czy znasz swoja ciemną strone? - Netkobiety.pl

Halo, halo
Pytanie brzmi, czy znasz swoja wlasną ciemną stronę. Niekoniecznie trzeba wymieniac konkretnie, co na to się sklada - choć jakby ktoś chciał..

znam,

ale czekam najpierw na wypowiedzi innych, tak z grzeczności

Część znam, to znaczy tą, która ujawniła się do tej pory. Część ujawnia się czasem dość nieoczekiwanie. Ot dziś, poszedłem na ulicy zj….ć pewnego pana. Nawet nie liczyłem na jakiś wymierny efekt, po prostu wiedziałem, że mi to dobrze zrobi Złą krew trzeba z siebie wypuszczać co by nie krążyła i nie zatruwała organizmu. Obecność miłej prawniczki przypomniała mi żeby zastrzec, że wszystko złe co w życiu zrobiłem, uczyniłem w stanie wzburzenia i chwilowej niepoczytalności, a w zasadzie, to nic nie pamiętam.

Przypomne może, ze pojęcie "cienia" czy ciemnej strony człowieka, wprowadzil do psychologii Jung, do opisania tych czasci naszej psychiki, których w sobie nie znamy i nie akceptujemy.
Uznanie, ze ma się swój cien (czyli - w uproszczeniu, jest się nie tylko wyłącznie dobrym) ma kluczowe znaczenie w rozwoju osobowości.

Ja dopiero rozeznaje ten temat, I w teorii, i (co trudniejsze), w praktyce.

Dziękuję za dotychczasowe wpisy.

Od dłuższego czasu poznaję ja w terapii. Jestem już tak tym zmęczona... ale warto. Warto spaść na ziemię i potłuc ryj - tak się czuję za każdym razem, gdy odkrywam ile we mnie marności, zazdrości, zwykłości, kompleksów. Nieprzyjemnie się z tym spotkać ale da się to oswoić. I wtedy jest... większy spokój, bo wiem, że jestem taka sama jak inni - ani lepsza ani gorsza. Daję sobie dzięki temu prawo do wielu rzeczy, np. do przemijania, bycia sobą, akceptacji siebie i innych. Przestałam oczekiwać by świat był inni, ludzie lepsi. Miałam zaburzenia osobowości. Długo nie mogłam tego znieść, że je mam. Szarpałam się z tym ze 2 lata. Gdy w końcu zaakceptowałam, one zelżały, zaczęłam zdrowieć. W tej chwili odstawiłam tabletki, nie mam już depresji, pierwszy raz miałam normalny związek, z szacunkiem, akceptacją spokojem.

Nie widzę od dawna tej jasnej strony.

Nie tyle znam, co nią jestem

Nie wiem. Szczerze mówiąc coraz częściej nie chce mi się już żyć, a myśl o tym, że miałbym się męczyć ze sobą jeszcze kolejne lata jest... jeszcze bardziej dołująca. Czuję się jakby mnie otaczały grube szklane ściany i po prostu znowu wszystkiego się boję. Boję się jak idę do pracy. Boję się co będzie dalej z moją rodziną.

Nie wiem jak w Twoim przypadku - w moim to niezbyt ciekawe wydanie. Tym bardziej że niektóre zachowania, podejście oraz bezwzględność zaczęły mi na trwałe już wchodzić w krew.
Drugą sprawą jest dysonans poznawczy u osoby która zna tylko tą 'jasną' stronę i kompletnie nie spodziewała się nawet jako obserwator - że tą ciemną stronę masz.

Wszystko zależy, jak kto definiuje swoją "ciemną stronę".
Mimo wszystko tutaj co osoba, to inna interpretacja

Znam swoją "ciemną" stronę, ale jej się nie boję. Staram się dostrzec, kiedy zaczyna wyłazić i próbuję to ogarnąć rozumowo.

Cieniem w moim życiu naznaczyła się niepełnosprawność, poczucie dużej inności, bycia kimś gorszym, niedopasowanym. Długo, długo wygrzebywałam się spod tej sterty. Jeszcze wciąż pokutują we mnie stare demony ale odkąd je zidentyfikowałam, coraz lepiej idzie mi ich obłaskawianie.

Mam tego za kilka osób. Generalnie jednak pod kontrolą większość, czasem przytloczy któregoś dnia, ale potem wszystko wraca do normy.

Tak, znam. Ponieważ na większość z tych rzeczy nie ma mocnych, to nauczyłam się tylko z tym żyć, bo nic więcej nie zrobię. Czasem jest łatwiej, czasem trudniej. Zdarzają się momenty totalnego przytłoczenia.

Jest też element "ciemnej strony" który niestety objawia się również w buduarze.
Niestety nadal mam problem aby się oswoić z tym.

Pojde dalej za naszym mistrzem , i powiem, ze jeśli nieświadome zmienia się w swiadome, przestaje być zagrozeniem.

Zgadzam się z tym, że często nas gubi to, że chcemy być jacyś. Określeni - a lub b. A człowiek po prostu ma w sobie szerokie spektrum odczuć, stanów, i na pewno nie tylko jedną 'stronę'. Uparte trzymanie się jednego aspektu siebie prowadzi do jakiegoś oderwania, zaburzonego kontaktu z samym sobą.

Tylko, że to co 'ciemne' może nie poddawać się takiej kontroli, żeby można to było wybiórczo wykorzystywać, tylko, kiedy się chce.

Małe uzupełnienie. Nie uważam swojej ciemnej strony za coś złego. Bez niej byłbym niekompletny, wybrakowany. Oczywiście przejawy tej ciemnej strony kiedyś mnie zaskakiwały. Mając lat 17-18 w życiu bym się nie spodziewał, że za lat 5-10 mogę się zachować tak, a nie inaczej. A jednak. Zdarzyło się zrobić rzeczy obiektywnie rzecz biorąc głupie i tak też były odbierane. Z drugiej strony częściowo były to działania przemyślane, może błędne ale uruchamiały procesy, które miały małe szanse się zdarzyć bez nich. Tak więc jednak były przydatne. Niektóre objawy ciemnej mocy spadały nagle i to też była nauka. Że mogę i tak jeśli trzeba. Uczyły jak uruchamiać świadomie takie mroczne przejawy jestestwa, a jak je kontrolować kiedy tak się bardziej kalkuluje. To a propos samokontroli. Trudno kontrolować coś czego się nie poznało. Jeśli zna się narzędzia, którymi można się posługiwać, można nimi operować świadomie.

Znam i chyba nie mam z tym problemu, choć przyznam, że kiedy kilkanaście lat temu po raz pierwszy ujawniły się pokłady mojej ciemnej strony, to samej siebie nie poznawałam. Wówczas było to dla mnie zupełnie nowe doświadczenie, w związku z czym równocześnie musiałam się też jakby od nowa siebie nauczyć i się ze sobą oswoić. W ogóle w tamtym czasie parę kwestii mi się przestawiło i nie wiem czy - obiektywnie oceniając - to aby na pewno lepiej, ale mi z tym lepiej jest na pewno.

Bazując na własnym doświadczeniu przypuszczam, że pewne zachowania wyzwalają w nas okoliczności, które dopóki nie wystąpią i nie znajdziemy się w określonej sytuacji, pozwalają nam spokojnie żyć w błogiej nieświadomości i w poczuciu, że jesteśmy tylko dobrzy, rozumiejący i postępujący zawsze w zgodzie z sobą samym i ogólnie przyjętymi zasadami. Tak przynajmniej było w moim przypadku i to przez długie lata.

Od tamtej pory wiem już, że są takie sytuacje, kiedy trzeba inaczej, bo stawka jest zbyt duża, żeby położyć po sobie uszy, wejść w rolę ofiary i się poddać. To był również taki moment, kiedy dotarło do mnie, że niektóre z zachowań innych ludzi zwalniają mnie z zasad, które zwykłam stosować i które standardowo stosuję do tej pory. Tym niemniej nigdy nie zrobiłam nic, czego po czasie żałowałam, czułam się z tym źle czy choćby zażenowana, co jest dla mnie wyznacznikiem, że nie posunęłam się dalej niż powinnam. Poza tym czasem zwyczajnie należy wybierać mniejsze zło lub też bardzo stanowczo i wyraźnie wyznaczyć granice, których innym nie pozwalamy przekraczać. 

Dziś nadal włącza mi się 'instynkt mordercy', kiedy w sposób perfidny ktoś chce skrzywdzić mnie samą albo moich bliskich, narusza moje terytorium, pozwala sobie na więcej niż ma do tego prawo. Podobnie jeśli ktoś wykorzystuje swoją siłę i/lub przewagę, by krzywdzić słabszych, bezbronnych, od siebie uzależnionych, kiedy znęca się, by sobie ulżyć. I tak obawiam się, że gdyby na moich oczach ktoś katował dziecko albo zwierzę, to mogłabym narobić sobie niemałych kłopotów. 

Chciałam coś podobnego napisać, ale że mnie uprzedziłeś, to pozwolę sobie ukraść i się pod tym tylko podpisać. Tak, wiem, złą kobietą jestem .

Uwierzcie mi nikt nie chciał by poznać mej ciemnej strony. widząc co się dzieje człowiek ma różne myśli. Jeśli życie ściągnęło by cię na dno uwierzcie iż najniebezpieczniejszy człowiek to desperat  człowiek który nie ma nic do stracenia. Jak na razie mnie to nie tyczy ale kto wie wielki kryzys choroba nowotworowa śmierć najukochańszej osoby(szczególnie mord gdy wiesz iż ta osoba mogła by jeszcze długo żyć)  wtedy człowiek może pójść o krok dalej w akcie desperacji jakiś czas temu pewien przedsiębiorca np odebrał sobie życie ale równie dobrze mógł postąpić inaczej...

Zgadzam się z tą częścią, która mówi, że nie musimy swojej ciemnej strony kontrolować, bo - jak już wspólnie ustaliłyśmy - ona pozostaje uśpiona, nawet jeśli tylko tymczasowo, dopóki nie zdarzy się coś, co ją z tego letargu wybudzi. Jednak wydaje mi się, że w moim przypadku ta ciemna strona mojej osobowości nigdy mną nie rządziła, nawet wtedy, gdy jej jeszcze nie odkryłam. W tamtym czasie naprawdę miałam wrażenie, jakbym była tylko dobra i życzliwa, nic mną wewnętrznie nie targało i nie kazało szukać czegoś jeszcze.

Zauważyłam też taką prawidłowość, że odkąd wiem o swojej mrocznej stronie, stałam się w pewien sposób silniejsza. Brzmi to być może absurdalnie, ale sama świadomość, że w razie potrzeby mogę i potrafię, już mi wystarcza, by nie odczuwać dyskomfortu, dopóki ktoś naprawdę nie dotrze do granicy tego, co jestem w stanie znosić. Muszę przy tym napisać, że generalnie trzeba naprawdę bardzo mocno się o to postarać, by mnie do tego zmusić.
To coś jak broń trzymana w sejfie - można jej nie użyć, ale sama wiedza o jej posiadaniu i możliwości wykorzystania, daje spore poczucie bezpieczeństwa i komfortu.

Moja ciemna strona, to ta pięcioletnia przerwa, między gwałtownym wdowieństwem, a nowym, trwałym związkiem z drugą kobietą mojego życia.
Okres ten, to "carpe diem" było, bez oglądania się na uczucia innych i konsekwencje tego.

Może trochę dziwne ale moją ciemną stroną są słodycze, dosłownie. Jeśli jestem gdzieś na urodzinach i jest tort to nie umiem się opędzić, uwielbiam czekolade do tego stopnia że podbieram swojej córce..

Nie wolno podobno pisać postów pod postami, ale nie chce zbytnio zaciemniać swoich wypowiedzi.
Szymborska napisała, że "różnimy się od siebie jak dwie krople czystej wody", a moja ulubiona Katarzyna Miller twierdzi, że my, ludzie, choć tak różni jesteśmy do siebie bardzo podobni. To również moje refleksje: w każdym z nas jest WSZYSTKO - i mroki, i blaski, i szlachetność, i podłość. Aktem woli jest wybierać, co nami kieruje. Bez tej świadomości - to znowu często przytaczana myśl Carla Gustava Junga - będziemy powtarzać swoje błędy, schematy i nazywać to przeznaczeniem.

Właśnie zmieniłem Avatar - to skutek uświadomienia sobie swojej ciemnej strony i mrocznych zakamarków duszy.
Aż strach się bać....co można tam znaleźć......lepiej nie zasypiać, bo ona wtedy wypełza.....i ogarnia otoczenie.....

Uzależnienia chyba często powodowane są nieuświadomionym cieniem.

Możliwe, ale samo uzależnienie nie jest ciemną stroną, to jej efekt. Każde uzależnienie (od tytoniu czy alko) też może być spowodowane ciemna stroną. Nie chodzi  w wątku o konsekwencje tego cienia, tylko o tę ciemną stronę samą w sobie. Jeśli ją się znajdzie i zapanuje nad nią, to z nałogami też sobie poradzimy.