Nie lubię wychodzić na imprezy z chłopakiem - Netkobiety.pl

Nic z tego nie zrozumiałam. W czym problem? Chyba w tym, że nie lubisz jego znajomych i nie lubisz jak on się zachowuje, wychodząc na imprezy, i nie lubisz jak on się zachowuje po alkoholu, jak patrzy na koleżanki i jeszcze "robi ci wstyd"?

Nie rozumiem dlaczego nie możecie się dogadać i zaakceptować siebie nawzajem: macie inaczej. Kłócić się o wyjścia czy warto czy nie to tak jakby kłócić się o to, czy warto oglądać seriale. Jedni lubią i robią to często, inni nie widzą sensu.

Pogadajcie tak na serio, z uwagi na wasz związek i wasze relacje. Powiedzcie sobie nawzajem, co dla was jest ważne. Skoro nie chcesz widywać jego znajomych, to się z nimi nie spotykaj. Czy potrafisz zaakceptować taką sytuację, że on się z nimi widuje bez Ciebie? W końcu gadamy o ludzkich potrzebach: ty potrzebujesz więcej samotności, on potrzebuje więcej kontaktu. Nie ma co iść na kompromisy, bo się unieszczęśliwicie. Chyba, że znajdziecie inne rozwiązanie, np. inne, wspólne grono znajomych.

Nie masz prawa zabronić mu spotykać się ze znajomymi, on też nie ma prawa zabronić tobie wychodzić. Takie stawianie warunków jest bez sensu i rzeczywiście, chyba nic nie jest wart taki związek.
Rozumiem też, że nie wychodzić nigdy razem też nie jest idealne.

Nie ma tu innego rozwiązania niż pogadać o tym jak dorośli.
(Jak dorośli, a nie jak dzieci które się będą obrażać i licytować, kto ma lepszych znajomych).

No ja się trochę Twojemu chłopakowi nie dziwię, bo dziwnie bym się czuła, gdyby mój partner absolutnie nie chciał mnie zabrać na imprezę. Co prawda, ma takie grono znajomych, których nie miałam okazji poznać (spotykają się rzadko) i właściwie nie mam potrzeby się w to wcinać, ale co innego, kiedy to dla mnie jest obojętne, a co innego, gdybym chciała iść z nim np. na domówkę czy inną imprezę (a nie typową męską posiadówę, bez przesady ), a on by stwierdził, że mnie nie zabierze, bo się ze mną będzie źle bawić. Coś tu chyba jest nie tak. Na Waszym miejscu zamiast stawiać sprawę na ostrzu noża, kto, kiedy i gdzie z kim może/nie może wyjść, a kto kogo gdzieś zabierze, skupiłabym się na rozmowie o tym, co Ci przeszkadza w jego zachowaniu na imprezach. I przemyślała sprawę, czy rzeczywiście zachowuje się tak fatalnie. To jest Twój chłopak, jak robi coś nie tak, to się o tym rozmawia i naprawia, a nie daje szlaban na wyjścia i udaje, że problemu nie ma.

Kurcze może wyjaśniłem się trochę nie jasno. To inaczej. On jest towarzyski, ja nie. Nie zabraniam mu wychodzić. On zawsze chce mnie ze sobą zabrać a ja najczęściej odmawiam. Tzn on może chodzić na domowki itd. Beze mnie bo ja nie chcę iść a ja bez niego iść nie mogę . Bo on twierdzi że skoro on zawsze chce mnie zabrać to ja też powinnam go zabierać . A ja zwyczajnie jak już gdzieś wychodzę wolę bez niego. Nie lubię z nim imprezowac i nie umiem. On tylko chce żebyśmy razem wychodzili na imprezy. A ja ze skoro pozwalam mu chodzić samemu to on też powinien mi na to pozwalać.

Bo dla mnie życie towarzyskie jest mało istotne. Ze swoim partnerem najchętniej wychodzilabym tylko sam na sam. Dotychczas gdy gdzieś wychodziłam to raz na miesiąc, dwa lub zadziej. Nagle zaczęło mu to przeszkadzać. Jakaś zazdrość. I dla mnie niesprawiedliwym jest ze on będzie wychodził teraz sam z racji tego że ja nie lubię jego znajomych a ja nie będę wychodziła wgl bo nie chce go ze sobą zabierać, ani wychodzić z nimi.

Ja tu widzę Twoją winę, nie jego. To Ty siedzisz sfochana i z nikim nie rozmawiasz. Nie możesz spróbować polubić jego znajomych? Pozwolić mu polubić Twoich? Ja się dziwię jemu, że jeszcze chce Cię zabierać. Jakbym na każdym wyjściu miała kłótliwą, sfochaną księżniczkę to przestałabym proponować wspólne wyjścia.

Ja też najlepiej bawię się sama w gronie moich znajomych. Mój partner w gronie swoich. Czasami spotykamy się z kimś wspólnie, ale raczej to oddzielne wyjścia. Ostatnio pojechałam w koleżankami na weekend na drugi koniec Polski. Gdyby partner chciał na siłę dołączyć się do takiego babskiego wyjazdu, zastanawiałabym się nad sensem relacji.

Nie rozumiem, przecież On nie chce chodzić sam tylko z Tobą, sama pisałaś.
A że Ty nie chcesz, to On ma się zamknąć w domu na 4 spusty???
Do Twoich nie, bo wstyd, do Jego nie, bo ich nie lubisz.
Daj żyć...

Niektórych znajomych znam dłużej niż partnera. Tak samo on zna dłużej ludzi niż ja. Znamy nawzajem swoich znajomych, czasami ze sobą porozmawiamy, ale nie będę na siłę wprowadzać partnera w moje środowisko. Musiałabym co 5min tłumaczyć mu, o kim i o czym rozmawiamy, a to jest zupełnie bez sensu. Spedzamy razem cały czas, nie widzę nic złego w posiadaniu własnych znajomych

Ja też nie.
Zastanawiałem się tylko co może być powodem, że ktoś lepiej bawi się bez swojego partnera niż z nim.

Spędzam że swoim partnerem mnóstwo czasu, dogadujmy się że sobą w większości innych tematow i jest nam DOBRZE. Jedyne czego chce to świętego spokoju w sferze towarzyskiej. Czy to naprawdę takie ciężkie do zrozumienia że uwielbiam z nim spędzać czas sam na sam bez znajomych?  Czy to jest obowiązkowe?  Ja też się dziwię że chce mnie zabierać, bo proszę go o to żeby mnie nie zmuszał. Szukam tylko rozwiązania żeby zaakceptował oddzielne życie towarzyskie. Którego ja i tak prawie wgl nie mam bo naprawdę wolę czas spędzać inaczej niż znajomymi. Wystarczy mi jakieś wyjście z alkoholem raz na pół roku. Rozumiem że nikt z was nie wyobraża sobie związku bez znajomych czy wspólnych wyjść z nimi?  Bo to jest w związku takie ważne?  Jak dla mnie moglibyśmy wogóle z nikim nie wychodzić ale ja mu tego nie bronie.. To on zmusza mnie do wychodzenia razem, nie ograniczam go. To on zabrania mi tych paru imprez w ciągi roku z racji tego że nie chce chodzić z nim.

W takim układzie rozumiem że uważasz tak jak on. Skoro nie chce wychodzić z nim nie mam wychodzić wcale?  Trochę nie rozumiem takiego rozumowania. Ja bym na przykład nie wyszła na imprezę gdybym wiedziała że on ma zostać sam, zrezygnowałabym, zdarzało mi się to. On z kolei ma się świetnie bawić świadomie kazać mi siedzieć w domu ewentualnie z przyjaciółką l, bo jemu wolno bo nie chce wychodzić z jego znajomymi?

Tak, i co z tego. Wspieram go, dbam o niego , spędzamy że sobą miło czas, dobrze się razem bawimy, dobrze nam w łóżku, z rodziną,  nie nudzimy się że sobą, spędzamy praktycznie każda wolna minute razem ale to że ja nie jestem towarzyska i nie chce wspólnie wychodzić, nie sprawia mi to przyjemności to znaczy że jestem beznadziejna i bezużyteczna i że go szkoda?  Dzięki za mnie tak wszyscy osadziliscie.

Oczywiście, że go ograniczasz. Mieć partnerkę, która najchętniej by z domu nie wychodziła? Dla mnie to porażka, sorry. Nie wytrzymałabym z kimś takim, miałabym dość samotnych wyjść albo siedzenia w domu.

Tak, to Cię wyklucza. Imprezy rodzinne, spotkania, różne okazje, grille, ogniska. Wiecznie będzie kwas, bo Ty się nie poświęcisz i nie wyjdziesz. Ludzie będą dopytywać, jemu będzie przykro, będziecie się kłócić.

Nie do zaakceptowania jest ktoś, kto nie potrafi iść na kompromis.

Uważam, że żadne z Was nie powinno podporządkowywać sobie drugiego. Zazdrość Twojego faceta jest jego problemem, a nie Twoim, ale w sumie nie dziwi mnie to, że on ma obiekcje do Twoich wyjść bez niego, skoro zrobiło się to nagminne, a Ty nie życzysz sobie, aby on Tobie towarzyszył, bo wygląda to tak, jakbyś go ukrywała przed znajomym, wstydziła się go lub coś w ten deseń, albo z innego niezrozumiałego powodu było Ci to nie na rękę. On po prostu czuje się odtrącany i pomijany, a Ty totalnie tego nie pojmujesz, że ludzie w związkach pragną być uwzględniani i żeby partner liczył się z ich emocjami. Zatem dopóki Twoje wyjścia bez niego były sporadyczne, od czasu do czasu, to jakoś to przełykał a teraz po prostu jest mu przykro, że go pomijasz i pewnie zupełnie tego nie rozumie.
Trochę te Wasz przepychanki wyglądają jak byście nie potrafili ze sobą rozmawiać o uczuciach, tylko suche fakty i oczekiwania każdej ze stron.

Jak to Jemu można zarzucić niedojrzałość?
Przecież On chce spędzać czas z ukochaną osobą również wśród innych ludzi.
To Ona nie chce, bo koleżanki, bo ich nie lubi, bo jest aspołeczna.
Jak pojadą na wakacje, to też będą sami w hotelu i nie będzie można się do nikogo odezwać?
A jak wezmą ślub? Nie będzie wesela, bo ona ludzi nie lubi?
A jak będzie dziecko, to nie wyjdzie z Nim na salę zabaw, bo co? Bo jest aspołeczna???
To w Niej jest problem, Facet ma do Niej zaufanie i chce Ją zabierać w swoje miejsca i swoje towarzystwo, tak samo chce chodzić w Jej rejony. A Ona chce tylko postawić na swoim.

Chociażby przez to, że on bawi się w jakieś szantażowanie i jej nie pozwala iść samej na imprezę, bo ona z nim nie wychodzi, to wyczytałam z pierwszego postu autorki.
Jeśli jest aspołeczna, w co wątpie, to co z tego? uważasz, że to jest problem? ona z tym problemu nie ma. Są różni ludzie, o różnych temperamentach, charakterach. Ja jestem typową introwertyczką i autorkę rozumiem. Faktycznie nie lubię większości ludzi. Takie wyjście do innych, których nie lubię kosztuje mnie tak dużo siły, że dochodzę do siebie następny cały dzień. Czuję, że ludzie wysysają ze mnie energię swoim pier....m, a osób, które mają coś ciekawego do powiedzenia jest mała garstka... Chłopak autorki jest jest odwrotnością, domyśłam się, że jak nie wyjdzie ze znajomymi to mu źle. Jeśli oboje nie pójdą na kompromisy, i nie postarają się zmienić to związek się z czasem rozpadnie. Bo frustracja będzie narastać z obu stron.
Nie rozumiem, dlaczego tylko autorkę obwiniacie i wieszacie na niej psy... Oni są po prostu inni.

A właśnie, dziecko sposobem na zatrzymanie faceta w domu. Brawo.
Nikt nie robi z Ciebie wariatki, natomiast teraz jak fala krytyki uderzyła w Ciebie piszesz że On się awanturuje itp. Próbujesz przerzucić uwagę na Niego.
Co z tego, że jest aspołeczna? A no nic.
Tylko niech nie obciąża swoim charakterem drugiej osoby i niech nie zmusza Jej do swojego trybu życia.

Nie ma, ale już chodzenie i siedzenie naburmuszonym jak małolata jest bez sensu. Trzeba się właściwie dobierać, byłoby o połowę dramatów mniej.

Bo ufam mu mimo wszystko na tyle żeby go puszczać samego. To chyba dobrze bo nie jeden z was na mnie najezdzal pisząc że go zatrzymuje w domu podczas gdy ja tego nie robię. To jaki jest mój problem?  Tak przeszkadzają mi takie nieprzyjemne sytuację dlatego ich unikam.

Jak już pisałam wielokrotnie to jedyny aspekt w którym się nie dogadujemy. Księcia na białym koniu nie znajdę więc problem próbuje rozwiązać. I dlatego tych wyjść staram się unikać, nie chce nikomu psuć humoru tylko dlatego że nie pasuje do towarzystwa.

Przerwa czasem pozwala przyjrzeć sie trochę z dystansu, czy Wam będzie lepiej samym czy ze sobą.

Czasem konczy się rozstaniem, ale nie zawsze.

Ja to widze trochę inaczej, facet chce wychodzić z dziewczyną, ona nie chce, bo nie podoba jej się jego zachowanie, a wiec jest to trochę zamiatanie problemu pod dywan w stylu, czego oczy nie widzą. Tak naprawdę ona go nie akceptuje, a to będzie się potem ciągnac za nimi. Kon nie zawsze dogada się z kanarkiem, co nie oznacza, ze ktores z nich jest gorsze. Moim zdaniem nie pasuja do siebie.

A nie moglibyście po prostu usiąść i porozmawiać.
Mega słabe jest to, co piszesz odnośnie tego, że on Ci robi na złość. Po co miałby to robić? Po co być w związku z kimś, komu robi się na złość lub kto robi na złość drugiemu. Nikt normalny nie ma frajdy z uprzykrzania życia drugiemu, więc po co to robi? Przychodzi mi do głowy, że może w ten sposób chce zakomunikować coś, czego nie potrafi w inny sposób, ale obawia się reakcji drugiej strony. To by zresztą pasowało do tego, co piszesz o unikaniu rozmowy o emocjach przez Was. A jeśli nie rozmawiacie o emocjach, to trudno się otworzyć i powiedzieć, że „jest mi przykro, gdy wychodzisz beze mnie, nie chcesz mnie przy sobie, czuję się odtrącony”, bo to okazywanie słabości/miękkiego podbrzusza, które nie wiadomo jak partner wykorzysta. Jak ma się jeszcze wcześniejsze doświadczenia, z których wynika, że nie warto się odsłaniać, bo zostanie to wykorzystane przeciwko, to wtedy lepiej zastosować inne środki typu złośliwości lub krzykiem wymusza się uwzględnienie swoich potrzeb.

Ale przecież to tylko tłumaczy dlaczego autorka nie chce zabierać swojego partnera na spotkania z przyjaciółkami. I może też pokazuje dlaczego jej partner tak bardzo chce uczestniczyć w tych spotkaniach, bo jak ładne koleżanki, to miło popatrzeć :-D

Jesli nie odnajdujecie się razem na imperazch to chodzcie osobno, musicie sobie zaufać, w zwiazku nie wszytsko trzeba robić razem

Jestem zazdrosna, fakt. Mama mówi że to u nas rodzinne niekoniecznie podrywa, przy mnie by się na to nie zdobył. Miewam czasem poczucie że się trochę zbyt często na którąś patrzy lub zbyt często rozmawia. Moje przeczucia kończą się na tym że po jakimś czasie dowiadują się że ta akurat koleżankę wyszukiwal na fb lub ma więcej z nią zdj z imprezy niż że mną. Nie wiem czy jestem przewrazliwona ale przyjemne to dla mnie nie było dlatego wyjścia ze znajomymi zaczęłam redukować raczej do zera. Czego oczy nie widzą temu sercu nie żal. Ponadto na imprezach często jest tak, jakbyśmy tam wgl razem nie przyszli. Zostawia mnie i siedzi gdzieś sam z kolegą ( jakbyśmy nie mogli wszyscy razem) .  Ostatnio gdy go zabrałam na posiadowke do swoich znajomych  to zniknął gdzieś w nocy na godzinę bo po niego kumpel podjechał. Ponadto jego znajomi to troche taka banda osiedlowych gamoni. Ale naprawdę nie chcę nikogo oceniać. To ludzie którzy musza się ostro napić coś sobie zapalić lub i więc  i rozmawiają że tak powiem trochę nie na moim poziomie. Tak więc po tym wszystkim..  Nie nie chce wychodzić.. Teraz to z kimkolwiek zaproponuje mi wyjście jestem nastawiona negatywnie. Ja również nie mam ochoty go zabierać. Jestem osobą dla której wyjścia że znajomymi i tak zawsze są  stresujace. Ja chcę sobie po prostu oszczędzić przykrości. Jest mi tylko przykro ze chce zabronić mi teraz jakiejkolwiek zabawy. Ludzie wkobcu przestaną mnie gdziekolwiek zapraszać. Chcę czasem wychodzić z koleżankami lub w większym gronie. I nie chce tego przed nim ukrywać bo tak to czasem robiłam. Nie jesteśmy idealnie dobrani ale przeciwieństwa się przyciągają. On również widział że wiąże się z osobą niezbyt towarzyska. Nie chce się rozstawać w końcu lubi się kogoś za coś a kocha mimo czegoś..

A ja autorkę rozumiem, bo sama jestem introwertyczka i również wolę robić coś innego niż wychodzić do znajomych.
Autorko, nie zmuszaj się do wyjść jeśli nie masz na to ochoty. Ja się zmuszalam przez większość życia, bo bliscy mi wyrzuty robili. Nabawiłam się przez to choroby i obecnie przechodzę psychoterapię. Do tej pory jak czegoś nie zrobię, bo po prostu nie mam ochoty, to czasem pojawiają się u mnie wyrzuty sumienia i duży stres, który powoduje u mnie zaburzenia snu... Zanim zaczęłam psychoterapię, przesypialam może jedną całą noc w ciągu tygodnia mimo, że zmęczenie jest u mnie ogromne bo pracuję fizycznie. Także nie warto. Dla większości ludzi niezrozumiałe jest, że dla nas inny tryb życia będzie spełnieniem a dla nich nie. Tak po prostu. Trzeba siebie akceptować, akceptować innych i żeby inni akceptowali nas. Niestety, najczęściej się tego nie doświadcza (choćby na moim przykładzie).

Jako introwertyczka rozumiem też, że idąc na imprezę nie lubisz zostawać sama wśród znajomych Twojego chłopaka, bo po prostu nie wiesz o czym z nimi rozmawiać. Ja przynajmniej tak miałam. Jeden z kolegów kiedyś, jak jeszcze próbowałam imprezowac zapytał mnie, czemu udaję taką niedostępna i dziwną osobę. Jak mu powiedziałam, że po prostu się nie czuję, to nie chciał mi uwierzyć.. Twierdził, że buntuje się celowo (wtedy akurat nie miałam nikogo, wychodziłam z moim przyjacielem który zabierał mnie do swoich znajomych).

Co do zachowania Twojego faceta.. Może po prostu mu powiedz, że nie podoba Ci się jego zachowanie w stosunku do koleżanek. Powiedz, że chciałabyś aby się przy Tobie tak nie zachowywał bo źle się z tym czujesz. Wtedy możecie iść na kompromis, że Ty go ze sobą czasem zabierzesz, ale on będzie zachowywał się przy Tobie z klasą.

Uwierz mi, że jak się w tej kwestii nie dogadacie to i tak ze sobą nie będziecie. Tobie w pewnym momencie tak zacznie to przeszkadzać, że przestaniesz z nim wychodzić gdziekolwiek.