Nie wiem co robić... - młodszy o 10 lat facet. - Netkobiety.pl

Obawiam się, że w efekcie Ty wyjdziesz z tego poraniona, jeśli potraktujesz związek z nim poważnie.

Powiem Ci jak to wygląda z perspektywy młodszego faceta. Podobała mi się kobieta naści lat starsza ode mnie. Miała dzieci, kredyt, była po rozwodzie. Gdyby mi dała szanse na pewno chciałbym być z nią. Nie przeszkadzało by mi, że nie chce już ślubu i więcej dzieci. Trudno. Pewnie masz obawę co by były za kilka kilkanaście czy kilkadziesiąt lat jak się postarzejecie, zwłaszcza ty. Czy pójdzie do innej. Tego nie wiesz nigdy, nie wiem sam co by było w moim przypadku kiedyś. Ale podobno jak się kocha naprawdę to do grobowej deski. Uważam, że powinniście spróbować i zobaczyć co będzie, może coś wspaniałego, a jak nie to chociaż trochę miłych wspomnień będzie. Daj sobie, jemu i przede wszystkim wam szansę. Powodzenia.

Wierzę, ale myślę, że tylko na ten moment. Zgadzam się, że nikt nie wie co przyniesie przyszłość, ale rozsądek podpowiada, że 19-ltaek, mimo pozornej dojrzałości, dojrzały nie jest. Wierzę, że jest Tobą zafascynowany, może nawet zakochany, ale trudno mi uwierzyć, że ta facsynacja potrwa długo. Może i patrzę pesymistycznie na takie związki i nie chodzi już o różnicę wieku, tylko o to, że on jest bardzo młody.
Gdy pierwsza fascynacja minie, mogą zacząć ujawniać się różnice nie do pokonania, wynikające z innych życiowych priorytetów spowodowanych właśnie różnicą wieku.
Ryzykujesz tym, że taki związek wpędzi Cię w lata, a potem będziesz lizać rany, gdy on dojrzeje i zacznie zwracać uwagę na rówieśniczki.
Ty zdecydowanie bardziej ryzykujesz.

Zakochany, zaślepiony, zauroczony. Ja już go przepłakałam i zapiłam. Musiałam.
Ja się boję jedynie zaszufladkowania, że stara, a poleciała na gówniarza.

Boję się, że on przeze mnie zamknie się na inne relacje i odbierze sobie radość poznawania nowych ludzi na studiach. To jest straszne!

Ja właśnie nie chce mu tego odbierać, bo próbuję przemówić mu do rozumu. Ale on cały czas wraca do mojej rzekomej wspaniałości i widzę jak zamyka się na inne. Nie chcę by przeze mnie cierpiał, bo nie może być ze mną w związku. Ale też nie chcę by zamykał się na innych.

Mam wrażenie, że on "skazuje sie" na mnie. Mimo, że ja mu już raz powiedziałam, że "gdyby nie wiek to nie miałabym oporów bo jest wspaniałym człowiekiem". Może to był błąd?

Dopuściłabym gdyby była różnica 25-30 lat. 10 lat to nawet dla mnie jest za dużo.

Fakt, nie mogę być odpowiedzialna za jego emocje i nieszczęśliwe zakochanie, ale nie chcę być przyczyną jego dołów.

Boję się też tego, że on MIMO WSZYSTKO będzie próbował by się to skończyło pocałunkiem. Bo dalej nie mam zamiaru dopuszczać do jednoznacznej sytuacji. A z tego co widzę jest bardzo zdeterminowany...

Problem w tym, że podświadomie chcę. Ale różnica wieku blokuje mnie na pójście w dalszy etap tej relacji. Oboje cierpimy niestety.

Dwoje zakochanych ludzi.
Ona spojrzała na parametry w rubrykach i jeden z parametrów ma wpisaną inną liczbę niż się spodziewała.
Spanikowała i nie chce już tej relacji.

Bez sensu.
Nie możesz z nim po prostu być parę miesięcy? Poznać go bliżej?
Czasu Ci szkoda, to bym rozumiał. Ale chyba nie szkoda?
Na męża go chcesz? Chyba nie?

A skąd to przeświadczenie graniczące z pewnością, że tak by właśnie było?

Wybacz, ale jak dla mnie coś kręcisz.. Nie o niego się boisz, tylko o siebie-- bo jesteś pewnie na etapie szukania partnera na życie, a tu taki zonk..
Partnera z niego nie będzie, a głowę można stracić. Jednostronnie lub obustronnie.
Obawiam się, że i tak kopiesz się z koniem..
Aha.. z bólem.. pewnie On widzi to samo. O złośliwy losie..

Jak dla mnie to 19 latek to tylko jedno ma w glowie.. na pewno nie dluzszy związek, -jeśli ci to pasuje, to czemu nie. Ale nie sadze, by jakos bardzo poraniony z tego miał wyjść.. raczej sobie cos wkręcasz.

Pewnie, że z bólem, tylko jego ból ma inny wymiar niż Twój

a Twój ma jaki?

Ja też byłem w szoku w moim przypadku ale serce nie sługa, miłość nie wybiera. Boli Cię jego dojrzałość? To chyba dobrze, że jest. A co to kogo obchodzi. Jak komuś przeszkadza to niech wiesz co. Świetny przyjaciel może być świetnym facetem. W moim przypadku też było hasło gdybyś był tak tylko 5 lat młodszy ode mnie, znaliśmy sami parę, która była 5 lat on młodszy od niej.

Prezydent Francji ma żonę starszą o 24 lata.

Na sympatia radzi dzisiaj pojawił się artykuł w tym temacie, warto poczytać.

Ja mam faceta młodszego o 8 lat. Jesteśmy razem cztery lata. (Mam dwójkę dzieci z pierwszego malzenstwa i dwoje dzieci z obecnego związku) Na początku było super.Czulam się jak w bajce. Nie było chwili ,żeby  mnie nie przytulal, calowal , sex 4-6 razy dziennie Wszystko robilismy razem ,o wszystkim rozmawialiśmy. Nie bylo problemu w różnicy wieku.Bo jak człowiek  zakochany to nie mysli o tym. A teraz wielka beznadzieja!!! W domu ma zero obowiazkow.Dziecmi malo co sie zajmuje.Przychodzi z pracy ,zjada  obiad telefon,Fb, idzie spać.Wstaje w nocy ,telefon (filmy porno,system ręczny ,już kilka razy do przylapalam) rano wstaje i do pracy. Nie rozmawiamy ze sobą(bardzo rzadko) ,śpimy osobno ,sexu zero. Ja staram się by było dobrze a on cały  czas pretensje , krzyki i klutnie.Nie wiem dlaczego tak się zmienił w tak krótkim czasie. Wiem ,że mnie już nie kocha, tylko dlaczego? Mówiłam żeby się wyprowadził , to on nie chce ,bo niby mówi że kocha ,ale to bardziej chodzi o to co by w rodzinie powiedzieli. Jest mi przykro bardzo, co noc ryczę do poduszki. Jestem zmęczona tym wszystkim.Przy czwórce dzieci (dwoje chodzi do szkoły)i codziennych obowiązkach i braku pomocy partnera jestem wykończona i wyczerpana.Co mam zrobić Pomóżcie proszę