm to taka choroba gdzie najlepiej kopnąć leżącego bo wtedy a nuż wstanie a już szybciej dotrze do dna i to też bywa wybawieniem dla niego

12miecio12 napisał/a:

Cyngli napisał/a:

Niestety trochę tak to wygląda...
Aczkolwiek sam jest sobie winien, możliwości jest wiele, by wyjść z nałogu.

Z drugiej strony mąż jest be, bo pije i szarpie, ale jego pieniążki już są spoko. No przykre.

alkoholizm to troche choroba psychiczna I niestety ale facet w pojedynke, z dala od domu, w towarzystwie innych alkoholikow sam z tego nie wyjdzie, nie ma szans, on potrzebuje pomocy, nawet jesli oficjalnie twierdzi co innego

Ranna_Panna napisał/a:

Daria nie denerwuj się podejściem ludzi bo najczęściej wygląda to tak że powiesz: boli mnie głowa, a wszyscy udowodnią Ci że to nieprawda. Każda sytuacja może ulec zmianie, dobrze żeby na lepsze, alkoholizm to taka choroba gdzie najlepiej kopnąć leżącego bo wtedy a nuż wstanie a już szybciej dotrze do dna i to też bywa wybawieniem dla niego

Mieciu doświadczenia samych niepijących już alkoholików pokazują że jak rozmowy i prośby nie skutkują to najlepszym rozwiązaniem jest to co napisała Ranna_Panna pozwolić mu sięgnąć dna wybrać czego chce a nie wachlować gazetą schodzić z drogi robić rosołki na kaca ustępować szantażom i manipulacjom itp.
Jak jest legalnie w Szwecji to ma ubezpieczenie na odwyku w tym kraju to nawet podcierają doopę jak by chciał się leczyć a on nie chce i nie ma zbyt wiele możliwości aby go do leczenia po prośbie zmusić
A to że osoby uzależnione są wykorzystywane i bliskim czasem jest wygodnie(do czasu i selektywnie) z tym ich piciem to już inna kwestia.
Najlepiej jak mama autorki zajmie się leczenie sobie w np Alanon tam uzyska wsparcie to może być początek niezależności.
Alimenty od męża ciężka sprawa udowodnić jego winę lepiej liczyć na siebie i nie wiadomo ile pożyje po 50 alkoholizm zbiera spore żniwo.

Dario, z jakiegoś powodu Twoja mama z tym mściwym człowiekiem wytrzymała 30 lat. Raczej nikt jej do kaloryfera nie przypiął kajdankam.

Poza tym, to forum publiczne. Każdy ma prawo wypowiedzieć się.

Daria9393 napisał/a:

Cyngli napisał/a:

Dario, z jakiegoś powodu Twoja mama z tym mściwym człowiekiem wytrzymała 30 lat. Raczej nikt jej do kaloryfera nie przypiął kajdankam.

Poza tym, to forum publiczne. Każdy ma prawo wypowiedzieć się.

Wytrzymała.
Ze względu na małe dzieci

Ze względu na małe dzieci i ich dobro, to się odchodzi od alkoholika, żeby dzieci nie dorastały w patologii.
Przykro mi, ale taka jest prawda.

Cyngli napisał/a:

Daria9393 napisał/a:

Może teraz kiedy  jest 500+ ale 30 lat temu było trochę inaczej...

Jasne.
Takim myśleniem zawężasz sobie tylko horyzonty.
Moja mama odeszła od ojca jak miałam 5 lat, dostała 250zł alimentów na mnie i musiała sobie radzić. Nie było wtedy 500+. Poszła do pracy i jeszcze w międzyczasie studiowała zaocznie.

Teraz niestety mamy roszczeniowe społeczeństwo, któremu się wszystko należy.

No to gratuluję. Pewnie babcia się zajmowała. Ciekawe co by było gdyby nie miał się kto zajmować 5 letnim dzieckiem

Daria9393 napisał/a:

Cyngli napisał/a:

Jasne.
Takim myśleniem zawężasz sobie tylko horyzonty.
Moja mama odeszła od ojca jak miałam 5 lat, dostała 250zł alimentów na mnie i musiała sobie radzić. Nie było wtedy 500+. Poszła do pracy i jeszcze w międzyczasie studiowała zaocznie.

Teraz niestety mamy roszczeniowe społeczeństwo, któremu się wszystko należy.

No to gratuluję. Pewnie babcia się zajmowała. Ciekawe co by było gdyby nie miał się kto zajmować 5 letnim dzieckiem

A coś takiego jak przedszkole znasz? Od 7 do 16 tam siedziałam.
Fakt, dziadkowie pomagali, jak nie było innego wyjścia.

Trzeba było sobie radzić. Teraz też trzeba, a nawet jest łatwiej. Tylko trzeba chcieć coś zrobić ze sobą, a nie tylko liczyć na państwo i alimenty. Sorry.

Daria9393 napisał/a:

Cyngli napisał/a:

A coś takiego jak przedszkole znasz? Od 7 do 16 tam siedziałam.
Fakt, dziadkowie pomagali, jak nie było innego wyjścia.

Trzeba było sobie radzić. Teraz też trzeba, a nawet jest łatwiej. Tylko trzeba chcieć coś zrobić ze sobą, a nie tylko liczyć na państwo i alimenty. Sorry.

Nie zawsze są dziadkowie i możliwości znalezienie pracy od 7 do 15 pod oknem
Owszem mama pracowała kilka lat od 6 do 16 25 km od domu, wstawala o 3 i zasuwala godzinę na autobus ale jak się okazało że nie ma kto się nami zająć musiała zrezygnować.
Sprobuj znaleźć pracę z 3 małych dzieci bez żadnej pomocy w ich opiece to pogadamy.

Mierzy się siły na zamiary... stać mnie na jedno dziecko, więc mam jedno dziecko.

A gdyby ojciec nie był w stanie Was wtedy utrzymać, to co by zrobiła mama? Poszłaby do jakiejkolwiek roboty, czy oddała Was do domu dziecka albo zagłodziła?

Cyngli napisał/a:

Daria9393 napisał/a:

Ależ mierzyło się siły na zamiary. Spokojnie rodzice nas mogli utrzymać

No i super. Tylko jakby tata pracę stracił, to już by było gorzej.

Każdy w każdej chwili może stracić pracę co nie znaczy że z tego powodu ten ktos nie zdecyduje się na dzieci...
W ogóle dyskusja nie na temat, nie będę jej dalej ciągnąć, może ktoś odpowie na moje pytania w poście a nie będzie komentował co moja matka powinna była zrobić 30 lat, czy o ojcu, w ogóle nie znając sytuacji i porównując ją do swojej.
To wszystko.

Ale male dzieci nie są małe przez 30 lat. No chyba ze jest po 10 lat roznicy miedzy Wami ale to chyba malo mozliwe fizycznie.

Ale male dzieci nie są małe przez 30 lat. No chyba ze jest po 10 lat roznicy miedzy Wami ale to chyba malo mozliwe fizycznie.

maku2 napisał/a:

Jeśli jej stan zdrowia jest tak zły to na komisję lekarską i renta.

Tak, tylko wiadomo to trwa

Poza tym w kodeksie cywilnym jest napisane że w przypadku rozwodu jeżeli jednemu z byłych małżonków obniży się stopa życiowa, to drugi może jej płacić alimenty.
Jest mnóstwo osób, nie tylko kobiet które te alimenty mają

maku2 napisał/a:

Daria9393 napisał/a:

Tak, tylko wiadomo to trwa

Poza tym w kodeksie cywilnym jest napisane że w przypadku rozwodu jeżeli jednemu z byłych małżonków obniży się stopa życiowa, to drugi może jej płacić alimenty.
Jest mnóstwo osób, nie tylko kobiet które te alimenty mają

Musi udowodnić że sama sobie jej nie zapewni.

Jak to zrobić?
Mama od 30 lat nie pracowała, nie ma wykształcenia i słabe doświadczenie, problemy z kręgosłupem i nerwice.
Poza tym to że ona chciałaby iść do pracy nie znaczy że czekają na nią z otwartymi ramionami

Cyngli napisał/a:

----
Nirvanka, oczywiście masz rację, ale tu gorzej będzie, jak sąd alimentów nie przyzna, albo przyzna, ale coś się mężowi stanie i nie bedzie mógł płacić. Wystarczy, że straci pracę i się na czarno zatrudni. Co wtedy zrobi ta kobieta? Tu nad myśleniem trzeba popracować według mnie.

Jane, ze nie można liczyć tylko na alimenty, ale pytanie brzmiało jak w ogóle poprowadzić sprawę.

Nirvanka87 napisał/a:

Cyngli napisał/a:

----
Nirvanka, oczywiście masz rację, ale tu gorzej będzie, jak sąd alimentów nie przyzna, albo przyzna, ale coś się mężowi stanie i nie bedzie mógł płacić. Wystarczy, że straci pracę i się na czarno zatrudni. Co wtedy zrobi ta kobieta? Tu nad myśleniem trzeba popracować według mnie.

Jane, ze nie można liczyć tylko na alimenty, ale pytanie brzmiało jak w ogóle poprowadzić sprawę.

Cieszę się, że w końcu ktoś zrozumiał pytanie.
Nie rozumiem czemu teściowa dostała rozwód z winy męża i alimenty już na pierwszej rozprawie a tu nagle takie naganki i zakładanie że mąż umrze i w ogóle nie ma szans na alimenty...
A Zajmowanie się domem i dziećmi (i budową domu bo ojciec za granicą) to nie jest ciężka praca?

No ja nie chce martwic, ale skoro mama nie leży i nie trzeba jej karmic ani zanosic do toalety, ponadto mama wychowała dzieci i zajmowała sie budowa domu to raczej szansy na rente z powodu nerwicy i bólu pleców nie ma. Nerwice ma 10 mln Polaków, ból pleców 15 mln Polakow a rent jest 700.000, lata 90 te gdy z powodu zdartego naskórka na paznokciu dostawało sie rente juz nie wrócą.

Foggy
Zdaję sobie z tego sprawę jednak to że mama jest zdolna do pracy nie znaczy że tą pracę dostanie.
Oto cały czas się rozchodzi, że tej pracy nie może nigdzie znaleźć. To nie jest tak, że bierze rozwód i żąda alimentów bo jej się należą i koniec. Zamierza się ich domagać bo że względu na to, że nie może znaleźć pracy nie będzie mieć za co żyć. To nie była pochopna decyzja. Od 8 miesięcy bezskutecznie szuka chociaż zleceniowek i nic

Ludzie opamiętajcie się, bardzo łatwo osądzać. Jasne, każdy logicznie myślący, niewspółuzależniony powie, trza było zostawić dziada. Ba, ja sama mam lekki żal do mojej mamy, że nie zostawiła  mojego ojca alkoholika, który sie nad nią znecał (nade mną nie). Zal pewnie miałabym większy, gdyby  ojciec żył, a ona razem z nim (zmarł jak miałam 11 lat).

W normalnym zdrowym, nienałogowym i nieprzemocowym małżeństwie, ludzie różnie ustalają podział obowiązków. Zdarza się tak, że mąż pracuje, a żona ogarnia dom i dzieci. Ich życie ich ustalenia. Tutaj widać tak było ustalone i nic nam do tego.

Fakt jest taki, że ojciec nie tyle jest alkoholikiem, co jest przemocowcem, osobą agresywną. Zazwyczaj w którymś momencie miarka się przebiera i kobiety (bo zazwyczaj kobiety sa ofiarami agresji, aczkolwiek, oczywiście i mężczyźni się zdarzają) decydują się na odejście. W tych "normalnych" małżeństwach ludzie też decydują się na rozwody i tak, można ubiegać się o alimenty, takie jest prawo i to jest na chwilę obecną niepodważalne.

Co do konkretnej sytuacji i rozwód i załatwienie renty to długotrwały proces. Sąd, jak i każda instytucja np.mops przychylniej patrzy na osoby, które w pierwszej kolejności same starają się zapewnić sobie byt. Zatem skoro Twoja mama nie może pracować to powinna się postarać o rentę. Oczywiście w sadzie może ubiegać się o alimenty. Najlepiej poradzić się prawnika, jakiś tam dochód macie, odłożyć kasę, czy nawet udać się po darmową poradę (czasami studenci prawa takich porad udzielają, czasami mopsy organizują taką pomoc) i dowiedzieć się, jak najlepiej przeprowadzić cały proces: zbierania dowodów, dokumentacji medycznej, rozwodu, ubiegania się o alimenty i podział majatku.

******************************************
brakiem logiki jest osądzanie na zasadzie: kobieta, kóre całe życie tyrała w domu, zajmowała sie  i wychowywała dzieci, nie mając u nikogo wsparcia, za to użerająca się z mężem alkoholikiem, będąca ofiarą przemocy, jest roszczeniowa. Niewątpliwie została nauczona tylko brania, może ja jestem jakas upośledzona, ale w mojej opinii ta kobieta całe życie dawała, a nie brała.
Wiem, ze słyszymy czesto o sytuacjach,gdzie żona siedzi na dupie nic nie robi i bierze kase od męża na paznokietki, ale to nie ten przypadek

żyworódka napisał/a:

Nirvanka87 napisał/a:

Ludzie opamiętajcie się, bardzo łatwo osądzać. Jasne, każdy logicznie myślący, niewspółuzależniony powie, trza było zostawić dziada. Ba, ja sama mam lekki żal do mojej mamy, że nie zostawiła  mojego ojca alkoholika, który sie nad nią znecał (nade mną nie). Zal pewnie miałabym większy, gdyby  ojciec żył, a ona razem z nim (zmarł jak miałam 11 lat).

W normalnym zdrowym, nienałogowym i nieprzemocowym małżeństwie, ludzie różnie ustalają podział obowiązków. Zdarza się tak, że mąż pracuje, a żona ogarnia dom i dzieci. Ich życie ich ustalenia. Tutaj widać tak było ustalone i nic nam do tego.

Fakt jest taki, że ojciec nie tyle jest alkoholikiem, co jest przemocowcem, osobą agresywną. Zazwyczaj w którymś momencie miarka się przebiera i kobiety (bo zazwyczaj kobiety sa ofiarami agresji, aczkolwiek, oczywiście i mężczyźni się zdarzają) decydują się na odejście. W tych "normalnych" małżeństwach ludzie też decydują się na rozwody i tak, można ubiegać się o alimenty, takie jest prawo i to jest na chwilę obecną niepodważalne.

Co do konkretnej sytuacji i rozwód i załatwienie renty to długotrwały proces. Sąd, jak i każda instytucja np.mops przychylniej patrzy na osoby, które w pierwszej kolejności same starają się zapewnić sobie byt. Zatem skoro Twoja mama nie może pracować to powinna się postarać o rentę. Oczywiście w sadzie może ubiegać się o alimenty. Najlepiej poradzić się prawnika, jakiś tam dochód macie, odłożyć kasę, czy nawet udać się po darmową poradę (czasami studenci prawa takich porad udzielają, czasami mopsy organizują taką pomoc) i dowiedzieć się, jak najlepiej przeprowadzić cały proces: zbierania dowodów, dokumentacji medycznej, rozwodu, ubiegania się o alimenty i podział majatku.

******************************************
brakiem logiki jest osądzanie na zasadzie: kobieta, kóre całe życie tyrała w domu, zajmowała sie  i wychowywała dzieci, nie mając u nikogo wsparcia, za to użerająca się z mężem alkoholikiem, będąca ofiarą przemocy, jest roszczeniowa. Niewątpliwie została nauczona tylko brania, może ja jestem jakas upośledzona, ale w mojej opinii ta kobieta całe życie dawała, a nie brała.
Wiem, ze słyszymy czesto o sytuacjach,gdzie żona siedzi na dupie nic nie robi i bierze kase od męża na paznokietki, ale to nie ten przypadek

Dobrze, że wkroczyłaś w tę JATKĘ.

Daria, kieruj się radami IsaBelli.
Rozumiem, że mama leczyła się na swoje schorzenia, zatem musi skompletować dokumentację medyczną tj. prosić o wydanie kserokopii z potwierdzeniem za "zgodność z oryginałem" oraz klisze, czy dyskietki z badań.
Jeżeli chodziła na zabiegi lecznicze, to również dokumenty jak powyżej.
Przy zakupie leków,  niech prosi o wystawienie faktury, to ważny dowód ile wydaje m-cznie na leczenie.
Sporządzić miesięczne koszty utrzymania, opłaty.
Dobrze byłoby, aby miała świadka, jakie kwoty otrzymywała od ojca. może zapisywała.Ważne, jak często ojciec przyjeżdżał do domu,  to będzie wynikać z jego karty pracy. Na żądanie Sądu powinien wykazać zarobki,  wtedy okaże się, jak dzielił swoje dochody na rodzinę....oczywiście tę z pracy legalnej, bo mógł dorabiać.

Dziękuję za rady, zwłaszcza te powyżej. Cieszę się, ktos zrozumiał naszą sytuację a nie od razu uważał kogoś za roszczeniowego człowieka bo całe życie zajmował się domem i znosił znęcanie więc na koniec niech sobie radzi sam. Tak zrobimy, poradzimy się adwokata.
Pozdrawiam

Daria9393 napisał/a:

żyworódka napisał/a:

Dobrze, że wkroczyłaś w tę JATKĘ.

Daria, kieruj się radami IsaBelli.
Rozumiem, że mama leczyła się na swoje schorzenia, zatem musi skompletować dokumentację medyczną tj. prosić o wydanie kserokopii z potwierdzeniem za "zgodność z oryginałem" oraz klisze, czy dyskietki z badań.
Jeżeli chodziła na zabiegi lecznicze, to również dokumenty jak powyżej.
Przy zakupie leków,  niech prosi o wystawienie faktury, to ważny dowód ile wydaje m-cznie na leczenie.
Sporządzić miesięczne koszty utrzymania, opłaty.
Dobrze byłoby, aby miała świadka, jakie kwoty otrzymywała od ojca. może zapisywała.Ważne, jak często ojciec przyjeżdżał do domu,  to będzie wynikać z jego karty pracy. Na żądanie Sądu powinien wykazać zarobki,  wtedy okaże się, jak dzielił swoje dochody na rodzinę....oczywiście tę z pracy legalnej, bo mógł dorabiać.

Dziękuję za rady, zwłaszcza te powyżej. Cieszę się, ktos zrozumiał naszą sytuację a nie od razu uważał kogoś za roszczeniowego człowieka bo całe życie zajmował się domem i znosił znęcanie więc na koniec niech sobie radzi sam. Tak zrobimy, poradzimy się adwokata.
Pozdrawiam

Nie masz co się złościć, dobrze że chcesz pomóc mamie i szukasz rozwiązania jednak z twojej historii płynie jedna ważna prawda o życiu o której twoja mama zapomniała i to jest powodem jej cierpienia dziś a nie mąż alkoholik: umiesz liczyć, licz na siebie. Każdy powinien być samodzielny a nie zdawać się na współmałżonka oraz mierzyć siły na zamiary (np ilość dzieci na własne możliwości finansowe - własne - nie współmałżonka). Czasem tak jest że czyjeś decyzje są tak pozbawione sensu że aż denerwują innych ludzi i tu masz tego przykład:D