Zostawiła mnie po roku bo nic do mnie nie czuje. - Netkobiety.pl

Ale ona nie chce. Nie można kogoś zmusić do miłości, do związku. Dobrze, że w końcu się określiła, niestety musisz to przyjąć na klatę.

Weź sobie tę wypowiedź do serca, Autorze.
Dziewczyna szczerze Ci oznajmiła, że nic z tego nie będzie, co w sumie wiedziałeś już wcześniej, ale nie chciałeś uwierzyć...

Odpuść, pocierpisz trochę, a jak Ci przejdzie, to będziesz mógł zacząć szukać prawdziwej odwzajemnionej miłości.

Myślę, że ty po prostu oczekiwałeś, że w końcu się w tobie zakocha i cały czas się łudziłeś. I uważam, że dobrze zrobiłeś mówiąc o tym, że w końcu powinna się określić.
Teraz po prostu zostaje cieszyć się, że miało się naprawdę dobry związek, choć bez uczucia z jednej strony... Wynieść z niego lekcję. I jeśli w końcu się wyleczysz, to przynajmniej będziesz miał naprawdę dobrą przyjaciółkę.

Ale to przecież nie ma sensu. Dziewczyna Cię nie kocha i tyle. Nie zmusisz jej do miłości.

To czas na uszanowanie jej decyzji i wyleczenie się z tego związku. Kiedys znajdziesz odwzajemnioną miłośc.

Owszem, może czuć, ale jedynie sentyment, sympatię. Ona Cię nie kochała, nie pykło jej i nic tu nie zdziałasz.

Ja bym odpuścił. Jeśli będziesz się starał, wróci na chwilę by później znów odejść. Jednak jeśli bardzo chcesz to robisz tak:

1. Zero kontaktu z twojej strony.
2. Szybko na miasto do prostytutki dużo ładniejszej od niej - najlepiej ze 2-3 razy (jest to potrzebne aby przełamać więź emocjonalną, bez tego będziesz chodził jak zbity pies. Tak, możesz to zrobić - nie jesteście razem więc to nie zdrada).
3. W mediach społecznościowych (facebook czy co tam teraz jest) koniecznie zdjęcie z nową dziewczyną i ma być na nim widać twoją RADOŚĆ jak razem świetnie się bawicie. Jak nie masz dziewczyny to poproś o pomoc koleżankę, której nie zna albo wymyśl coś. Nie wiem. Ma być inna kobieta przy tobie.
4. Koniecznie zdjęcia jak się REALIZUJESZ - z kursu tańca, siłowni, angielskiego, na motorze itp - cokolwiek co chciałeś kiedyś zrobić a nie mogłeś się zebrać.
5. Jak ona zadzwoni - nie odbieraj, jak napisze - nie odpisuj. Oddzwoń/odpisz następnego dnia albo za 2 dni.
6. Jak będzie chciała się spotkać - wyznacz termin za 2-3 dni albo w przyszłym tygodniu (pamiętaj - Ty wyznacz termin).

Nigdy, ale to przenigdy nie bądź na jej zawołanie. Ma czekać.

Zastosujesz te 6 punktów, laska twoja. Powodzenia.

No, proszę, jak łatwo miłość w kimś niezainteresowanym wzbudzić Wystarczy iść do prostytutki Alem się uśmiała przy kawie

Wspomniałeś coś o rodzicach traktujących jedynaczkę jak małą dziewczynkę. Jaki mieli stosunek do ciebie? Zgaduję,  że nie calkiem spełniałeś ich oczekiwania.
To pożegnanie nie do końca wyglądało jak "żegnam" osoby niekochającej.
Ja wbrew większości tutaj bym jeszcze powalczył. Jeżeli nie o dziewczynę to chociaż o przyjaciółkę...

Z ojcem szczerze dobry kontakt bardzo, piłem z nim wiele razy wódę u nich w domu. Gadaliśmy o historii itd. Zawsze i on i jej mama byli pod wrażeniem tego że jestem samowystarczalny, mam swoje obowiązki, cele i że w domu jestem w stanie wszystko naprawić, zrobić od nowa po swojemu. Ona ma brata w moim wieku i to jego zawsze przy mnie krytykowali że jest niezaradny, dzieciństwo wolał spędzać przy kompie niż tak jak ja na polu w pracy czy w warsztacie.

Jej mama mi nawet przez telefon ostatnio dziękowała że byłem w stanie kilkukrotnie przyjechać ze swojego domu do miasta (dystans 30km w jedną stronę) po ich córkę o 2:30 w nocy w celu tylko odebrania z pracy i odwiezienia pół miasta dalej na jej stancję. Uważała że jestem b. dobrym opiekunem.  Dla mnie to była oczywistość i nadal jest,  a nie jakiś skrajny wyczyn.

Ostatnio gdy byłem w ich domu, to na pożegnanie zapraszali mnie, abym odwiedzał ich częściej bo się ostatnio ociągam...

1) Czyli mam rozumieć że równie dobrze mogłem być dla niej chwilówką przez ten rok?  Ale okazałem się na tyle 'fajny' że nadal możemy jedynie rozmawiać?
2) Może powoli krok po kroku, cegiełka po cegiełce dałoby radę coś pchnąć?
3) Mogłaby również dobrze zrobić to mniej drastycznie, np zaproponować przerwę czy coś takiego...
4) Trudne pytanie, ale miałem już kilka dziewczyn w swoim życiu, z niektórymi rozmawiam dzisiaj normalnie, mimo że na początku lekko nie było.
Tutaj się zakochałem tak bardzo, jak nigdy jeszcze. Tym bardziej martwi mnie fakt że teraz głównie już pracuję, mój tryb życia jest inny niż studenta, który co impreza pozna kogoś nowego. Przywiązałem się do niej i to ucięcie tego sznura jej słowami "nic do Ciebie nie czuję" bardzo, ale to bardzo mnie boli. Ja spać nie mogę od dwóch dni, a jak śpię to mi się to wszystko śni... To przecież ROK czasu,a nie góra 3 miesiące. Kupa przeżytych chwil razem.

A wiesz co to jest przyjaźń? Czy nie mieści się to w Twoich granicach?

Miała na to rok, nie pyknęło, więc nie ma czego pchać.

W związkach nie ma przerw. To nie jest ten rodzaj pracy, w którym przysługuje nam urlop wypoczynkowy.

Ty się zakochałeś, ale ona nie. Masz problem z emocjami, bo nie wyobrażałeś sobie, że może to się tak skończyć. Dawała Ci sygnały, nie mówiąc, że Cię kocha, ale Ty nie chciałeś ich widzieć, tylko odganiałeś jak natrętną muchę. Mówisz cały czas " ja, ja ja", a gdzie jest w tym ona, jej decyzja i jej wola?
Przestań zachowywać się jak dziecko, bo nie zawsze mamy to, czego chcemy.

Teraz na pewno nic. Możliwe że już nigdy nic.

Moim zdaniem takich decyzji nie podejmuje się z dnia na dzień. Ona czuła tak już od dawna.
To między wami nie skończyło się dla niej przedwczoraj, ale dawno temu.

Doświadczenie wskazuje, że takie gesty to najpewniej tylko łaskawa wyobraźnia ciebie zakochanego.
Ona lubi zwykłym rzeczom jak dotyk, dobre słowo czy spojrzenie nadawać nieistniejącą wartość.

Zniknęło. Czasem znika, a czasem w ogóle nic tam nie ma.
Lata tutaj taka wartościowa maksyma: "Gdy pojawiają się wątpliwości to znaczy że nie ma już żadnych wątpliwości."

Byłeś zakochany. Za bardzo ci zależało. Sygnały o tym, że to koniec po prostu ignorowałeś i filtrowałeś.

Ja bym docenił, że powiedziała ci wszystko szczerze f2f. To nieczęste.

Teraz jej już nie ma. Skup się na sobie i poszukaj szczęścia poza nią.
Kiedy je znajdziesz, możesz spróbować wrócić - ale nie wcześniej.

Autorze, niestety dobrze wiem co czujesz ): 3 tygodnie temu zostałam porzucona, bo on nie potrafi mnie pokochac ): nasz związek trwał co prawda tylko 4 miesiące, ale ja się naprawde w nim zakochałam, a tu niestety z dnia na dzień usłyszałam takie słowa. Po wspólnych wakacjach... Jak wróciliśmy to nagle zmienił się nie do poznania, zaczął mnie unikać, siłą wymusiłam na nim spotkanie. Oczywiście stało się najgorsze, w ogóle się tego nie spodziewałam, między nami wszystko było ok. Scenariusz bardzo podobny jak u Kamci. Nawet teraz jak to piszę to mam łzy w oczach. Ale tak jak pozostali nie zamierzam walczyć, bo tak naprawde nie ma o co ): ja napisałam list, wysłam mu. Trochę mi ulżyło, ale absolutnie nie namawiałam go w nim do powrotu. Ja wiem, że kiedyś to minie, pewnie za rok o tej porze będzie mi już całkiem ok,niestety nie wierze już, że się w kimś zakocham.

Za czas jakiś będzie robił po Ciebie podchody, zapamiętaj jak się teraz czujesz i nie pozwól mu na powtórkę. A odległa przyszłość jest przecież nieodgadniona, więc spokojnie.

Raczej nie sądzę żeby jeszcze się kiedykolwiek do mnie odezwał. Był w tym bardzo stanowczy. Po prostu wie, że nigdy nie poczuje do mnie nic więcej. Koniec i kropka. Na całe szczęście nie mamy wspólnych znajomych, inne prace, mieszkamy w innych częściach dużego miasta, więc łatwo nam zerwać kontakt. Nie wiem co by to było jakbyśmy np. pracowali razem. Assasin i nie chciałabym znowu tego przeżywać, także na pewno nie pozwolę jak coś na powtórkę z rozrywki

Ja na szczęście jakoś się trzymam, staram się przynajmniej. Jem, chodzę na basen i siłownie, tylko mam problemy ze snem ): też usłyszałam jaka jestem wspaniała i on sam nie rozumie i nie potrafi znaleźć odpowiedzi na pytanie dlaczego nie może się we mnie zakochać, Ale to nie mój temat, nie bedę już go zaśmiecać moją historią. Autorze życzę Ci wszystkiego najlepszego. Musimy się jakoś trzymać.

Dziękuję raz jeszcze wszystkim za to wsparcie które tutaj mam.

Doprawdy współczuję wam Goldenna i kamcia5556.  Też sam nie wiem czemu ten światopogląd naszych partnerów zmienił się tak szybko o te 180 stopni.
Wiem, że gdybyś cofnęli czas to dokładalibyśmy wszyscy ogromnych starań w tej bitwie o uczucia drugiej osoby.

Wiem że gdy ona jechała do miejsca spotkania w tym dniu, w którym mi to wszystko powiedziała to po drodze zmieniała zdanie milion razy. Sama się przyznała do tego. Więc nie wierzę wam że nie zdziałam nic już i że nic w niej nie ma..

Chcę spróbować, zawalczyć, pokazać że mi na niej niesamowicie zależy.
Gdyby na serio nic do mnie nie czuła przez ten rok, to czemu nie powiedziała mi tego że zawsze po nocach ją odbierałem z jej pracy aby nie wracała sama przez miasto? ( Pracuje jako barmanka) Dlaczego nie powiedziała mi tego że nic do mnie nie czuje gdy przyszedłem do niej do pracy o północy w dniu jej urodzin z bukietem róż. Zastałem ją tam wtedy już zmęczoną zmianą, nie myślącą o tym ze ma urodziny. Nagle udało mi się sprawić jak ona powiedziała "najlepszą niespodziankę w jej życiu, o której nigdy nawet nie śniła" Dlaczego nie powiedziała mi tego, gdy przyjeżdzałem do niej aby ją pocieszyć po złym dniu w pracy czy na uczelni? Wiele razy udało mi się dodać jej skrzydeł. Dlaczego nie mówiła mi tego w wielu innych, które zawsze z mojej strony były dopracowane/

Zależy mi na tej kobiecie bardzo. Nigdy mi na nikim tak nie zależało. Doprawdy każdemu będę życzył takiej relacji, jak nasza.
Mimo waszej dezaprobaty odnośnie spróbowania "coś zdziałać" nie zamierzam stać bezczynnie i patrzeć bezradnie z żalem w sercu że być może moja życiowa szansa się oddala..

Poddam się dopiero gdy poczuje się doszczętnie zniszczony psychicznie i pokonany.
Na tyle co się poznaliśmy, to wiem że warto.

Dla mnie brzmi to bardzo niepokojąco.
Nie potrafisz uszanować jej decyzji, nie potrafisz uszanować jej granic ?
Czy fakt, że ona mówi NIE, nic dla Ciebie nie znaczy ?
Moim zdaniem niebezpiecznie się zapędzasz. Granica między staraniem się na siłę, a nękaniem kogoś jest płynna.
Łatwo również w takiej sytuacji wzbudzić w drugiej osobie złość i niechęć.

Nie mówiła Ci tego ponieważ:

a) Ty się starałeś, więc głupio było wyskoczyć z tekstem "nie kocham cię"
b) sama nie wiedziała co czuje, liczyła na to, że się zakocha, ale tak się nie stało
c) było jej tak wygodnie

Dziękuję bardzo za taką wspaniała relację, w której jedna strona nie kocha.

Nie za bardzo wiem,co bym miała zmienić w swoim zachowaniu,bo byłam lojalną i kochającą partnerką. A o uczucia nie toczy się niewiadomo jakiej bitwy. Uczucia są,albo ich nie ma. Mój były mnie nie kochał i ja mogłabym dookoła niego tańczyć na rzęsach i nic by to nie zmieniło. Ty się bardzo buntujesz i widać, że denerwuje Cię to,co tu piszemy,ale tym buntem nie zmienisz rzeczywistości. Ta kobieta Cię nie kochała,mimo Twojej szczerej miłości wobec niej. Dlaczego była z Tobą tyle czasu? Bo tak. Nie ma na to odpowiedzi. Ja też po rozstaniu zadawałam sobie takie pytanie i nigdy nie znalazłam na nie odpowiedzi. I Ty też nie znajdziesz. Póki co,to świeża sprawa,więc szukasz logicznego wytłumaczenia,dlaczego tak to się wszystko rozpadło. Uwierz mi,tak się po prostu stało. Niesprawiedliwe, ale prawdziwe. Ja przechodziłam przez to samo. U mnie to była kwestia tygodnia. Po tygodniu facet zachowywał się wobec mnie jak obcy człowiek,a do tego przez kolejne trzy tygodnie mnie zwodził,że on ma tylko jakieś problemy. Po tym czasie mnie rzucił. To jest pozbawione jakiegokolwiek sensu,ale takie rzeczy się dzieją.  Nic Ci nie da walka o nią,skoro ona do Ciebie nic nie czuje. Musisz to przecierpieć i tyle. To jedyne rozwiązanie.

Update:

Witam wszystkich których jeszcze interesuje ten temat i tych co chcą pomóc lub wyrażają taką chęć.

Sytuacja zatoczyła koło przez kilka ostatnich dni.

Po deklaracji z jej strony w dn. 4.11 (Zeszła niedziela) że to koniec był tydzień milczenia z jej strony i z mojej.
Udało się nawiązać delikatny kontakt, rozmowę.

SAMA DO MNIE NAPISAŁA PIERWSZA PO KILKU DNIACH.

Zlewalem ją jakis czas, później udało się odbyć jedno małe i krótkie spotkanie.
No i w końcu gdy poszedłem w sobotę (10.11) po 18:00 na herbatkę, tak wyszedłem dzień poźniej o 22.

Chciała, abym nie próbował jej przytulić, dotykać, całować. Najlepiej nie okazywać bezpośredniej bliskości. Tylko rozmowa jak kumple.
Po niecałej godzinie nie wytrzymałem. Delikatnie zacząłem ją przytulać, aż w końcu uległa i nagle zaczęły szybko lecieć nam godziny.
Wiadomo o co chodzi. Mimo wcześniejszej niechęci z jej strony nagle jak gdyby wszystko wróciło na te kilkanaście godzin. Czułość, bliskość, wiele rozmów, wiele zmartwień, wiele troski.

Powiedziała ze przez ten tydzień, w ktorym nie rozmawialismy strasznie za mna teskniła, wypatrywała mnie z okna czy nie czekam na parkingu, czuła sie samotna i głupio było jej się odezwać, skoro to ona wcześniej zrezygnowała.

Padło wiele zapewnień że przemyśli sprawę, aby dać jej czas, aby nie naciskać, że bardzo mnie lubi, że uwielbia nasze rozmowy, że bardzo jej się podobam, że jakbym sobie znalazł teraz kogoś innego to ona by umarła z zazdrości itd, ale nie może mi niczego obiecać na chwilę obecną.

Dzień później, czyli wczoraj spotkaliśmy się na 15min porozmawiać, całkiem przypadkowo.
Powiedziała abyśmy zapomnieli o tych czułościach i bliskościach z doby wcześniej, aby tego teraz nie bylo, abym się z tym opanował i NIE próbował jej pocałować. Tak ma być łatwiej jej podjąć decyzję. Abyśmy ograniczyli spotkania i żebyśmy tylko rozmawiali jak przyjaciele.

Ja nie jestem w stanie tego zaakceptować. Serio.
Wiem że nawet gdybyśmy się znów spotkali, i gdybym serio się sam zdystansował to ją by podświadomie skręciło z braku tej bliskości.

Czy ktoś jest w stanie mi pomóc jak mam ją rozumieć? Jak widzicie dałem radę coś zrobić, ale w obecnej sytuacji jestem bez pomyslu.

Bo to jest normalne, ze jak z kims sie jest, a potem tej osoby nie ma to sie teskni. Osoba, ktora rzuca tez moze zatesknic. I dlatego aie urywa kontakt, zeby czegos takiego jak u Was nie bylo

yanki interpretujesz ten związek tak jak chcesz aby utrzymywać się przy nadziei a nie widzisz go takim jaki był on naprawdę. Słyszałeś od niej, że jesteś najlepszy, najbardziej opiekuńczy etc. ale te słowa właśnie służą jako zastępstwo na brak deklaracji uczuć.

Trudno będzie Ci coś zdziałać. Miałeś rok żeby ją w sobie rozkochać - nie udało Ci się, nie spełniłeś jej oczekiwań. Nie znam Cię osobiście. Może byłeś dla niej zbyt słodki, zbyt wyciszony a ona potrzebuje kogoś z ikrą. Może byłeś na każde jej skinienie i była tak pewna Ciebie, że jej się znudziłeś. Zastanów się nad tym. Pisałeś, że nie lubisz grać na emocjach. A umiesz je wywoływać tak po prostu bez poczucia, że manipulujesz?

Jak będziesz chodził i żebrał o tą miłość to niczego nie zyskasz. Może pod wpływem emocji jeszcze kilka razy ją zaciągniesz do łóżka ale nie obiecuj sobie po tym zbyt wiele.

Jeśli chcesz ją odzyskać to użytkownik Hrefi mniej więcej uderzył we właściwe tony, ale nie bierz tego dosłownie. Żadnych prostytutek i robienia rzeczy na pokaz. Musisz być autentyczny. Utnij kontakt i zacznij myśleć o przyszłości tak jakbyś chciał, aby ona wyglądała jeśli tej dziewczyny miałoby nie być w Twoim życiu. Realizuj się i czerp z tego autentyczną radość - wtedy możesz się czymś pochwalić w mediach społecznościowych.
Jeśli była się odezwie i będzie chciała się umówić to OK, ale nie traktuj tego spotkania jako rzeczy najważniejszej pod słońcem. Jak będziesz miał pełen grafik na tydzień do przodu to umawiasz się z nią za tydzień. Twoje sprawy na pierwszym miejscu a potem ona. Na początku dostaniesz serię wyrzutów, że już jej nie kochasz, że Ci nie zależy bo się szybko wyleczyłeś. Nie musisz się z niczego tłumaczyć, przedstawiasz jasno że jesteś bardzo zajęty i jeśli chce się spotkać to masz czas dla niej wtedy i wtedy - niech się dostosuje, masz prawo zmienić swoje życie.

Czy to pomoże? Nawet jeśli to dobrze rozegrasz to trudno powiedzieć, zależy. Jeśli byłeś w związku tym co dawał od siebie dużo więcej niż otrzymywał w zamian to jest szansa że pomoże. Aczkolwiek przemodelowanie tego związku zajęłoby trochę czasu. Jeśli przyczyny leżą w Twoim charakterze to pomoże Wam się zejść, ale tylko na jakiś czas.

Jak długo masz zamiar się poniżać? Nie czujesz tego?
Na Twoim miejscu zaczęłabym myśleć, że ona Cię wykorzystuje, bawi się Twoimi uczuciami, nie boli Cię to?