Mąż nie chce zamieszkać w moim rodzinnym domu. - Netkobiety.pl

A dlaczego On NIE CHCE ? Jakieś argumenty przedstawia ? Czy przeprowadzka jest w tej samej miejscowości ?

Skoro mieszkacie sami to wcale sie nie dziwie, ze nie chce sie wyprowadzic. Mimo tego, ze nienawidzilam mieszkania w bloku, tez bym zostala.

Dom jest w tym samym mieście, tylko na innym osiedlu, 10 minut jazdy autem. Mąż przedstawia w sumie jeden argument: nie będzie mieszkał Z KIMŚ. Chce sam, w sensie on, ja i dzieci. Wcześniej mówił jeszcze o tym że stan własności domu nie jest pewny/nie jest wyjaśniony, gdyż jest to współwłasność moich rodziców, a ojciec nadal pije i może zadłużyć dom. I mąż by się bał że będziemy musieli spłacać jego ewentualne długi. W tej kwestii akurat męża rozumiem.
Poza tym pomysł z przeprowadzką bardzo nie podoba się mojej teściowej (osoba apodyktyczna, lubiąca rządzić i organizować innym życie), zadzwoniła do mnie parę dni temu i nawrzucała mi że mi się w głowie od dobrobytu poprzewracało, że mamy duże mieszkanie i nikt nas stamtąd nie wygania. Ale sytuacja z tym mieszkaniem nie wygląda dobrze. W poprzednim poście napisałam że należy do teściów, ale niezupełnie tak jest, gdyż jest to mieszkanie służbowe teścia, ale nie jest własnościowe, czyli tak naprawdę nie należy do rodziny. Teściowie zbudowali sobie dom, wyprowadzili się, ale nadal są tu zameldowani aby nie stracić mieszkania. Mieszkanie wymaga generalnego remontu, ale my nic tu nie robimy, nie ładujemy w to pieniędzy, bo nie jest nasze. W takiej sytuacji uważam że najlepszym wyjściem byłaby przeprowadzka do mojego domu rodzinnego. Dodam jeszcze że mąż bardzo liczy się ze zdaniem swojej matki, ma ona na niego ogromny wpływ i jak ona powie że ma mieszkać w bloku to on zostanie w bloku.
Fenix35, mąż mówi że w sumie chętnie zamieszkałby w domku jednorodzinnym i że nie miałby problemu z "męskimi pracami" wokół domu, ale nie chce mieszkać z moją mamą. Mógłby tam mieszkać, ale bez niej. I tyle.
Po części go rozumiem, bo ja z moją teściową również nie chciałabym mieszkać, ze względu na jej charakter który mi absolutnie nie odpowiada. Moja mama jest totalnie bezkonfliktowa i gotowa nam nieba przychylić, ale mojemu mężowi przeszkadzałaby sama jej obecność.

Jeżeli chodzi o kwestię własności domu to mama planuje swoją część przekazać nam obojgu jako darowiznę. Chciałam również spotkać się z ojcem i poprosić go o przepisanie swojej połowy na mnie/na nas, ale nie mam odwagi do niego zadzwonic bo nie widziałam go kilkanaście lat, nie utrzymujemy kontaktów. Wątpię by chciał się spotkać, a tymbardziej przepisać na mnie dom.

Ja rozumiem Twojego męża, a Ty po prostu musisz uszanować jego zdanie.
Nie możesz tupać nogą i urządzać kłótni tylko dlatego że on nie zgadza się na Twój wymysł.

Minęły już czasy gdy kilka pokoleń mieszkało w jednym domu, teraz praktycznie zawsze mieszka się na swoim. Wasze dzieci też na bank nie będą z Wami mieszkały.

Ciebie oczywiście też częściowo rozumiem - sama zastanawiam się co zrobię gdy np. mojego taty kiedyś zabraknie, a mama zostanie sama, bo ja będę czuła się w obowiązku się nią zaopiekować. Nie wiem czy mój mąż się na to zgodzi (choć się bardzo lubią). A przecież będę musiała brać jego zdanie pod uwagę.

Trochę ciężki temat. Może istnieje jakieś trzecie wyjście? Dlaczego to mama nie może przenieść się do bloku? Przecież wtedy nie musiałaby martwić się o nic. O odśnieżanie, koszenie trawy, o dach, o rynny, o ogrzewanie. Ja mieszkałam całe życie w domu, dopiero od niedawna w bloku i uważam że bloki są cudowne. Moi rodzice od paru lat mieszkają w bloku (przeprowadzili się "na starość" z domu do nowoczesnego mieszkania na nowym osiedlu) i są po prostu zachwyceni. Dom to niekończąca się skarbonka i wciąż o coś trzeba się martwić. W bloku po prostu człowiek żyje i nic go nie interesuje, żadne naprawy, ogrzewanie i inne pierdoły. A jak człowiek potrzebuje kontaktu z przyrodą czy grilla to można kupić małą działkę na ogródkach działkowych - te rzeczy są stosunkowo tanie.

A kwestia Twojego brata? Łatwo podzieliłaś majątek, dla Ciebie wszystko, dla niego nic. Nie dziwię się Twojemu mężowi bo inwestowanie w Twój dom rodzinny jest ryzykowna- ojciec alkoholik, plus brat, który też dziedziczy, do tego mieszkanie z teściową. Szczerze? tylko wariat by sie zgodził na taki układ.
Tobie się nie dziwię, ze chcesz pomóc mamie- chociaż to jak na razie ona jest "tylko" samotna, mąż pewnie się obawia tego, że więcej czasu dzieci i Ty będziecie spędzać z mamą, a nie razem rodzinnie z nim, to nie jest zdrowe dla młodego małżeństwa, w sumie dla żadnego małżeństwa. Poza tym zawsze osoba trzecia, która mieszka z małżeństwem ingeruje w ich życie, nawet jeżeli jest to obcy współlokator, tego nie da się uniknąć.
Wiem też, że pewnie chcesz dom/ mieszkanie urządzić a nie chcesz inwestować w obce mieszkanie, ale też pomyśl o tym, że dom też nie jest wasz, też możecie stracić pieniądze.
Ja bym na Waszym miejscu nadal mieszkała w tym mieszkaniu i zbierała pieniądze na coś swojego, a skoro mama mieszka 10 minut drogi od Was zawsze możecie ją odwiedzać, albo ona Was- ale też nie za często.