Dziwne życie ;) - Netkobiety.pl

Strasznie dziwne to twoje opowiadanie. Z jednej strony przedstawiasz się jako kogoś lepszego od innych, człowieka wykształconego, zaradnego, i uczuciowego, z drugiej rzucasz wulgaryzmami jak obsikany żul spod budki z piwem. Popracuj nad językiem, bo twój sposób wysławiania się świadczy o tobie. W pierwszej chwili, zanim zdoła cię poznać, każdy oceni cię po tym jak się wyrażasz i jak co chwila będzie coś musiał sobie wypikac, to zamiast zainteresowania poczuje odrazę.

Ale o co chodzi? Frustrujesz się, bo inni uprawiają seks? No tak już jest, że inni czasem mają coś, czego my nie mamy i odwrotnie. Pracuj dalej nad sobą i zmień sposób myślenia, który każe wszędzie szukać problemu albo przyczyn swoich obecnych problemów (samotności) w różnych okolicznościach życiowych, w których kiedyś byłeś. Myśl dniem dzisiejszym. Jesteś młody, a kobiet, które chcą stworzyć związek oparty na zaufaniu i wierności jest całkiem dużo. Zastanów się, gdzie i jak mógłbyś spróbować poznawać dziewczyny i zacznij to robić. Ale nie desperuj, bo to odstrasza, szczególnie, gdy kobieta wyczuje, że przede wszystkim masz ciśnienie na seks, a nie na budowanie relacji.

A jednak- kursy zawodowe, nauka języka, obsługa CNC. To dużo więcej niż magisterka z filozofii.
Masz plan na siebie, masz ambicje, masz to coś, co sprawia że idziesz do przodu. A że choćby z braku czasu nie masz jeszcze dziewczyny? Jedni zaczynają mając lat piętnaście, inni mając trzydziestkę na karku. To nie są wyścigi. Jak jesteś ogarnięty, to spotkasz kobietę która cię pokocha. Ja się żeniłem mając 22 lata, kolega mając 38. Czy ja jestem od niego lepszy? Nie. Po prostu szybciej spotkałem osobę z którą chciałem spędzić życie.
Sporo czasu straciłeś przez swoje młodzieńcze wybryki i teraz nadrabiasz stracone lata.
A jak chodzi o wątek zdrad, niewierności itd. Myślę że to wszystko kwestia konsumpcyjnego stylu życia. Teraz każdy patrzy że jemu ma być dobrze. Pojęcia takie jak honor, odpowiedzialność, uczciwość zeszły na dalszy plan, bo ludzie szukają swojego dobra, zapominając że związek to głównie dbanie o drugiego człowieka. Na szczęście nie wszyscy są tacy i pozostaje tylko ci życzyć żebyś znalazł człowieka który nie skrzywdzi ciebie, ani ty nie skrzywdzisz jego. Było nie było nadal masz 50% szans. To całkiem sporo.

Zdradza Cię, a Ty nadal z nim jesteś i udajesz że nic się nie dzieje? bo nie rozumiem

Ale znalazłeś sobie powód.... Złapałeś doła bo ktoś sobie wziął dziwkę? Albo jakaś nieszczęśliwa mężatka spotkała się z nieszczęśliwym żonatym facetem w hotelu? Nie wiesz kto to był a im pizazdrosciles. Wychodzisz na prostą, twoja samoocena z czasem wzrośnie i masz dużą szansę na zrealizowanie marzeń o ile tego nie zepsujesz. A potrzebujesz bardzo dużej samodyscypliny by nie pójść w ślady ojca. Musisz być świadomy, że mimo tego jak duzo wycierpiales przez alkoholizm ojca jesteś w grupie ryzyka. Niech ulegaj takim chwilowym załamkom, niech sukces innych będzie twoim motorem działania a nie demotywacja.

Ciekawe, że nie mając doświadczenia w związkach piszesz o tym, jakbyś już wszystko wiedział, wszystko przeżył, bo "wszyscy zdradzają", "wszędzie związki otwarte". Już zakładasz, że dziewczyna cie zdradzi albo będzie chciała zwiazku otwartego. Jeszcze nie zacząłeś, a już namalowałeś czarny obraz przyszłości. No to gratulacje, nic tylko robić to co dalej robić - opowiadać jaki to jesteś wyjątkowy, wrażliwy, świadomy, dobry, zadbany i zachwycać się swoją wyjątkowością i własnym cierpieniem.

Strasznie na nerwy działają mi takie teksty. Pławisz się w swoim cierpieniu i wyjątkowości. I tyle. Więcej tu wartości nie widzę. No ogarnąleś sobie życie, ale zrobiłeś to gla siebie, gratki, ale oklasków nie oczekuj. Zejdź na ziemie i rozejrzyj się wokół siebie, przestań czytać internety, żyć w wirtualnej rzeczywistości, łykając opowiadania erotomanów, i przejmować opinie o tym, jak to wszyscy traktują seks jak mięso, tylko wyjdź do ludzi, znajdź przyjaciół, poznawaj dziewczyny, zobacz jak działają normalne osoby. I może dopiero jak przeżyjesz ze trzy zwiazki to opowiadaj o miłości, jakbyś już wszystko przeżył i wszystko wiedział.

Nie do końca tak jest jak napisałaś.. co masz na myśli mówiąc o "wyjątkowości" ? to że związek i druga osoba oraz jej ciało jest dla mnie rzeczą najważniejszą w związku dwojga ludzi ? to raczej powinno być normalne, chyba że w dzisiejszych czasach urosło to do rangi wyjątkowości -  albo nie zrozumiałem Twojego przekazu.  Z resztą masz oczywiście racje.

Nie ze to akceptuje ale Niestety muszę wytrzymać do września bo mieszkam w Anglii z nim i wynajmujemy mieszkanie A mój brat jest gwarantorem  odejść nie mogę bo jeżeli odejdę A nie będzie płacił tego wszystkiego to wszyscy będziemy mieli problemy duże finansowe i prawne  A nie chciała bym bratu narobić problemu  ani sobie A on napewno nie odejdzie z domu A ja nie mam prawa go wyrzucić bo wszystko jest na nas dwóch

Nie po ślubie w 100% ja bym chciała założyć rodzinę być szczęśliwa z odpowiednim mężczyzną  A nie takim którym nie umi docenić co ma dopiero po straceniu  ryczy  jak mały chłopczyk co ja zrobiłem ....

Miło mi to słyszeć

Myślę że źle mnie odebrałaś, nie czuje potrzeby chwalenia się ( zresztą chwalenia? chłopak w wieku 25 lat kończy liceum zaocznie gdzie większość ma już pokończone dobre studia ) swoim życiem na anonimowym forum, będąc anonimowym użytkownikiem.   Owszem ludzie poznają się przez internet czy fora jednak nie miałem w ogóle takie planu pisząc tutaj - opisując to co robię obecnie w życiu chciałem po prostu podkreślić że nie siedzę bezczynnie, bo często padają pytania "A co w ogóle robisz żeby poprawić obecną sytuacje" więc opisałem co robię uprzedzając pytanie. Nie wiem skąd Twoja irytacja moją osobą, zresztą faktycznie nie potrzebnie napisałem na tym forum co potwierdziłem pierwszym zdaniem.  Temat do zamknięcia albo do usunięcia, nie wiem jakie reguły panują na tym forum.       A co chciałem osiągnąć tym wpisem? nic, może rad w stylu "wszystko przyjdzie z czasem, ja poznałem dziewczynę w wieku XX lat"  delikatnej motywacji którą zresztą otrzymałem i trochę to ustawiłem sobie w głowie.     Miłego wieczoru

Też byłem na tej drodze, i zapewne mam "genetyczne" ciągotki to takich rzeczy dlatego stronie od alkoholu, nie piję w ogóle.. no ale przez to też straciłem znajomych,  nigdy nie miałem kolegów z którymi mógłbym pojechać gdziekolwiek i nie pić.. zawsze w ostateczności piło się do oporu. Ale ciężko było mieć innych kolegów jak sam byłem taki sam. Do tego życie w małym mieście.. jest dziwnie gdy wszyscy Ciebie znają wiedzą kim byłeś, jaka była Twoja rodzina.. tego nie da się skreślić i dla tych ludzi nagle nie będziesz już "normalnym" porządnym chłopakiem nawet gdy wyjdziesz na prostą, zawsze widząc Ciebie będą mieli Twój obraz za dawnych lat. Zresztą nie przejmuje się tym zbytnio, ale jednak siedzi to trochę z tyłu w głowie. Dlatego chciałbym kiedyś zacząć od 0.

Niepotrzebnie się przejmujesz takimi opiniami jak feniksa35(trochę mnie zdziwiła z resztą).
Niektórym ludziom bardzo trudno jest zrozumieć i przyjąć do wiadomości że tacy młodzi ludzie jak Ty chcą się zmienić i robią to autentycznie właśnie wbrew stereotypowi że tacy się nie zmieniają .
Nie ma takiego obowiązku rozumieć jak to jest przestać pić i chcieć żyć inaczej spotkasz się z tym nie raz.
Podobnie jest z tym chwaleniem się ja nie zauważyłem żebyś się przechwalał napisałeś co zrobiłeś w swoim życiu i tyle - nikt tego nie zrobił za ciebie zrobiłeś to Ty.
Na jednych to zrobi wrażenie na innych nie zależy jak kto się czuje ze sobą w danym momencie.
Mogę Tobie zasugerować żebyś dalej robił swoje po swojemu zbieraj doświadczenia w życiu świadomie,pracuj nad swoją wartością niezależną od nikogo,przeszłość jest martwa i nie ma aż takiego  znaczenia ,pracuj też nad tym żeby ze soba czuć się najlepiej też niezależnie i samodzielnie ukrywana desperacja jeżeli chodzi o relacje jest niebezpieczna dlatego że możesz w niej na siłę i pod wewnętrznym przymusem "trafić "byle jak na byle kogo nie ma "że  jakoś to będzie".
Z drugiej strony jesteś bardo młodym mężczyzną twoja potrzeba być z kobietą jest naturalna .
Nie raz poczujesz się zmęczony,w żalu nad sobą,, bez nagrody i samotny to nic takiego - zdarza się jedyna rada bądź nieco bardzej łagodniejszy dla siebie nie goń tak i nie twórz sobie kolejnych nieosiągalnych idei to niebezpieczne i frustrujące metoda małych kroków tu i teraz jest skuteczniejsza.Ciesz się swoimi planami .
Im więcej zrobisz dla siebie nie tylko w sferze materialnej ale też duchowej (niekoniecznie religijnej ) tym większa szansa na to że przyciągniesz do siebie osobę o podobnej postawie życiowej sam będziesz przyciągał takich ludzi do siebie
Jednocześnie jesteś i nie jesteś wyjątkowy podobny i różny od innych porównywanie różnicowanie i ocenianie jest mocno przereklamowane i w wielu sytuacjach zupełnie zbędne i niepotrzebne.Ty to Ty inni mają inaczej jedni tak jedni śmak nez znaczenia.
Takie dołki jak teraz masz normalka mijają jak Ci napisano.Nie patrz na świat pesymistycznie to nałogowe myślenie pułapka i sztuczka ego.
Monoceros ma trochę racji to co robisz robisz dla siebie nie oczekuj "niesamowitej nagrody" co nie znaczy żebyś nie pamiętał o tym co już zrobiłeś (Monoceros może ma dziś zły dzień na ogół jest dużo bardziej życzliwa masz pecha )

Na mnie od wielu wielu lat nieustająco tacy młodzi ludzie jak Ty robią pozytywne wrażenie bo to jeszcze wcale nie jest takie masowe zachowanie i postawa

Pozdrowienia i trzymaj się.

Byłem trochę jak Ty wiem jak jest

Może i miałam zły dzień, nie wiem, poczułam że poświęciłam czas a przeczytanie czyjegoś CV a na końcu nawet nie było pytania, tylko epopeja pt. "patrzcie na mnie, jaki jestem fajny". Nic wiecej tu nie zobaczyłam, ani porad dla innych, ani pytania, ani wątpliwości, ani choćby chęci podzielenia się swoją historią i przeżyciami, tylko zwykłą, powierzchowną autopromocję. A żeby było sprawiedliwie, przeczytałam jeszcze raz. Najwyraźniej wychwalanie się autora źle na mnie zadziałało i ostro go oceniłam. Autentycznie, ale może za ostro. W każdym razie, życzę powodzenia

Przeczytałam jeszcze raz (trzeci!) i jeszcze poza wychwalaniem się, zobaczyłam też pewnego rodzaju pogardę dla tych, którzy mają inny styl życia niż ty.
Ciekawa jestem kim jesteś w rzeczywistości, skoro tak na mnie wpływają twoje posty w internecie xD

szukałem w tekście pytania, niestety nie znalazłem, ale pisząc ogólnie - znasz mnóstwo rzeczy o których nie mam pojęcia, wykształcenie nie zawsze pokrywa się z rzeczywistą wiedzą, dobrze że przestałeś popełniać dawne błędy, na pewno masz szansę poznać kogoś mającego podobne podejście do związków.

To co piszesz o swojej zmianie, o tym jak się rozwijasz robi naprawdę duże wrażenie. Podziwiam.
Ale gdy zaczynasz pisać o związku to jakbym czytał przemyślenia nastolatka, który jeszcze nigdy z nikim nie był i swoją wizję związku czerpie z filmów, książek. Strasznie to wyidealizowane. Kiedyś myślałem podobnie jak Ty. Życie, zwłaszcza to w związku nie jest wyidealizowane. Ten miłosny "chaj" zawsze w końcu mija. Wszystko ewoluuje i się zmienia. Przeczytaj sobie książkę np. "Psychologia miłości" Wojciszke. Ja też kiedyś miałem np. podobne zdanie na temat zdrady jak Ty. Nigdy żony nie zdradziłem. Czy zdradzę ? Nie wiem. Jakbym zareagował na to, gdybym się dowiedział o zdradzie żony ? Nie wiem. Są różne zdrady. Co innego jest długotrwały romans, w którym jest też zaangażowanie emocjonalne, a co innego zwykły jednorazowy seks na boku. To drugie myślę, że potrafiłbym przełknąć. Zdrady są często wynikiem czegoś co dzieje się w związku. Oczywiście są ludzie, którzy po prostu nie potrafią być monogamiczni, ale wbrew pozorom nie jest ich wcale tak dużo. Zwłaszcza jeśli chodzi o kobiety.

Hehehe... Każdemu się wydaje, że jego tok myślenia się nie zmieni, a życie robi swoje. Sorry, ale te młodzieńcze zafiksowanie się na drugą osobę, "maślane" oczka, spijanie sobie z dziubków itd. to jeszcze nie jest prawdziwa miłość. Choć wygląda to niesamowicie efektownie. Tak naprawdę prawdziwa miłość zaczyna się później, kiedy już naprawdę poznajesz swojego partnera i dostrzegasz, że nie jest on taki jak go sobie wyobrażałeś. A zawsze w końcu następuje otrzeźwienie. Dzieci też bardzo dużo zmieniają w związkach. Oooo... jak bardzo dużo. Nikt sobie nie jest tego w stanie wcześniej wyobrazić. Sytuacja ewoluuje, bo i dzieci też rosną. Co innego jest mieć w domu kilkuletnie "słodziaki", a co innego nastolatka. U mnie w domu jest nastolatek i kłótnie na tym tle są bardzo częste.
Prawda jest taka, że znasz siebie tylko tyle ile naprawdę przeżyłeś. Reszta to fantazja na swój temat.

Trochę mnie zastanawia, co Autor robił przez ostatnie kilka lat w kwestii związkowej. Rozumiem i absolutny szacun za podniesienie się na nogi, edukację i pracę nad sobą, ale tak to z boku wygląda jakby facet nie utrzymywał żadnych znajomości i się zupelnie odcinał od ludzi. OK, rozumiem, że miasto małe i czasu też nie za dużo, lecz jednak kogoś nawet przez internet poznać można, a jemu nawet tego się nie chciało. Dziś zaś narzeka, że jest sam i jakie to niesprawiedliwe. No co, na tacy ta dziewczyna ma się podać i jeszcze do drzwi wyslać?

Parę guzów praktycznych Autorowi nie zaszkodzi doświadczenia to dobra szkoła życia na razie radzi  w innych wątkach to nie ma tak źle chyba z tym "brakiem" i "w tyle" przynajmniej w teorii .Idee weryfikuje czas i działanie popełnione błędy też .

No widzisz Beyondblackie a chłopak zaprzestał pić zerwał ze środowiskiem nawiązanie nowych znajomości trochę trwa niektóre osoby unikają towarzyskiego życia terapeutycznie w pewnym sensie jest to uzasadnione żeby nie wracać na stare tory nauczenie się życia bez używek kosztuje mnóstwo energii i wymaga czasu to nie takie proste, przestać pić nie jest najtrudniej nie wrócić do picia znacznie trudniej
Wiele zmian w życiu jest koniecznych za dziewczynami bliskością się tęskni i obawia jednocześnie ,ale priorytetem jest jednak zachowanie trzeźwości i rozwój nie ma czasem co się śpieszyć ja się śpieszyłem i zaliczyłem 3 katastrofy związkowe właściwie z desperacji i w zastępstwie zamiast dragów i alko nałogowo i trochę toksycznie.pomimo terapii uparty byłem.
Autor być może wybrał inaczej a teraz dorasta do związku prawdopodobnie natura wzywa to nieuniknione.
4 lata regeneracji i rehabilitacji bez alko to moim zdaniem niezbędne minimum żeby oprzytomnieć nieco życiowo - piszę z obserwacji leczących się młodych ludzi i własnego doświadczenia .

Dokładnie jak koledzy wyżej, problem jest troche złożony bo.. brakuje mi kobiety, miłości.. dotyku ogólnie kobiecej obecności w swoim życiu.. ale również muszę naprawić swoje życie co zajmie mi jeszcze na pewno około dwóch lat. Po pracy biorę prysznic, robię sobie obiad, trzeba pójść na zakupy a następnie ucze się około 3 godzin dziennie zanim to wszystko ogarnę to jest już 20-21.  Nie dość że nie mam wielkiego doświadczenia w byciu z kobietą, to jeszcze brakuje mi czasu.. a ostatnio coraz bardziej chciałbym w końcu kogoś poznać.. czuje się jak bym był w sytuacji bez wyjścia co innego gdybym wracał z pracy, brał prysznic zjadł coś na szybko i miał czas dla swojej dziewczyny.. a w tej sytuacji ? spotkanie się na godzinę dziennie albo w weekendy? przecież to nie wypali. Nie wiem co się ze mną stało bo wcześniej tak bardzo nie zastanawiałem się nad byciem w związku czy poszukiwaniu dziewczyny a od jakiegoś miesiąca coraz bardziej się to nasila i coraz częściej mam doły z tego powodu. Kiepska sprawa

Jest parę możliwości dlaczego tak się z Tobą dzieje jak wyżej pisałem potrzeba bycia z kobietą jest czymś mega naturalnym nie ma w tym nic dziwnego że ciągnie Ciebie do dziewczyn,druga kwestia to porównywanie się z np Twoimi rówieśnikami wiesz na zasadzie bo inni to mają dziewczyny ja nie mam jestem gorszy itp pułapka i desperacja wywołuje frustrację i napięcie rodzaj presji i przymusu to się miesza ze sobą to pierwsze i to drugie może przygnębiać złościć i wywoływać żal nad sobą kolejna sztuczka pułapka jeżeli miałeś problem z alkoholem i identyfikujesz się z byciem osobą uzależnioną to wiedz że to choroba nawrotowa takie stany które teraz przechodzisz mogą w dłuższej perspektywie prowadzić do zapicia miej tego świadomość chociaż teraz możesz nie zdawać sobie z tego końca sprawy to narastające i jednocześnie odruchowo tłumione (wypierane i udawane że wszystko jest OK a nie jest )bo niewygodne niepożądane stany smutku przygnębienia  frustracji napięcia rozczarowania sobą pretensji do siebie surowego oceniania siebie bardzo często poprzedzają nawrót picia to tzw chore emocje zaczyna nosić człowieka nakręcać i wtedy trudniej zachować trzeźwe myślenie ja zaczynałem szukać kłopotów jakoś nie zapiłem ale narobiłem głupot sporo uważaj na takie coś.Odpocznij i zmień trochę tryb dnia nie napinaj się że jeszcze 2 lata co ma być to będzie trochę sobie odpuść wychodź do ludzi np ze szkoły nie wprowadzaj się w stan samotności izolacji to droga do rozmyślań.Rozmyślania dotyczą głównie i pewnie  przeszłości czyli czesto w stanie negatywnym bilans ujemny nie jesteś tu i teraz a przyszłość budzi obawy to niebezpieczne.

hej:) masz fajne wyobrażenie związku, ktoś napisał że idealistyczne, ale może trafisz na kogoś myślącego podobnie:) chociaż trochę realizmu warto dodać:) brakuje Ci czasu na bycie razem z dziewczyną? mam podobnie, czasem wracam późnym wieczorem i też myślę że to może być utrudnienie, kiedyś pytałem o to w swoim temacie. Możliwe że poznasz kogoś, kto też nie będzie mieć dużo wolnego czasu, nie każdy ma chęci albo możliwości żeby umawiać się codziennie. To zrozumiałe że chciałbyś być z dziewczyną, a taka która Cię pozna, myślę że ma szansę być szczęśliwą biorąc pod uwagę podejście jakie opisujesz. Najlepiej jednak nie czuć że cokolwiek się musi, tak jak ja:D czy jest obowiązek że każdy musi z kimś być? nie ma:D podziwiam wiedzę o CNC to chyba coś niełatwego.

Kalvar, wydaje mi się, ze masz troche błędne wyobrażenie o kobietach, albo trochę stereotypowe.., ale jesteś jeszcze młody, wiec masz czas na weryfikowanie swoich pogladow, bo brzmisz raczej rozsądnie. Twoje przejścia, i ogarnięcie się po nich, przemawiają na Twoja korzyść.
Na pewno masz szanse znaleźć odpowiednia dla siebie dziewczynę, tylko podchodz do tego z dystansem i na luzie, rozglądaj się, a w razie co, działaj

ps1. Nie czytaj tematow w dziale "zdrady", jeśli zle Cie nastrajają, to tylko wycinek prawdy o związkach.
ps.2 popracuj nad lękiem przed odrzuceniem.

O, wlasnie, tez prawda.

Jakbys nie podchodzil emocjonalnie do związkow, to nic bys nie przezyl
Ale Ty raczej masz kłopot z zaufaniem, bałbys się zaufac komus już na starcie. I pewnie to Cie blokuje.