Nagła zmiana planów wspólnego gniazdka i brak zaufania - Netkobiety.pl

Skoro to zaproponował, to nie zostawiaj już tej sprawy domysłom, tylko poproś o jasny plan kiedy weźmiecie wspólny kredyt na tym razem wspólne mieszkanie. Konkretny plan. Jeżeli takiego brak, tzn. że są to kolejne gruszki na wierzbie i informacja, która ma Cię zbyć na jakiś czas.
Wasze kłótnie i niedopowiedzenia doprowadziły do tego, że zarówno Ty, jak i on nie czujecie do siebie zaufania. On wziął własne mieszkanie, bo podejrzewam, że nie sądzi aby wasz związek miał przetrwać, stąd nie chce komplikować sobie sytuacji. Wcześniejsze ustalenia wyleciały za okno i sprawę stawia na ostrzu noża, bo perspektywa rozstania nie jest mu odległa.
Zapytaj o jego plan i konkretne rozwiązania, a nie mowę siano. Jeżeli spróbuje znowu oferować obietnice i stwierdzenie w stylu jakoś to będzie, to już wiesz jak to będzie Skoro tak to stoi przed Tobą prosty wybór: albo się godzisz na jego warunki, albo nie. To tyle.

Szczerze mówiąc nie dziwię mu się, skoro ostatnio się między wami nie układa. Po co chcesz się pakować we wspólny kredyt, gdy wasz związek wisi na włosku? Niech weźmie sam, a ty sobie odkładaj pieniądze.

No dobrze ale skoro się nie układa to się rozmawia o takich rzeczach a nie kłamie w żywe oczy bo niestety mnie zbywał non stop, a dopiero teraz usłyszałam prawdę i nie jest to w porządku. Właśnie 2 lata narzeczeństwa i zero konkretów z jego strony. Same teksty jak zakończysz studia ( tylko obrona mi została ale absolutorium mam od 2 lat) to się pobierzemy tyle że właśnie wypadło parę spraw mocno życiowych i dlatego mi się to opóźniło i zawsze był to argument ale przecież cywilniak można było wziąć skoro nawet wesela nie planowaliśmy. Poczułabym się o wiele pewniej w tej relacji gdyby były konkrety a tutaj cały czas zbywanie odnośne ślubu i mieszkania...

No tak, zbywał Cię, odwlekał w czasie, nie powiedział wprost jakie ma plany życiowe, a Ty drążyłaś na tyle aby usłyszeć zbywanie, ale nie na tyle i nie w taki sposób, aby mieć jasny plan wspólnej przyszłości. Łatwo było Cię zbyć, bo zawsze można było wskazać jakieś niedociągnięcia w Twoim życiu, które decydowały o tym, że nie ma o czym mówić i zrób coś zanim będzie można o tym porozmawiać
Teraz czas na Twoją decyzję po prostu czy takie podejście uważasz za do przyjęcia i czy jesteś w stanie dalej tworzyć z nim związek.

Próbuje renegocjować warunki związku i wspólnej przyszłości. Robi to stawiając Cię przed faktami dokonanymi. Ponownie piszę, że teraz rozbija się to o Twoją decyzję czy na te fakty się godzisz, czy nie.

Autorko, skoro tak to wszystko odbierasz, to na pewno coś jest na rzeczy. Myślę, że nie ma tego złego, co na dobre by nie wyszło (wiem oklepane i banalne), bo od teraz będziesz bardziej myślała o sobie, z zdrowy egoizm jeszcze nikomu nie zaszkodził. Facet zbywa cię ze ślubem, a teraz wyskoczył z tym mieszkaniem.
Daje to wszystko do myślenia.

Ale tak z drugiej strony, to czy nie jest tak, że uparcie dążysz do ślubu i niby wspólnego mieszkania, ale jednak wydajesz mu się nieogarnięta? W sensie, że tu byś chciała nie wiadomo co, a tu nie bronisz się przez dwa lata (dobrze rozumiem, że mniej więcej od zaręczyn?), pracy nie masz, ale upierasz się, że mieszkanie ma być wspólne. Nie bronię ani nie usprawiedliwiam faceta, ale zastanów się, czy Ty sama nie dałaś mu powodu, żeby stracił zaufanie w tym temacie... i wolałby nie kupować mieszkania z Tobą wspólnie, bo ma obawy, czy nie będzie on go musiał spłacić, a potem w razie gdyby oddać Ci połowę?

Też uważałam, że jest się wspólnie na dobre i na złe. On stwierdził, że takie miał podejście od początku ale później mu się zaczęło zmieniać i uważam, że powinien mnie o tym wcześniej poinformować, a tutaj wygląda na to, że nastukał ze mną lat związku i liczy może, że będzie mi szkoda zmarnować tyle lat i przystać na jego warunki... bo jeśli nie to dlaczego to wyszło dopiero teraz? Związek to nie tylko miłość. Nie uwierzę, że zmienił zdanie w 3 dni jak to mówił. To jest mega nieszczere. Teraz już widzę dobrze jak mnie zbywał.

Gdyby mi zaproponował żebym jeszcze płaciła jak za wynajem to bym go chyba wyśmiała bo u mnie płacił tylko za rachunki i jeszcze te kwoty jak na stolicę były strasznie niskie więc wątpię żeby mi to zaproponował.

Szczerze mówiąc ja jestem zwolenniczką intercyzy, ale w twoim przypadku chodzi chyba o coś innego.
Tak jak napisałaś w tytule wątku chodzi też o rodzący się brak zaufania.
Facet pograł sobie z tobą w kulki i coś mi się wydaje, że od dłuższego czasu był po prostu fałszywy w stosunku do ciebie. Na pewno nie zmieniło mu się w ciągu ostatnich trzech dni, tylko kombinował jak koń pod górę od dłuższego czasu, jakby tu ciebie wymiksowac z tego mieszkania.
Ty niczego nieświadoma oszczędzałas i cueszylas się na to wielkie kiedyś, on patrzył na to, ale nawet się nie zająknął. Dopiero gdy przychodzi do konkretów on wyskakuje z czymś takim.
To podłe.
Tak sobie myślę, co zrobiłabym teraz będąc na twoim miejscu i dochodzę do wniosku, że nie mam pojęcia. Najpierw przeszlabym pewnie fazę szoku, potem byłabym wściekła, rozczarowana i zawiedziona i na pewno zastanawialabym się co robić dalej. Na ten moment nie potrafię ci powiedzieć, jaką decyzję bym podjęła po czymś takim.
Wiem tylko że silne wzburzenie, emocje zawsze sa złymi doradcami i że najlepiej uspokoić nerwy i potem na chłodno podjąć decyzję.

A ja bym powiedziała, że tego ślubu nie będzie. Wspólnego mieszkania też nie będzie.
On po prostu tego nie chce. Zaręczył się, ale nie jesteś dla niego tą jedyną. Więc się powoli ewakuuje, bo Ty chcesz konkretów, a on Ci tych konkretów dać nie chce, bo to jest wchodzenie z Tobą w zobowiązania, z których musiałby się wyplątać przy rozstaniu, które prawdopodobnie rozważa.

Obstawiałabym, że nie jesteś dla niego opcją na całe życie, a tymczasową, dopóki ta na całe życie się nie pojawi.

Nigdy nie ma winy jednej strony, więc oboje do tego doprowadziliście.
A jeżeli problem zaczął się po rozstaniu i powrocie, to widocznie trzeba było nie wracać.
Porozmawiajcie i zapytaj wprost o wszystko, co tu mówisz. Mieszkanie, ślub. Jeżeli chce się z Tobą ożenić to od razu ustalcie datę i zacznijcie się rozglądać za salami. Trzeba będzie wpłacić zaliczkę. Więc jeżeli nie chce z Tobą żyć, to bardzo szybko wszystko z niego wyjdzie.

A teraz popatrzmy na to z jego punktu widzenia. Facet wie, że zrobił ci świństwo, bo to naprawdę jest świństwo, a mimo to nie boi się teraz, co ty sobie o nim pomyślisz, że może wkurzysz się na tyle, że z nim zerwiesz. On takich rzeczy wcale się nie boi.
Dlaczego?
- nie zależy mu na tobie, więc jak odejdziesz od niego, to odejdziesz i świat się nie zawali,
- jest tak ciebie pewny, iż wydaje mu się, że nie ma na ciebie bata i że wszystko przełkniesz, byle tylko z nim być,
-woli stracić ciebie niż dzielić się z tobą mieszkaniem,
- jest wyrachowany a więc w razie czego lekko przejdzie przez rozstanie, bo szybko wyltmaczy sobie, że na szczęście ochronił swoje mieszkanie przed tobą i jaki on sprytny, tego typu racjonalizacja
Z drugim mieszkaniem to bujda, taka sama jak szukanie powodów, by się z tobą nie ożenić
Ja myślę, że ten facet wie, że żadnego ślubu nie będzie i żadnego wspólnego mieszkania też nie będzie.

Czyli już wcześniej było coś nie tak...

Tego nie wiem i nie jestem pewna i wolałąbym w to nie wierzyć.. On mi pomagał w wielu rzeczach i był troskliwy. Po prostu za dużo kłóciliśmy się.

Klaudia, co byś nie zrobiła, to nie gódź sie na mieszkanie w niego, jak jakas obca, jak jakiś najemca.

Albo bierzecie mieszkanie wspólne, ślub i dzieci i jesteś u siebie, albo żadna z tych rzeczy. Musisz mieć poczucie bezpieczeństwa, bo póki jesteś u niego, póki to nie jest Twoje, to wylecieć możesz w każdej chwili. W ogóle nie widzę sensu tego narzeczeństwa, ani tym bardziej ślubu.

Tzn on na prawdę sporo zarabia i te parę stów jakoś mocno moim zdaniem nie wpływało tym bardziej, że kupił 2 meble do mieszkania więc jego wkład jakiś był. Nie wiem czy już go usprawiedliwiam... Bo on tłumaczy, że mógłby mieszkać gdzie indziej i w sumie on był niechętny na ten pomysł mieszkania razem w tym rodzinnym mieszkaniu.

Kolejny trup z szafy - powiedział, że jak będzie dobrze między nami to będzie wspólnota majątkowa. Czyli po tylu latach na koniec mu się odmieniło, że chce rozdzielności majątkowej do tego. Czuje, że życie z nim to niczym życie pod jego dyktando. Serio aż nie wiem co napisać... Nie wiem w takim razie po co ten ślub.

Bo widzisz jak byliśmy w związku to mieliśmy wspólne podejście, które było zgodne. A on tutaj stawia sprawę, że jak będzie dobrze to będzie wspólnota.. Jest jakiś miernik tego jego "dobrze"? to skoro jest niedobrze to w zasadzie po co się żenić i być ze sobą skoro mi nie ufa? Wszystko by było do przyjęcia i nawet ta rozdzielność gdyby inaczej to argumentował nie stawiał mi jakiś warunków. Uważasz, że to jego podejście jest zdrowe? Bo ja uważam, że to dziwnie wygląda i czuje się co najmniej nieswojo...

Słuchaj, ja bym z tym nie miała żadnego problemu gdyby sam mi o tym powiedział i jakoś to inaczej uargumentował, a nie wychodzi to jakoś przy okazji. Jak widać nie miałam problemu z konkubinatem bo długo z nim byłam i poświęciłam mu kawał czasu życia. Dyplom nic nie zmienia w kwestii mojego zawodu. Powiem więcej, że mam wyższe wykształcenie niż on i więcej wrzuciłam sobie na barki. Do pracy mogę wrócić w parę dni bo mam taką możliwość. To nie jest żaden problem, ale obecnie mam inne sprawy na głowie i on dobrze o tym wie i nie widzi w tym problemu. Podałam te szczegóły bo też zwracam na to uwagę, że jest to istotne. No nic. Poukładam swoje rzeczy i zobaczę jak to dalej wyjdzie bo to też są argumenty nie stojące za mną.

No to dobrze to dziękuje za szczerość. Może rzeczywiście po zakańczam sprawy ważne dla mnie i zobaczę dalej jak to będzie bo przecież to nie są sprawy na gwałt ale mimo wszystko mnie to niepokoi bo miałam inny pogląd na życie. Nie wiem jakby to miało po prostu wyglądać i tyle. Czuje się na takim cenzurowanym i chyba sama rozumiesz. Ja nic nie będę wpływać na jego decyzję bo przecież jakim prawem. Zawsze jakiś kompromis można wypracować, a on trochę stawia sprawy po swojemu..

Reszta rzeczy się układa dobrze prócz tego, że on nie potrafi dostrzec w swoim działaniu winy i zawsze upatruje to we mnie i często mu ustępuje. To jest mocno niepokojące. No i ostatnio teraz mogę dodać, że często zmienia zdanie i mamy trochę inne poglądy na życie.

No nieźle to sobie wykombinował.,...ze wspólnej kasy będziecie spłacać kredyt za JEGO mieszkanie. Nie wchodź w taki układ, bo za kilka lat możesz zostać z niczym.

Gdzie ty wyczytałeś, że on chce od niej jakąkolwiek kasę?

Ja to widzę tak, że facet nie jest pewny tego związku a w razie rozstania nie chce się szarpać o wspólny majątek. Rozdzielność majątkowa to w takim wypadku dużo mniej problemów i kłótni. Na pewno pozostawienie go przez autorkę na 4 miesiące nie zwiększyło jego zaufania do niej i do związku.
Autorka zamiast skupić się na problemach emocjonalnych w związku skupia się na sprawach materialnych i na żalu, że nie będzie miała udziałów w mieszkaniu (a takie fajne z dużym potencjałem do zysku)

Autorko: zostaw na razie w spokoju to mieszkanie, pogadajcie o was, nie słuchaj tych którzy doradzają przycisnąć go w sprawie ślubu. On tego ślubu obecnie nie chce.
Spróbujcie najpierw na nowo być szczęśliwymi razem a dopiero później rozmawiajcie o ślubie,  dzieciach, wspólnym inwestowaniu w mieszkaniu czy wspólnocie majątkowej.

Wzl, proponowane przez ciebie rozwiązanie jest, moim skromnym zdaniem, zupełnie bez sensu.
Co to znaczy, że oni mieliby przestać rozmawiać na temat tego mieszkania, kredytu itd a zamiast tego skupić się na odbudowywaniu łączącej ich nadwatlonej więzi.
Niby jakim cudem mieliby to robić w takiej sytuacji?
Toż autorka musiałaby kompletnie nie mieć rozumu i chyba że dwa życia w zapasie, bo dość już lat poświęciła na ten związek, to ile jeszcze lat ma liczyć na gruszki na wierzbie?
Bez przesady.
Facet ewidentnie przegiąl, pokazał że potrafi być podstępny i fałszywy i dziewczyna ma się tak po prostu otrzepac z tej wiedzy na temat narzeczonego i może jeszcze przymilac się do niego albo ubrać wór pokutny i kajać się za wszystkie winy?

Napisałeś jedną trafiona rzecz, że facet nie chce ślubu.
Też tak myślę, że on nie chce u chyba nie chce tego ślubu nie od wczoraj ani od dwóch dni. Robił uniki już od dawna.

To że swego czasu autorka zerwała z nim i przez  cztery miesiące nie byli ze sobą, to absolutnie nie znaczy, że to jej wina, że dlatego dzisiaj facet ma do niej dystans i że tamta historia tłumaczy dzisiejsza sytuacje.
Jak dla mnie to słaby powód.
Ja bardziej zwracalabym uwagę na inny aspekt, a mianowicie na to, że on cały czas zwala winę na autorkę, że nie potrafi spojrzeć na siebie samokrytycznie.
Coś takiego, taka jego postawa świadczy o tym, że jakikolwiek dialog z tym człowiekiem jest niemożliwy, a co za tym idzie, życie z kimś takim byłoby bardzo trudne, szczególnie że on potrafi być skryty i podstępny
I w takiej sytuacji autorka ma o tym wszystkim zapomnieć i jak gdyby nigdy nic uśmiechać się niczym głupi do sera?

Wzl, a gdzie ty wyczytałes, że autorka zerwała wtedy, bo tak po prostu chciała sobie odpocząć, ale nie znalazla nikogo lepszego, to wróciła do tego faceta. Kurcze, ja czytałam wszystko bardzo dokładnie i do czegoś takiego się nie dokopalam, ale może tępa jestem?

Zostawiłam go bo migał się także z tematem ślubu i czułam się już wtedy wodzona za nos. Wróciliśmy bo zapewniał, że ślub można wziąć w 2 tyg ale ja się nie zgodziłam bo chciałam najpierw odbudować relację i myślę, że to była bardzo mądra decyzja z mojej strony, więc ja nie napierałam za wszelką cenę na ten ślub, ale też powiedziałam, że nie jestem w stanie poświęcić kolejnego roku na jego czcze gadania bo znamy się jak łyse konie. Tylko, że teraz to chyba się pozmieniało albo znowu mi nie mówił albo znowu kręci - że on ślub chce ale napomniał o rozdzielności majątkowej. Że jak będzie dobrze to będzie wszystko OK i wspólnota będzie wspólna. Mnie w ogóle już te rozmowy męczą i zarzucanie mi, że jestem materialistką to serio są przykre. Tak jak wspominałam - sama umiem o siebie zadbać. Tylko, że ja takie zbywania słyszę od dawna i uważam, że skoro nie jest zadowolony ze związku to nie wiem czemu walczył o mój powrót i teraz wykręca kota ogonem i zrzuca to na mnie, że wrócił bo myślał, że się zmieniłam. Wybacz ale nie uważasz, że tutaj jest wiele rzeczy nie tak? Chyba wspólnie się pracuje nad związkiem, a nie ,że tylko ja mam pracować bo on wszystko robi jak należy. Co innego rozmawiać o swoich obawach, walczyć o kompromis, a co innego stawiać mnie przed faktem dokonanym i przekonywać do jego modelu życia. Gdybym wiedziała od początku, że tak chce postawić sprawę to ja bym się zgodziła, ale to by też wpłynęło inaczej na moje decyzje życiowe.

Zresztą jak ja mam o tym powiedzieć rodzinie? Bo co mam ukrywać, że jednak to mieszkanie kupuje sobie sam? Wiecie ja się już głupio w tej sytuacji czuje i wiem, że moi rodzice mocno nabiorą dystansu do niego i wątpliwości co do tej relacji. Co innego wypracować kompromis, a co innego jeśli on sam decyduje o wszystkim, a ja właśnie czuje, że tak będzie ze wszystkim.

Oczywiście, że oboje musielibyście się starać o związek a przede wszystkim oboje musielibyście chcieć go naprawić.
W dalszym ciągu nie napisałaś o co cię obwinia.
Co do bycia materialistką, to sorry ale podobnie jak ktoś już wcześniej pisał, takie sprawiasz wrażenie już na pierwszy rzut oka.

Coś na pewno jest nie tak. Pisałaś, że go zostawiłaś a teraz, że on wrócił.

Dużo w tej historii sprzeczności i niedomówień dlatego taki rozstrzał w ocenach.

Tak jak napisałam - ja bym się zgodziła na rozdzielność ale gdyby mi wcześniej to zaproponował i była jasna rozmowa. Co innego jest na sam koniec informowanie, że zmienia zdanie i jeszcze widać było, że mnie zbywał. Sam do czego się przyznał. Szczerze mnie się odechciało już wspólnych planów, mieszkań bo chyba człowiek napawa odrazy jak ktoś mi zarzuca, że jestem materialistką A to ostatnie co bym chciała usłyszeć od obcej osoby i od narzeczonego i tez nie chce wierzyć w to, że mój narzeczony był wyrachowany bo miałam go zawsze i mam za dobrego człowieka. W związku sama się utrzymywałam, nie dokładał mi do niczego. Do swoich sukcesów doszłam sama. Ja chciałam być tylko szczęśliwa i tak sobie myślę, że mi do tego jego mieszkanie nie jest potrzebne, a potrzebne mi jest jego wzięcie pod uwagę moich uczuć i szczerość bo gdzieś tutaj tego zabrakło. Można się było dogadać i o to mam żal, a nie o to głupie już mieszkanie. Chyba chodzi w związku by obie strony czuły się dobrze? Niekoniecznie musi wyjść na moje bo niby dlaczego? Uwierz, że nie zamierzam go namawiać do zmiany decyzji. A martwi mnie teraz to czy on w ogóle zamierza być ze mną na zawsze czy może jednak nie ma 100% pewności.. to mnie bardziej martwi niż to mieszkanie. Bo rzeczywiście można by się dorobić nowego, albo sama mogę sobie kupić.

Myślę, że takie zarzuty są na wyrost i są przykre. A skoro piszesz, że jest dużo niejasności to lepiej nie używać takich słów. Też mnie nie znasz i przyznam, że działam pod wpływem sporych emocji bo sama przyznaj, że tutaj nie jest błahy problem. Mam milion myśli na sekundę i w ogóle bije się z tymi myslami bo nie wiem do końca co mam myśleć.
Tak bo on wrócił. Zarzuty jakie miał - że się nie starałam. Bardzo ogólnie ale to i myślę, że one tutaj nie mają nic do rzeczy i nie chce się wiecej o tym rozpisywać bo widzę, że zostanę rozszarpana przez przykładowo takiego użytkownika jak Ciebie, a mi już wystarczy po tych przeżyciach. Odkąd wróciliśmy jest już dobrze między nami bo oboje się staraliśmy ale gdy doszło do rozmowy o mieszkanie to argumentuje, że to moja wina. Moim zdaniem słaba argumentacja.

Nie jest poglądem moim, że jest dobrze bo on sam to przyznał! A w temacie o mieszkanie powiedział to co napisałam wyżej. Widać on zmienia zdanie jak chorągiewka.

Słuchaj mi się też to to kupy nie trzyma bo jeśli ktoś mówi, że nie ufa to jak chce brać ślub? Czemu na to nie zwracasz uwagę tylko się mnie czepiasz? Zakładasz, że to on jest ten OK, a sama zwracasz uwagę, że tutaj nie ma pełnych informacji. Ja próbowałam różnych rzeczy zanim odeszłam od niego - od proponowania terapii dla par po inne rzeczy ale on nigdy nie chciał. Chętnie wrócę do tematu za jakiś czas i powiem jak to się potoczyło bo ja mogę dać szansę temu jeszcze i zgodzić się na jego decyzję i  wtedy się dowiem czy jego gadanie to prawda czy tez nie. Skoro jestem w stanie zrezygnować z własnych oczekiwań życiowych to chyba taką materialistką nie jestem? Dalej z nim rozmawiam, a mogłam na pięcie się odwrócić i więcej z nim nie się nie widzieć gdyby mi tylko o hajs chodziło. Wybacz ale czuje się urażona. 
W głównym poście zdaje się, że też zawarłam informacje, że długo mnie zwodził ze ślubem i nie napisałam dokładnie czy to było przed czy po rozstaniu. Było to przed i to uściśliłam i dopisałam. Jak masz mnie tak rozliczać za słówka to ja podziękuje. Sprawa nie jest łatwa i jestem w nerwach. Ja wiem, że z boku fajnie ocenić bo patrzysz na to trzeźwo. I rozumiem, że też ciężko przyjąć innym ludziom, że ktoś ma inny pogląd na życie, ale ja też nie muszę się godzić na wszystko co mi ktoś podyktuje i postawi przed faktem dokonanym. Obiektywnie nigdy nie będzie ale też zdaje sobie sprawę, że ważne jest to jak ja się czuje z tym wszystkim. Nie uważasz? I mi tutaj już kompletnie o żadne majątki nie chodzi tylko o to czy on sądzi, że jestem tą jedyna to lepiej się rozstać bo ja nie chce sobie życia komplikować i zdaje się, że on też..

Mną targają emocje i po kilku dniach może jeszcze inaczej będę na to patrzeć. Muszę sobie to przemyśleć na spokojnie. Pogadać z nim bo mamy się spotkać i wypracować jakiś kompromis, który będzie budził zaufanie dla obu stron.

Ile ludzi tyle poglądów ale chyba chodzi o to, żeby obie strony czuły się OK bo jeśli ja będę się z tym wszystkim źle czuć to nie ma sensu.

Reszcie osób dziękuje za spojrzenie na tą sprawę. Nawet za te niepochlebne dla mnie i wybaczcie ale więcej się udzielać nie będę bo na prawdę jestem sfrustrowana i to pewnie po moich postach widać bo też nie są wyważone (bije się z myślami non stop!), a nie chce żeby  mnie ktoś tak oceniał po tym.

Oczywiście,  że nie powinna w coś takiego wierzyć, bo on czegoś takiego nie powiedział.
To tylko czyjaś chora wyobraźnia, która coś takiego wymyśliła nie rozumiejąc prostego zdania:

Trzeba być idiotą żeby ładować się we wspólnotę majątkową gdy w związku się źle dzieje.

Jest głupotą pakować się w małżeństwo jak się źle dzieje. A branie ślubu z rozdzielnością, bo źle się dzieje jest dla mnie co najmniej dziwne.

Wzl, Ty cały czas mówisz o samym fakcie rodzielności majątkowej i samodzielnym kupowaniu mieszkania, a problem autorki nie na tym polega. Chodzi o to, że ktoś podejmuje decyzje bez wcześniejszej rozmowy, decyzje niezgodne z wcześniejszymi ustaleniami i do tego stawia sprawę na ostrzu noża. Według mnie osoba, która tak się zachowuje w związku albo wie, że tej drugiej stronie zależy bardziej i się do wszystkiego dostosuje albo nie zależy mu aż tak i jest gotowy postawić na szali związek (bo albo będzie całkowicie na jego warunkach albo nie będzie). Chyba niewiele jest naprawdę zakochanych osób, które wiążą z kimś przyszłość, które stawiają wszystko na jedną kartę nie zważając na czyjeś uczucia w tak ważnych kwestiach.

O, no to nawet nie zauważyłam, że się ze sobą zgadzamy. Może niedokładnie czytałam.