Partner i finanse - czy za dużo wymagam czy warto pogadać? - Netkobiety.pl

Rozmowy o finansach są jednymi z tych trudniejszych, ale dopóki nie nauczycie się o nich mówić, wiele rzeczy będzie niedopowiedzianych.
Mieszkacie razem, prowadzicie wspólne gospodarstwo, ale żadne z Was nie wie ile zarabia te drugie. No ok, niektórzy nie potrzebują takich informacji, ale skoro domyślasz się, że on zarabia więcej od Ciebie a mimo to na koniec miesiąca nie ma pieniędzy, może to świadczyć, że ma jakieś zobowiązania, o których nie masz pojęcia ( kredyt, alimenty). Czy powinnaś o tym wiedzieć? ciężko mi powiedzieć, bo każdy ma jakieś swoje sprawy,a skoro on wywiązuje się z Waszych zobowiązań i płaci na czas, nie powinnaś mieć z tym problemu.
Z drugiej strony, jeśli jest coś takiego na rzeczy, dlaczego Ci o tym nie powie? Czy to kwestia zaufania czy nadal własne sprawy?
Jeśli mój Facet miałby jakieś zobowiązania, chciałabym o tym wiedzieć. Wiele rzeczy można by było przeorganizować tak, by wilk był syty i owca cała.

Zdecydowanie. Pogadać i to jak najszybciej, bez owijania w bawełnę.
Ja ze swoją jestem już ponad dwa lata, ale mieszkamy ze sobą od kilku miesięcy i już na etapie wstępnych ustaleń "jak to będzie"
została omówiona kwestia finansów między innymi. Żeby nie komplikować prostych spraw, zaproponowałem prosty układ,
jako że to ja wprowadziłem się do niej, to będę pokrywał połowę całkowitych kosztów utrzymania mieszkania (czynsze, opłaty, raty kredytu itd.)
oraz płacił połowę za zakupy dla naszej całej 4 osobowej rodziny (mamy dwoje dzieci z jej poprzedniego związku) plus do tego jeszcze kot.
Jakieś wyjścia na miasto czy wyjazdy za miasto staramy się dzielić na pół, ale nie robimy z tego zagadnienia jak któreś nie ma przy sobie kasy
czy zapomni się "rozliczyć" w domu. Co innego randki, na które chodzimy co tydzień w piątek i wtedy za wszystko płacę ja. Kwestia zasad

Kolorowa91, mam mieszane uczucia po przeczytaniu Twohego posta.
Z jednej strony to mam wrażenie, że sama sobie zapracowałaś na sytuację w swoim związku, np. „Nawet na pierwszych randkach, na które zabierał mnie daleko za miasto - ja płaciłam za jedzenie, czy jakieś bilety wstępu - bo uważałam ze on przecież płacił za paliwo.”, „Nie rozliczamy się co do złotówki, nawet nie upominany się o pieniądze, ale podświadomie gdzieś czuje ze liczy na zwrot.”, „czułam ze wypada”, „u nas (u mnie) pojawia się myśl o rozliczaniu się”
Z drugiej strony nie wydaje mi się, że finanse i wzajemne rozliczenia są problemem, ale jest nim to, że cthoć sama po części uczyniłaś ze związku układ wzajemnych zobowiązań finansowych, to na dzisiaj nie czujesz w swoim związku wspólnoty oraz choć sama czujesz, że za wszystko powinnaś „płacić”, to widać, że brakuje Ci bezinteresownej troski,  np. „nie ukrywam ze chciałabym być choć raz na 2 mies zaproszona na randkę (inną niż kino w tanie środy, bo tu płacimy naprzemiennie co 2 tygodnie), dostać kwiatka czy pójść na ciacho.”, „I nawet jeżeli z mojej strony jest to przesadzone to on w żaden sposób nie oponuje I nie sugeruje, ze cos zrobil/ kupił specjalnie dla mnie...”, „Momentami jest mi przykro, no ale on chyba tak jest.”)

Oczywiście, że pogadać, ale ze świadomością, że sama nie do końca czując, że można się o Ciebie i dla Ciebie bezinteresownie starać, współstworzyłaś układ wzajemnych rozliczeń finansowych w związku.

WTF?

Pani z Poznania grzecznie podziękuję za ofertę;))

Co do pozostałych rad - ok, być może to na początku zawaliłam , ale moje zachowanie było po prostu efektem wcześniejszych sytuacji I pewnych przeświadczeń wyniesionych z domu.

I tak, czasami tak myślę ze mieszkanie ze mną jest dla niego źródłem oszczędności.
I właśnie wydaje mi się ze to robi ze swoimi pieniędzmi - oszczędza.

Nie chce być na niego zła albo mieć o to pretensje. Przecież to tylko pieniądze nie warto przez to niszczyć związku, co nie?

A warto być nieszczęśliwą, bo nie wiesz, czy jesteś dla niego ważna jako miłość życia, czy ważna w planowaniu budżetu? Związek nie składa się z samej miłości; jest jeszcze proza życia. Bardzo dużo związków rozpada się przez sprawy finansowe. Jeśli pozwolisz, by narastał w Tobie żal i będziesz karmić się domysłami, co też on robi z kasą, że dla Ciebie jej brak, to w końcu kiedyś wybuchniesz i wyjdziesz na wariatkę, co beczy, bo nie dostała kwiatka na urodziny, a związek i tak się rypnie. Nie masz wyboru i musisz rozwiązać problem. Co zamierzasz zrobić?

ja bym po prostu przestała się tak drobiazgowo rozliczać i zobaczyla jak zareaguje.

Ludzie mają różne podejście do finansów i jedna osoba postępuje tak, a inna inaczej. U mnie w związku wygląda to trochę inaczej, u nas płaci kto może, raz może wyjść, że mój facet więcej, raz że ja. Jeżeli np danego miesiąca mam więcej wydatków, to mój facet to rozumie i nie rezygnujemy z wyjść tylko np on płaci większość. Nie robimy tak, by było po równo, bo nie zawsze się da, ale jak chcemy iść to idziemy i płacimy według możliwości. Nie raz też chciałam zapłacić, ale jak mój facet miał więcej pieniędzy, to nie chciał, bym płaciła lub tylko za popcorn jeżeli mieliśmy ochotę lub czasem i on płacił za wszystko i mi nie wypominał. Jak ma więcej pieniędzy, to lubi coś mi kupić, ale wtedy pyta co bym chciała, bo chce by było idealnie dobrane. Za to ja nie wyobrażam sobie ani mój facet też, żeby oddawać za paliwo, bo np jedziemy razem do rodziny. Dla mnie to takie trochę nie za bardzo, no chyba, że na zasadzie, Ty płacisz za paliwo, a ja kupuję coś innego. No ale jeżeli Wam to odpowiada to ok. Po prostu mi by było głupio rozliczać ukochaną osobę jak z jazdy komunikacją miejską, że mi tak bliskiej osobie musi za to płacić. Uważam, że skoro Tobie też to przeszkadza, to musicie porozmawiać. O tym, że chciałabyś być kiedyś przez niego też gdzieś zaproszona też powiedz. Może on o tym nie pomyślał, ale gdy zrozumie, że tego chcesz, to czasem Cię gdzieś zabierze. Mój facet zabiera mnie różnie i też zależnie od możliwości, ale np na basen, do kina, do muzeum tak samo i nie patrzy czy też zapłacę, jeżeli może płaci całość, jeżeli ja mogę to się dokładam. No ale nie ma problemu, by mieć ten gest. Czasem można też wyjść na jakieś darmowe wydarzenia, ale po prostu trzeba przeglądać co tam się dzieje. Co do tego ile zarabiacie tu ludzie też mają różne poglądy, jedni chcą wiedzieć, innym to obojętne lub uważają, że nie mają prawa tego wiedzieć, bo to osobista sprawa. Ja akurat wiem ile zarabia mój facet, a on ile ja i nie mamy z tym problemu. Uważamy, że skoro jesteśmy sobie tak bliscy, to nie jest żadna tajemnica i skoro chcemy żyć razem, to i tak temat pieniędzy jest obecny w życiu. Dlatego ja wolę wiedzieć, ale to już indywidualna sprawa czy Wy wolicie. Może on ma jakieś wydatki o jakich Ci nie mówi albo odkłada pieniądze na jakiś cel.

Oddajesz mu za paliwo i wszystko płacicie na pół? To brzmi jak kontrakt, a nie związek. Nawet z najbliższą koleżanką tak się nie rozliczam, a co dopiero z chłopakiem.

Przecież w partnerstwie nie chodzi o idealną symetrię.
Każdy z partnerów daje drugiemu coś ważnego i cennego, ale przecież to nie musi być to samo i po tyle samo.

Wygodne to partnerstwo gdzie jedno wkłada 95% więcej niż drugie.

Można się zapytać gdzie można się zapisać na rolę partnera nr 2? 

To już można się zastanawiać co takiego specjalnego extra daje ta druga osoba jeśli oczekuje mniejszej partycypacji finansowej.

Na ten przykład: ostatnia moja panna uważała, ze prace domowe to dzielimy po równo, ale ja jako sporo więcej zarabiający płacę za większość rzeczy. Usłyszała ze może zapomnieć (m.in. ze względu na takie kwiatki jest już byłą).
Inna faktycznie jak wpadała do mnie to brała się za gary, a później sama z siebie sprzątała, bo jej kurz przeszkadzał. I tu, faktyczni, nawet mi przez myśl nie przeszło by narzekać na wydatki za które płaciłem.

Pytanie co takiego ponad normę wkłada w związek autorka ze nie chce dzielić się na pół.

gdyby mi facet powiedział, że się obowiązkami nie będzie dzielił bo więcej zarabia to bym chyba parsknęła mu śmiechem w twarz.

Cóż można dzielić się obowiązkami jak najbardziej ale nie musi wtedy mężczyzna dokładać więcej pieniężnie bo i czemu? Jak równe prawa to i równe obowiązki. Kobieta też zarabia.

Zgadzam się z drugim akapitem.
Z pierwszym też miałam podobnie, zresztą do dziś mój facet czasem wyskakuje z tym że oddaje mi większe kwoty (za jakieś zakupy typu meble), a na początku oddawał nawet głupią dychę ale już go tego oduczyłam

Temat kasy w związku nigdy nie był dla mnie problemem bo po prostu sama lubię dużo wydawać na partnera/dom/wspólne wydatki i jak partner to widzi to sam odwzajemnia się tym samym.

Natomiast obowiązki domowe, a zarabiana forsa wg. mnie nie mają ze sobą kompletnie nic wspólnego i nie widzę żadnej zależnosci między inwestowaniem w związek kasy, a sprzątaniem.

O to mi chodziło.

Ale tu nikt nie mówi, że nie będzie dzielił się obowiązkami, bo więcej zarabia. Tu raczej jest mowa o "tak jak dzielimy się obowiązkami, tak i dzielimy się wydatkami". Prosta zasada. Tymczasem dziewczyna Ferreus somnus wymagała od niego, by sprzątaniem dzielili się po równo, ale wydatkami już nie. To nie jest fair.

Jeśli kobieta uważa, że mieszkamy razem i utrzymujemy dom razem, to dotyczy to zarówno dbania o dom (sprzątanie, gotowanie etc.) jak i wydatków na utrzymanie tego domu (opłaty, rachunki itp.). Skoro wymagasz od mężczyzny, byście wspólnie, mniej więcej po połowie ogarniali chatę, bo przecież razem tam mieszkacie, to tak samo facet ma prawo wymagać, byście wspólnie utrzymywali dom i mniej więcej po połowie dzielili się rachunkami (np. jeden miesiąc rachunki robi jedno, drugi drugie, możliwości podziału jest wiele). Bo przecież razem tam mieszkacie.

Tymczasem wiele kobiet ma jakieś dziwne podejście do tego wszystkiego, że sprzątamy razem, bo przecież razem mieszkamy, ale więcej za rachunki płacisz ty, bo więcej zarabiasz. Nie można wymagać od kogoś więcej tylko dlatego, że więcej zarabia. To jest nic innego jak karanie kogoś za zaradność. A to, że facet zarabia więcej od kobiety nie jest jego winą.

Jakby to było, jakby wam facet powiedział, że wy będziecie w domu gotować, bo on nie umie? Każda z was powiedziała by mu coś w stylu "to się naucz gotować". Podobnie jest z kasą - jak nie stać cię na opłacenie mniej więcej połowy rachunków i wydatków w związku - to zrób coś z tym. Nie od razu rzecz jasna, ale jakiś plan na uregulowanie tej sytuacji miej. Zmień pracę, przekwalifikuj się, dorabiaj jakoś, cokolwiek. Tymczasem są kobiety, które zarabiają mało i nic z tym nie robią, bo przecież mąż dobrze zarabia, to rachunki opłaci.

Nic dodać, nic ująć.
Obawiam się zresztą, że zaraz dojdziemy do takiego absurdu, że okaże się, że najlepiej jest po prostu sporządzić listę czynności do wykonania w domu i poza nim, a obok niej listę 'przysług', jakie można otrzymać od partnera i każdą pozycję odpowiednio wycenić, nie tylko finansowo, ale też pod względem włożonego w realizację każdego z punktów nakładu czasu i uwagi - aby przypadkiem ktoś nie poczuł się skrzywdzony czy wykorzystany.
Otóż to tak nie działa - w zdrowo funkcjonującym związku nigdy nie będzie po połowie, choćby dlatego, że okoliczności się zmieniają, a partnerzy powinni się wspierać, a jednocześnie dążyć do tego, aby działała zasada 'chcę, aby temu drugiemu było ze mną dobrze'. Jeśli zaczynamy się licytować i targować, to relacja robi się chora.