Przerażająca samotność - Netkobiety.pl

A ja uważam, że życie samemu jest wspaniałe
Bycie w parze trochę odbiera niezależność, a tak to możesz decydować sam o sobie i nie masz problemu z tym, że ktoś oczekuje Cię w domu o 17, a Ty wracasz o 20, bo Ci się fajnie gdzieś siedziało, albo poszedłeś na spacer.

Rzecz w tym, że źle podchodzisz do tematu.
Żadna kobieta nie chce jęczybuły, który nie potrafi żyć sam ze sobą. W 99% taki facet potem chce cały czas spędzać z kobietą i po prostu ją zamęcza sobą. Takie związki szybko się kończą, bo kobieta robi ewakuację.

Jeżeli chcesz kogokolwiek poznać, to najpierw musisz czuć się dobrze sam ze sobą w swojej samotności. Czyli koniec z tekstami o tym, jaki to biedny jesteś i masz ochotę na samobójstwo. Weź się za siebie i zrób najbardziej ciekawą wersję siebie, jaka Tobie pasuje. I dopiero wtedy szukaj.
Bo prawda jest taka, że najlepszy związek to taki, gdzie jest jedna szczęśliwa jednostka i druga szczęśliwa jednostka. Szczęśliwa sobą, nie partnerem/partnerką. Wtedy jest równowaga. Jak masz fajną kobietę i uwiesisz się na niej, bo to Twój największy skarb życia, to uwierz mi, szybko ucieknie.

Interesuję się w ten sposób, że lubię uczestniczyć w koncertach

Lubię sport, jednak nie siłownię. Uwielbiam jeździć na rowerze, nieraz na dalekie wyprawy po kilkadziesiąt kilometrów. Mieszkam w górach więc lubię po nich chodzić. Gdy jest lato , wiosna praktycznie nie ma dnie żebym nie wyszedł na rower czy w gór. Do tego dochodzi również oglądanie meczy na żywo czy skoków narciarskich.

Nie mam kolegów tak naprawdę w ogóle, bo nikt się nie chce ze mną spotykać , w latach szkolnych wszyscy się ze mnie śmiali tylko ( przez całą podstawówkę i gimnazjum) , a potem każdy miał już jakieś swoje towarzystwo i nie wpuszcza do niego obcych. Zresztą nawet jak próbuję kogoś zaprosić to i tak mi każdy odmawia, albo tak jak ta koleżanka wczoraj. Kiedyś miałem postanowienie noworoczne co tydzień kogoś zapraszać i przez cały rok tylko jedna osoba mi nie odmówiła.

Nie dodałem do moich zainteresowań tego że piszę wiersze i lubię uczyć się języków, niesamowitą frajdę mi sprawia gdy oglądam coś np po angiesku i wszystko rozumiem bez potrzeby tłumacza.

Tak jak mówi Lady Loka- celujesz w złych ludzi.
Koncerty okej, jak uprawiasz sport, to też dobrze, więc nie wiem, czemu ci ludzie tak piszą
Wiesz....znajomi nie ograniczają się tylko do podstawówki i gimnazjum. Ja mam z gimnazjum 2 znajomych, których widuję w wakacje i to może ze 2 razy, z liceum to samo. Tak na prawdę przyjaciół poznałam na studiach. O ile w latach szkolnych chamstwo było wszędzie to teraz na studiach mam tylu znajomych, że muszę przynajmniej z tydzień wcześniej planować weekend, bo jak ktoś pisze do mnie w czwartek wieczorem to ja już jestem zazwyczaj zajęta.
Co do wierszy- może jakaś grupa na fejsie? Jest tam mnóstwo tematów, poetycka na pewno też. A języki potrafią jednoczyć ludzi- zapisz się na kurs językowy- tam zazwyczaj zajęcia są w grupach.
Tak czy siak wydaje mi się, że za dużo się nad sobą użalasz. Mam kolegę, ma 26 lat, dziewczyny takiej na poważnie nie miał, ale nie bierze pierwszej lepszej, pracuje, rozwija pasje- polecam zrobić to samo.
Ja jako dziewczyna chciałabym chłopaka z poczuciem humoru, na którym mogłabym polegać, który by mnie wspierał w trudnych chwilach (ja go też), ale nie chciałabym się wiązać z kimś, kto tylko narzeka na swoje życie i nie potrafi się zająć sobą i to ja bym go musiała za rączkę prowadzić

Kolejna porażka, od dwóch dni pisałem z dziewczyną, fajnie się gadało, dużo poczucia humoru , zero gadania o samobójstwie, dołowania wręcz przeciwnie , i co? Oczywiście jak zawsze, rezygnacja po zobaczeniu zdjęcia Mam już tego dosyć, tak jest w 99 % przypadków

Chciała ze mną gadać dopóki nie zobaczyła zdjęcia ...

Przy moim wyglądzie nawet najlepsze zdjęcie nie pomoże.

Niestety jest to częste, acz bolesne i fałszywe kryterium wstępnej selekcji.

@Ekspress33 Uważam, że dobry fotograf jest w stanie każdemu zrobić dobre/korzystne zdjęcie.

Mam dość słuchania "idź na siłownię" . Całe życie to słysze, nikogo nie obchodzi że nie lubię, wręcz nienawidzę ćwiczyć na siłowni, nie sprawia mi to żadnej przyjemności , a wszyscy mnie tam na siłę wysyłają. Ja lubię w sobie to że jestem chudy, bo nie mogę jeść co chce a i tak będę chudy. Lubię sport, ale jego inne formy, długie spacery, rower. Ale oczywiście mam iść na siłownię bo wszyscy tak chcą. Kiedyś zapuściłem i naprawdę lepiej mi w krótkich włosach.

Masz złe podejście do świata- takie odnoszę wrażenie. Bez przesady z tą siłownią. Też jej nie znoszę, nigdy na niej nie byłam a mam sylwetkę sportowca. Czemu? Bo gram od małego w kosza. Jeździłam na obozy koszykarskie i tam większość ludzi, na siłowni się po prostu nudziło i nikt na nią nie chodził, a wszyscy mieli mięśnie. Jak? Od sportu.
A z tym zdjęciem, to może zła perspektywa? Znam osoby, które tysiąc razy lepiej wychodzą na zdjęciu a znam takie, które nie przypominają siebie na zdjęciu w negatywnym sensie. Może spójrz na poradniki, jak zrobić odpowiednio selfie
Najważniejszy jest jednak charakter. Sama znam wielu chłopaków, mało atrakcyjnych z wyglądu, ale są tak niesamowicie pozytywni, radośni, czerpią z życia przyjemności i nie sposób się im oprzeć. Sama gadałam przez fb z jednym gościem, całkiem ładny z wyglądu i cały czas gadał, że ma depresję, że życie nie ma sensu. Na początku próbowałam mu pomóc, wysłać do lekarza, ale on nie chciał, a depresję zdiagnozował sobie sam, więc odpuściłam, bo może nawet nie miał depresji tylko lubił być takim wampirem energetycznym. Inny chłopak ze mną gadał to strasznie było widać desperację.
Na prawdę warto popracować nad osobowością, poczuciem humoru. Zdjęcie ładne zawsze możesz zrobić, ale nad charakterem już jest trudniej pracować

Również jestem samotny, nie ma się co oszukiwać pewnie źle wyglądasz, opcje są dwie pogodzenie się z losem albo operacje plastyczne. Chciałeś rady to ją masz, zazdroszczę wzrostu i umięjętności. Najgorsze są rady, że młody jesteś, kogoś poznasz. Nie ma gorszej rady.

Odpowiem Ci na ten post nieco na moim przykładzie.
Ja mam 20 lat, niedługo 21.
Jestem nieco niższy bo 185 cm i 63 kilogramów wagi, paker co?
Moj okres podstawówki, zawsze się ktoś znalazł kto dokuczył, ale nie wspominam tego źle. Mimo tego że byłem mega nieśmiały. Koniec podstawówki wyprowadzka do miasta, inni ludzie ale juz bez taty, taty alkoholika.
Gimnazjum miałem kilku znajomych, aczkolwiek więcej ludzi było ktorzy mi dokuczali, tragiczny okres. Nadal bylem mega nieśmiały, chyba nawet jeszcze bardziej. Nienawidziłem tego jak ktos odnosił sie do mojego wyglądu, bylem na tyle wstydliwy że nawet zdjęcia profilowego nie mialem na facebooku. Dziewczyny w tym czasie to takie z ktorymi sms pisalem czasami, nic więcej.. oh chyba ze kilka spotkan (max z 5) z jakimis kolezankami z moich starych rejonow bo chcialy zobaczyć co tam u mnie itd. Z resztą spotkania totalne niewypały . Technikum pierwsza klasa nic nie zmieniłem, dalej sie uzalalem nad soba, nad swoim wyglądem aczkolwiek ludzie tam byli bardziej przyjaźni i w szkole 'zadawałem się' z dwoma dziewczynami, tak one gadaly z 95% ja z 5%..Druga klasa mowie stop, musze to zmienić. Z dnia na dzień zmieniłem swoje podejście, które po dzien dzisiejszy troche we mnie gdzies tam siedzi ale totalnie tego nie pokazuje bo wiem ze to jest niepotrzebne, wiem, że to działa destrukcyjnie. Zacząłem mieć swoje zasady i to co myślę mówić na głos, nawet w wyglądzie zmienilem styl ubierania się i fryzurę. Od drugiej klasy się zaczęło, odezwałem się do kolegi z ktorym mialem dość fajny kontakt w gimnazjum, dzisiaj jesteśmy najlepszymi przyjacielami. Następnie w klasie zacząłem sie trzymać z chlopakami (bylo nas razem 3 w klasie) staliśmy się najlepszymi ziomkami na świecie (te kontakty znikły po skończeniu szkoły z przyczyn nieważnych, tak musialo być) bo tak w zyciu już jest ludzie są i odchodzą, nieliczni zostaja na zawsze. Ale technikum bylo cudownym okresem, wieksze zainteresowanie dziewczyn wobec mojej osoby a tylko i wyłączanie przestalem pokazywać to jak bardzo jestem pokrzywdzony przez życie i że jestem przegrywem. Na początku 4 technikum, poznałem? A może nie? Bo znalem ja wcześniej, poznalem blizej dziewczynę ktora kompletnie olewalem bo twierdziłem ze totalnie nie moja liga a okazalo się ze moja bo dziś jestem z nią już 16 miesięcy. Taki duzy skrót mojego życia, pokonalem nieśmiałość do ludzi, do pokazywania siebie, może nie robie sobie zdjęć klatki piersiowej w lustrze, ale kocham robić sobie zdjęcia. Dlatego proszę przestań się uzalać nad sobą, zainteresuj się czymś, nie mysl o tym jak bardzo chciałbyś kogos poznać, znajomości same przychodzą. Gdy już poznasz jakąś dziołche, nie zal sie jej, tymbardziej nie z poczatku, one tego nie lubią, z resztą wyobraź sobie, wszedł bys w znajomość z jakas totalnie zakompleksioną, myslaca że jest przegrywem zyciowym dziewczyna? No napewno nie w dluzsze relacje bo emocje ktore z siebie uwalnia są destrukcyjne dla samego siebie, relacji i ludzi wokół. Jak już znajdziesz tą jedyną, zbuduj szczęśliwy związek a to też jest bardzo obszerny temat. Jak lubisz czytać książki przeczytaj taką jedną 'Inteligencja emocjonalna' Justyny Tomczyk duzo kwestii wyjaśnia, moze Ci w jakis sposob pomoże i zrozumiesz pewne rzeczy inaczej. ale proszę nie uzalaj się nad sobą, to jest pierwszy krok którego nie da sie pominąć do tego co chcesz osiągnąć. Wytrwałości i powodzenia.