Co dalej? - Netkobiety.pl

Witajcie.
Musiałam komuś się zwierzyć, bo fizycznie nie mam komu.
Z mężem znamy się 13 lat, 9 lat jesteśmy po ślubie. Mamy 6 letniego syna, a teraz jestem w 15 tygodniu ciąży.
Mąż nigdy nie był łatwym człowiekiem, ale teraz to już przesada. Ma 42 lata. Do 30 roku życia mieszkał z rodzicami, na wsi, gdzie teściu często zagląda do butelki. Teściowa wychowała 4 dzieci i jest całe życie"tyrana" przez teścia.
Ale do sedna. W sumie też żyję z nim jak jego matka, wszystko ma pod nos, mało przykłada się do obowiązków rodzinnych. Czasem wyrzuci śmieci, odbierze syna z przedszkola. Nie interesuje się niczym, nawet z autem do mechanika jeżdżę ja. Ale nie to jest najgorsze. Niestety jest nim alkohol. Mąż nie pije codziennie, nie awanturuje się, ale jak załapie to potrafi ciągnąć kilka dni. Przeważnie zostawia mnie wtedy sama sobie, czasem nawet bez auta, nie odbiera telefonu, potrafi nie pójść do pracy. Zostawiał mnie w pierwszej ciąży i robi to też teraz. Kiedyś się awanturowałam, niestety on nie umie rozmawiać o problemach i zwykle kończyło się na tym, że wychodził i jechał do matki i kilka dni nie było z nim kontaktu. Potem sobie odpuściłam. Przy każdym takim wybryku trochę się pogniewałam, ale zaraz było ok. Ale to, co się stało w ostatnią niedzielę, przelało czarę goryczy.
Pojechaliśmy tam na wieś z moją mamą i moją siostrą jednym autem. My mamy w tej wsi działkę letniskową. Mąż był na kacu po sobocie i od 10 już sączył piwo. Na działkę z nami nie poszedł, został u swojej matki. Potem po godzinie przyszedł. My tam robiłyśmy porządki, a on sobie poszedł nad jezioro. Rozpaliłam ognisko, bo obiecałam synowi kiełbaski. Mąż przyszedł, zjadł kiełbasę i mówi że wraca do wsi. Ja mu mówię, czemu nie zostanie coś pomóc itp. On już coraz bardziej wstawiony odwrócił się na pięcie i poszedł.
Zabrał ze sobą syna. Po 2h my też pojechałyśmy, ale oczywiście u teściowej go nie było. Okazało się, że stoi pod sklepem, a syn jest u jednego znajomego. Teściowa postawiła obiad, ja poszłam po syna, a on nas zobaczył i przyszedł. Obiadu już prawie nie zjadł i oznajmił przy wszystkich, że do domu nie jedzie, bo idzie dalej pić. Mało nie padłam. Tak mi było głupio przy wszystkich. Teściowa coś tam mu tłumaczyła, ale on zabrał się i poszedł. My pojechałyśmy.
Dzwonił na drugi dzień, po 10 rano, ale nie odbierałam. Syn pytał ciągle o tatę, więc wzięłam go na miasto, żeby nie myślał. Potem poszliśmy do mojej mamy i po tych zabawach przed 18 usnął. Niestety w moim stanie nie zaniosła bym go do domu, więc mama kazała zostać na noc. Rano do przedszkola, do pracy. Nawet nie wiedziałam czy on wrócił. Syn dalej pytał, więc napisałam do koleżanki czy go tam na wsi nie widziała. Mówiła, że auto stało i wczoraj i dziś. Zadzwoniłam więc do teściowej, a ta mówi, że on po pracy do nich jeździ (40km w jedną stronę). I pyta mnie czy będę się długo gniewać. Wściekłam się i zakończyłam kulturalnie rozmowę.
Nie wiem co dalej. To samo było w pierwszej ciąży i czasem mam wrażenie, że syn jest przez to trochę nerwowy. O sobie już nie wspomnę.