Wierzycie w Boga? - Netkobiety.pl

Ale po co chcesz cokolwiek obalać?
Wiara właśnie na tym polega, że się wierzy nie mając pewności. Nie ma dowodów. Na tym to polega.

Nikomu kto wierzy niepotrzebne jest twoje obalanie. Tak samo jak ateiście nie potrzebne jest kadzenie o bogu. Także spasuj...

Wierzę w communio sanctorum.

Bardzo dziwi mnie że ktoś w dzisiejszych czasach może jeszcze uważać że wiara to kwestia argumentów. Wiara, jak i niewiara to kwestia uczuciowa a nie rozumowa. Nie ma dowodów na istnienie Boga jak i nie ma dowodów jednoznacznie podważających jego istnienie. Dlatego to nazywa się wiarą, a nie naukowa teorią,  dowodem czy aksjomatem.

Zaistnienie religii, to dowód zejścia dużej małpy z drzewa. Niektórym sprawia trudność przyjęcie darwinizmu do świadomości, ale kreacjonizm, to jedna z postaw ideologicznych wobec Natury, które są i funkcjonują. Mimo pewnych braków w wiedzy o Stworzeniu z jego źródła w wielu wypadkach. Jak to w demokracji, jedni wierzą w Boga, inni, że mamona najważniejsza jest. A jeszcze inni, że władza mamonę przynosi przy okazji. Komu argumenty za lub przeciw mają służyć? Kto chce, niech wierzy. Komu to przeszło w trakcie, jego sprawą pozostaje.

To proszę obalić.

W tym ona ma rację stąd tyle na świecie jest religii znajoma sama przyznała iż wolała by męczyć się w piekle niż zniknąć bo to nie do pojęcia. Inna sprawa iż uważam że autorka prowokuje.

Im jestem starszy tym mniej boję sie smierci. Jesli istnieje życie po tamtej drugiej stronie - to swietnie, będę ponownie mógł spotkać sporo ludzi których kochałem a ktorzy już nie żyją.

Nie wierzę w żadne religie. A co do Boga to jestem otwarty Jestem skłonny wierzyć, że jest, ale możliwe też, że Go nie ma.

Wtrącę się znów. Z okazji tej, że autor tematu, przygotowany zapewne do konfrontacji Biblii z dowodami ku zaprzeczeniu istnienia Najwyższego, nie odzywa się.
Troll w przebraniu "oświeconego".
Poglądy można poznać, nie tylko w kwestii religii.
Nie zdziwiłbym się, że to ten sam gość, co w kilku innych tematach ostatnio. Imienia nie zdradzę, bo obiecałem się nie wtrącać więcej.

Czyli wiara to nie nauka.
W takim razie co religia robi w szkołach i instytucjach państwowych?

Jestem osobą nie tyle niewierzącą, co przekonaną o pewnym fakcie. To mniej więcej tak jakby ktoś powiedział, że nie wierzy w istnienie krasnoludków -  błąd logiczny, bo nie można nie wierzyć w istnienie czegoś, co nie istnieje.

Mam podobne przemyślenia co Ty. Bóg jest dla mnie jakaś Siłą napędową Wszechświata. Systemem praw i zasad, które to wszystko wiążą, a także ewolucją, która pewne rzeczy zmienia. Ale to nie jest Siła emocjonalna. To nie jest Coś złego, albo dobrego. Nie kocha, ani nie nienawidzi.

Nie ma dowodu naukowego, że coś takiego jak dusza w ogóle istnieje.

Wiedzy ? Jaka jest w ogóle wiedza na temat czegoś co jest niefizyczne ? To są zwykłe dywagacje i wiara, a nie żadna wiedza. Ja też wierzę w różne rzeczy, ale nie nazywam tego wiedzą. Nie ma dowodu na istnienie czegoś takiego jak świat duchowy. Nawet jeśli są jakieś zjawiska (nazywane paranormalnymi), których jeszcze nie potrafimy wytłumaczyć w oparciu o obecną wiedzę naukową to nie znaczy, że takiego wytłumaczenia nie ma. My jeszcze nie wiemy wszystkiego.

Taka wiedza jest. Wiele osób tego doświadcza. Dla mnie i dla nich twoje zdanie jest po prostu "dziwne". Wynikajace jakby z niezrozumienia natury rzeczywistosci albo checi tkwienia w jej ograniczonym postrzeganiu. To nawet nie jest kwestia wiary ale wyboru odrzucenia.

Kwestia zjawisk "pozafizycznych" jest taka że nie tylko je obserwujemy lub ich efekty (np. oddzialywania z czastkami wirtualnymi, splatanie) ale ze zachodza one w wymiarach niefizycznych. Do tego w jakis sposob przez te wymiary umysl czlowieka moze oddzialywac (pomijajac nawet odleglosc) na wymiar fizyczny i umysl drugiego czlowieka. Musi istniec zatem taka niefizyczna czesc czlowieka ktora egzystuje w wymiarze niefizycznym aby mogla w nim oddzialywac na podobne sobie jednostki. Nie istnieje ona w wymiarze fizycznym ale jest z nim polaczona nazasadzie zjawisk ktore juz obserwujemy w fizyce. Niektorzy ludzie maja nawet nad tym swiadoma kontrole.

Oczywista oczywistoscia jest to ze taka kontrola i swiadomosc wymaga pewnych uzdolnien. Niektorzy je maja, inni nie, jeszcze inni odrzucaja. To tak jak z muzyka. Sa uzdolnieni kompozytorzy, słuchacze ale są też ignoranci chociaz poniewaz takie pojecie jak muzyka istnieje w przestrzeni cywilizacyjnej, nikt tego nie neguje. Mozna to tez fizycznie doswiadczyc a doswiadczanie zjawisk niefizycznych wymaga po prostu innego podejscia.

Bóg to pojęcie bardzo abstrakcyjne wymyślone przez samych ludzi aby trochę zaburzyć strach przed śmiercią oraz mieć jakiś punkt odniesienia w życiu. Drugim powodem było pragnienie władzy kapłanów i szamanów nad resztą ludzkości,

W raz rozwojem mózgu obraz Boga się zmieniał i nadal zmienia. Najpierw były pioruny, wiatr. Następnie wiara zwierzęta, potem wiara w różne mityczne postacie aż w końcu dotarliśmy do kosmicznego absolutu. Oczywiście niektóre cywilizacje już w starożytności miały swoja kosmologie jak i mitologie. Wszystko zależy od stopnia rozwoju poszczególnych społeczeństw.

Bzdura.
Dusza to wymysł ludzi jako że pewnych zjawisk nie potrafimy wytłumaczyć.

Kolejna bzdura.
Przykład - Einstein.

Oczywiście zdajesz sobie sprawę z faktu, że Twoja wiara w cokolwiek nie oznacza, że to coś jest realne?

Jeśli ktoś wie, że nic nie wie, to oznacza tylko tyle, że wie, że jest głupi.

A od kiedy to świadomość niewiedzy jest głupotą ?? Arcyciekawa interpretacja. Bo wg mnie to głupotą jest raczej np. uparte tkwienie błędzie, wbrew wszelkim kontrargumentom.

Psy potrafią to wyczuć.
I też nie wiadomo w jaki sposób.

Ludziom zdarzają się tysiące rzeczy, i śni się tysiące snów. A rożnych przeczuć czy myśli maja jeszcze więcej. I wstecznie wyróżniają pewne sny/myśli/przeczucia jako istotne. Nie zważając na tysiące innych, które "się nie spełniły". Dochodzi jeszcze fakt wymyślania (nieświadomego) post factum. Znane to jest psychiatrom.
Co do umierania - siostra twierdzi ze wie kiedy zwierzak odejdzie. Ot, doświadczenie. Jakos podświadomie sumuje obserwacje i wychodzi "ten nie przeżyje". Nawet gdy nic na to nie wskazuje.
Psy chyba jeszcze lepiej odbierają zapachy, oddech, prace serca - i dlatego wiedza ze ktoś umiera.

Cóż, nie wyczułem z 200 km żadnych zapachów, nie miałem snów. Spokojnie sobie spędzałem sobotnie przedpołudnie kiedy zacząłem odczuwać dziwny niepokój w temacie jednej osoby. Nie dawało mi to spokoju. Było to na tyle dręczące i dojmujące odczucie niepokoju, że zebrałem się, powiedziałem żonie "a wiesz co, nie mam co robić, pojadę odwiedzić X" Nic nie powiedziałem o co chodzi. Pojechałem te 200 km. 10 minut od celu dostałem telefon od rodziny, że X właśnie przed chwilą zmarł nagle, w całkowicie nieprzewidywalny sposób. Spóźniłem się kwadrans, ten kwadrans kiedy siedziałem w domu i przekonywałem się, że to głupie co czuję...

Logicznie to jest wytlumaczalne. To jest przekaz informacji, ktory odbywa sie w wymiarze niefizycznym (odleglosc i czas czesto nie maja znaczenia). Na tej podstawie można wyciągnąć wniosek, że ty i koleżanka posiadacie taki element niematerialny, ktory pozwala wam sie kontaktowac. Nazywany on jest dusza. W wymiarze materialnym nie jest to mozliwe.

Jest jeszcze cos. We wspolczesnej fizyce zauwazono ze do zaistnienia pewnych zjawisk fizycznych potrzebny jest obserwator. Z tego wywodzi sie teoria tzw. Wrzeswiata Blokowego. Mozliwosc przewidywania przyszlosci wynika wlasnie z tej teorii. Jednak aby Wrzeswiat taki istnial musi istniec zewnetrzny Obserwator takiego Wrzeswiata.

Mysle ze z czasem nauka przyniesie wiecej takich przekazow a ludzie zaczna porzucac materialistyczny punkt widzenia ze jest tylko to co fizycznie czuja lub widza. Przeczy temu wiele zjawisk i przezyc ludzi.

Co do wierzacych naukowcow to byly ich setki, ludzi bardziej inteligentnych o nas. Sugestia ze nalezy cos odrzucic bo ktos nie wierzyl jest taka sama jak to ze nalezy przyjac bo ktos wierzyl. Wytlumaczen na to jest kilka.

Osoba inteligentna dostrzega Boga nawet przez obserwacje swiata, jesli nie korzysta z "serca". Odwrotnie osoba przeswiadczona o swojej inteligencji popada w samozachwyt. Itd. To tylko przyklady.

I takie jak Pasteur, Mendel, Kopernik, itd.

Co do Einsteina wszyscy wiemy ze w pewnym sensie byl "plagiatorem". Sam nic nie odkryl co tez wiele tlumaczy w kwestii jego zasad i wynikajacej z tego wiary.

A, że tak zapytam, którego boga ta inteligentna osoba dostrzega?
Bo trochę ich wymyślono, sam doliczyłem się ponad dwustu, o boginiach nie wspominając...

Einstein był plagiatorem powiadasz?
A Skłodowska kim?
Freud?
Turing?

Czekaj... Wiem.
Byli przeświadczeni o swojej inteligencji.
I wpadli w samozachwyt.

Niekonieczne jeśli chodzi o tą matematykę i fizykochemię. Z tego co kojarzę przeróżne prawa jakie znamy są właściwe dla naszego wszechświata jaki znamy ale chyba naukowcy stoją obecnie na stanowisku, że miał on swój początek. W czasie tego początku cały jaki znamy i jakiego jeszcze nie dojrzeliśmy był jednym punktem, gdzie raczej prawa jakie znamy nie obowiązywały. Był osobliwością czy jak to tam nazywają. W momencie rozpoczęcia jego ekspansji narodziły się prawa natury czyli wcześniej ich nie było Tak to opisuję na mój chłopski rozum. Mnie interesuje, może nawet bardziej filozoficznie niż naukowo co było poza tym jednym punktem nazywanym osobliwością zanim przekształciła się w znany nam wszechświat. Po drugie, skoro ten wszechświat się wciąż rozszerza, to o co się rozszerza? Co było w jakimś miejscu i czasie zanim tam "dotarł" nasz wszechświat? Wydaje mi się, że czytałem teorię, że nie było NIC i nie ma NIC, a dotarcie TAM wszechświata tworzy dopiero to COŚ Moje prywatne zdanie jest takie, że jak na razie opisujemy świat jaki znamy z perspektywy porównywalnej do tego jaką ma pierwotniak na świat naszego globu. Ze wskazaniem, że być może pierwotniak ma jednak lepszą perspektywę
Wiara jak sama nazwa wskazuje jest wiarą, a nie wiedzą. Ja jako inżynier sporo rzeczy ogarniam co nie przeszkadza mi wierzyć, że jest jakaś siła czy jak to coś nazwać czego nie ogarniamy jako ludzie. Zupełnie nie wiem czy ma ona coś wspólnego, z tym co ludzie nauczyli się nazywać wiarą, wierzeniami itp. Natomiast uważam, że ludzie nie są ślepi i zauważają zjawiska, które ciężko im wytłumaczyć racjonalnie. Oczywiście sporo z nich, zapewne na większość z nich, z czasem człowiek znajduje racjonalne wytłumaczenie. Ja chętnie dowiem się czemu w to spokojne sobotnie przedpołudnie poczułem irracjonalny niepokój o ojca, który zmusił mnie do porzucenia zaplanowanych zajęć i wyjazdu do niego, a niespełna półtorej godziny później, kiedy wciąż dociskałem pedał gazu śpiesząc się z nieznanego mi poczucia, że dzieje się coś złego, zupełnie niespodziewanie pękła mu tętnica w płucach powodując w kilka minut śmierć z wykrwawienia. Do dziś pamiętam ten moment kiedy jadąc usłyszałem w słuchawce tą wiadomość i to, że nie wiedziałem co mnie bardziej zmroziło: wiadomość o śmierci czy wyjaśnienie przyczyny co mnie wygoniło w trasę. Tylko jak ja się pytam?
Od lat zdarza się, że gram w totka. Od lat uważam, że:
1. nie wygram, nie że nie mam szans, bo te matematycznie mam. Wiem, że nie wygram, bo nie mam szczęścia do gier. Prosty lud nazwał to kiedyś "ten ma szczęście w miłości, a ten w hazardzie" czy jakoś tak. Mam dużo szczęścia w innych sprawach i nie mogę na to przymykać oczu. Niektórzy nazywają takie coś właśnie szczęściem, a inni że czuwa nad kimś anioł stróż Zwał jak zwał ale zdarza się. Być może kiedyś się skończy i z tym też należy się liczyć. Prosty lud nazwie to "w końcu powinęła mu się noga".
2. nie powinienem wygrać Moje prywatne odczucia wyniesione z życia każą mi sądzić, że pewne sprawy dążą do równowagi. Jest zysk, musi być strata. Coś niespodziewanie przybyło, coś niespodziewanie musi zniknąć. Bierze mnie zwyczajny strach co musiałoby się stać żeby zrównoważyć szóstkę w totka. Dlaczego mimo to czasem gram? Cóż, mam w sobie troszkę hazardzisty Choć obecnie to trochę inny wymiar hazardu, bardziej rozgrywki, przekomarzania się z tym czymś co ludzie nazywają losem, przeznaczeniem, przypadkiem, opatrznością, Bogiem.
Z tych też powodów trochę inaczej podchodzę do rzeczy złych jakie mi się w życiu zdarzają. Mimo wszystko uważam, że wszystko dzieje się po coś. Nie, że taki był PLAN. Raczej taka była wypadkowa wielu zmiennych, a każda z tych rzeczy złych i dobrych jest kolejną zmienną. Można się do niej odnieść tak lub inaczej, nie odnieść się choć to też jest jakieś odniesienie. Ostatecznie jednak decyzja pozostaje w rękach CZŁOWIEKA i jego WOLNA WOLA jest kwintesencją CZŁOWIEKA i... wiary.
Te moje przemyślenia z wielu lat małego Ziutka oczywiście miały konsekwencje w moim postrzeganiu niektórych dogmatów najbardziej rozpowszechnionej w okolicy formy kultywowania wiary. Nie uznaję np. spowiedzi mimo, że mam do samej idei jako takiej szacunek, bo w pewnym zakresie może być pozytywna. Nie w formie popularnie rozpowszechnionej. Widzę sens w spowiedzi jako akt skruchy wobec kogoś, którego skrzywdziliśmy. Także rozgrzeszenia z jego strony i odpokutowania. Co moim zdaniem nie zmienia faktu, że zły uczynek nadal jest na moim koncie ale przynajmniej postarałem się go naprawić i przede wszystkim ukorzyłem się przed pokrzywdzonym. Zdałem się na jego WOLNĄ WOLĘ. Nie widzę takiego sensu w spowiedzi przed osobą, która nie ma związku ze mną i pokrzywdzonym i która nakłada na mnie jakąś wirtualną dla przewinienia pokutę. O skali zwyrodnienia tej skądinąd niegłupiej idei zaczynałem sobie zdawać sprawę już za młodu kiedy zetknąłem się za młodu z najbardziej rozpowszechnioną pokutą w formie odmawiania jakiejś modlitwy. Już wtedy nie mogłem tego ogarnąć. Jak to, przecież modlitwa to z założenia coś pięknego i chwalebnego? Dlaczego jej odmawianie ma być karą? Rozumiem gdybym usłyszał - idź do osoby, którą skrzywdziłeś, wyznaj jej to lub przeproś jeśli wie i zapytaj jak możesz jej to wynagrodzić. Jaką karę masz ponieść. Tego nigdy nie usłyszałem. Może są tacy co usłyszeli, to mieli szczęście.
Lubię kościoły jako obiekty ale nie puste. Wtedy są tylko pustymi budynkami. Lubię kiedy są tam ludzie. Najbardziej lubię moment wspólnego odmawiania Modlitwy Pańskiej. Bardzo lubię tą modlitwę i przy zbiorowym odmawianiu zawsze się wzruszam. Nieraz mi łezka ukradkiem poleci...
A jednak rzadko tam bywam. Nie szukam tam Boga, bo uważam, że on jest wszędzie wokół. Nie chowa się tu albo tam. A jednak ja mam tu na świecie swoje do zrobienia i mam to robić tak jak JA CHCĘ. Po to jako człowiek dostałem wolną wolę żebym mógł wybierać jak chcę żyć, a nie zawracał co chwilę Bogu gitarę, że chciałbym to albo tamto, pytaniami dlaczego spotkało mnie to i owo. Prośbami aby nie spotkało. Nie zakładam, że On siedzi i się zastanawia: temu dam, a temu zabiorę. Zakładam, że takie zabawy są poniżej Jego godności
Cóż, pożyjemy, umrzemy, zobaczymy... lub nie

Zgodnie z logiką jeśli dwie tezy się wzajemnie wykluczają, wnioskowanie jest błędne. I o to mi chodziło. O pokazanie błędnego dowodu, niezależnie od tego czy mój jest słuszny czy nie.
Fakt to jest kwestia autorytetów, może wiary w przekonania innych, jak się nie ma wypracowanych mocnych swoich, trzeba się podpierać innymi.

W jakiego Boga wierzą chrześcijanie jest chyba pytaniem nie na miejscu. Skoro nie masz nawet takiej wiedzy, to po co wypowiadasz się w tym temacie?

Dalej stawiasz tezy, których nikt do tej pory nie udowodnił, które nie mają żadnego logicznego uzasadnienia, za to wiele wskazuje na to, że jest dokładnie inaczej. Gdyby nie było np. uniwersalnej moralności (którą również można rozumieć
jako zbiór praw zachowania, którym podlegają ludzie) nie było by tego o czym pisze @Snake, czyli powiedzeń i przysłów ludzi, wynikających z wieloletnich obserwacji. Nie było by np. takiego jak "kto pod kim dołki kopie sam w nie wpada" bo przecież to co robimy nie miałoby żadnego znaczenia. A jednak obserwujemy że ma. Tzw. pojęcie karmy czy też konsekwencji naszego własnego postępowania występuje w licznych kulturach tysiące lat od nas starszych i wcale nie chrześcijańskich. Świadczy to o tym, że pokazują one jakąś uniwersalną zasadę.

Ależ możesz te pojęcia definiować sobie jak chcesz na własny użytek i działać według nich. Ryzykujesz tylko, że inni ludzie nie zaakceptują twoich definicji, a za ich wprowadzanie w czyn odseparują cię od siebie. To jest ich wola, a twoja wola czy będziesz bezkompromisowo działał wg własnych definicji czy podporządkujesz się woli innych.

Wytłumaczenie "przeczucia śmierci" jest proste. Prawo wielkiej liczby. Podczas gdy Snake czul niepokój, podobny niepokój czuło kilka, może kilkaset tysięcy w całej Polsce. A tylko kilku się sprawdziło, inni zapomnieli.
Wiem ze podczas moich przejazdów do Danii moja Mama miała złe przeczucia, zawsze musiałam dzwonić ze dojechałam, a raczej miałam system - telefon przed granica niemiecka, potem z Padborga, potem jak dojechałam.
Ale przeczucie jak widać się nie sprawdziło.
Ladnie ten problem wyjaśnia Lem w "Boli tylko gdy się śmieje... Listy i rozmowy".
Pracując w naszym zawodzie często się spotykamy z tym, ze ludzie wierzą we własne wyobrażenia. Siostra miała klientkę, której kot uciekł przed wojna, i wrócił w latach dziewięćdziesiątych.
Ja pamiętam jamnika potraconego przez samochód. Nic strasznego, złamana miednica. Ale właściciel zdecydował się na uśpienie. Potem (kilka lat później) chciał mi sprzedawać jakieś ubezpieczenia i opowiadał jaka to tragedie przeżył gdy jego pies był w stanie beznadziejnym, i to ja miałam oświadczyć ze nadaje się tylko do uśpienia. Potakiwałam, ale sprawdziłam później w książce leczenia oraz eutanazji. W obu - złamana miednica, uśpiony na prośbę właściciela. W takich przypadkach żąda się wypełnienia prośby o eutanazje - bo może ktoś zmieni zdanie, albo żona czy matka będzie uważać ze to jej pies. Taka kartka była. Co ciekawe, ten człowiek sam w to uwierzył.
O określaniu wieku to można by tomy pisać -zwierze wg. właścicieli szesnastoletnie ma lat siedem. Bo to jak syn miał komunie... A potem się znajdzie książeczka albo świadectwo szczepienia i zonk.
Tak ze nie wierze w to, co ludzie mówią na tematy sprawdzalne. A przeczucia to po tygodniu możemy sobie wymyślić - ja tez tak mam, i zdaje sobie z tego sprawę.

Owszem, ale będziesz miał świadomość że jest to nieakceptowalne i możesz ponieść konsekwencje.
I owa świadomość powstrzymuje ludzi...
Oraz tłumi ich wolną wolę.

Wolna wola była by wtedy, gdy robisz co chcesz i nie ma to żadnych konsekwencji.
Czyli by istniała wolna wola, musiałby istnieć świat bez praw i zasad.
W innym wypadku nie masz wolnej woli, a jedynie wybór.
A to nie to samo.

Wolną wolę mają dzikie zwierzęta - i to tylko te żyjące na wolności.

Prawa natury a prawa ustanowione przez człowieka - jest pewna różnica, nieprawdaż?
W wilczym stadzie też obowiązują zasady, ale ustanawia je natura a nie widzimisię wodzów i polityków czy omamy  fanatyków.

Czlowiek - czysto teoretycznie - może mieć wolną wolę: gdy zostanie bezpaństwowcem, kupi sobie prywatną wyspę na terenie nie podlegającym żadnej jurysdykcji, a potem wyrżnie łbem w kamień i dostanie całkowitej amnezji.
Wtedy będzie miał wolną wolę - do czasu aż owej wyspy nie opuści.

Bo tu nie chodzi o żadne dogmaty.
Po prostu to że można coś mieć  w teorii nijak ma się do praktyki.

Gdybyś "twardo stąpała po ziemi" wiedziała Byś że w tej 'gadce' Piegowatej'76 jest więcej pogaństwa niż w Światowidzie.