Finanse w związku/małżeństwie. - Netkobiety.pl

Gdybym ja straciła pracę szybko szukałabym nowej. Czegokolwiek do czasu znalezienia takiej, która była by wg mnie najlepsza. Źle bym się czuła bedąc, brzydko mówiąc, "utrzymanką".
Na wychowawczy urlop nie poszłam. Nawet nie proponowałam takiego rozwiązania, choć wiem, że na upartego mąż dałby radę opłacić wszystko. Tylko czemu miałby to robić? Nie lubię prosić go o pieniądze. Wolę moje drobniaki. Po drugie myślę już o przyszłości, emerytura itp. a urlop wychowawczy niestety nie wpływa pozytywnie na jej wysokość. A co jak on odejdzie pierwszy z tego padołu, z czego będę żyć jeśli wcześniej sama o to nie zadbam? Nie wiele tego będzie ale zawsze coś. Nawet nie chcę myśleć o czasie w którym miałabym nie mieć pracy.

To nie jest tak do końca, że dzielimy na moje twoje. Pieniądze są wspólne na wspólne niezbędne wydatki. Natomiast jeśli chodzi o przyjemności to jest podział. Ja na swoje potrzeby, on na swoje.

Jak urodziłam pierwsze dziecko podział obowiązków byłbtypowo tradycyjny. Mężczyzna zarabia na utrzymanie rodziny a kobieta dba o ognisko domowe. I to było ok bo nie pracowałam.
Niedlugo potem poszłam do pracy. Po pracy zarobkowej dorabiałam w domu jak to matka, żona i kochanka. Dużo pomagała mi teściowa. Ugotowała nawet obiad. Złota kobieta. Mąż pracował w domu od rana do późnych godzin nocnych.
Jak dziecko dostało się do przedszkola doszły obowiązki, które na chwilę przejęła teściowa. Nie wiele bo tylko wożenie/odwożenie dziecka do przedszkola i gotowanie obiadów. Męża obowiazkiem było wykąpać dziecko. Pobawić się przez godzinę dziennie. Tyle lub aż tyle. Ta chwila wolnego była dla mnie. On takiej chwili nie miał.
Po drugim dziecku schemat był podobny, z tą różnicą, że mąż sam zaprowadził i przyprowadził z przedszkola.
Teraz jest jeszcze inaczej. To jednak historia do innegi działu. W każdym razie mąż mniej pracuje. Bardzo dużo obowiązków domowych przejął. Nie trzeba już prowadzić dzieciaków do szkoły, ale chodzi na zebrania. Wozi na zajęcia dodatkowe. Gotuje obiady! Sprzątaniem, praniem, prasowaniem zajmuję się ja. Odrabianie lekcji po połowie.

Co do przyjemności. Jeśli są wspólne to ok. Kupimy razem. Korzystamy razem. Nie zawsze godzę się z ceną więc albo daję ile mogę albo mówię, że nie mam. Decyzję podejmuje on. To nie jest też tak, że np. chcemy kupić TV żeby pooglądać filmy. Wyciągamy pieniądze z portfela i liczymy ile kto daje. Kupujemy wiedząc ile razem mamy pieniędzy, ile trzeba będzie wydać na rachunki itd, ile zostanie. Jeśli jego konto będzie bardziej obciążone to pokrywamy z mojego. Nie ma problemu. Ma dostęp do mojego konta.

Jeśli przyjemności są tylko dla niego czy dla mnie np. fryzjer, wyjście na kawę z koleżanką, czy jakieś hobby - jego to łowienie ryb, wtedy każdy płaci ze swojej kieszeni. Biorąc oczywiście pod uwagę czy starczy na opłaty. 
Ponieważ moja pensja jest taka a nie inna, realizacja moich własnych przyjemności jest ograniczona. Mam tyle na ile zapracowałam. Owszem, zawsze chciałoby się więcej. Nie czuję jednak by to mąż miał za to płacić.

Więc pytanie  zadajesz z ciekawości  ?
czy coś Cię trapi ? Jeśli obojgu Wam odpowiada taki układ , to ok.
A myślisz że mąż odmówiłby Ci gdybyś poszła do fryzjera i na TV nie dołożyła bo wydałaś na fryzjera ?

Albo z innej strony - może warto zastanowić się nad zmianą pracy/ kwalifikacji ?  Skoro tylko ilość kasy jest problemem - czyli jak zarabiać więcej ?

Porozmawiaj o tym z mężem .

Rachunki po połowie, określona kwota leci na "fundusz wakacyjny", określiliśmy, ile miesięcznie wydajemy na jedzenie, a ile na przyjemności. Ja zarabiam więcej i więcej mam na te przyjemności itd, ale jakby coś nam się w domu zepsuło to ja pokrywam większość kosztów.

U nas od zarabiania porządnych pieniędzy jest maż. Ja też nie zarabiam mało, na pewno więcej niż tak zwana średnia krajowa. Mogłabym nie robić nic. Nie byłoby problemu. Mam dostęp do wszystkich jego kont w banku. On do mojego też, ale jakoś tam nie zagląda . W życiu nie zdarzyło mi się, żeby mąż mi wyliczył cokolwiek. Wręcz przeciwnie, cieszy się jak sobie coś kupię.

Jak współlokatorzy, każde ze swoim serkiem i papierem toaletowym. A masz co do tej intercyzy włożyć oprócz kredytu na 30 lat na 45 m2?

Do małżeństwa wniosłam mieszkanie kupione za gotówkę, sporo oszczędności i działkę na Mazurach. Więc mój mąż nie musiał mi niczego zapewniać... Przykro mi, nie trafiłeś. Także szukaj takiej co zgodzi się dzielić koszty mydła na pół. Nie wróże sukcesu.

Ty słoneczko ludzi ze wsi nie obrażaj. Za ciężko pracują żeby ich jakiś krecik z pseudokorpo karierą ich obrażał. Jak rolnik przyjeżdża kupować synowi czy córce mieszkanie to za gotówkę, a nie za kredyt na 35 lat.