Związek z rozsądku - Netkobiety.pl

A skąd ta świadomość że Ciebie nie kocha? Wszystko wskazuje na to że darzy Cię uczuciem. Czy Twoja wątpliwość wynika z tego że o tym nie mówi?

Powiedział mi o tym.

Fakt ''miłość to nie pluszowy miś......".
Po dłuższym czasie to się okaże czy to miłość.

PS Wzl jesteś Tajemniczą Lady - czad ja chce być Słodką Czarodziejką może się uda
Przepraszam za OT

To tak jak ja .Trzaba się przyznać w opcjach niema
Tylko to zabawne jest no i offtop

Też jestem ciekawa tego, co znaczy dla autorki "kochać". Czy chodzi o to, ze on deklaruje brak motylków w brzuchu, a fajnie by było być z kims, kto te motylki ma? Co by to zmieniło, gdyby powiedział "kocham"? Czy jest szansa, że on mówi "nie kocham" podczas gdy rzeczywiście kocha, tylko dojrzale i bez motylków i różowych okularów?
Być może rzeczywiście jego gesty wskazują na miłość?

Co się kryje za tym, że powie "kocham" - że cię nie opuszczę naglę, że cię nie zostawię do śmierci, że planuję z tobą życie? że jesteś ważna, że chce tu być? Być może potrzebujesz, żeby powiedział to wszystko inne, nawet jeśli magiczne "kocham" odpuści.

Dziękuję bardzo wszystkim z odpowiedzi w moim temacie. Dało mi to do myślenia. Samo to, że napisałam o tym, jaki to dobry facet, też daje mi do myślenia.
Co to znaczy kochać? Dobre pytanie. To, co on mi daje, to niewątpliwie jest swego rodzaju miłość. Dba o mnie i nasz związek, cieszy się, że jesteśmy razem, to widać, ale sądzę, że nie dlatego, że jestem dla niego absolutnie wyjątkową osobą, lecz raczej dlatego, że bardzo potrzebuje bliskości drugiego człowieka, a ja mam w sobie sporo cech, które sprawiają, że widzi we mnie odpowiednią osobę do życia.
Ma za sobą kilka nieudanych związków. Jest po rozwodzie. Rozpad ostatniego związku, który zakończył się jakieś 4-5 miesięcy przed naszym poznaniem się, bardzo przeżył.
O tym, że mnie nie kocha powiedział mi po kilku miesiącach naszej znajomości. Był wtedy w złym stanie psychicznym. Rozmawiałam z nim o tym, że czasami czuję się, jakby było mu obojętne, czy jestem, czy mnie nie ma. Wtedy zaczął opowiadać o swoich trudnych przeżyciach i wyznał, że nikogo nie potrafi kochać. Później rozmawiałam z naszym wspólnym kolegą, od którego dowiedziałam się, że mój chłopak powiedział mu, że "nie zaiskrzyło" z jego strony. A całkiem niedawno spotkałam innego naszego znajomego, który na wieść, że jesteśmy razem, nie pogratulował mi. Dlaczego? Wie jak bardzo mój chłopak był zakochany w poprzedniej dziewczynie...
Myślę, że związek ze mną to dla niego bezpieczna przystań po tym wszystkim, co przeżył. Nie ma z jego strony motylków, on nawet powiedział, że nie potrzebuje ich.
Monoceros, dziękuję za dużo dobrych pytań. Tak, fajnie byłoby być z kimś, kto miałby te motylki, w moich poprzednich związkach zawsze były. Fajnie byłoby, gdyby powiedział, że mnie kocha albo gdybym mogła naprawdę poczuć, że tak jest. Bez tego niestety czuję się przy nim w pewnym sensie niepewnie i czasami wręcz jak towar drugiej kategorii.
Agneseyes, odpowiadając na Twoje pytanie, skąd ta pewność, że on już niczego nie poczuje, to wydaje mi się, że pewności mieć nie mogę, ale nie widzę powodu, żeby karmić się nadzieję, że będzie inaczej, to byłoby naiwne myślenie i raczej tylko bym się rozczarowała.

Wiesz jak jest. Teraz do ciebie należy wybór.

Nie liczę, że on poczuje coś więcej.
Nie martwię się, że kiedyś może spotkać kogoś, kto bardziej mu się spodoba, nie mam powodów, żeby myśleć, że jestem tylko na przeczekanie. Oczywiście może tak się zdarzyć, że odejdzie, ale powodów do rozstania może po drodze pojawić się mnóstwo jak w każdym związku. Tak samo ja mogę poznać kogoś.
Najbardziej martwi mnie spadek mojego poczucia własnej wartości, które wcześniej, zanim go poznałam, było na właściwym poziomie.
Nie umiem cieszyć się tak do końca tym, że na co dzień jest nam ze sobą dobrze. Trudno jest mi się do tego przyznać, ale tak naprawdę tylko na pozór jest dobrze. Brakuje mi czegoś ważnego, fundamentu. Udaję, że bez tego też może być ok, nie myślę o tym za dużo, ale to siedzi we mnie i co jakiś czas wychodzi.
Nie ma lepszego rozwiązania niż rozstanie?? Głupie pytanie, wiem.

Trzymam kciuki, żeby on docenił Ciebie :-)

Janka, a kiedy on Ci powiedział, że Cię nie kocha? Przed zamieszkaniem ze sobą, czy już po?
Skoro jesteście ze sobą półtora roku, a o dwóch miesięcy mieszkacie razem, to co się wydarzyło, że podjęliście ten krok?
Ile macie lat?
Ponadto , nie uchwyciłam deklaracji miłości z Twojej strony. Pierwsze zdanie brzmi: "Mam dobrego chłopaka". I kto jest z rozsądku w tym związku?
Edit: doczytałam, kiedy powiedział Ci, że Cię nie kocha. Więc po kiego to mieszkanie?

Wydaje mi się że twój partner tak bardzo dba o ciebie po to, byś czuła się wyjątkowa WŁAŚNIE dlatego że jego serce nie jest jeszcze gotowe na kolejną miłość a nie chce żebyś poczuła się gorsza czy zaniedbywana.
Nie możesz w 100% stwierdzić że jesteś mu obojętna i jesteś dla niego tylko bezpieczną przystania i odskocznią od samotności więc przestań wymyślać takie historie.Osobiście uważam, że jesteś mu bliska bo inaczej nie zawracałby sobie z tobą głowy tylko potrzebuje czasu by znów otworzyć się na uczucie.

Zaniepokoiło mnie coś innego w twoim posćie, a mianowicie to że nie wspomiałaś nic o tym co ty dajesz od siebie ani w jaki sposób ty traktujesz jego.Kochasz go? Poza tym dlaczego nazwałaś post ZWIĄZEK Z ROZSĄDKU? czy to znaczy że dla Ciebie to też związek bez miłości i tylko dla wygodnego życia i korzysci?

PS.To że jest z tobą szczery powinnaś bardzo docenić.

Ale on tak odpowiedział dośc dawno temu. Powtórzyła się jeszcze deklaracja, że Cię nie kocha, czy to było jednorazowe? A Ty wyznałaś mu miłość? wie, że go kochasz?

Ja bym w takiej sytuacji zerwała. Być może tracąc Cię, Twoj partner dopiero zrozumie że jednak Cię kocha. Może dopuści uczucia do siebie (teraz zapewne się blokuje w jakimś stopniu w obawie przed ponownym zranieniem). Sam może być zaskoczony obrotem spraw.

Ja bym zaryzykowała. Bo tak czy siak, żyć ze świadomością że facet mnie nie kocha nie dałabym rady. Jeśli on nagle coś wtedy pojmie - Twój sukces i wrócisz do niego. A jeśli nie... to i tak lepiej dla Ciebie. Lepiej być samej.
Może poznasz jeszcze kogoś kogo z wzajemnościa pokochasz.

Niektórzy do szczęśliwego związku potrzebują motylków i fascynacji sobą nawzajem, niektórzy nie. Myślę sobie o małżeństwach "z rozsądku" czy z przymusu, bo rodzice tak zadecydowali. Te pary nie były skazane na nieszczeście - mimo braku miłości były w stanie stworzyć dobry dom, żyć w przyjaźni, mieć rodzinę.

Co by w rzeczywistości by zmieniło to, gdyby dziś jednak wyznał ci miłość? Jak zmieniłaby się wasza rzeczywistość? Czego byłoby mniej, czego byłoby więcej?

Dziękuję Wam za cenne wypowiedzi.
Wciąż myślę o tym wszystkim.
Tak naprawdę to my dopiero teraz się poznajemy, od dwóch miesięcy, odkąd zamieszkaliśmy razem. Wcześniej byliśmy w związku na odległość, widywaliśmy się praktycznie tylko w weekendy. On wie o moich wątpliwościach i po naszej trudnej rozmowie na ten temat cały czas widzę, że dba o mnie jakby jeszcze bardziej niż wcześniej. Aż zaczynam wątpić w to, że mnie nie kocha...
Są dni, kiedy mam gorszy nastrój, a on wtedy mnie wspiera, ciągnie do góry. Wygłupia się, przedrzeźnia mnie, rozśmiesza, tańczy, śpiewa, proponuje konkretne rozwiązania na moje "problemiki". Widzę, że cieszy się z mojej obecności, że lubi ze mną być.
Zastanawiam się na ile motylki są istotne...? Czy na tyle, żeby przekreślać to, co jest dobre między nami?? Jestem nadal zagubiona, ale na chwilę obecną nie chcę odchodzić.

Motylki fajne ,ale troszeczkę przereklamowane .Nie przekreślaj tego co masz tu i teraz z powodu motylków.
Ty decydujesz jak istotne są dla Ciebie.
Po za tym i tak mijają taka ich natura są nietrwałe, a to po za naszym zasięgiem taka reanimacja,zmuszanie się do motylków na siłę i wymaganie tego od kogoś jest mało zdrowe moim zdaniem .Na wszystko jest czas i miejsce.
Ciesz się tym co jest.

Bylam w podobnej sytuacji. Związek jak jedna wielka bajka ale rowniez słowa od mężczyzny ze nie potrafi pokochać. Niby widziałam w oczach te iskry , gesty, przytulania czy traktowanie mnie. Jednak w ciągu jednego dnia powiedział koniec i byl koniec. Bez zbednych emocji z jego strony, poprostu byl uczciwy i za takiego uważa sie do dziś. A ze pomysl na związek wyszedł z jego strony, wiedzial ze mam za sobą 10letni ciężki bardzo związek z tata dzieci które też zostały mu przedstawione to obiecywał ze mnie nie skrzywdzi. Mieszkalismy razem, był traktowany jak czlonek rodziny, mnóstwo wspolnych znajomych, wrócił po 12 katachvdo naszego rodzinnego miasta, wszystko odbudowalismy razem. Mija 4 miesiac od rozejscia , ja sie niby pozbieralam ale poczucie wartości z -1 (nie kocham Cię ) spadło do jakiegos -5 (nie kocham Cię , w dodatku cie nie chce) . Szkoda bo to byl naprawde najlepszy związek jaki przeżyłam.

Ps. Dzis jest z 10 lat młodsza dziewczyna. Taka bez rodziny, bez obowiązków, bez potrzeby kochania jej. Szkoda ze nadal nie liczy sie z uczuciami innych. Ona tez wbrew pozorom  potrzebuje uczucia, szczegolnie ze rowniez przeszla porządne zalamanie nerwowe po poprzednim związku.

On chyba tak lubi. Taka jakby zemsta?

Człowiek wchodzący w dorosłość to może i w taki bajer uwierzy. Ale wystarczy poczytać historie innych, porozglądac się po związkach wokół,  by szczerze zwątpić, że kiedy ktos mówi, że kocha to nie odejdzie, i to bez oglądania się i żalu; że nie zrani, nie skrzywdzi, nie oszuka. Dobrego człowieka poznasz tylko po czynach. I na pewno wolałabym mieć wspomnienia związku  10 lat z fajnym facetem niż ćwierć wieku z takim,  który zasypywał goracymi wyznaniami, a się NIE STARAŁ. Ale bez względu na to, czyim "pomysłem jest związek", każdy ma wolna wolę i nie musi w to wchodzić. Osobiscie uważam że naprawdę udany związek z prawdziwą  miłością jest jak czterolistna koniczyna, zbyt rzadki by trafił się każdemu. Można czekać jeśli się chce, ale dobry zwiazek z rozsądku też jest nie do pogardzenia. Po 40-tce też już nie potrafiłabym się zakochać, za dużo we mnie cynizmu, racjonalizowania i ostrożności. Ale nie upierałabym się, że samotne życie jest fajne, choć jak najbardziej niezłe i możliwe.
I chyba  lepiej, że kocha kobieta, bo facetom seks bez miłości przychodzi łatwiej

a może tu się słowa Okudżawy sprawdzają i niepokój i niewiara w przyszłość:

Pierwsza miłość z wiatrem gna, z niepokoju drży           
Druga miłość życie zna i z tej pierwszej drwi                 
A ta trzecia jak tchórz w drzwiach przekręca klucz       
I walizkę ma spakowaną już

Piękne.
Dobrze wyczuleś forumowiczów. Od razu widać, którzy już dawno nie kochają, tylko ich „rozsądek”, znaczy „znajomość życia” przy partnerze trzyma.

Chyba się nie  rozumiemy. A słowo miłość bywa nadużywane. Jak ktoś porzucił kogoś w chorobie- to nie była miłość.
Tak samo jak zauroczenie miłością nie jest. pokazuję tylko, że związek z rozsądku ma wadę która się może ujawnić lub nie.