Samotność przed pięćdziesiątką - Netkobiety.pl

Czytałem Twoje wątki. Nie zmieniło się na lepsze?
Ja mam prawie 40. Co do sposobów, to dziś byłem w biurze matrymonialnym, ale jeszcze się do końca nie zdecydowałem. Chyba po prostu trzeba kogoś poznać, co w dzisiejszych czasach nie jest łatwe.

Smutne to że tak ciężko znaleźć kogoś do wspólnego życia. Im człowiek starszy tym mniej więcej nim nadziei na pozytywne zmiany w życiu :-(

Warto się wyzbyć takiej nadziei - wtedy nie jest się mniej samotnym, ale żyje się zdecydowanie łatwiej.

Dlatego lepiej być samej, aniżeli z jakimś łajzą ...ale wychodzisz z nałogu?..missnowegojorku

Poznaję mężczyzn  z portali, ale właśnie jakoś ciężko mi się bardziej zangażować w relację z obawy przed porażką ze facet okaże się jakimś oszustem, człowiekiem z problemami psychicznymi ,nalogami itp.

moim zdaniem to nie jest kwestia portalu. to z ludzmi w dzisiejszych czasach jest chyba cos nie tak. jak slysze o zwiazkach i co sie w nich dzieje, to mam wrazenie ze jestem z kosmosu. co wiecej juz coraz mniej rzeczy mnie dziwi. a nie sa to zwiazku zrodzone z neta:))) co do facetow i portali, tak macie racje ze w wiekszosci sa tam "odpady", ale wynika to z tego, ze ogolnie malo jest takich, z ktorymi mozna stworzyc fajny  zwiazek. zdarzaja sie rodzynki, ale do tego trzeba cierpliwosci...

missnowegojorku - co to tych kolezanek, to mam inne zdanie. z kolezankami jest fajnie na poczatku i jak jestes im potrzebna. ja juz sie wieeeele razy nacielam. wiec jesli juz, to wole swoj czas inwestowac w szukanie faceta niz kolezanki, ktora dzis jest a jutro jej nie ma. oczywiscie z facetem moze byc tak samo:)), ale moim zdaniem oni sa pewniejsi:))

dokladnie! super jest miec fajnego faceta, ale zawsze powinno sie miec plan b. tnz. cos co go  (tego faceta) nie tyle co zastapi, ale co sprawi, ze nie bedzie on naszym zyciem.
to ze kobiety mysla, ze sa bez faceta malo wartosciowe to raczej wina naszej kultury. jeszcze nigdy od kobiety bedacej w fajnym zwiazku nie uslyszalam tyle glupich "zyczliwych porad" co od kobiet, ktore mecza sie z misiaczkiem. a to, ze pije, czasami zdradzi, odnosi sie bez szacunku...niewazne. wazne przeciez, ze jest:)))

.....wlasnie latwiej i komfortowiej. Mysle, ze dobrze jest nie opiewac zycia wylacznie na ...milosci do faceta. Jest wiele aspektow, ktore warto z zycia wycisnac jak cytrynke

Skoro to już wiesz, to chyba bycie bez partnera, przynajmniej jakiś czas, to nie koniec świata dla ciebie? Można się skoncentrować na sobie, na własnym rozwoju, na realizacji jakiś długo odkładanych planów. Człowiek tak naprawdę większość swojego życia spędza w samotności. Nie brakuje związków, gdzie ludzie są ze sobą tylko dlatego, aby mieć do kogo usta otworzyć przy porannej kawie, a tak naprawdę niewiele o sobie wiedzą i wcale nie chcą wiedzieć. Mnie samotność nie doskwiera, wprost przeciwnie. I choć od jakiegoś czasu jestem z kimś, to wcale mi nie zależy, aby razem zamieszkać.  Dzieli nas spora odległość i spotykamy się gdy możemy, czyli rzadziej niż chcialby np. mój partner. Wyniosłam z życia pewna nauczkę;  Wspólne mieszkanie niszczy związek I teraz dobrze mi samej, choć czasem narzekam.
Taka samotność daje mi poczucie bezpieczeństwa, kontroli nad własnym życiem, spokoju i równowagi. Boję się to stracić, lub choćby narazić się na stratę. Nieraz myslalam o tym, czy gdyby mój partner postawił warunek że zamieszkamy razem, albo... To czy wybralabym jego Na szczęście nic takiego nie ma miejsca i mogę się cieszyć swoją samotnością:)

Czasem myslimy o tym, że ktoś zmieniłby nasze życie na lepsze, a po co? Skoro dotąd wcale nie jest źle Znajdź jakąs pasję, choćby sport, czy naukę czegoś co możesz w życiu dobrze wykorzystać, jakiś kurs czy szkoła, a znajomi sami się znajdą

Aha...

Dziewczyny, wy wciąż czekacie aż ktoś wam poda znajomych czy przyjaciół na tacy. Coś w stylu; Idź do kafelki na rogu, w mieście XX, koniecznie we wtorek o godz. 17.03. Tam, przy trzecim stoliku od drzwi będzie siedział rudy facet w pilotce. Jeśli obdarzysz go spojrzeniem, to rzuci ci się do stóp z różą w zębach i będziecie już razem, szczęśliwi po wsze czasy

Takiej recepty nikt nie ma, więc nie może wam pomóc. Jedno co chciałam przekazać autorce, jak i zawsze przy tego rodzaju tematach powtarzam, to że trzeba wyjśc do ludzi i coś z siebie dać Niewiele; żeby się ludzie dobrze z tobą czuli, żeby chciało im się z tobą gadać, po prostu. Nikt nie będzie zdobywał księżniczki w wysokiej wieży, bo to nie te czasy. Fakt, ludzie mają swoje sprawy, ale chętnie znajda czas na kawę z kimś, kogo lubią i z kim im się świetnie rozmawia. Przecież nie żyję na innej planecie i mam oczy. Wszędzie jest mnóstwo samotnych ludzi, którzy jak ognia unikają osób, które ich dodatkowo dołują, sama tak mam. Jednak do kogoś kto się uśmiecha,  jest uczynny, miły, otwarty i pomocny, ludzie sami się "kleją".

I sorry, jesli to są slogany

Czyli jednak idą do tych "znajomych"?
Kurcze, co takiego jest w tobie, że do nich nie należysz?

Jesteś ogarnięta i gadasz do rzeczy, więc gdzie tkwi problem? Spójrz na siebie krytycznie i znajdź go. Tutaj, zza monitora raczej trudno znaleźć przyczynę twojego problemu. Można ci podpowiedzieć, naświetlić i wskazać, ale o odpowiedź co z tobą  nie tak, że nie masz przyjaciół i koleżanek raczej trudno. To jak wróżenie z fusów, gdy się ciebie nie zna, nawet nie widziało na oczy. Jednak ta przyczyna gdzieś jest i postaraj się ją znaleźć.

To może się z missnowego... poznacie? Ona tez szuka kogoś, do wspólnego spędzania czasu? Może to nie był przypadek, że się tu "wpisałyście"?

Witam wszystkie samotne, mnie również doskwiera samotność. Ostatnio nawet zaczęłam myśleć o portalach randkowych chociaż nigdy z nich nie korzystałam. Ale po przeczytaniu waszych postów znowu się zniechecilam. Jestem prawie rok po rozwodzie i zaczynam stawać na nogi. Nie chciałabym do końca życia być już sama. Jestem przed 40 i chyba małe szanse na poznanie faceta, poza tym nie wiem nawet jak się do tego zabrać, nie chcę szukać na siłę. Chciałabym poznać nowych znajomych w podobnej sytuacji. Nie jest tak że nie mam ich wcale ale wszyscy są w parach, jeszcze z czasów gdy i ja byłam mężatka. Czuję się przy nich jak piąte koło u wozu.

Kleosia
Nie myśl w ten sposób o sobie.Wszystko zależne jest od tego, czy jesteś osobą zamkniętą w domu.Jeśli zaczniesz angażować się w życie np uczestniczyć w wielu przedsięwzieciach, które oferuje kultura...to łatwiej kogoś poznać .Akurat tak się złożyło, że jestem też singielka...więc wiem co mówię

To może, żeby nie było niektórym tak smutno i samotnie to proponuje, aby wyjść na wspólną kawę w jakiejś białostockiej kawiarni. Kto chętny na pogaduchy przy kawie, zgłaszać się. Ustalimy termin, godzinę, miejsce. Od czegoś trzeba zacząć tę walkę z samotnością. Pozdrawiam

no własnie ja z południa woj . pomorskiego wiec kawałek drogi ,
samotnos ma ja kazdy i kazdego dopada ja w wolnym czasie szydełkuje teraz etap swiatecznych ozdób

Dokładnie tak jest. I lepiej byłoby dla wszystkich samotnych czy niesamotnych żeby to zrozumieli a nie posuwali pierdoły o "wyjściu do ludzi, otwartości, chodzenia w różne publiczne miejsca".

poza tym uważam, że są ludzie którzy, cokolwiek by nie zrobili i jak się starali, zawsze będą samotni. Jakby ciążyło nad nimi jakieś fatum samotności.

Tak to prawda , ze samotnosc jest rozna .
Nie raz niema gdzie wychodzic do ludzi .
Owszem mieszkajacy w miastach , maja kafejki czy jakies kluby .
Ale sa miejsca gdzie tego nie ma .
A z sasiadami to roznie bywa .

Pozdrawiam , no ja po 60 też samotna , tylko czytam wpisy , wiem że muszę coś zrobić  ale jeszcze nie jestem gotowa  .

O Kleosia ja też jestem z okolic Poznania co prawda nie aż tak bliskich bo do stolicy Wielkopolski mam prawie 70 km. 
Fajnie ze udało Ci się samej wybrać do Wrocławia. Byłaś jeden dzień czy z noclegiem? Też bym się chciała tam wybrać ale w dzień nie obroce. Szukałam noclegów i nie dość ze jedynka z łazienką strasznie droga to jeszcze ciężko znaleźć coś poza hotelami. Hostele oferują pokoje kilku osobowe bez łazienek. gdy jedzie paczka znajomych to ok.

Nikogo nie ma z Trójmiasta?

Chyba masz rację że dziecko mobilizuje, zwłaszcza do wyjścia z domu, a to plac zabaw a to basen czy jakaś wycieczka. Ale ona coraz większa i coraz więcej czasu będzie spędzała z koleżankami. Dzieci są a za chwilę mają już swoje sprawy więc nie chcę mojego zycia opierać tylko na dziecku. Nocowałam w active, i byłam bardzo zadowolona. Nie była to jednak najtańsza opcja, jest wiele fajnych i tańszych na bookingu. Też widziałam prognozy że czeka nas piękna pogoda w najbliższych dniach. Trzeba korzystać zanim przyjdzie plucha i szare dni.

Tak sobie włączyłam z ciekawości booking com i od razu pokazały mi się 4 oferty za 101, 120, 123, 144 zł dla jednej osoby dorosłej w pokoju jednoosobowym... a za 135 zł można wynająć cały apartament... dla chcącego nic trudnego

No, to jest możliwe, ja akurat wpisałam pierwszy lepszy termin, może w Twoim wybranym po prostu nie są wolne? Tak, to były pokoje z łazienkami + apartament w sensie normalna kawalerka, więc i z kuchnią.  I nie 10 km od centrum Tam były jeszcze tańsze

Więc - albo zdecydujesz się dopłacić troszeczkę, albo spróbujesz zmienić termin Wciąż nic straconego

ja jestem z okolic Białegostoku.....

A skąd jestes?

Ja pomorskie

Wiem że jest Ci ciężko ale nie jest powiedziane i nie masz żadnej pewności że z kimś było by Ci lepiej. Ja też czułam się samotna w wieku 45 lat i znalazłam męża z internetu a teraz mieszkamy oddzielnie. Ciężko w tych czasach znaleźć wartościowego mężczyznę. A najgorzej takiego który mieszka długo (40 lat )z matką "dominującą"- doświadczyłam tego.Jeżeli masz znaleźć kogoś to znajdziesz...Póki co zajmij się swoją pasją, zainteresowaniami i staraj się nie myśleć o samotności.

To mimo wszystko optymistyczne. Mi każdy mówił, że trzeba być cierpliwym, nie poddawać się, że przyjdzie czas będzie miłość ...
Ile czekać ...

Mój mąż wyjechał 9 lat temu. Nie miałam czasu cierpieć w samotności, miałam 13-letnią wówczas córkę, dla której wyjazd "tatusia" był traumą. Po tym, jak jeszcze dowiedziała się o nowej siostrzyczce przyrodniej, załamała się, więc ja musiałam wszystko ogarnąć. Nie miałam czasu na użalanie się nad sobą.
Ale teraz córka studiuje, przyjeżdża raz na miesiąc lub rzadziej, a mnie dopadł "syndrom opuszczonego gniazda". Ludzie, z którymi mam kontakt, wszyscy mają swoje rodziny i swoje życie. Z przyjaciółką też czasem pogadam, ale ona też ma dwójkę dzieci i mnóstwo pracy (jest lekarzem). Nie chcę jej wydzwaniać stale i gadać non stop o niczym.
Co w takim razie zrobić? Z nudów zastanawiałam się nawet nad tinderem, bo to jakaś odmiana. Ale i głupota, ja nie nadaję się na szybkie i przelotne związki.

Lagrange, ja mam sporo zainteresowań, również mało czasu. Pracuję i dzień mam dość wypełniony. Chodzi mi głównie o wieczory i weekendy, kiedy nie mam co z sobą zrobić, bo to jest zawsze czas dla rodziny. Do córki jeździłam wcześniej co 2 tygodnie, tak tęskniłam. Ale ona ma już swoje życie i ja już jestem nie tyle przeszkodą, co ma dość moich odwiedzin. Nie powiedziała mi tego, ale widzę. Jestem jej matką, więc ją znam. I nie chcę siedzieć jej na głowie.
Uwielbiam też książki i dobry film. Ale książki "połykam" jedną dziennie, a do kina sama nie chcę chodzić, więc zostaje netflix lub komputer, a mnie potrzebna jest rozmowa i wygadanie się.
Moje miasto jest na tyle małe, że po prostu nie ma gdzie wyjść.