finanse w małżeństwie - Netkobiety.pl

Kłótnie, wyzwiska są temat moich zarobków, moich pieniędzy i tego, że on płacił za mnie nie będzie. Sytuacja napięta między nami jest GŁÓWNIE o to, że nasze życie jest na dwóch skrajnych końcach finansowych

Ja pożyczam czasem od żony i muszę oddawać. Szok i niedowierzanie...

Mąż jest  problemem a nie finanse.Cham , prostak i tyle.Ja bym go rzuciła i niech sobie żyje w tym idealnym swoim piękny świecie. Jeżeli jednak nie chcesz go zostawić to pokaż ,że potrafisz coś zmienić. Zmień pracę o ile to możliwe, dokształć się ,żeby twoje kwalifikacje były większe. Nie bądź na łasce tego człowieka a nie będzie więcej cię obrażał.
Normalny człowiek to dba o dobro wspólne a nie tylko jego samego. Ty jesteś jakimś fikcyjnym dodatkiem do jego wizji szczęśliwej rodziny .

Może to głupie, ale przecież w rodzinie poza kasą liczą się też inne wartości - jak wychowujecie dzieci (jedno?)?
A praca w domu - jak jest wyceniana? dzielicie się po połowie obowiązkami?

Moi rodzice mieli taki model finansów, chociaż u nich nie było tak różnych dochodów. Nie podobało mi się to, teraz mam wspólne konto z moim M. i nikt nikogo nie rozlicza z własnych wydatków.
Pomyśl co czuje twoje dziecko, gdy to widzi - czy naprawdę jesteś gorsza bo masz gorszą pracę, gorsze studia wymiarze finansowym?

WŁaśnie, też jestem ciekawa, jak dzielicie życiowe obowiązki.
Jeśli, ty jesteś bardziej obciążona (jestem tego raczej pewna), to wystaw mu miesięczny rachunek, za sprzątanie, gotowanie, opierunek, opiekę nad dzieckiem... itd...itp...

Wiesz o tym, że masz prawo do alimentów nie tylko na dziecko ale i na siebie w sytuacji jeśli mąż nie poczuwa się do wspólnoty majątkowej? Poradź się prawnika, bo twoja sytuacja jest patologiczna. To nie jest normalne małżeństwo, to nawet nie jest wspólnota, to jedynie wspólny adres.

Pożyczanie może mieć różny wymiar, bo dajmy na to jedno ma odłożone na coś konkretnego, no nie wiem na nowe opony do samochodu, drugie potrzebuje szybko coś kupić, to pierwsza daje, ale potem drugie oddaje do puli oponowej, to jeszcze jest zrozumiałe. Ale pożyczanie np na spożywcze zakupy to komedia.

No i tu chodzi o to co napisałam, o priorytet pasja>kasa to nie świadczy o tym że ktoś jest głupi...

Co do torebek zależy od sytuacji, bo jeśli ona ma jedną starą torebkę nie nazwałabym tego zachcianką w czymś rzeczy trzeba nosić, tak samo trzeba się ubrać i dopóki to nie jest co chwila nowa torebka to ciężko tu mówić o zachciankach.  Czym innym jest "och jakie piękne buty muszę je dołożyć do swojej kolekcji" a czym innym " nie mam butów na zimę".

Moim zdaniem to to samo-z tym,że powiedziane w inny sposób.Treść i zamiar taki sam.Tylko przekaz nieco inny:)

Ja także pożyczam od męża,czasem mąż pożycza ode mnie. On oddaje zawsze-ja-prawie.Czyli nie oddaję wtedy jak on nie chce przyjąć:)

My także mamy osobną kasę.Ale ja korzystam z konta męża- mniej zarabiam i nie muszę tłumaczyć się z zakupów.Owszem,gdybym chciała kupić nowe auto albo meble to pewnie musiałabym:)

Uważam,że fakt,że mniej zarabiam nie oznacza,że mąż ma mnie sponsorować.Jeśli się poczuwa-ok.

Nie wieżę, że ma jedne buty i porwaną torebkę i dlatego prosi faceta o pieniądze ale jeżeli tak by było to raczej nie jest zbytnio zaradna jeżeli chodzi o wydawanie pieniędzy. Mieszkają razem i składają się na wydatki i zaoszczędzić trochę można na te buty czy torebki dla siebie.
U mnie w domu było tak, że najpierw ojciec pracował na wszystkich, mama siedziała w domu i wychowywała gromadkę dzieci. W późniejszym czasie poszła do pracy i budżet domowy się zwiększył. Ojciec zarabiał więcej ale nie widziałem a przynajmniej nie przypominam sobie aby coś jej kupował - chodzi mi właśnie o buty czy torebki. Sama sobie ze swoich to kupowała. Przy tym wszystkim prace domowe dalej wykonywała to tak apropo propozycji aby autorka stworzyła cennik na sprzątanie, pranie i "takie tam"

Takie postawy jak - "daj mi bo tak" uważam za roszczeniowe. Natomiast nie mówię, że nie można dać ale z własnej woli. Natomiast rzeczywiście chamskim zachowaniem jest wytykanie, że się skończyło nie takie studia jak potrzeba.

Sytuacja napięta między wami jest głównie o to że twój mąż cię nie szanuje. Niezależnie od tego czy i ile zarabiasz prowadzicie wspólne gospodarstwo domowe. Macie też wspólne dziecko.

Jak Ty dziewczyno wpakowałaś się w taki układ?
Między mną i żoną rozpiętość zarobków jest sporo mniejsza, ale skoro to ja zarabiam więcej (tak ze trzy razy), to ja utrzymuję dzieci na studiach. Mamy osobne konta, ale jak jej brakuje na wydatki, to po prostu część z nich pokrywam ja. Nie pyta mnie czy jej pożyczę, bo nie pożyczę. Po prostu- potrzebujesz, to masz. Jak przesadza z wydatkami, to po prostu zakręcam kurek i musi sobie poradzić, ale to co wy odstawiacie, to jest gorzej niż niewolnictwo. Niewolnik miał przynajmniej wikt i opierunek. Ty zasuwasz w pracy, w domu i jeszcze musisz się sama utrzymać? Do tego utrzymujesz jego dziecko?
Skoro my jesteśmy na zakupach, a ona woli spodnie, to sukienki kupuję jej ja. Kupiła sobie brzydką torebkę, to ja jej kupiłem taką jaka mi się podoba. Nie zmuszam jej do noszenia rzeczy kupionych przeze mnie, nie kupuję nic bez uzgodnienia z nią, ale chcę żeby mi się podobała.
Ja mam pracę w której nie muszę się stroić. Ot noszę czasem coś elegantszego bo lubię. Ona musi wyglądać w miarę elegancko, więc siłą rzeczy kupuje rzeczy wyższej jakości. Jeśli idzie do lumpa, to bardziej dla zabawy niż z konieczności.
Za to ja naogół kupuję sprzęty do domu. Nie tylko audio, telewizor czy auto. Również pralkę, lodówkę, odkurzacz. Co do domu musi spełniać moje wymagania techniczne i jej estetyczne.

Jesteśmy razem, oboje pracujemy, oboje utrzymujemy dom. Nie jest istotne kto więcej zarabia. To się nazywa związek partnerski. Jesteśmy małżeństwem, ale jesteśmy partnerami. Nikt nie jest lepszy, ani gorszy, a osobne konta mamy po to, żeby nie było pytań po co ci nowy zegarek, ile ty wydajesz na to czy tamto? Wiadomo ile potrzeba na nasze wydatki i tyle każde ma. Co kilka lat renegocjujemy stałe wydatki i ich podział pomiędzy nas. Reszta jest milczeniem.

Hehe, bez ojca to raczej by "zginęła"
Nie to, że nie zaradna chociaż może po części  tak ale na pewno łatwo popadająca w panikę. Taka też starej daty Matka Polka

Niezdrowy przykład, układ?
No nie wiem, są ze sobą  35l. bez żadnych perypetii po drodze tak więc może być odwrotnie

A mnie ciekawi jedno - bywacie z mężem wśród ludzi. Wspólnie, jako para. Jak się wtedy prezentujecie - on w garniturze jak spod igły, a ty w sukience z taniej sieciówki wyglądasz obok niego jak uboga krewna? Czy może żyjecie w dwóch osobnych światach nie tylko finansowo i emocjonalnie?

Pożyczanie od męża kasy "na życie" - zakupy spożywcze, środki czystości, itp. - uważam za idiotyczne. Ale trudno mi stwierdzić, na ile taka sytuacja ma miejsce, bo z jednej strony piszesz, że pożyczasz jak "nie starcza do końca miesiąca", a z drugiej, że mąż robi większość zakupów, płaci za wspólne wyjścia i wyjazdy, za kredyt. Więc nie jest tak, że każdy wspólny wydatek dzielicie 50-50 + każdy sam płaci za swoje. On jednak płaci za sporo rzeczy, do których teoretycznie i ty powinnaś się dołożyć. Więc mnie przede wszystkim interesuje, na co ci nie starcza kasy.

Dla mnie finansowa strona tej histori jest straszliwie mętna. Bo rozumiem podział na zasadzie "ja mam swoje, ty masz swoje - na wspólne się zrzucamy, a o własne każdy dba sam" i nie widzę w tym co do zasady nic złego. Ale sytuacja bywa różna - bywa jak u Małpy69, gdzie pracuje tylko mąż, więc trudno żeby ona przymierała głodem i nie mogła wziąć prysznica w domu, bo za jedzenie i wodę mąż płaci. Bywa jak u Ciebie, Autorko, gdzie jest przepaść zarobkowa - a kodeks rodzinny wyraźnie mówi o obowiązku zapewnienia równej stopy życia małżonkom, co sprowadza się do tego, że ten, kto zarabia więcej powinien proporcjonalnie więcej łożyć na wspólne życie. Więc z punktu widzenia prawa sytuacja, w której żona od męża pożycza na litr mleka i pare plasterkó wędliny jest niewywiązywaniem się z obowiązków małżeńskich - po stronie męża.

Natomiast krystalicznie jasne jest to, że mąż Cię nie szanuje - wyraźnym dowodem na to jest sposób, w jaki się do Ciebie zwraca. A skoro Cię nie szanuje, to o miłości mowy być nie może. I to jest źródło problemu, a pieniądze są tylko jego przejawem. Bo jakby między wami był szacunek i miłość, to nie musiałabyś pożyczać od męża. No chyba, że pożyczasz na 20 parę szpilek.

No to frajerka z niej. Gdy obaj zarabiają prace domowe powinny być rozłożone.

Jeśli nie mają podpisanej rozdzielności majątkowej, to wszystkie pieniądze są wspólne i sytuacja taka, jak u autorki jest dla sądu przemocą ekonomiczną. Dlatego napisałam, ze ona ma prawo do alimentów dla siebie.