Czy faktycznie fajnych facetów jest jak na lekarstwo ???? :( - Netkobiety.pl

Mythbusters na ratunek *muzyczka*

Skąd ludzie biorą takie dane? W PL rodzi się 104 chłopców na 100 dziewczynek, i przewaga utrzymuje się gdzieś do 50tki - znaczy kobiety dłużej żyją. Więc mężczyzn w wieku rozrodczym jest więcej, jeżeli mężczyzn jest więcej to wchodzi statystyka -> więcej musi być fajnych, bo rozkład "fajności" powinien być normalny i podobny dla obu płci.

Chyba, że pójdziemy tropem lansowanej hipergamii, ewolucji, zachowań rozrodczych zwierząt i zasady Pareto. Wtedy okaże się, że dla kobiet są fajni tylko faceci 8+/10, a dla mężczyzn fajne są kobiety 2+/10. Kwestia "kosztów reprodukcyjnych" . 

To jest w ogóle ciekawe, bo faceci uważają dokłądnie tak samo tylko, że o kobietach.
Powiedziałbym, że każda płeć łagodniej ocenia "swoich", bo nie jest homo (w wiekszości) więc nie interesuje "związkowa fajność" tej samej płci. Po prostu Twoja fajna koleżanka przestałaby być "fajna" jakbyś weszła z nią w związek, bo to co jest akceptowalne u znajomych, nie jest u partnerów.

Gdyby to napisał facet to bym uwierzył. Jeśli jesteś kobietą to nawet nie zdajesz sobie sprawy jak bardzo się mylisz. Jest właśnie na odwrót. To kobiety mają masę orbiterów i adoratorów w necie czy w realu. To przekłada się na większe możliwości wyboru potencjalnego partnera. U facetów już nie jest tak różowo.
Najlepsi już od dawna są zajęci. Zostają Ci tylko wybrakowane egzemplarze albo jacyś po przejściach.

Ile masz lat ? Czy byłaś już w jakimś w związku ? Jak długo on trwał ?

No wiesz te bezduszne istoty jak to napisałaś wyszły z kobiecego łona. Znając realia naszego społeczeństwa zostały również wychowane przez matki. W związku z tym radzę wyluzować.

Nie wiem na jakim ty świecie żyjesz ale wyczuwam trolla.

Kobiety lepiej się ukrywają, te niefajne udają fajne i robią to perfekcyjnie
Facetowi jest bardzo trudno znaleźć fajną kobietę, bo większość kobiet jest przekonana o swojej ponadprzeciętności, a przecież ze statystyki wiadomo, że jest to niemożliwe, większość jest przeciętna, tylko ma wybujałe zdanie o sobie.

Kobiety zostawiają tak samo często, jak mężczyźni.

może tak być, że osób pasujących do naszego wymarzonego ideału jest bardzo mało, mamy co najmniej 4 rozwiązania
1. martwić się że tak jest
2. nie martwić się i spróbować poszukać kogoś kto nam pasuje
3. zmniejszyć wymagania (łatwo powiedzieć, trudniej zrobić)
4. nie być w związku i pozostać samemu:)

jeśli doświadczyłaś jakiejś konkretnej sytuacji która tak wyglądała, i opisałabyś to tutaj, mogłoby być łatwiej ustosunkować się.

dobra spostrzegawczość Burzowy;)nie zauważyłem tego, fajne:)

Nudny, ale teraz przynajmniej wiadomo. Chcesz wiernej kobiety, to pokaz ze jestes najlepszy w calej okolicy, a potem nie pozwól jej wysciubić nosa poza ten rejon. Może to niezamierzona szczerość była?

To jest ta różnica między płciami lansowana w internecie ostatnimi czasy. Kobieta jak widzi że jest ktoś fajniejszy i może być lepiej a nie tylko dobrze to zostawi aktualnego partnera a facet jak ma zaspokojone wszystkie potrzeby to nawet jak pojawi się jakaś fajniejsza to nie czuje potrzeby starania się o inną.

Swoją drogą ciekawa recepta na wierność wyłania się z tego wątku. Wpierw zamydlić kobiecie oczy niech uwierzy że jesteś najlepszy potem przykuć ją do kaloryfera aby nie spotkała innych i już na zawsze będziecie szczęśliwi razem

I tak, i nie ;-)
Bo jednak w związku coś sobie dajemy nawzajem; coś, co zaspakaja potrzeby partnera, choćby potrzebę bliskości, przynależności, czułości, itp.itd. Każdy ma potrzeby i chce je w związku realizować i tylko trzeba się tak dobrać, żeby być w tej wymianie kompatybilnym a spełnianie potrzeb drugiego przychodziło bezwysiłkowo, naturalnie po to właśnie, żeby nie było odczucia, że jest się w związku, żeby spełniać potrzeby tego drugiego.
W sumie, to sobie myślę, że można nawet pokochać to zaspakajanie potrzeb ukochanej osoby, byle to nie było kosztem mnie.

No właśnie tym się akurat zgadzam. Jak mnie ktos w przeszłości odrzucal, to zrywalam kontakt,  nie chcialam być koleżanką. To akurat zdrowe podejście niezależne od płci.

Strasznie dużo w Twoim poście  generalizacji, czego nie lubię. Skupię się jednak na powyższym tekście, bo on dużo mówi i choć swoje obserwacje rozciągnęłaś na całą grupę, to jestem przekonana, że piszesz o własnych doświadczeniach.
Moim zdaniem musi być w Tobie coś, co przyciąga uwagę, ale tej uwagi nie udaje Ci się zatrzymać na dłużej, coś, co przypuszczalnie 'siedzi' w Tobie - Twojej osobowości, charakterze, stosunku do siebie samej i innych ludzi. Trudno mi ocenić co to jest, ale to może być zgorzknienie, desperacja, roszczeniowość, zachowania typu księżniczka albo coś zupełnie innego, co powoduje, że mężczyzna przy bliższym poznaniu traci zainteresowanie. Może warto dopuścić do siebie tę myśl i zamiast mieć pretensje do całej męskiej populacji zajrzeć wgłąb siebie i spróbować znaleźć tę przyczynę?

Moje osobiste obserwacje pokazują zupełnie odwrotną tendencję .

haha;) nie chciałoby mi się udowadniać że jestem najlepszy:) wierność wynikająca z zakazów i nakazów jest ponura i wg.mnie lepiej być samemu, niż trzymać kogoś przy sobie w taki sposób. wierność wynikająca z fascynacji moją osobą i szczerego kochania to zupełnie co innego:)

Jeśli mi jest z kimś dobrze, to nie zawsze znaczy, że to jest osoba "do końca życia" - być może widzę to inaczej, bo nie wierzę za bardzo w związki na zawsze. Nie rozumiem więc, dlaczego komentarz "coś z tobą nie gra". (Nie odbieram tego personalnie).

Chyba się źle wyraziłam z tym "szukaniem" bo nie mam na myśli aktywnego poznawania ludzi w celu znalezienia kogoś jeszcze lepszego. Duży skrót myślowy zrobiam. Właściwie nawet nie chodzi o kogoś "lepszego" ale wydaje mi się normalne, że ludzie z czasem się zmieniają i wtedy sami mają inne cele, potrzeby, priorytety, wartości - wtedy osoba która przez wiele lat była dla nas ideałem, może przestać nim być. Jestem z kimś 5 lat, jest mi dobrze, ale kiedy kogoś poznam, kto jest super, z kim mi będzie "lepiej" (przynajmniej tak mi się wydaje) to - jeśli pojawi się zakochanie - być może zakończę relację, żeby budować nową. Ludzie to robią cały czas. Nie wiem, może wielu ludzi uzna to za "szukanie większych korzyści".

Bycie ze sobą 5 lat nie jest gwarancją że dalej będzie super, że nie ma kogoś, z kim będzie mi lepiej, i nie uważam, że jest to niesprawiedliwe czy samolubne czy krzywdzące.

Oczywiście, pozostaje jeszcze pytanie, czy mając kogoś, z kim jest mi dobrze, ryzykowałabym utratę tego, co mam, dla znajomości, która nie wiadomo, dokąd zaprowadzi. Pewnie nie.

___

I jakoś trudno mi uwierzyć, że kobiety mają tak, że jak jest im dobrze, to jak pojawi się na horyzoncie "lepszy" to do niego polecą, a facet, jak jest mu dobrze, ale na horyzoncie pojawi się "lepsza" to nic go to nie ruszy. Nie byłoby rozwodów, skoków w bok, gdyby tak było. Być może inne mechanizmy do tego prowadzą (kobieta robi skok w bok z lepszym - coś z nią nie tak, szuka korzyści, mężczyzna robi skok w bok z lepszą - nic to nie znaczy). Ale przecież i tak jedni i drudzy latają za tymi, co im bardziej pasują.

I rozumiem, że dla Ciebie tak jest, ale przecież wielu mężczyzn odchodzi do kochanek mimo że mają rodziny, a wiele kobiet też odchodzi do innych mężczyzn, mając rodziny. Przy czym wydaje mi się (nie wiem na ile to jest prawda), że to mężczyźni częściej podejmują decyzję o "skoku w bok" wiedząc, jakie są tego konsekwencje (bo przecież to nie jest nowość, że po zdradzie niewiele kobiet wybacza i niewiele rodzin pozostaje całych). Dlatego jest to wybór "kogoś lepszego" choćby chwilowo i nawet bez przemyślenia konsekwencji.

Ja też nie wyobrażam sobie ryzykować rodziny w ten sposób, ale że rodziny nie mam to gadam sobie teoretycznie o nowych partnerach.

Monoceros dziękuję za odpowiedzi:)
Mordimer tylko zauważ że dziewczyna pisała wyłącznie o sobie, nie o wszystkich kobietach, ja np. nigdy nie chciałbym być opcją tymczasową, wolę być sam niż np. w trzech kolejnych 5-letnich związkach gdzie jestem tylko na chwilę, i dlatego cenię taki punkt widzenia bo wtedy mam większą świadomość wyboru, w przeciwieństwie do nieszczerego "zawsze razem" które po jakimś czasie przestałoby obowiązywać.

Nie nie może zmienić zdania. Nikt nikogo nie zmusza do przysięgania i składania takich deklaracji. Jak ktoś takie coś składa i ma dzięki temu korzyści a potem się wycofuje to jest to zwykłe oszustwo. Jak wchodzisz w związek i nie znasz jeszcze danej osoby to po co takie deklaracje ? Możesz nie mieć tolerancji i nie chcesz się ogromnie poświęcać i spoko można takim być ale po co swojej partnerce/partnerowi wciskać kity o tym że będzie to do śmierci ? Tak trudno być po prostu uczciwym ?

Dziękuję, właśnie tak jest.

Strasznie ciekawa rozmowa. Ja wchodząc w związek nie zakładam z góry "to na chwilę" ale też nie chcę opowiadać o tym, że to ta jedyna wielka miłość po grób, bo po prostu w to nie wierzę i otwarcie o tym mówię. Nie mówię, że nie będę się starać, bo i tak nie wyjdzie, ale nie wierzę w składanie obietnicy. Mając świadomość tego jak bardzo się zmieniłam w ciągu ostatnich 5 lat jestem w stanie przewidywać, że za kolejne 5 będę miała inne przekonania. Ja to właśnie piszę ze zwykłej szczerości. Dobrze jest mieć kogoś na wiele lat, super jest coś budować przez 20 czy więcej, ale często jest tak, że się ludziom drogi rozchodzą. I ja wiem, że wtedy nie będę kurczowo się trzymała wizji "jedynej miłości" tylko spojrze na to jak na wartościową relację. Nie wiem, jaka ja będę i jaki będzie partner za te kilka lat i wiem, że czasem mimo najszczerszych chęci coś po prostu nie działa. Ja odkryję na nowo Jezusa, a ktoś w tym czasie zdecyduje, że do szczęścia potrzebuje zostać playboyem

Być może dlatego nie chcę zakładać rodziny, bo to byłaby niezła jazda dla dzieci.

niepodobna to ciekawe:) czyli to co czasem doradzałem na forum np.użytkownikowi Nathan to mogły być słabe rady - pisałem, że przy braku zaangażowania emocjonalnego może być łatwiej powrócić do normalności, niż gdyby takie było
Monoceros dobry post i zrozumiale podejscie niektórzy pisali o deklaracjach na początku związku:) o takim czymś oczywiście nie pisałem:) mi chodziło, że nie chciałbym świadomie zacząć związku gdybym wiedział że za kilka lat może być koniec (Lagrange tak wiem że jest ryzyko zerwania, no trudno, jeśli podejmę błędną decyzję muszę przyjąć skutki) To nie do końca jest coś co sobie wyobrażam jako wypowiadane słowami, znowu podam analogię do rodziny (chodzi mi o wstępnych) jeśli spędza się czas z rodziną wtedy nie wyobrażam sobie zastanawiania się czy to jest tylko na jakiś czas, po prostu jest to stan który istnieje że jest się rodziną, że rodzice mają dziecko. Tak samo przy długotrwałej znajomości która staje się związkiem mogę sobie wyobrażać takie wzajemne uczucia że nie chce się tego zmieniać.
uleshe zgadzam się

Trzy oddzielne punkty połączyłeś w jeden, przez co wypaczyłeś ich sens, a potem z tym dyskutujesz. Manipulacja.
A jak chodzi o korzyści to są one obopólne. To tak jakbyś twierdził że skoro podpisałeś umowę o pracę i chciałbyś w tej firmie spędzić czas do emerytury, to po pięciu latach nie masz prawa tej umowy wypowiedzieć, bo brałeś pobory. Toż to zwykle oszustwo. Podobnie tutaj. Spotykasz kogoś i wszystko jest super. Po roku twoja urocza kochanka nie ma ochoty na seks, woli kawkę z koleżankami niż spacer z mężem, albo okazuje się być tak zazdrosna, że próbuje ci kontrolować całe życie. No ale ty przysięgałeś, więc nawet jak z niej wylazła czarownica, to będziesz trwał.

Skoro ludzie przysięgają przed sobą i innymi ludźmi, że będą ze sobą na dobre i na złe oraz, że nie opuszczą aż do śmierci a potem jest jak jest to po co ten cały cyrk w kościele ? Po co coś przysiegać skoro nie potrafi się dotrzymać ustnej umowy ? Jak potem traktować takich ludzi skoro sami łamią swoje słowa ? Bez sensu.

Niech ludzie nie biorą śłubów skoro nawet nie potrafią wytrzymać do końca okresu wychowaczego swojego dziecka. Nawet tych pięciu lat. Niech nie rodzą dzieci i nie skazuja je na szarpanki i wojenki w sądach. Już nie wspomnę o zwiazku na siłę i walkach w domu.

Monoceros szacun za szczerość i decyzję o nie zakładaniu dzieci. Mam wrażenie, że chyba jesteś młoda. Być może kiedyś Ci się zmieni. Jak nie jesteś pewna nawet pięciu lat to lepiej nie rodzić dzieci i nie planować rodziny bo tylko zniszczysz swojego partnera i dzieci. Szkoda, że reszta ludzi nie ma takiego myślenia jak ty. A tak błedne koło cierpienia i żalu ciągle trwa.

Dlatego ja wolę niczego z góry nie zakładać i nie obiecywać. Już kilka razy się przejechałem na wspólnych planach.

A co do tego ma kościół? Przysięgasz danej osobie że będziesz się z nią męczył do końca swych dni. Grupa księży co Ci tą przysięgę anulują nie mieszka z wami więc im to wisi czy będziecie razem czy nie. Dalej znowu skoro nawet nie wiesz czy twój partner ma ciągotki do picia albo ignorujesz takie znaki to po co przysięgać? Żona nie staje się oziębła od tak musiała taka być od początku albo poważnie zachorować skoro jej libido siadło. Jak tak mało się wie o danej osobie to trzeba klepać farmazony o miłości aż po grób ? Nie prościej być ze sobą szczerym powiedzieć o swoich warunkach typu jestem z Tobą i będę się starał ale jak przestaniesz mi dawać to się rozejdziemy ?

merytorycznie posty nr 35 i 41 zawierają dobre argumenty, ale pozostaję przy idealistycznych wyobrażeniach:) chyba mogę:) pewne założenia są oczywiste, nikomu nie doradzałbym dalszego trwania w związku gdzie jest przemoc czy alkoholizm, również słowne deklaracje nie wydają się konieczne, to raczej coś co się czuje