Co dalej? Jakieś wskazówki dla faceta? - Netkobiety.pl

Być może 25 latek nie będzie wsparciem ale masz 28 lat jak wydedukowalem z tego co dla niej robiłeś znaczy ze radzisz sobie w życiu wiec znajdziesz kobietę szybciej niż myślisz i z takim podejściem do kobiet taka ze jeszcze będzie błagać żebyś wrócił i zrobił jej kolacje i kupił kwiatka bo ona ma zapewne bogatego gbura który wali ja jak zabawkę Chopin idz do fryzjera zrób zakupy jakieś ciuchy wyrzuć fotografie i ruszaj na miasto zabaw się najpierw póki jesteś wolny pobzykaj i przejdzie a kobieta się sama znajdzie jak jesteś zaradny trzymam kciuki i do roboty świat się nie kończy po 38 po za tym w tym wieku jesteś bardziej atrakcyjny niż w moim udowodnione naukowo wiec polecam dobre perfumy konkret odzienie i jeszcze tego weekendu zapomnisz o swojej ex która i tak z kończy na ciągnieciu bogatym dziadka.

,,10 miesięcy temu po jednej z jej awantur nie wytrzymałem i poszedłem z domu. Po około tygodniu spotkaliśmy się ona powiedziała rozwód i że mam zabierać swoje rzeczy potem po dwóch tygodniach stwierdziła dajmy sobie czas. A w następny weekend powiedziała że już kogoś ma i jest szczęśliwa. ,,
Myślę , że zepsuło się bo już szybciej Cię zdradzała .
Nie macie dzieci , rozstanie boli ale najlepszym jest puścić drugą osobę wolno . Do miłości i do szacunku nie zmusisz. Pozostaje zadbać o siebie a w wieku 38 lat bardzo dużo ludzi jest po przejściach , jest dużo wartościowych kobiet , które docenią zaradnego faceta. Trzymaj się.

Witaj,
Bardzo Ci współczuje, ale do miłości nie zmusisz.
Jak tu już ktoś napisał, metoda 34 kroków.
Sama jestem w trakcie jej realizacji i wychodzenia z podobnej sytuacji. Raz jet lepiej, a raz gorzej.
Teraz już powoli częściej lepiej niż gorzej. Ciesz sie ze nie było dzieci z tego związku.. Wtedy to dopiero jest koszmar.
Zatroszcz się o siebie, bo ona teraz ma różowe okulary i czegobys nie zrobił i tak będzie źle i Twoja wina (w jej oczach oczywiście)

pozdrawiam

Hej, przeczytałem Twój temat wczoraj jadąc pociągiem i jak dotąd nie wpadłem na nic. Nie znalazłem w Twoim poście żadnego błędu jaki mógłbyś popełnić, wygląda że kochałeś/kochasz naprawdę i zawsze wyrażałeś to swoim postępowaniem, pracowałeś pewnie nieraz po to żeby móc zapewnić jej więcej rozrywek i przyjemnych form spędzania czasu, ona w tym czasie mogła mieć wolne. Rozumiem że ta kłótnia sprzed 10 miesięcy była z nieuzasadnionego powodu i miała zły wpływ na Ciebie, skoro nie znalazłeś innego rozwiązania niż wyjście z domu. Zaskakujące że ona tak jakby wcale nie walczyła, a po tak krótkim czasie poznała kogoś innego, mogę sobie wyobrażać że odpowiedzi na Twoje zaangażowanie nie było przez cały okres małżeństwa. Nie umiem zrozumieć jakie mogą być przeczyny, chyba wykracza poza moją inteligencję, bo z Twojego opisu wygląda jakbyś był naprawdę dobrym mężem, takich jest może jeden na 100, widać to zwłaszcza gdy czytam inne tematy (wiele przykrych historii włącznie z przemocą, zdradami, brakiem szacunku) a Ty chyba nigdy taki nie byłeś. Nie masz nic, chociaż przez tyle czasu pracowałeś? Na szczęście nie tylko to jest ważne, wielu ludzi ma inne priorytety i na pewno masz szansę kogoś takiego poznać

Tak jest! Związek powinien opierać się na partnerstwie. Trzeba być nie tylko biorcą, ale i dawcą i wymagać tego również od drugiej strony.

śmiało można postawić tezę, że Pani od pewnego czasu jest już dawcą ....

Jak napisał bullet "

tylko przyznała się, tak jak napisał Morfeusz de facto on był od dawna dlatego byłeś bez szans, mogłeś stać na uszach, dać jej gwiazdkę z nieba ale on i tak był lepszy ... bo nowy, dawał inne doznania cielesne

metoda ta nic nie da bo Pani już dawno odjechała. Niestety nawet jeśli uda Ci się ją z tego amoku wyrwać to sam za jakiś czas nie dasz sobie rady z jej zdradą.

Zbierz dowody i zawnioskuj o rozwód z jej winy. Jeśli tego nie zrobisz , a Pani będzie miała kłopoty finansowe toi jeszcze będziesz jej płacił po rozwodzie

dokładnie tak, im bardziej będziesz się starał, tym gorzej. Zostaniesz oskarżony o przemoc emocjonalną. Takie ostatnio wyświechtane stwierdzenie.
Jedyne co możesz to dbać o siebie."

Ja jeszcze dopowiem,że szukając "plastrów" na portalach randkowych przed rozwodem,wręczasz przyszłej eks albo jej prawnikowi narzędzia żeby Cię dobić.Poszukaj wsparcia radcy prawnego,psychologa i dopnij rozwód.Odnów kontakty ze znajomymi i rodziną,zrób wszystkie rzeczy z których zrezygnowałeś ze względu na nią.To,że jesteś sam i nic nie wart,to tylko złudzenie.Pozbierasz się

Dalej jest leczenie się z ran. Podnoszenie i odbudowywanie wiary w siebie. U jednych trwa to krócej, u innych dłużej. Upadamy i podnosimy się.
Tylko nie warto angażować się w jakikolwiek związek, zanim nie będziesz pewien, że już jest z tobą dobrze. Skrzywdzisz tylko inną osobę, a sam upadniesz znowu.
To jest takie targanie bólu dzień po dniu aż któregoś dnia odkryjesz, że jest Ci lżej. Że nie myślałeś cały dzień o niej a o czymś innym. W końcu przyjdzie taki tydzień, gdy ona nie przemknie Ci przez głowę nawet przez mgnienie.

Jesteś fajnym facetem, który ma dużo do zaoferowania światu i kobietom. Tylko na razie musisz odbudować swoje życie.

Dziękuje wszystkim za rady, powiem szczere że nie znam metody 34 kroków. Akurat jeśli chodzi o wygląd czy ciuchy zawsze o to bardzo dbałem i jedno czego jestem pewien to to że w tym względzie mam dobry gust.
Oczywiście wiem że moje poczucie własnej wartości zostało bardzo mocno obniżone przez nią i staram się jakoś wrócić do normalności ale widzę jak to jest trudne. Nie pamiętam kiedy ostatni raz ktoś mnie docenił za to co robię, przytulił czy pocałował ot tak. Nie wspomnę o innych rzeczach bo to kojarzy mi się z błaganiem. Zostałem sprowadzony do takiego momentu w tej relacji że normalne zachowania jakie podałem powyżej sprowadziły się do tego że tak jakbym miał na nie zasłużyć. Nie wiem czy rozumiecie o co chodzi, tzn. dostawałem takie poczucie że okazanie mi uczuć z jej strony stanowiło nagrodę za to że coś dostała lub zrobiłem dla niej coś miłego.
Ktoś napisał że w związku jest potrzebna równowaga a ja w pewnym momencie zorientowałem się że to ja tylko daje, podświadomie czekałem na to że może i mnie coś miłego z jej strony spotka ale to nie następowało.

Mogę też szczerze powiedzieć że TAK kochałem ją, tak szczerze i prawdziwe jak umiałem najlepiej. Zawsze pragnąłem tylko jej szczęścia nawet swoim kosztem i byłem gotowy na największe poświęcenia. Niestety okazało się że to były bardzo źle ulokowane uczucia.

Napisano też żebym poszedł poszaleć, zabawić się pobzykać, chętnie tylko nie wiem jak z tym ostatnim. Nie potrafię jakoś podrywać ale jednak w tym bzykaniu to już kilka razy w swoim życiu usłyszałem że wiem co robię i robię to dobrze. (chyba właśnie podnoszę sobie samoocenę, hahahha)

To nie jest moment, w którym powinieneś kogoś szukać. Nie uzależniaj swojego poczucia wartości od innych ludzi, a tym bardziej uczucia szczęścia.
Owszem, brakuje Ci teraz kogoś tak bliskiego, bo kogoś takiego miałeś i wiesz, jakie to wspaniałe uczucie. Ale jest jeszcze za wcześnie. Czeka cię jeszcze trochę wysiłku.

Jeżeli uważasz, że coś było prawdziwe i miało realny wpływ na Ciebie, to było to prawdziwe. Twoje uczucie do tej kobiety było prawdziwe. To co Was łączyło także. Tyle, że ona jest teraz w miejscu, gdzie musi wszystkiemu zaprzeczyć, żeby widzieć tęczową przyszłość przed sobą.

I wszystkiego, co najlepsze z okazji urodzin

jeśli przez cały czas tylko Ty się starałeś, i nie było wzajemności:( to może prawda, że prawdziwego uczucia nigdy nie było. Tylko co jest łatwiejsze - wiedzieć że nigdy nic nie było, czy myśleć że kiedyś tak ale skończyło się? tego nie wiem

Powiedziałem że jej dam tylko niech złoży dokumenty, nie wiem czemu ale tego nie robi. Może to kolejna jej zagrywka żeby jeszcze mnie męczyć. Sam nie wiem co chce tym ugrać bo nic nie zdobędzie.

Piękny pomysł z tą wizualizacją, chyba spróbuję. Wiem że to dziwne ale strasznie podupadło moje poczucie wartości. Wydaje mi się że nie jestem paskudnym facetem, że mam jakąś wiedze, że mogę być interesujący. A tutaj mój mózg wysyła mi sygnał że skoro nie możesz nikogo poderwać, czy znaleźć na portalu randkowym to jesteś do niczego. Taka wewnętrzna wojna z uczuciami, wyobrażeniami i marzeniami które rozbijają się o rzeczywistość.

Moja znajoma powiedziała mi ostatnio że popełniłem największy błąd, że byłem za dobry i zemściło się to na mnie. Że ktoś stał się całym moim światem a ja w tym wszystkim zapomniałem że istnieje inny świat. Dziwne to dla mnie bo nie rozumiem tego że można być za dobrym, czy kobiety naprawdę czasem potrzebują tego żeby facet stał się chamski lub samolubny? Nie wiem.
Dochodzę do wniosku że chyba za mało poznałem kobiety żeby choć trochę je zrozumieć a te które poznałem były po prostu wyrachowane. No cóż jak się miękkie serce to teraz trzeba hartować dupę

To, co się dzieje, na pewno jest dla Ciebie dramatem, związek był jednak długi i chociaż nieudany, to przyzwyczaiłeś się do tego, że masz bliską osobę, jaka by nie była. Teraz zostajesz w próżni, więc to, co przeżywasz, jest normalną sprawą, ból, osamotnienie, spadek samooceny, złość, strach, że tak zostanie. Ale wiesz, nie da się pominąć ani tej żałoby po rozstaniu, ani lęku i wielu innych negatywnych emocji. Chciałbyś znowu, szybko kogoś mieć, żeby tak się nie czuć, ale to nie ma sensu. Musisz sobie dać czas na pozbieranie się, zanim zaczniesz kogoś szukać. Na razie skrzywdziłbyś kogoś, siebie pewnie też . Z tego typu frustracją i rzutowaniem na wszystkie kobiety swoich doświadczeń z jedną czy kilkoma nie zajedziesz daleko. Zresztą nie zajedziesz daleko też na szukaniu klina, bo na razie robisz właśnie to na tych portalach randkowych. Nikt normalny nie będzie walczyć z Twoimi żalami do "wszystkich kobiet", a Ty chcąc szybko poderwać JAKĄŚ kobietę, wdepniesz w byle co.
Daj sobie czas. Ochłoń, zadbaj o własne życie. Jak już się pogodzisz ze stratą i poczujesz, że możesz żyć sam i też jest OK, to wtedy będzie czas na nową partnerkę.

Dlatego chce żeby to ona złożyła papiery rozwodowe bo tak powiedział mi adwokat. To ja się wyprowadziłem, zatem ona może odegrać szopkę jaka to zostawiłem biedna kobietę niepracująca a sam poszedłem nie wiadomo gdzie.

Macie rację że na związek nie jestem gotowy ale chcę zwyczajnie poznawać kobiety, umieć z nimi rozmawiać, może sprawdzić czy sam mogę być atrakcyjny. Wiecie jeśli ktoś ciągle dawał wam poczucie że go nie pociągacie, gdy na propozycje o zbliżeniu robiła minę jakby zaproponował jej to najbardziej obrzydliwy facet. To gdzieś w głowie zaczyna wam się kreować obraz samego siebie jako wstrętnego faceta. Powiem wam też coś czego może się nie powinno mówić, ostatni seks jaki miałem to był luty 2018 i do tego z nią. Zatem też gdzieś ciągle mam takie poczucie że nawet nie spróbowałem z inną, że nie mam porównania.

Faktycznie poczytałem dział "trudna miłość" i poniekąd rozumiem te kobiety, bo one kochają tych pijących i bijących ich facetów, ale to jest zła miłość. Mam podobne zachowania do tych kobiet lecz u mnie było to wywieranie presji psychicznej i chyba pokazanie sobie samej(mowa o mojej byłej) że skoro nic nie osiągnęłam to przynajmniej kimś się pobawię i wyniszczę.

Nie czekaj aż ona złoży pozew - Ty złóż.

Możliwe, że tak jest, że ona się tym napawa, że Cię jeszcze pomęczy, że Ty może czekasz na nią i jeszcze się łudzisz - mam nadzieję, że tak nie jest. Weź sprawy w swoje ręce.

Z tym byciem za dobrym t jest tak, że byłeś tylko dawcą i nic nie brałeś w zamian, za to ona była biorcą - dawałeś, a ona łaskawie brała. Jak już powiedziano - w związku musi być równowaga. Druga osoba powinna być częścią naszego życia, ale nie całym życiem, nie jedynym celem i szczęściem.

Wypłacz się, wypoć te emocje, a poczujesz się lepiej. Jeszcze wszystko przed Tobą.