Zdystansowany mężczyzna - Netkobiety.pl

Witam wszystkich.
Jestem tu nowa,  poszukuje odpowiedzi na moje dziwne spostrzeżenia odnośnie mojego mężczyzny.
Jesteśmy Razem trzy lata,  z tego od dwóch razem mieszkamy.  Oboje jesteśmy po trzydziestce. On do momentu poznania mnie,  wynajmował pokój.  Później kiedy już byliśmy razem,  postanowił kupić mieszkanie.

Chodzi o to że jest dziwnym typem człowieka. Nie okazuje uczuć,  nie przytula.  Kiedy jesteśmy na spacerze,  nie chwyci pierwszy za rękę,  a jeśli ja tego nie zrobię to on wcale.  Nie przytuli. Nie obejmie. Nawet mało co się odezwie. Wśród znajomych również zero jakich kolwiek czułości z jego strony,  nie chodzi o to żeby cały czas się obściskiwać, ale wiadomo jakiś całus,  cokolwiek.

W domu. 
Siedzimy razem w salonie. Oglądamy TV.  Po czym on wstaje i wychodzi.  Zamyka drzwi od salonu i cisza nie ma go kwadrans,  drugi.  Wychodzę do toalety a on leży w sypialni i albo śpi albo muzyki słucha.  Może ja zbyt wiele od niego oczekuje, mówiąc przed pójściem się położyć że idzie do sypialni odpocząć na przykład?  Kiedy idziemy już spać,  też nigdy nie powie "dobranoc." położy się,  odwróci tyłem i śpi jak by mnie obok nie było. Wiele razy mówiłam mu że czuję się jak by traktował mnie jak powietrze,  przecież nic nie kosztuje powiedzenie sobie dobranoc. Czy buziak.  On jednak uważa że nie będzie mówił co dnia dzień dobry i dobranoc. 
Kolejna sytuacja że zawsze ja inicjuje kontakt seksualny. Nigdy jeszcze nie zdarzyło się żeby on wyszedł pierwszy z propozycja kochania się.  I zawsze on dochodzi,  ja ani razu. 
Nie zaprasza nigdzie.  Ani do kina,  ani na spacer,  ani nigdzie. Nie ma samochodu.  Zakupy robi co tydzień tego samego dnia lub dzień później.  Obiady gotuje zawsze przemyślane. Nigdy spontaniczne. To znaczy że dzień wcześniej mówi że to i to dziś jemy.  Ewentualnie jeśli mam na coś innego ochotę to  ok.
Dziwne dla mnie to wszystko

Kormaya napisał/a:

Witam wszystkich.
Jestem tu nowa,  poszukuje odpowiedzi na moje dziwne spostrzeżenia odnośnie mojego mężczyzny.
Jesteśmy Razem trzy lata,  z tego od dwóch razem mieszkamy.  Oboje jesteśmy po trzydziestce. On do momentu poznania mnie,  wynajmował pokój.  Później kiedy już byliśmy razem,  postanowił kupić mieszkanie.

Chodzi o to że jest dziwnym typem człowieka. Nie okazuje uczuć,  nie przytula.  Kiedy jesteśmy na spacerze,  nie chwyci pierwszy za rękę,  a jeśli ja tego nie zrobię to on wcale.  Nie przytuli. Nie obejmie. Nawet mało co się odezwie. Wśród znajomych również zero jakich kolwiek czułości z jego strony,  nie chodzi o to żeby cały czas się obściskiwać, ale wiadomo jakiś całus,  cokolwiek.

W domu. 
Siedzimy razem w salonie. Oglądamy TV.  Po czym on wstaje i wychodzi.  Zamyka drzwi od salonu i cisza nie ma go kwadrans,  drugi.  Wychodzę do toalety a on leży w sypialni i albo śpi albo muzyki słucha.  Może ja zbyt wiele od niego oczekuje, mówiąc przed pójściem się położyć że idzie do sypialni odpocząć na przykład?  Kiedy idziemy już spać,  też nigdy nie powie "dobranoc." położy się,  odwróci tyłem i śpi jak by mnie obok nie było. Wiele razy mówiłam mu że czuję się jak by traktował mnie jak powietrze,  przecież nic nie kosztuje powiedzenie sobie dobranoc. Czy buziak.  On jednak uważa że nie będzie mówił co dnia dzień dobry i dobranoc. 
Kolejna sytuacja że zawsze ja inicjuje kontakt seksualny. Nigdy jeszcze nie zdarzyło się żeby on wyszedł pierwszy z propozycja kochania się.  I zawsze on dochodzi,  ja ani razu. 
Nie zaprasza nigdzie.  Ani do kina,  ani na spacer,  ani nigdzie. Nie ma samochodu.  Zakupy robi co tydzień tego samego dnia lub dzień później.  Obiady gotuje zawsze przemyślane. Nigdy spontaniczne. To znaczy że dzień wcześniej mówi że to i to dziś jemy.  Ewentualnie jeśli mam na coś innego ochotę to  ok.
Dziwne dla mnie to wszystko

On nie jest dziwny. Jest sobą. Dziwna jesteś Ty skoro od trzech lat jesteś z kimś kto Ci nie odpowiada. Zastanów się raczej nad swoją "dziwnością", bo ta refleksja może przynieść jakieś sensowne skutki w odróżnieniu od zastanawiania się nad jego "dziwnością".

Kormaya napisał/a:

Klio napisał/a:

On nie jest dziwny. Jest sobą. Dziwna jesteś Ty skoro od trzech lat jesteś z kimś kto Ci nie odpowiada. Zastanów się raczej nad swoją "dziwnością", bo ta refleksja może przynieść jakieś sensowne skutki w odróżnieniu od zastanawiania się nad jego "dziwnością".

Ja dziwna bo potrzebuje żeby mężczyzna mnie przytulił?  Zabrał gdzieś?  Czemu ze wszystkim to ja mam wychodzić a nie on?

Udajesz niekumatą czy naprawde taka jestes? Dziwne jest to ze dopiero teraz zaczal Ci przeszkadzac charakter partnera a przez 3 lata jakos nie.

Kormaya napisał/a:

Od dawna wiem jaki jest i czekałam żeby cokolwiek się zmieniło mówiłam mu o tym i miałam nadzieję że coś się zmieni że mu zależy

Wiedziałaś jaki jest, więc skąd brała się ta nadzieja na to, że stanie się kimś innym?

Kormaya napisał/a:

ale nawet to że powiedziałam że odchodzę nie zrobiło wrażenia bo powiedział tylko "ok " .

A Ty po tym przeszłaś do porządku dziennego jak gdyby nigdy nic, bo to on w tym związku jest tym dziwnym, co nie Grozisz odejściem, dostajesz odpowiedź "szerokiej drogi" i zostajesz robiąc z siebie cierpiętnicę.

Kormaya napisał/a:

Kocham go dlatego z nim jestem i znoszę wszystko.  Akceptuje to tylko myślałam że może ktoś zobaczy to innaczej miłego dnia

Za co tak go kochasz, bo z tego co sama piszesz, to dziwny typ, który Ci nie odpowiada. Co Cię tak ujmuje w nim?

Kormaya napisał/a:

Klio napisał/a:

On nie jest dziwny. Jest sobą. Dziwna jesteś Ty skoro od trzech lat jesteś z kimś kto Ci nie odpowiada. Zastanów się raczej nad swoją "dziwnością", bo ta refleksja może przynieść jakieś sensowne skutki w odróżnieniu od zastanawiania się nad jego "dziwnością".

Ja dziwna bo potrzebuje żeby mężczyzna mnie przytulił?  Zabrał gdzieś?  Czemu ze wszystkim to ja mam wychodzić a nie on?

Udajesz niekumatą czy naprawde taka jestes? Dziwne jest to ze dopiero teraz zaczal Ci przeszkadzac charakter partnera a przez 3 lata jakos nie.

ulle napisał/a:

A ja odpowiem ci inaczej. Pewnie, że szkoda tych trzech lat, ale trudno, czasu przecież nie cofniesz.
Z tego, co opisałaś facet jest bardzo dziwny. Trudno nazwać go po prostu burakiem, to coś zupełnie innego.
Myślę, że ciężko ci się z nim żyje, chociaż podejrzewam, że zdążyłaś przyzwyczaić się do jego zachowań.
Rzeczywiście traktuje cię jak powietrze i jakimś cudem toleruje pod swoim dachem, co i tak graniczy z cudem.
On działa jak zaprogramowany automat i według schematów, zero spontaniczności, tylko od do.
Niepokojące jest to, że nie pomagają rozmowy z nim i wskazywanie na zachowania , które dla innych ludzi są oczywiste.
Jak ty wytrzymujesz z nim na co dzień? Zawsze jest taki czy tylko miewa humory i wtedy tak się zachowuje?

To nie tak, to nie są jego humory.. on ma taki sposób bycia chyba.. w tygodniu jak pracuje, do wc też chodzi rano o tej samej porze.. siedzi tam tyle samo minut.. 
nie zrobi nic spontanicznie.
Szkoda trzech lat, owszem.. przez pierwszy rok byliśmy na odległość, i było różnie. owszem pisał że kocha.. że tęskni.. ale sporadycznie..nie ma potrzeby przytulania, nie ma potrzeby mówienia o swoich problemach, gdyby nie to ze mi na nim zalezy i sama o wszystko wypytuje, nic bym chyba nie wiedziała..

a z rozstaniem był pewien epizod, i to on zawinił, a nie ja dlatego chciałam odejść.. a jego reakcja zamiast chcieć naprawić, porozmawiać, wyjaśnić to jak mi źle to mam odejść.. i tyle usłyszałam.. dojrzałam już do decyzji o odejściu, ja wiem ze on jest już tak nauczony, a jak to mówią starych drzew się nie przesadza i to ze ja chcę by mnie częściej przytulał, nic dla niego nie znaczy..
nie przytuli mnie nigdy przed snem, nie powie nigdy ze ładnie wyglądam.. dwa razy tylko takie słowa usłyszałam w ciągu tego czasu.. 
a ja już dłużej tego nie wytrzymam bo kazda kobieta lubi czasem cos dostac od swojego mezczyzny, zostac gdzies zabrana, czy czuc ze jemu zalezy, a ja kompletnie tego nie czuje.. wiem ze jak odejde to znajdzie sobie inna.. i nie bedzie rozpaczał bo nie ma po kim..

Jak to nie ma po kim? Po tobie przecież. Widzisz, jak nisko spadła ci samoocena.
Nic dziwnego.
Znałam kiedyś takiego człowieka, codziennie robił to samo i w taki sam sposób, potrafił nawet ważyć sobie mięso, gdy szykował dla siebie kotleta.
Próbuje wyobrazić sobie tego twojego faceta i do ogólnej jego charakterystyki pasuje mi dopisać, że zapewne rzadko się uśmiecha, jest pedantyczny i lubi minimalna ilość rzeczy w pomieszczeniu, tylko to, ci jest mu potrzebne. O tym, żeby miał potrzebę upiększania świata wokół siebie chyba nie ma mowy. Mylę się?
Nie wyobrażam sobie, jakim on będzie ojcem, chyba że ma jakieś dzieci? Nic o tym nie napisałaś. Dziecko w domu to gwar, chaos i wymuszony spontan aż do bolu, bo non stop mogą mieć miejsce jakieś niespodzianki, jak to przy dziecku, bo albo chore, albo marudzi, albo to albo tamto. Nie wiem czy on potrafiłby dostosować się do takiego życia.
Facet ewidentnie chodzi własnymi ścieżkami i dłuższe przebywanie z kimś w tym samym pomieszczeniu najwyraźniej męczy go. Bez ceregieli idzie sobie więc do innego pokoju i nawet nie stara się być miłym dla otoczenia. Taki gburowaty robot.

Tak się domyślałam, że takie zachowania są dla niego normą.

Gdy od niego odejdziesz, to podejrzewam, że w pół godziny sprzątnie po tobie, odkurzy mueszjanie, a potem że stoickim spokojem pójdzie się np. zdrzemnac.
Masakra. Współczuję ci, bo rzeczywiście skrzydeł ktoś taki raczej nie dodaje.

Czy to jego zachowanie wpływa na ciebie? Spróbuj wymienić uczucia, które towarzyszą ci w tym związku i które z nich są wiodace.

Normalne ze idąc spacerem na zakupy mowie mu kochanie przytulisz mnie, a w odpowiedzi slysze ze nie bo idziemy na zakupy a nie spacer??

Normalne ze idąc spacerem na zakupy mowie mu kochanie przytulisz mnie, a w odpowiedzi slysze ze nie bo idziemy na zakupy a nie spacer??

Nie trzeba mieć zaburzeń ze spektrum autyzmu, żeby nie lubić się przytulać, idąc na zakupy. Ja też nie lubię, jak ktoś się na mnie uwiesza, a mam interes do załatwienia i nie pora na takie pieszczoty... Idę po zakupy, to chcę szybko załatwić i mieć z głowy, co innego spacer dla przyjemności...

Nie trzeba mieć zaburzeń ze spektrum autyzmu, żeby nie lubić się przytulać, idąc na zakupy. Ja też nie lubię, jak ktoś się na mnie uwiesza, a mam interes do załatwienia i nie pora na takie pieszczoty... Idę po zakupy, to chcę szybko załatwić i mieć z głowy, co innego spacer dla przyjemności...

santapietruszka napisał/a:

Nie trzeba mieć zaburzeń ze spektrum autyzmu, żeby nie lubić się przytulać, idąc na zakupy. Ja też nie lubię, jak ktoś się na mnie uwiesza, a mam interes do załatwienia i nie pora na takie pieszczoty... Idę po zakupy, to chcę szybko załatwić i mieć z głowy, co innego spacer dla przyjemności...

Jeśli jesteś mizandryczką to wcale się nie dziwię...

Misinx napisał/a:

santapietruszka napisał/a:

Nie trzeba mieć zaburzeń ze spektrum autyzmu, żeby nie lubić się przytulać, idąc na zakupy. Ja też nie lubię, jak ktoś się na mnie uwiesza, a mam interes do załatwienia i nie pora na takie pieszczoty... Idę po zakupy, to chcę szybko załatwić i mieć z głowy, co innego spacer dla przyjemności...

Pokręcona Owieczka napisał/a:

Misinx, serio? A może Autorka jest bluszczem? Może facet jest normalny, a jej jest za mało? Wiemy tyle, co napisała Autorka, ale żeby od razu diagnozować u niego autyzm?
Nie każdy lubi epatować uczuciem. Może on jej nie kocha i tyle.

Oczywiście, że nie trzeba. Moja żona też nie lubi się przytulać, całować.
Nie twierdzę, że jest to reguła, ale może też tak być.

A czy przytula się przynajmniej do twojego portfela?

canarios napisał/a:

santapietruszka napisał/a:

Nie trzeba mieć zaburzeń ze spektrum autyzmu, żeby nie lubić się przytulać, idąc na zakupy. Ja też nie lubię, jak ktoś się na mnie uwiesza, a mam interes do załatwienia i nie pora na takie pieszczoty... Idę po zakupy, to chcę szybko załatwić i mieć z głowy, co innego spacer dla przyjemności...

Jeśli jesteś mizandryczką to wcale się nie dziwię...

W życiu nie byłam mizoandryczką Ja bardzo lubię facetów Ale to nie znaczy, że muszę się całe życie z nimi miziać

Nie stawiam diagnozy, tylko piszę o jednej z możliwych opcji.

Czy jest coś czego chciałabyś mnie nauczyć?☺

canarios napisał/a:

Czy jest coś czego chciałabyś mnie nauczyć?☺

Milczenia. Nauka niniejszym została przekazana. Teraz praktykuj.

 
Kolejna sytuacja że zawsze ja inicjuje kontakt seksualny. Nigdy jeszcze nie zdarzyło się żeby on wyszedł pierwszy z propozycja kochania się.  I zawsze on dochodzi,  ja ani razu. 
Nie zaprasza nigdzie.  Ani do kina,  ani na spacer,  ani nigdzie. Nie ma samochodu.  Zakupy robi co tydzień tego samego dnia lub dzień później.  Obiady gotuje zawsze przemyślane. Nigdy spontaniczne. To znaczy że dzień wcześniej mówi że to i to dziś jemy.  Ewentualnie jeśli mam na coś innego ochotę to  ok.

Z seksem problemu nie ma,  kochamy się trzy -cztery razy dziennie.

 
Kolejna sytuacja że zawsze ja inicjuje kontakt seksualny. Nigdy jeszcze nie zdarzyło się żeby on wyszedł pierwszy z propozycja kochania się.  I zawsze on dochodzi,  ja ani razu.

santapietruszka napisał/a:

Kormaya napisał/a:

Z seksem problemu nie ma,  kochamy się trzy -cztery razy dziennie.

Kormaya napisał/a:

 
Kolejna sytuacja że zawsze ja inicjuje kontakt seksualny. Nigdy jeszcze nie zdarzyło się żeby on wyszedł pierwszy z propozycja kochania się.  I zawsze on dochodzi,  ja ani razu.

Ty też jesteś dziwna, skoro seks bez orgazmu z Twojej strony nazywasz "brakiem problemu". A po co inicjujesz te 3 -4 razy dziennie ten seks w takim razie? Z nudów?

Ale orgazm to nie wszystko.  Ważne że obojgu nam ze sobą cudownie.
To nie tak że ja inicjuje. Gdyby nie miał ochoty to by nie chciał.

Ten watek to kolejny przykład kobiety, dla której nie jest najważniejsze bezpieczeństwo, stabilizacja, udany sex. Najważniejsze są emocje, których ten związek kompletnie nie daje. Rada szukaj innego związku jest tutaj zła. Przecież Autorka powinna zrozumieć jedną podstawową rzecz. Emocje można zapewnić sobie samemu np. rozwój hobby. Niekoniecznie hobby, to ostry kochanek.

Balin, o ile wątek nie jest trolowy, to rada o rozstaniu jest jak najbardziej dobra. Dlaczego Autorka ma całymi dniami jęczeć i marudzić mu nad uchem, że ona chce przytulania, całowania i spowiadania się, kiedy od wychodzi do drugiego pokoju. Niech da mu święty spokój, bo i tak go nie zmieni. Pal licho ten sex 3-4 dziennie, bez orgazmu, ale ile można smęcić o tym samym. Dziwię się, że on ma ochotę na ten sex...

Pokręcona Owieczka napisał/a:

Balin, o ile wątek nie jest trolowy, to rada o rozstaniu jest jak najbardziej dobra. Dlaczego Autorka ma całymi dniami jęczeć i marudzić mu nad uchem, że ona chce przytulania, całowania i spowiadania się, kiedy od wychodzi do drugiego pokoju. Niech da mu święty spokój, bo i tak go nie zmieni. Pal licho ten sex 3-4 dziennie, bez orgazmu, ale ile można smęcić o tym samym. Dziwię się, że on ma ochotę na ten sex...

Nie jecze ani nie mecze mojego mężczyznę żeby przytulił pocałował cokolwiek.  :-) i nie zamierzam go zmieniać :-) papa koniec tematu

Nie okazuje uczuć,  nie przytula.  Kiedy jesteśmy na spacerze,  nie chwyci pierwszy za rękę,  a jeśli ja tego nie zrobię to on wcale.  Nie przytuli. Nie obejmie. Nawet mało co się odezwie. Wśród znajomych również zero jakich kolwiek czułości z jego strony,  nie chodzi o to żeby cały czas się obściskiwać, ale wiadomo jakiś całus,  cokolwiek.

a ja już dłużej tego nie wytrzymam bo kazda kobieta lubi czasem cos dostac od swojego mezczyzny, zostac gdzies zabrana, czy czuc ze jemu zalezy, a ja kompletnie tego nie czuje..