Standardowo już, koleżanka męża - Netkobiety.pl

Krótko i na temat: Spier****j gdzie pieprz rośnie. Jak najdalej od niego

Dodam, że do zdrady fizycznej nie doszło. Za to czuję się oszukana emocjonalnie

Zdecydowanie masz rację. Wiem ze mną manipuluje, może udaje głupiego że nie widzi tego co ja... Ciężko mi odejść, a ultimatum było i jego jasna deklaracja że nie zmieni partnera w pracy, bo pracuje im się razem świetnie, są zgraną załoga i żebym pomyślała nad sobą. W sumie, myślę że gdybym odeszła (tak jak mu powiedziałam) nadal stałby przy swoim- to odejdź...córka zwraca uwagę że ciągle się kłócimy, a ja... Ciągle płacze co nie robi na nim wrażenia, obarcza mnie wina o wszystko, o kłótnie, o czepianie się, a ja tak tkwię w tym związku licząc na odrobinę miłości, która czasem mi potrafi okazać

Zdecydowanie niedługo, czuję że się wypaliłam. Mąż chciał zmian, chciał przestrzeni i swobody, chciał żebym go tak bardzo nie kochała i dała jego świat. A ja .. zaczekam się starać i pracować nad sobą, odpuścić. On nie zmienił nic, nie próbuje zrozumieć że czuje się niepotrzebna. W dodatku robi mi mętlik w głowie i czasem myślę, że naprawdę przesadzam. Kiedy mówię że mi źle, to słyszę żebym odeszła, że zawsze go o coś obwiniam bo jest "taki taki zły i niedobry". A ja słyszałam ich rozmowę kiefy jechali wspólnie, wiem jak dobrze czuje się z nią, wiem że potrafi się śmiać i ze mną tego nie ma. Rozmawiają o wszystkim, o sprawach intymnych, potrafił narzekać na mnie, moja troskę i mówiąc że go nagabuje.

Współczuje Ci Twoich przejść, żadna kochająca kobieta nie powinna tak się czuć

Ultimatum nie dziala w zwiazkach

Pamietam mojego dobrego kolege i jego dziewczyne.Zachowywala sie identycznie jak twoj patner.Tak naprawde to miala grono adoratorow.Z ktorymi wyprawiala podobne rzeczy jak wyzej.
I tak naprawde spotkalem sie kilka razy z takim zachowaniem kobiet.Najlepsze jest to ze kazda uwazala,ze wszystko jest jak najbardziej w porzadku.Ona nic zlego nie robi.Ale jak mezczyzna tak robi to jednak jest zle.

Owszem, nie da się wywalczyć, wymusić ani wynegocjować, ale można je przypomnieć
Ono może jeszcze istnieje.

Autorko nic na siłę.  Twoj mąż emocjonalnie odplynal do koleżanki.   Miej szacunek do siebie i nie blagaj o miłość
Ty masz wybór i nie musisz tkwić w związku z kimś dla kogo jesteś kołem zapasowym.

Autorko, wiem, że oczekujesz innej rady, ale naprawdę - płakaniem, błaganiem, proszeniem i stawianiem ultimatum niczego nie osiągniesz.
Absolutnie nie jesteś w stanie sprawić, żeby Twój mąż zrozumiał że jest nie w porządku.
Jedyne co on widzi w Tobie - to płaczliwą, ciągle marudzącą miągwę, która bez przerwy się go czepia.

Jeśli cokolwiek jest w stanie Ci pomóc, to tylko kubeł bardzo zimnej wody na głowę Twojego małżonka ...

TakaSytuacja1, współczuję Ci, ale głową muru nie przebijesz. Twój mąż zaangażował się w relację z koleżanką, a ona najwyraźniej odpowiada tym samym.
Obydwoje przekroczyli granicę zwykłego koleżeństwa, a w związku z tym Twoja sytuacja jest szczególnie trudna, stałaś się męczącą przeszkodą, jak to zwykle bywa.
Głównym winowajcą jest Twój mąż, ale ona też nie pozostaje bez winy. Z pewnością jest na bieżąco informowana o problemach w Waszym małżeństwie, wysłuchuje jego narzekań na Ciebie i nie chce dostrzec związku z tym, co dzieje się między nimi, myślę, że wspiera go w jego "trudnej sytuacji" i bez skrupułów oraz cienia empatii wobec Ciebie odciąga go od rodziny. Oczywiście, można by powiedzieć, że ona nie ma obowiązku odczuwać empatii dla Ciebie, ale będąc koleżanką spędzającą wiele godzin w pracy z Twoim mężem, nie powinna zajmować go swoimi sprawami w weekend, czy wzywać po pracy do jakiś tam usterek, gdy on powinien mieć czas dla rodziny. Twój mąż odpłynął na własne życzenie, a ona najwyraźniej jest chętna, nawzajem się nakręcają.
Niestety, na ten moment jesteś na przegranej pozycji.
Skorzystaj z rady Maraty, zdystansuj się, zajmij sobą (choć nie sądzę, żeby w tych okolicznościach wywarło to na nim szczególne wrażenie), zatrudnij go do opieki nad dzieckiem, zrób to dla siebie i odpuść całkowicie rozmowy na temat Waszego kryzysu, w szczególności tej kobiety.
Obserwuj jego zachowanie i daj sobie czas na podjęcie decyzji. Jeśli nic się nie zmieni, to pozostaje Ci tylko kubeł zimnej wody dla niego, w postaci rozstania.
Jest w tym dziale wątek o zdradzie emocjonalnej, poczytaj, to o Tobie, dowiesz się także, że "uratowanie małżeństwa" po takich przeżyciach, to nie szczyt szczęścia.

Autorko tak jak juz wiele osob napisalo placz, blagania i pretensje to najgorszy wybor. Czynia Cię one absolutnie tymbardziej nieatrakcyjna w oczach Pana meza, ktory dla odmiany w pracy ma przebojowa, pewna siebie i rozesmiana kolezaneczke. Co wiecej, on moze teraz dodatkowo widziec siebie w roli meczennika, ktory musi sie zmuszac do funkcjonowania w Waszym malzenstwie bo zona jest kupką nieszczescia i bez niego zginie jak Andzia w pokrzywach co poteguje w nim frustracje i zlosc na Ciebie. Z drugiej strony to takze dobry "znak" dla niego bo skoro jestes w niego taka wpatrzona i zycia bez niego nie widzisz to pewnie jeszcze sporo jego wybrykow z kolezanka  bedziesz w stanie zniesc byleby zostal z Toba. Innymi slowy obecne Twoje zachowanie tylko utrwala stan zachwytu kolezanką.
Ja na Twoim miejscu zakomunikowalabym spokojnie mezowi ze takiej sytuacji torelowac nie bedziesz i dala czas, np miesiac zeby sie zastanowil w ktora strone chce isc (wybrac rodzine czy kolezanke). Zadnych lez, dramatow, ckliwych wyznan. Konkrety i spokoj. W czasie tego msca zachowywalabym sie tak zeby maz wiedzial ze Twoj swiat bez niego absolutnie jest w stanie istniec. Zajmij sie soba, corka, zadbaj o siebie, wyjdz gdzies z kolezankami albo do kosmetyczki. Taka postawa albo calkowicie Was oddali i stanie sie jasne ze nic Was juz nie laczy (w sensie meza z Toba) a on jeszcze bardziej odplynie w strone kolezanki albo przypomni mezowi ze ma u swego boku kobiete wcale nie slabsza i nie gorsza niz kolezaneczka. Kobiete, ktora poza tym ze jest jego zona, matka Waszego dziecka, praczka i kucharka jest rowniez kobieta ktora jest w stanie go jeszcze zaskoczyc i okazac siłę. Takze albo Wasze malzenstwo sie posypie do konca albo maz sie opamieta i przypomni sobie dlaczego wybral kiedys Ciebie. Kazde z tych wyjsc bedzie lepsze niz obecny stan, stan w ktorym tracisz nerwy sily, poczucie wlasnej wartosci i tkwisz w zawieszeniu. Lepiej wiedziec na czym sie stoi, nawet dostac cios a potem wstac i pojsc dalej.

Zdecydowanie polecam robić tak jak piszą dziewczyny !!! Żadnego płaczu, blgań i pokazania jak Ci źle i jaka jesteś skrzywdzona całym Światem...
Sama przeżyłam niedawno zdrade emocjonalna i fizyczna. Mój narzeczony tez zaczął spędzać więcej czasu z koleżanka z pracy, zachowywał się dokładnie jak Twój mąż. Może z tka różnica ze nie poznałam tej dziewczyny i bardziej to ukrywał, ale jednak cała resztka zachowań bez zmian. Byliśmy dla siebie zawsze bliscy a nagle on się oddalił, wymagał ode mnie żebym była inna (podświadomie  taka jak ona ) nagle wyciągał jakieś wady, które nigdy nie miały znaczenia. Robił wsyzysko żebym to ja czuła się gorsza a on miał powód żeby odejść.

Ja młoda i strasznie głupia ( bez rady kogokolwiek) niestety płakałam, starałam się za 10, wymagałam uczuć, starań i byłam ta żałosna płaczka. Bywały czasem kłótnie  ( może trochhe dlatego ze nie byłam pewna ze ktoś jest ). On nagle pełen życia żeby wychodzić z „kolegami”, zostwac dłużej w pracy. Kiedy mówiłam ze czuje ze ktoś jest krzyczał ze wymyślam. Jestem psychiczna itd...

Czekał tak długo aż koleżanka ( tez wiedziala o mnie) dla mu znać ze nie chce romansu a poważnej relacji, wiec on w jednej chwili przekreślił wszystko. Nie widzi tego co mi zrobił, jak poniżył, ile wspólnych latach przekreślił.
Tak mam świadomość ze przez płacz i strach sama pokazałam swoje uzależnienie i to dawało mu obraz Że tamta wolna, pełna życia, pasji jest lepsza niż ja czekająca na okruchy miłości. Tak zostałam sama ze złamanym sercem a on dobrze bawi się spotykając się z ta koleżanka...

Wiem ze u ciebie jest dziecko i więcej was łączy... dlatego kubeł zimnej wody na niego i dla Ciebie dużo pewności siebie i pokazania ze nie jesteś gorsza, ani żałosna !!
Trzymaj się ❤️

Możesz mu przypomnieć (ale bez awantur i płaczu, bo tylko się tym zdołujesz), że szanowny małżonek ma rodzinę, ale... Nie spodziewaj się cudów.
Bądź sobą, bez sztucznych uśmiechów, nienaturalnego słodzenia. Jak Ci dziewczyny pisały- zajmij się sobą i dzieckiem, wychodź do ludzi, nawiązuj nowe znajomości, może jakieś hobby? Generalnie układaj swój świat od nowa, bo nawet jeśli małżonek się opamięta- wasz związek nie będzie wyglądał jak wcześniej.
Feniks bardzo mądrze Ci napisała. Zresztą, dziewczyny (i panowie) dali Ci sporo dobrych rad.

wg. mnie, to najlepsza rada jaka tutaj padła
zaangażuj męża? dajcie spokój, mąż jest zaangażowany w zupełnie innym miejscu a presja autorki, tylko go dodatkowo zirytuje i utwierdzi w przekonaniu, że żona to zło
to klasyczne myślenie faceta w amoku

ja bym radziła zastosować lustro, odizolować się fizycznie, psychicznie i emocjonalnie
zająć całkowicie sobą, zacząć spotykać z ludźmi, zadbać o siebie fizycznie i odnaleźć w sobie spokój i szczęście
niech on już nie będzie priorytetem, niech spadnie w hierarchii do punktu, w jakim jesteś teraz autorko Ty

Jestem kobietą, ale ja bym napisała dokładnie tak jak trzeźwy.
Udawałabym że jest ok, chodziła z uśmiechem, a potem założyła konto na tinderze i poznała kolegę. Który przecież nic, nic... bo to tylko kolega. Ale na te spotkania z kolegą stroiłabym się jak milion dolarów.

Na takiego męża nic tak nie podziała jak mocny plaskacz w policzek i poczucie że grunt mu się pali pod nogami.

On musi zobaczyć że wciąż jesteś kobietą której pragną inni.

Albo mąż wykorzysta dziecinną zagrywkę Autorki przeciw niej, zbierze dowody ze zona i matka dziecku spotyka się z jakimis facetami z tindera i ulatwi sobie tymi dowodami rozstanie i rozwod bez orzekania o winie... ewentualnie z orzeczeniem o winie Autorki.

Droga na skróty:)
Potrzeba 2 m czerwonej kokardki i ok 500 zl.

Kupujesz wstążkę
Obdzwanisz tzw złote rączki w miescie.
Wybierasz ktoregoš dla niej i wysylasz go jako prezent od Ciebie dla niej, by jej wszystko ponaprawiał i poprzetykał.
Wcale nie zartowalam.

Oj, złośliwe ale mimo szczerych chęci nie posunę się do aż tak drastycznych rozwiązań. Wiem, że mąż na tym nie zakończył batalii. Denerwuje się na samo wspomnienie o niej, że się go czepiam. Czytałam o zdradzie emocjonalnej, o tym jak reagują faceci. Wypisz wymaluj mój mąż...

Cóż, cokolwiek teraz autorka nie zasugeruje czy nie powie na temat koleżanki- jaśnie pan mąż i tak się oburzy. No bo jak to tak, obrażać koleżankę w potrzebie?
Przykro się to czyta.

Może po prostu czuje, że przegina i chciałby załagodzić sytuację ?
A może rzeczywiście mówi to szczerze ?
Nie wiemy tego niestety.
Najlepiej będzie, jak poobserwujesz sytuację w spokoju przez jakiś czas.
Szczerze mówiąc nie podoba mi się warunkowy ton jego wypowiedzi - "jeśli Ty pozwolisz mu się w domu czuć dobrze" ... co to ma niby znaczyć ?
Dla mnie brzmi to jak: jeśli przestaniesz się czepiać o "przyjaciółkę", to ja będę dla Ciebie miły.
Brzmi to jak próba szantażu emocjonalnego. Jak wymuszenie na Tobie zgody na taką sytuację i na taką bliską zażyłość Twojego męża z koleżanką.
Równie dobrze to Ty mogłabyś mu powiedzieć - jeśli przestaniesz biegać na każde skinienie przyjaciółki, to pozwolę poczuć Ci się lepiej w domu.
To nie jest konstruktywny dialog, tylko usiłowanie wymuszenia na Tobie zachowań, jakie są Twojemu mężowi obecnie na rękę.

Przypadków takiego tłumaczenia, słyszałam i czytałam setki. Nawet tu na forum.
Mówienie o koleżeństwie, o przyjaźni bez podtekstów - to bardzo częste w pierwszej fazie zauroczenia kimś innym.

A argument o jej partnerze, który ma dwie lewe ręce, jest naprawdę bardzo głupi.
Wiesz mój mąż też ma dwie lewe ręce, jeśli chodzi o majsterkowanie i różne drobne naprawy, poważnie
On chce robić takie rzeczy i ma szczere chęci, ale zazwyczaj jak się do czegoś takiego zabiera, to jeszcze bardziej to zepsuje. Jeśli nie może zrobić czegoś sposobem, to robi to siłowo i zawsze coś zniszczy
W naszym związku to ja jestem chyba bardziej uzdolniona manualnie i ja zajmuję się majsterkowaniem i naprawianiem drobnych usterek - jeśli potrafię.
A jeśli nie potrafię, i nie pomaga mi skarbnica wiedzy w internecie - to dzwonię po specjalistę, zamawiam go do danej naprawy, pomocy, a po zakończonej usłudze płacę.

NIGDY W ŻYCIU nie przyszłoby mi do głowy, żeby prosić o takie rzeczy któregokolwiek z moich pięciu żonatych kolegów z pracy.
PRZENIGDY.
Chociaż pracujemy ze sobą długo, znamy się dobrze i w zasadzie jesteśmy bardziej paczką przyjaciół, niż współpracowników.

Przeczytałam jeszcze raz Twój pierwszy post i mój wniosek jest taki, ze liczą się czyny, a nie słowa. Od kilku miesięcy męczysz się w trójkącie jaki stworzył Twój mąż i to są jego czyny spowodowane zmianą jego priorytetów, więc w tych okolicznościach zapewnienie o jego miłości do Ciebie wypada blado, że nie wspomnę o tym, że rzekomo jesteś dla niego najważniejsza - czy tak się czujesz?

...więc także jeszcze raz przeczytaj swój pierwszy post, co w nim napisałaś, nie tyle o swoich odczuciach, co o faktycznym zachowaniu męża, a raczej jego zmianie po tym, gdy zaczął pracować z ową koleżanką.
Napisałaś, że; oddalił się od Ciebie, stał się chłodny i arogancki, jest obojętny na Twoje komplementy, w przeciwieństwie do komplementów serwowanych przez nią, nawet po za pracą poświęca wiele czasu na rozmowy z nią, zrobił jej drogi prezent na święta (z Waszego wspólnego budżetu) jest na każde jej zawołanie, pozwala jej na bezczelne (wobec Ciebie) wyrywanie go z domu, lekceważy Twoje uczucia, reaguje agresywnie na próby rozmowy. Oto jego czyny.
Nawet, jeśli na drugiej szali postawisz jego zaangażowanie w życie rodziny, wspaniały seks, traktowanie Cię jak księżniczkę?, inicjowanie atrakcyjnych wspólnych przedsięwzięć, obsypywanie Cię równie drogimi prezentami, to i tak w Waszym związku jest Was troje, bo moim zdaniem za dużo jego zaangażowania jest w relacji z koleżanką...i ona to wykorzystuje.
Obawiam się, że tu już nie czerwona lampka się zapaliła, tylko rozdzwonił się dzwon Zygmunta.

Po 9 latach związku i 7 małżeństwa mój mąż zauroczył się oczywiście tylko koleżanką z pracy. Robiki ze mnie debila 4 miesiące. Przeszłam całą tą emocjonalną sinusoidę, kiedyś za męża wskoczyłabym w ogień. Oboje pracujemy, mamy pasje, mąż miał swoje kompleksy pomagałam mu je zwalczać itp. Nigdy nie odmówiłam mu wsparcia, seksu. Niestety wydało się, zastanawiałam się dlaczego mąż w stosunku do mnie zrobił się oschły, wredny czasem. Pytałam go to mówił, że w pracy ciężko. Robiłam mu głupia herbatki a on po nocach siedział i flirtował z nią a mnie kłamal prosto w oczy. Walczyłam. Dzisiaj to już ponad 8 miesięcy odkąd się wydało o rok jak zaczęli swój flirt. Ona młoda, nowa w pracy, znalazła kogoś kim może się wyręczać. Obiecał, że to zakończy i chodził z tą swoją zbolałą miną bo ja zła kobieta odkryłam ich romans. Podobno zdrady fizycznej nie było, myślę, że dla niej to zabawa, myśli, że trafiła na sponsora (zdziwi się) Niestety wiem, że dalej się kontaktują nie w sprawach służbowych, wysłał jej romantyczne życzenia itd. Kocham go bardzo ale nie dam się dłużej poniżać, kłamstwo człowieka, który był tą drugą połówką jabłka boli jak diabli. Musi skosztować tego zakazanego owocu o ile ona mu pozwoli jeśli zobaczy, że to nieopłacalne. Mam za dużo dumy by pozwolić mu sprawdzić czy ona go zechce i robić za koło zapasowe. Gdyby zerwał te prywatne kontakty, wiecie, że nie chcieli się afiszować z tym w pracy (a podobno to tylko koleżeństwo) i mąż zaprosił ją na swojego „lewego fejsbuka” aby mogli flirtować nocami na massengerze, przyjaciół tsm nie ma, mnie nie ma. Poprosiłam go aby ją usunął grzecznie „żona się dowiedziała i nie chcę jej ranić”. Nie zrobił tego aby jej nie sprawić przykrości... takiej bzdury nie zrobił dla ratowania małżeństwa. Zdecydowałam się na rozwód, będę sama w tej batalii przeciwko nim. Póki co nie powiem mojej chorej mamie, która kocha go jak syna. Czy udało się Wam uzyskać rozwód z orzeczeniem przy zdradzie emocjonalnej? Macie podpowiedzi? Przepraszam, że wbiłam się TakaSytuacja na Twój wątek ale jest bliski mojemu.

Oj!.. dziwne.. W wieloletnich związkach odpowiada się na takie pytania wprost, a nie biegnie na forum..

Mąż przyznał dziś, że miałam ze wszystkim rację...

Wczoraj było między nimi małe spięcie. Nie dał na nią złego słowa powiedzieć. Powiedziałam mu że za bardzo się zaangażował, że jest manipulantka, że wykorzystuje go itd. Wybuchł, dostało  mi się bardzo. Nie odzywaliśmy się cały wieczór do siebie. Dziś usiadł koło mnie że skruchą, nagle sam z siebie powiedział "miałaś rację", widziałam żal w jego oczach, zapytałam go o co chodzi i z czym. Powiedział tylko "ze wszystkim" a na kolejne pytania nie chciał odpowiedzieć. On wiedział co myślę o 8ch znajomości... Mogę się tylko domyślać, że to miał na myśli

Teraz musisz byc na pewno silna i stanowcza. I odsunąc od siebie emocje dzialajac racjonalnie. To trudne, ale tak trzeba.

a może po prostu przyznał ci rację i zgodził się że ona nim manipuluje?

Ogarnij sie!!
"Ty matka i zona z malym dzieckiem przy nodze"?? Fajnie..Skoro sie za taka masz TO TAK JEST.A nie lepiej sie miec za to SZCZESLIWA I DUMNA Z SIEBIE ze jestes matka z dzieckiem??
Kiedys jak jeszcze nie bylem zalogowany na tym forum..
Ktos napisal.. ze jesli uwazasz sie za nikogo,to jestes nikim.A jesli uwazasz sie za kogos TO JESTES KIMS.Zgadzam sie z tym W STU PROCENTACH.
WYBOR NALEZY DO CIEBIE.
Inna sprawa jest to ze w okolo Ciebie,jest wiele osob ktorzy sa nikim, ALE oni uwazaja sie za kogos-DLATEGO ODNOSZA SUKCESY.
Ta osoba rowniez napisala..Ze jak sobie uswiadomisz dzialanie tego mechanizmu to wyjdzie na to ze..
Tak jak napisalas "ze jesli nie spisz i nie jesz  i jestes na granicy zalamania...itd"
TO ZNACZY ZE NIE ZASLUGUJESZ NA TA OSOBE I JESTES NIZEJ KLASYFIKOWANA.
Dlatego jest bardzo wazne,zeby miec OLBRZYMIE poczucie wlasnej wartosci.I TYLKO TEGO SIE TRZYMAJ.

Powiedz mi, a skąd to przeczucie że jest coś nie tak? Zachowywał się inaczej? Mój mąż zawsze brzydził się kłamstwem, dałabym uciąć sobie rękę że nigdy nie zrobiłby nic przeciwko mnie, przeciwko rodzinie. Teraz też mówił że rodzina jest najważniejsza... Może przyznał że dał soba manipulować, ale mówiłam nie raz że mam wrażenie, że się zauroczył. Słyszałam "nie" ale widziałam błysk w oku kiedy mówił o niej, wielokrotnie ja chwalił, widziałam jak reagował kiedy napisała... Czekał z niecierpliwością na odpowiedź, kiedy on do niej napisał, niby w sprawach służbowych. Krytykował jej partnera, denerwował się kiedy zaczęliśmy rozmawiać i niej, o jego podejściu do znajomości. Kiedy było spięcie, był jak zbity pies.

Niestety, to czuję... To istna huśtawka emocjonalna. Czasem jestem przekonana, czasem jego zachowanie mówi coś innego. Bywa czuły, chce bliskości i mojej obecności. Czuję że coś nie gra, a jednak szukam czegoś, żeby się upewnić. Nie usłyszałam nic w oczy, ciągle mogę tylko gdybać...

Jego słowa jakoby kochał Cię i jesteś dla niego najważniejsza, nie mają większego znaczenia w obliczu jego czynów   i myślę, że zdajesz sobie z tego sprawę. Natomiast jego ostatnie wyznanie w którym przyznał Ci rację, że za bardzo zaangażował się w tę znajomość i rzekomo  zdał sobie sprawę z tego, że ona nim manipuluje, jest zastanawiające.
Albo faktycznie nastąpiło w nim jakieś "przesilenie" i cokolwiek zrozumiał, albo ta skrucha jest chwilowa, bo między nim, a tamtą kobietą doszło do jakiegoś zgrzytu. Ewentualnie nadal kłamie i po prostu chciał załagodzić sytuację.
Jeżeli po tym wyznaniu nic nie zmieni się na lepsze, on nadal będzie zachowywał się tak, jak do tej pory, to chyba ostatnim aktem Twojej walki o niego będzie postawienie go pod ściana i zaproponowanie rozstania.
Może taki kubeł zimnej wody na jego głowę otrzeźwi go i uświadomi mu do czego doprowadził. W przeciwnym razie będziesz żyła w tym trójkącie jeszcze długo i albo on odejdzie, albo wróci w postaci załamanego nieszczęśliwą miłością, odtrąconego wielbiciela, bo jego ukochana koleżanka zmieni priorytety i znajdzie sobie innego najlepszego przyjaciela.

Twój mąż zauroczył się koleżanką. Wkrótce pójdą ze sobą do łóżka. Obstawiam, że już chodzą. Jak macie dzieci to twój mąż poszaleje z kochanką z 1-2 lata i zacznie mu przechodzić. Wróci, będzie  grzeczny i mądrzejszy. Normalnie same plusy