Co robic dalej? - Netkobiety.pl

Nie wiem od czego zaczac, jestem troche w rozsypce.

Moj chlopak nie chce rozmawiac ze mna o wspolnej przyszlosci pod jednym dachem.

Poznalismy sie jak mielismy 18 lat. To byla wakacyjna milosc a jednak przerodzila sie w cos powaznego. Przeprowadzil sie dla mnie do innego kraju, zamieszkalismy razem, jednak po jakims czasie uznalam, ze to za szybko dla mnie takie zycie 'na powaznie' i rozstalismy sie w zgodzie.

Ciagle utrzymywalismy ze soba kontakt, kilka razy bylismy na kawie az po 7 latach rozlaki postanowilismy, ze nie mozemy bez siebie zyc. To byla jego propozycja aby sprobowac jeszcze raz. Tak wiec jestesmy od 2 lat znow razem - roznica jest taka, ze nie mieszkamy razem, bardzo dobrze zarabiamy, mozemy pozwolic sobie na wszystko, ciagle urlopujemy a mimo tego, mam wrazenie, ze jak wspominam o wspolnym zyciu on sie tego boi i unika tematu. Pozniej jest klotnia i kilka dni nie odzywania. I to facet, powiedzmy dorosly, w koncu przed 30stka, ktory sam mnie namawial abysmy dali sobie szanse. Prowadzi w Polsce firme, wiec wyjazd do mnie odpada i rozumiem to, jednak ja moge i chce wrocic do kraju ale nie ma z jego strony propozycji ani wyrazu checi zamieszkania razem.

Ciagle mowi mi, ze jestem najwazniejsza dla niego i nigdy nikogo tak nie kochal ale wydaje mi sie, ze nie kocha mnie na tyle aby mieszkac razem?

Mam bardzo wiele sprzecznych sygnalow. Zaproponowal abym odstawila antykoncepcje, bo za dlugo wedlug niego faszerowalam sie tabletkami, a jak zajde w ciaze to zadna tragedia. Wysyla mi projekty domow ktory chce zbudowac. Raz mowi ze ze mna, raz mowi ze jeden bedzie jego a jeden moj (mamy dwie dzialki). Nie rozumiem. Czy czas przestac sie ludzic, ze cos sie zmieni i z honorem odejsc, kiedy serce peka? Moj chlopak od wielu miesiecy choruje na depresje i ma stany lekowe. Bierze psychotropy, na poczatku myslalam, ze to przez nie ma takie dziwne podejscie ale wydaje mi sie, ze moze nie dorosl do powaznego zwiazku albo poprostu ja nie jestem jeszcze ta, ktora pokocha na tyle, aby isc przez zycie razem. Nie chce byc juz dziewczyna tylko na wakacje.

On jest psychiczny.....to juz wiemy.....z kąd ta niby depresja???rozmawiałąś z nim o tym????
Po tym jak sytuacje przedstawiasz to juz gościa skreśliłaś, teraz tylko czekać na wciśniecie spłuczki, żeby go spuścić w toalecie.......i to zrobisz. Przy pierwszym waszym rozstaniu strzelam, żę ktoś cie bardzo szybko pocieszył??? plus pewnie chciałaś zakosztować życia, czyt. poskakać na tym i na tamtym....yada yada jak to mowią.

Ogolnie chlop sie zachowuje jak beta do potęgi, ciebie takie zachowanie irytuje, no i  potem piszesz tu posta by potwiedzić swoje zdanie...fin

Miloo1 napisał/a:

Nie wiem od czego zaczac, jestem troche w rozsypce.

Moj chlopak nie chce rozmawiac ze mna o wspolnej przyszlosci pod jednym dachem.

Poznalismy sie jak mielismy 18 lat. To byla wakacyjna milosc a jednak przerodzila sie w cos powaznego. Przeprowadzil sie dla mnie do innego kraju, zamieszkalismy razem, jednak po jakims czasie uznalam, ze to za szybko dla mnie takie zycie 'na powaznie' i rozstalismy sie w zgodzie.

Ciagle utrzymywalismy ze soba kontakt, kilka razy bylismy na kawie az po 7 latach rozlaki postanowilismy, ze nie mozemy bez siebie zyc. To byla jego propozycja aby sprobowac jeszcze raz. Tak wiec jestesmy od 2 lat znow razem - roznica jest taka, ze nie mieszkamy razem, bardzo dobrze zarabiamy, mozemy pozwolic sobie na wszystko, ciagle urlopujemy a mimo tego, mam wrazenie, ze jak wspominam o wspolnym zyciu on sie tego boi i unika tematu. Pozniej jest klotnia i kilka dni nie odzywania. I to facet, powiedzmy dorosly, w koncu przed 30stka, ktory sam mnie namawial abysmy dali sobie szanse. Prowadzi w Polsce firme, wiec wyjazd do mnie odpada i rozumiem to, jednak ja moge i chce wrocic do kraju ale nie ma z jego strony propozycji ani wyrazu checi zamieszkania razem.

Ciagle mowi mi, ze jestem najwazniejsza dla niego i nigdy nikogo tak nie kochal ale wydaje mi sie, ze nie kocha mnie na tyle aby mieszkac razem?

Mam bardzo wiele sprzecznych sygnalow. Zaproponowal abym odstawila antykoncepcje, bo za dlugo wedlug niego faszerowalam sie tabletkami, a jak zajde w ciaze to zadna tragedia. Wysyla mi projekty domow ktory chce zbudowac. Raz mowi ze ze mna, raz mowi ze jeden bedzie jego a jeden moj (mamy dwie dzialki). Nie rozumiem. Czy czas przestac sie ludzic, ze cos sie zmieni i z honorem odejsc, kiedy serce peka? Moj chlopak od wielu miesiecy choruje na depresje i ma stany lekowe. Bierze psychotropy, na poczatku myslalam, ze to przez nie ma takie dziwne podejscie ale wydaje mi sie, ze moze nie dorosl do powaznego zwiazku albo poprostu ja nie jestem jeszcze ta, ktora pokocha na tyle, aby isc przez zycie razem. Nie chce byc juz dziewczyna tylko na wakacje.

On żyje tak, jak mu pasuje, a ty zmuszasz się do tego, by tańczyć, jak on ci zagra, czyli robisz coś wbrew sobie. On pilnuje swoich granic i jest w tym konsekwentny.
Przyklad- wybucha między wami awantura o to, że związek nie rozwija się w kierunku waszego wspólnego życia, potem jest kilka dni ciszy, która któreś z was przerywa, wracacie do siebie, tyle tylko że ty wracasz do starych realiów, czyli do tego modelu związku, który pasuje jemu, a on po raz kolejny stawia na swoim i daleko mu do twoich celów. Tak więc on potrafi zadbać o swoje interesy, bo broni swoich granic, a ty idziesz jak cma do światła. Nic dziwnego, że jesteś coraz bardziej zniesmaczona i sfrustrowana. To droga donikąd.
Skoro jesteś pewna, że nie możecie bez siebie żyć, to przestań się bać i postaw w końcu swoje granice. Nie chcesz być pania do towarzystwa, jak to chyba nazwalas urlopowa umilaczka, to nie bądź nią. Bierz przykład z niego- on nie chce żyć z tobą na co dzień, więc nie robi tego. Dlaczego więc i w imię czego ty miałabyś robić rzeczy, których nie chcesz? Postaw wszystko na jedną kartę i niech będzie wóz albo przewóz. Jeśli on rzekomo nie może bez ciebie żyć, to w końcu przelamie się i za jakiś czas odezwie, jednak z pełną ofertą dla ciebie. Jeśli tego nie zrobi, to znaczy, że on może bez ciebie żyć. Nie bój się radykalnych kroków, bo na tym facecie świat nie zaczyna się i nie kończy.

Powinnaś zaryzykować, bo taki stan rzeczy nie może przecież dalej się utrzymywać. Facet wpedza cię w lata za twoją zgoda oczywiście i za chwilę do kogo będziesz miała pretensje?
Patrz na swoje plany i marzenia, bo jak sama o siebie nie zadbasz, to nie licz na to, że zrobi to ktoś inny. Ten facet dba o swoje interesy, jak pisałam wyżej, więc ty też dbaj. Każdy sobie rzepke skrobie- niestety doszło do tego i nie ztwojej winy, więc pozbądź się skrupułów.
To że on ma nerwice, depresję i nie wiadomo co jeszcze nie jest żadnym powodem do tego, by nie chcieć ułożyć sobie życia z kobietą bez której to rzekomo nie można żyć. To zwykle wymówki i tyle.
On doskonale wie, czego ty oczekujesz, a mimo to upiera się przy swoim. W pewnym sensie już zaczynacir syndrom przechodzonego związku, a jaki jest finał takich związków powszechnie wiadomo.
Przerwij to i niech czas pokaże czy warto było angażować swoj czas oraz marzenia w tego faceta.
Bądź Panią swojego życia.

Miloo1 napisał/a:

ulle napisał/a:

Powinnaś zaryzykować, bo taki stan rzeczy nie może przecież dalej się utrzymywać. Facet wpedza cię w lata za twoją zgoda oczywiście i za chwilę do kogo będziesz miała pretensje?
Patrz na swoje plany i marzenia, bo jak sama o siebie nie zadbasz, to nie licz na to, że zrobi to ktoś inny. Ten facet dba o swoje interesy, jak pisałam wyżej, więc ty też dbaj. Każdy sobie rzepke skrobie- niestety doszło do tego i nie ztwojej winy, więc pozbądź się skrupułów.
To że on ma nerwice, depresję i nie wiadomo co jeszcze nie jest żadnym powodem do tego, by nie chcieć ułożyć sobie życia z kobietą bez której to rzekomo nie można żyć. To zwykle wymówki i tyle.
On doskonale wie, czego ty oczekujesz, a mimo to upiera się przy swoim. W pewnym sensie już zaczynacir syndrom przechodzonego związku, a jaki jest finał takich związków powszechnie wiadomo.
Przerwij to i niech czas pokaże czy warto było angażować swoj czas oraz marzenia w tego faceta.
Bądź Panią swojego życia.

Tak wlasnie zrobilam. Napisal mi wczoraj, ze w przyszlym tygodniu do mnie przyjedzie a pozniej pojedziemy razem do mojego domu rodzinnego na tydzien. Odpisalam mu, ze mam nadzieje, iz w takim razie rozumiem, ze jest gotow przedstawic mi swoj plan jak zapatruje sie na przyszlosc naszego zwiazku. Odpowiedzial, ze narazie sie nie zastanawial nad tym bo cieszy sie na nadchodzace dni razem poki co - po czym ja odpowiedzialam, zeby sie w takim razie odezwal dopiero wtedy kiedy bedzie juz wiedzial czego chce, zobaczymy!

Bardzo dobrze zrobiłaś, bo ileż można mówić o swoich zamiarach i wysluchiwac non stop tych samych tekstów. Ryzyk fizyk i raz kozie śmierć.
Facet nauczył się, że ma fajny układ, żyje jak wolny ptak, praktycznie bez zobowiązań, super spędza czas wolny, a wierna Penelopa czeka na wyrok, zawsze uśmiechnięta, steskniona i oddana.
Tak nie może być.
Jesli on uzna, że nie warta skórka za wyprawkę, to trudno, a może w końcu coś ruszy?
Podejrzewam, że jego pierwsza reakcja będzie sxok i niedowierzanie, będzie zły i wielce obrażony. Ponieważ miał sporo dowodów na to, że jesteś bardzo cierpliwa oraz wyrozumiala, więc weźmie cię na przeczekanie, ciężko powiedzieć, jak długo będzie to w sobie przetrawial. Skoro do tej pory po klotniach milczał tylko kilka dni, to wydaje mi się, że nie będzie przeciagal milczenia całymi tygodniami, chyba że jest nauczony, że to zazwyczaj ty byłaś osoba inicjujaca ciąg dalszy. Potem gdy ochlonie zacznie myśleć i za jakiś czas będziesz miała odpowiedź.
Nie bój się jego odpowiedzi. Będzie, co ma być.
Osobiście radzę Ci, żebyś w żadnym wypadku nie odzywał się teraz do niego. Ty powiedziałaś swoje, on to usłyszał i zrozumiał więc następny ruch należy do niego.
Najważniejsze, żebyś nie ustąpiła, czyli po raz kolejny nie dopuściła do przekroczenia twoich granic, bo jeśli to zrobisz, to tylko go rozwydrzysz, a on jeszcze bardziej rozpanoszy się w twoim zyciu. Miłe chwile, jakie z nim spędzasz nie są warte tego, ile przez tego faceta tracisz.

Wygląda na to, że faktycznie doszłas już do takiego punktu, że lawina ruszyła. I bardzo dobrze.
Napisałaś, że ciche dni po klotniach przeważnie przerywal on, jednak wracał jak gdyby nigdy nic? No proszę, jak wygodnie się urządził. Każdy by tak chciał, żeby po słusznej krytyce drugiej osoby wrócić sobie ot tak sobie, bo o czym tu gadać, skoro najważniejsze że mamy siebie. Normalnie i zdrowo powinno być tak, że po jakimś konflikcie ludzie rozmawiają ze sobą, wyjaśniają sobie różne rzeczy i chociaż takie rozmowy potrafią być nieprzyjemne, to przecież dojrzały człowiek powinien umieć zmierzyć się z czymś takim. Ten natomiast stworzył sobie super układ, zero stresu, bo on ma depresję oraz nerwice i ma do czynienia z kobietą o gołębim sercu.

Coraz wyraźniej widzę wasz związek i niestety mogłabyś sobie tak czekać tatka latka.
Jedz na urlop nie po to, by coś mu tak udowodnić, lecz po to, by wypocząć i na spokojnie ułożyć sobie wszystko w głowie.
On przez ten czas i tak będzie zły, obrażony i będzie myślał głównie o sobie, czyli o tym, że pali mu się pod doopa, a nie o tym, co robisz ty. Nie marnuj więc na niego urlopu.

Do tej pory miałaś dobrego nauczyciela w jego osobie, który nauczył cię, jak należy dbać o swoje interesy. Niech nauka nie idzie w las.

Miloo1 napisał/a:

ulle napisał/a:

Wygląda na to, że faktycznie doszłas już do takiego punktu, że lawina ruszyła. I bardzo dobrze.
Napisałaś, że ciche dni po klotniach przeważnie przerywal on, jednak wracał jak gdyby nigdy nic? No proszę, jak wygodnie się urządził. Każdy by tak chciał, żeby po słusznej krytyce drugiej osoby wrócić sobie ot tak sobie, bo o czym tu gadać, skoro najważniejsze że mamy siebie. Normalnie i zdrowo powinno być tak, że po jakimś konflikcie ludzie rozmawiają ze sobą, wyjaśniają sobie różne rzeczy i chociaż takie rozmowy potrafią być nieprzyjemne, to przecież dojrzały człowiek powinien umieć zmierzyć się z czymś takim. Ten natomiast stworzył sobie super układ, zero stresu, bo on ma depresję oraz nerwice i ma do czynienia z kobietą o gołębim sercu.

Coraz wyraźniej widzę wasz związek i niestety mogłabyś sobie tak czekać tatka latka.
Jedz na urlop nie po to, by coś mu tak udowodnić, lecz po to, by wypocząć i na spokojnie ułożyć sobie wszystko w głowie.
On przez ten czas i tak będzie zły, obrażony i będzie myślał głównie o sobie, czyli o tym, że pali mu się pod doopa, a nie o tym, co robisz ty. Nie marnuj więc na niego urlopu.

Do tej pory miałaś dobrego nauczyciela w jego osobie, który nauczył cię, jak należy dbać o swoje interesy. Niech nauka nie idzie w las.

Oczywiscie. Ja chyba przez ten caly czas juz nauczylam sie cieszyc kazdym malym okruszkiem uczucia jakie strzepnal w moja strone.
Wiem, ze moze peknac mi serce w razie rozczarowania ale teraz juz nie mam odwrotu. Najwazniejszy krok zrobilam i musze mu pokazac, ze jego obrazanie sie nie rusza mnie juz nic a nic. Jesli chce zyc jak wolny facet, prosze bardzo, tylko nie rozumiem w takim razie po co sam namawial mnie na zwiazek i ogolnie oprocz tego ignorowania moich potrzeb porozmawiania o tej relacji, we wszystkim innym moge absolutnie na nim polegac.

Jest taki, bo wypracował sobie, że w stosunku do ciebie może sobie na to pozwolić. To żadna sztuka ani wysiłek, by wspierać ciebie w każdej innej trudnej dla ciebie sytuacji, jednak najważniejsze, żeby nie dotykać tego, co naprawdę jest problemem. On tak cię nauczył, a ty że strachu, że wszystko się rozwali przystalas na jego warunki. Zobrazuje ci to na przykładzie matki, która juz chyba setny raz strofuje swoje niegrzeczne dziecko mówiąc " uspokuj się bo zaraz ci wleje", jednak oczywiście na gadaniu rzecz się kończy, jak zwykle zresztą. Matka przechodzi przez różne stany emocjonalne, bo jest i zła, i zniecierliwona, i sfrustrowana, i na koniec po prostu bezradna, a dziecko bimba sobie na jej uczucia.
Tak samo jest w waszym przypadku. Facet bimba sobie na to, co ty do niego gadasz i chociaż dotyczy to tylko sfery waszej wspólnej przyszłości (w innych kwestiach jest super przyjacielem), to w niczym nie umniejsza faktu, że do kitu z takim facetem i związkiem.

A to że w razie spełnienia czarnego scenariusza pęknie ci serce, to trudno, niech pęknie wcześniej niż później, ale zapewniam cię, że serce tak łatwo nie pęka i przeżyjesz ewentualne wasze rozstanie.

Jeśli on ze swoją depresja i nerwica nie będzie bal się tego, że znikniesz z jego życia, to ty tym bardziej niczego się nie bój.
Bo niby jaka masz alternatywę? Dalej miałabyś robić za damę do towarzystwa, bo jemu jest z tym wygodnie?
Najwyżej dasz sobie szansę na poznanie faceta, który ma takie same cele i wartości jak ty i on nie będzie miał wątpliwości, żeby ułożyć sobie z tobą życie. A tamten niech dalej szuka wiatru w polu, jego wybór i decyzja.

Dobry chłopak i masz poczekać aż choroba mu minie. No rzeczywiście niezła perspektywa dla ciebie. Może on i dobry, ale niestety lubiący się na kimś uwiesic, by z kogoś czerpać wszystko co dla niego najlepsze. O takich ludziach mówi się, że rany nie zrobi, a krwi upije.
A jeśli faktycznie jest taki dobry i szczery, to tym bardziej niczego się nie bój. Jeśli z tymi jego przymiotami w parze idzie u niego także rozum, to nie sądzę, by on tak po prostu odpuścił sobie ciebie. Stój tylko za swoim słowem i spokojnie czekaj. Nie oczekujesz od niego czegoś, co dla niego miałoby być szkodliwe, niebezpieczne albo nierealbe do spełnienia. Ty kochasz go i chcesz z nim zamieszkać, by żyć z nim na co dzień i budować wspólne życie, a nawet rodzinę. Czy jest to czymś nuenormalnym albo na tyle szalonym, by nie móc tego pojąć?

Bałbym się, że po zamieszkaniu razem czy po ślubie znowu ci się odwidzi. Dlatego to tak jak z zaufaniem czy pierwszym wrażeniem. Możesz to osiągnąć tylko raz w życiu w stosunku do danej osoby.

Miloo1 napisał/a:

Wraith napisał/a:

Bałbym się, że po zamieszkaniu razem czy po ślubie znowu ci się odwidzi. Dlatego to tak jak z zaufaniem czy pierwszym wrażeniem. Możesz to osiągnąć tylko raz w życiu w stosunku do danej osoby.

Oczywiscie tak tez moze byc, jednak gdyby to bylo powodem do wstrzymywania sie przed podjeciem tej decyzji, to dlaczego nie powiedzialby mi poprostu o tym jak prosilam wiele razy o rozmowe tylko wykreca sie innymi wymowkami?

Bo my jesteśmy tchórzami i choćby związek wisiał na włosku nie dowiesz się tego. A po drugie chociaż brutalne...lepiej mieć kobietę do rozkoszy niż nie mieć i szukać. Jesteś na miejscu jesteś dostępna więc z braku laku....

Miloo1 napisał/a:

Wraith napisał/a:

Bo my jesteśmy tchórzami i choćby związek wisiał na włosku nie dowiesz się tego. A po drugie chociaż brutalne...lepiej mieć kobietę do rozkoszy niż nie mieć i szukać. Jesteś na miejscu jesteś dostępna więc z braku laku....

Wlasnie o to chodzi, ze nie jestem na miejscu, dzieli nas 2000 km i widujemy sie mniej wiecej co dwa tygodnie dlaczego wiec do tej rozkoszy nie znajdzie sobie kogos, kto mieszka blizej?

Już dawno znalazł nie jesteś jedyną w jego życiu i nawet nie drugą. Ale jak tamte zawiodą to zawsze jest do czego wrócić.