Tęsknota za kochankiem - Netkobiety.pl

nie jesteś lepsza od niego.
rzeczywiście jest się z czym obnosić na forum (pokrzywdzona przez los).....warujesz jak suczka u drzwi jego domu, więc nie waruj i nie wypatruj cudzego męża i ojca.

Nie wiem, co mogłoby Ci pomóc. Przeżywasz żałobę po niespełnionej miłości, zapewne trochę to potrwa.

Bądź silna, jego numer zablokuj, usuń go z wszelkich komunikatorów. Nie odzywaj się, bo będziesz tego żałowała.

Aha pamietaj ze okres swiatczno noworoczny jest najgorszy. Wroc do pracy po nowym roku i skup sie na pracy bedzie lepiej. Jak masz z kim pogadac to to wypluj z siebie, ja mam kolezanke 60 lat i ona bardzo wyrozumiala jest potrafila mnie wysluchac i doradzic.

Bardzo dużo pomogli mi znajomi z pracy,  ale po  2 latach  już mają dość.  Rozumiem ich, bo w sumie ile można słuchać tych samych dramatów.  Dużo pomaga mi też siostra,  ale w okresie świątecznym nie chce już jej głowy zawracać.  Stąd temat tu na forum.

On z Tobą nie będzie -- to już wiesz.

Kochasz go pewnie, ale nie możesz z nim żyć. To też pewnie już wiesz.

Zatem jesteś samotna. Czyli jesteś w sytuacji miliona ludzi samotnych, którzy szukają kogoś z kim by chcieli żyć.

Oprócz tego masz dodatkowe uczucie do tego twojego żonatego kochanka. To uczucie nie zniknie i szkoda czasu, aby z nim walczyć. Trzeba na razie go zamaskować, starać się żyć mimo tego. To pewnie nigdy nie minie -- nawet jak będziesz stara. Ale on nie jest taki idealny... on taki jest w twojej głowie. Ciężko ten obraz zniszczyć i dlatego trzeba z tym żyć.

Nawet jak kogoś nowego poznasz, to uczucia do żonatego kochanka nie znikną. One zawsze będą. MOże z biegiem lat przygasną, aby wybuchnąć na nowo gdy go kiedyś przypadkiem spotkasz, albo gdy w stałym związku będzie chwilowo gorzej. Lepeij kochać i przegrać niż nie kochać nigdy.

Prawdopodobnie zapytana teraz czy jeśli cofnę czas to chciałabyś o wszytkim zapomnieć odpowiesz że nie chcesz tracić tych pięknych chwil co mieliście razem. Również gdybym się cofnąłw  czasie i Cię ostrzegał to byś mnie zignorowała. I tak samo zrobisz teraz -- zignorujesz co do Ciebie mówię.

Gary, głupoty gadasz. Oczywiście, że to uczucie zniknie. Co więcej, być może przerodzi się w obrzydzenie, niechęć albo nawet wstyd, że kochało się taką osobę.

Autorko dobrą podjełaś decyzję, teraz trzeba trochę czasu i wyjdziesz na prostą. Życzę ci abyś za niedługi czas myślała o tym facecie jako atrapie mężczyzny niewartym ani jednej łzy.

Sama sobie winna jesteś? Możliwe, ale niczego to nie zmienia w tym, że się w gościu zakochałaś wiedząc, że żonaty on i dzieciaty.
Wiedząc, ze on żonaty i dzieciaty, urwałaś to w końcu.
Może nie ze szlachetności, bo oczekiwałaś  czegoś więcej, niż schadzek na godziny.
Przejrzenie na oczy, najlepszym lekarstwem okazało się.
To, co teraz się dzieje, to "skutki uboczne" powziętej decyzji. Trzeba odchorować "odstawienie".

Czasami o tym myślę.  Ale coraz mniej kojarzę to miejsce z Nim.  Praca jest fajna,  mam dużo swobody. Szkoda mi to zmieniać.  To bardzo fajne miejsce. 

Chciałabym tą nową miłość.

Łatwo się mówi. Gorzej wykonać.  Wiem wszystko co napisałaś,  ale myśli i tak ścigają.  Więc pewnie popisze tu na forum,  żeby z siebie je wyrzucić. 

  W pewnym momencie trafiłam na forum.  Poczytalam losy kochanek i odeszłam.  okazało się,  że to była najłatwiejsza cześć.  Potem było trzeba siedzieć w jednym pomieszczeniu dzień w dzień i razem pracować.  W końcu wyprowadził się z domu na kilka miesięcy.   A że sily coraz mniej, to uwierzyłam,  że już będzie dobrze.  Ale pan stchorzyl.
A że stał w miejscu jak slup-ani z roboty ani z domu,  a że nerwów ma dosyć,  problemu rozwiązać nie chciał,  to ostatkami sił znalazłam się u Niego w domu.  Polecam wszystkim kochankom.  Na początku żałowałam strasznie.  Poszłam tam wściekła,  chciałam dać mu w gębę i wrócić do domu.  Ale tak mnie wkurzył,  że pobiegłam do żony.  Impuls.  Nic nie planowałam,  nawet nie wiedziałam co powiedzieć.  Ale polecam,  bo potem nie ma już do czego wracać.  Raz na zawsze zamyka się ta furtkę.  I  o dziwo wszyscy myślą, że to było najlepsze rozwiązanie. 

To nie żona okazuje się lepsza czy kochanka gorsza.  To po prostu tchórzostwo męża,  który popłynie z prądem.  Ja związałam się z człowiekiem,  który nie podejmowal żadnych zobowiązań ani decyzji.  Całe swoje życie miał z przypadku. Człowiek,  który nigdy nie związalby się z żadną kobietą,  gdyby nie wpadka. 
Jednak najbardziej otworzyła mi oczy rozmowa z Nim po kilku miesiącach.  To że nie próbował nic ratować.  Że sobie egzystuje z dnia na dzień. A jedyne co go boli,  to utrata dobrego wizerunku.  Że nie robi nic że swoim życiem. 
To i terapia.  Zrozumiałam swoje błędy. Zrozumiałam jego zachowania.

Niebardzo, bo potem znowu się wyprowadził.

Jego wybór polegał na braku wyboru.  Nie szukam sposobu na powrót do Niego,  a sposobu na poradzenie sobie z tym.  I może historii od kochanek,  które w końcu ułożyły sobie życie.  Rad od kobiet,  które przeszły to co ja i rozumieją dlaczego tak cięzko było to zakończyć i że najcięższe jest dopiero po romansie. Wolę popisać tutaj niż zrobić głupotę i napisać do Niego.

Wnioskujac po tytule tego watku, to raczej jeszcze nie

lanikita każdy popełnia błędy niedaj sobie wmówić że nie zasługujesz na nową miłość bo na nią każdy zasługuje !