Mój chłopak spotyka się po kryjomu - Netkobiety.pl

i bardzo dobrze, że jest Ci wstyd, bo prywatnej korespondencji się nie czyta.
Nic nie zrobił. Nie masz żadnych dowodów na zdradę, a ich korespondencja na to nie wskazuje. Ona wie, że on ma Ciebie.
Zmobilizuj go do wychodzenia z domu z Tobą i tyle.

Ja nie podejrzewałabym jakiegoś zauroczenia tą dziewczyną, pomyślałabym, że z jakiś przyczyn wstydzi się Ciebie, ewentualnie jest tak zazdrosny, że chce trzymać Cię z daleka od kontaktów ze swoimi znajomymi.
Dziwne to wszystko, ale też nie w porządku wobec Ciebie, bo jak podejrzewam on okłamuje Cię gdy opowiada jak spędzil czas podczas Twojej nieobecności.
Ty też się nie popisałaś czytając jego wiadomości, no ale tym sposobem dowiedziałaś sie, że Twój chłopak ma przed Tobą tajemnice i problemy ze szczerością.
Na Twoim miejscu tymczasem nic bym mu nie powiedziała, ale zaczęła wychodzić gdzieś ze swoimi znajomymi, skoro on nie chce wychodzić z Tobą, a może raz wcześniej wróciłabyś i postawiła go przed faktem dokonanym i tym sposobem poznała jego towarzystwo.
Nigdy go nie pytałaś dlaczego nie pozna Cie ze swoimi znajomymi, nigdy nie mówil Ci, że umawia się z nimi i dlaczego nie chce z Tobą wychodzić? To jest bardzo dziwne.

Zastanów się dlaczego Twój chłopak izoluje Cię od znajomych? Matkujesz mu, w towarzystwie pouczasz, czegoś zabraniasz? - że kontrolujesz już wiemy.

Tak BTW, ale na temat. Obejrzyjcie sobie film "Dobrze się kłamie w miłym towarzystwie".

A tak z ciekawości do wrogów czytania obcej korespondencji.

Czy wy macie ciągle coś do ukrycia przed partnerem, że aż tak wrogo podchodzicie do tego?

Ten film polecałem gdzieś przy tematach zdrady, roksy i innych takich...

Wniosek? Mało kto obejrzał. "Everybody lies" jak już klasyk powiadał I nie kłamał... chociaż?

On również czytał moją i pewnie robi to często gdy nie patrzę ale nie mam nic do ukrycia. Ta jego koleżanka chce mnie poznać często mi to mówił ale zawsze wykręca się jak to proponuję. Wychodzimy z jego znajomymi ale z tymi z naszego rodzinnego miasteczka, jego nowi znajomi mnie widzieli na uczelni bo studiujemy na tej samej. Boli mnie to że mi nic nie powiedział i jeszcze pisał żeja wyjeżdżam tego i tego to może by się spotkali i z jeszcze paroma kumplami a wcześniej gdy byłam w domu wyszedł ze znajomymi w miejsce w które że mną nie chce wychodzić bo twierdzi że za dużo ludzi jest i że on nie lubi a ja w życiu nie zrobilabym mu awantury o to że chce gdzieś wyjść nawet go zachęcała do tego i przy okazji proponowalam wspólne wyjścia bo nie chciał sam. Jeśli chodzi o to że ja mam wyjść on robił mi awantury kiedy chciałam wyjsc z koleżankami czy do koleżanki twierdząc że on nigdzie nie chodzi bardzo go kocham i boli mnie to że nic nie powiedział bo jak już mówiłam nie jestem zazdrosna i chciałam poznać jego koleżankę

Z tego co wiem po 3 latach chodzenia razem do liceum w sensie że oni razem bo ja do innego to ona była bardzo w porządku miał dwie nieciekawe koleżanki które ewidentnie cos od niego chciały i po tym jak przez swoją zazdrość zabronił mi zadawać się z kolegami z klasy ja również zabroniłam mu ale tylko z tymi dwiema gdzie niedawno jedna do niego napisała z tego co napisal do tej swojej (z którą się widział) wyśmial ją wprawdzie ale mi nic nie powiedział mimo wszystko. Ja się stosuje do naszych zasad myślałam że on też i tysiąc razy mu mówiłam jak chcesz wyjść z kumplami wychodz śmiało nie ma problemu

ooo, zabronił tobie? i mimo tego jesteś sobie z takim, sprawdzasz jego fejsbuśka i denerwujesz się, ale nadal z nim jesteś? aha.

Jeju btk...
Jest Ci dobrze, sprawdzacie sobie fejsa, to sprawdzajcie. Ale nie przychodź pytać o to, co tam wyczytałaś, bo zrobiłaś to na własną odpowiedzialność.

a dlaczego ma nie przychodzić pytać co ma o tym myśleć. Ile jest wątków o tym, że dana osoba będąc w związku przeczytała korespondencję partnera/ partnerki i okazało się, że np jest zdradzana. I co? wtedy jakoś niewiele osób koncentruje się na kwestii czytania nie swoich wiadomości, tylko na kwestii wsparcia takiej osoby.

Jasne, że nie powinno się czytać cudzej korespondencji, ale jak coś nas tknie to w większości przypadków wychodzi, ze jednak jestesmy oszukiwani.  Wolę być tą złą niedobrą i przeczytać, niż być robioną w konia. Aczkolwiek obecnie nie czytam, bo wiem, ze prawda zawsze wyjdzie na jaw, prędzej czy później, ale wyjdzie.

Ja na miejscu Autorki na razie bym nie mówiła, że przeczytałam tę rozmowę. Bardziej bym zaczęła podgadywać, ze chętnie wyjde z jego znajomymi i nim na miasto, że chciałabym poznać tę koleżankę itp.

Jestem seryjnym monogamistą, nigdy nie zdradziłem swojej partnerki fizycznie jak i psychicznie. Uważam, że w związku najważniejsza jest zaufanie. Jeśli ktoś przegląda moją korespondencję, to oznacza, że mi nie ufa, co oznacza, że mnie nie kocha. Jest to oznaką tego, że jest ze mną z innych, nie znanych mi powodów ergo taki związek nie ma sensu.

Nirvanko, uważam, że jak kogoś coś tknie i czyta, to robi to na własną odpowiedzialność. Dla mnie czytanie czyjejś korespondencji jest nie do pomyślenia też w przypadku zdrady. Tak jak mówisz, w końcu to wyjdzie. A jak coś mnie "tknie" to znaczy, że mam jakieś przesłanki poza korespondencją, coś się zmieniło w związku itd.

Uważam, że związek, w którym czułabym potrzebę, żeby czytać wiadomości mojego faceta lub związek, w którym on czytałby moje jest do skreślenia w trybie natychmiastowym. Też mam swoje problemy z zaufaniem, w poprzednim związku byłam zdradzona, a pracuję nad sobą inaczej niż przekopując mu telefon, żeby sprawdzić, czy na pewno jest mi wierny.

I zupełnie nie rozumiem tekstów, które usprawiedliwiają naruszanie korespondencji tym, że przecież dowiedziała się że facet jej nie kocha/zdradza/ma drugą żonę na końcu świata. Dla mnie oczywiście nic nie usprawiedliwia zdrady, ale tak samo dla mnie nic nie usprawiedliwia przegrzebania drugiej osobie telefonu lub facebooka.

Amen.
Zawsze też warto postawić się na miejscu osoby, która korespondowała z partnerem/partnerką. Osobiście czuję niesmak, żeby nie napisać obrzydzenie, na myśl, że ktoś miałby czytać treść, którą nie do niego pisałam i nie dla jego oczu została przeznaczona. Zresztą dopuszczając do siebie taką świadomość przypuszczalnie każdy z nas oszczędziłby sobie prywatnych, bardzo osobistych zwierzeń, a prowadził stricte neutralny dialog.

Nawet tłumaczenie tego w kategoriach mniejszego zła, bo dzięki temu ktoś się o czymś dowiedział i być może sobie czegoś oszczędził, nie zmienia faktu, że złamało się elementarne zasady i prawo.

Nawiązując jednak do sytuacji zaistniałej w związku Autorki - myślę, że ten układ nie działa na wielu płaszczyznach. Jest tam sporo nieszczerości, łamania zasad, oczekiwań podporządkowania się, potrzeby ograniczania z powodu nadmiernej zazdrości. Mało tego, nawet jeśli nie do końca występuje tu symetria, to relacja wydaje się być wzajemnie toksyczna.

To chyba coś innego niż czytanie wszystkiego w celu kontroli... I nie dotyczy to jedynie osób w związkach, niepotrzebne te Twoje złośliwości, może się zdarzyć, że zupełnie przypadkowej osobie coś się przeczyta czy usłyszy, choćby w autobusie czy np. w pracy. Ale niestety celowe grzebanie w korespondencji w tajemnicy przed kontrolowanym czy nawet specjalne żądanie pokazywania tej korespondencji zdarza się raczej tylko w związkach.

Nawet nie skomentuję, bo jeśli uważasz, że tylko sprośności nie powinny trafiać do niewłaściwego adresata, a tym bardziej nie widzisz różnicy między świadomym przegrzebywaniem telefonu czy korespondencji a dosyć przypadkowym usłyszeniem/przeczytaniem czegoś, to takich oczywistości nawet nie chce mi się tłumaczyć.
Nie wspominając, że jeśli przyjdzie nowa wiadomość, to po zorientowaniu się, że nie jest się jej odbiorcą, zawsze można po prostu nie czytać całości.

Tak, bo to jest obrzydliwe, kiedy ktoś się komuś zwierza, czasem opisując intymne szczegóły swojego życia, wcale niekoniecznie erotycznego, bo można przecież pisać o swoim zdrowiu fizycznym, problemach emocjonalnych, problemach w związku i tym podobnych, a przy tym nie życzyć sobie, aby informacja żyła swoim życiem, a ktoś inny, dla kogo te treści nie zostały przeznaczone, beztrosko sobie to czyta. Celowo użyłam tak mocnego słowa, aby zobrazować skalę naruszania obowiązujących między dwojgiem ludzi zasad, zwłaszcza dorosłych. 

Nie o tym jednak ten wątek, więc po krótkim wyjaśnieniu proponuję już wrócić do głównego tematu.

Opowiadanie na zewnątrz o swoim problemach w związku też jest obrzydliwe...
Chyba że na kozetce u psychologa.

A czym w tym kontekście różni się opowiadanie o problemach w związku na kozetce u psychologa od zwierzania się zaufanemu przyjacielowi? Ponadto nie wydaje mi się, żeby te dwie sytuacje, czyli nieuprawnione czytanie czyjejś korespondencji i zwierzanie się komuś z problemów (jakichkolwiek), można było ze sobą stawiać na równi.

I nie wiem, może nie dla wszystkich, ale dla mnie świadomość, że to o czym w zaufaniu zostało napisane do osoby, która nie budzi wątpliwości co do jej intencji, czytane jest przez osoby trzecie, które same dają sobie do tego prawo - jest czymś absolutnie niedopuszczalnym. To tak jakby psycholog zapisywał Twoje zwierzenia, a potem ktoś inny, zupełnie do tego nieuprawniony, te zapiski czytał. Chodzi tu o Twój wybór i Twoją decyzję dla kogo przeznaczona jest dana informacja.

Ja sama nasze problemy, czyli moje i męża, rozwiązuję w naszym domu, ale równocześnie wiem, że wiele osób zwierza się, bo czuje taką potrzebę, zwłaszcza jeśli ktoś sobie zupełnie z zaistniałą sytuacją nie radzi. I ja to w pełni rozumiem. Niewątpliwie jednak ważna jest ta gwarancja, że to co zostaje powiedziane, pozostaje między rozmówcą i tą drugą osobą. To między innymi dlatego czytanie cudzej korespondencji tak mnie oburza.

W tym kontekście? Czy kontekst ma znaczenie przy ocenie takich pogadanek z psiapsiółka jako rzeczy obrzydliwej?
I tak, można stawiać na równi...

Bo jest obrzydliwa jeśli odbywa się bez zgody partnera. Osobiście nie mam problemu, że pani, z którą na danym etapie życia jestem przeczyta moją korespondencję - nie mam nic do ukrycia. Ale "doradzanie się" (czyt. obrabianie mi tyłka) u koleżanek, byłoby powodem do rozstania.

EeeTam, wyrwałeś z kontekstu urywek zdania, przez co można odnieść wrażenie, że zacytowane słowa to moja własna opinia.

Owszem, dla mnie jest to samo. Bo takie rozmowy z pasiapsiółkami godzą w czyjąś prywatność tak samo jak grzebanie w cudzych mailach.
Pomimo że psycholog, tak samo jak pasiapsiółeczka, nie siedzi w środku danego związku, to ma on kwalifikacje, odpowiedni warsztat radzenia sobie z problemami pacjentów, jak również można spodziewać się po nim większego obiektywizmu. Oraz gwarantuje poufność. Psycholog jest kwalifikowanym "lekarzem", a pasiapsiółka to jednak chałupnictwo najgorszej maści.

Więc rzeczywiście, skoro ty i inne kobiety nie widzicie niczego złego w omawianiu problemów z psiapsiółkami, jak również, w takim razie, nie macie nic przeciwko, gdy wasz facet opowiada o was i waszych problemach swojemu kumplowi bądź przyjaciółce, to też nie mam więcej pytań. Nie pierwszy raz zresztą.

EeeTam - like!

To jest teza życzeniowo-naiwna. To po 1, a po 2 - nawet jeśli jest dyskretnym, to i tak omawianie z nim problemów związkowych nadal jest plotkarstwem, nielojalnością i głupotą.

Owszem, ale co, Waszym zdaniem, ma zrobić ktoś, kto sobie z daną sytuacją nie radzi, z partnerem już nie potrafi się porozumieć, a przed psychoterapeutą - obcą osobą, z którą trzeba się niemal służbowo umówić, nie potrafi się otworzyć?

Ja podałam tylko przykład, swoją drogą, biją nie tylko "patologiczni" mężowie, tylko np. profesorowie, posłowie, biznesmeni
To jaki dokładnie przepis precyzuje, o jakich problemach można rozmawiać z przyjaciółmi, a o jakich nie? Czy np. jak mąż długo przesiaduje w pracy i kobieta podejrzewa, ze jest zdradzana, to może o tym porozmawiać z przyjaciółką, czy też od razu powinna lecieć do psychologa? Albo np. jak żona wywala kasę ze wspólnego konta i nic do niej nie dociera, to mąż ma najpierw ze sobą do psychologa iść?

Powiedz to wszystkim bitym kobietom... masakra, jakie Ty podejście prezentujesz.

W sumie rozumiem, dlaczego uznajecie, że przyjaciołom nie można się zwierzać, a przynajmniej Ty, marakujko. Ty zapewne przyjaciółki żadnej nie masz, bo nawet byś jej nie potrafiła okazać wsparcia... szkoda.

Cóż, jak mnie ktoś pyta jak mi się układa w związku, to odpowiadam "OK". I tego samego oczekuję od drugiej strony - problemy załatwiać ze mną, a nie objeżdżać mi tyłek ze znajomymi. Nawet nie mam zamiaru analizować, jakie problemy nadają się do omawiania ze znajomymi, a jakie nie - dla mnie wszelkie "nie".

Pietruszka - zmęczona jesteś? Bo jakoś nie widzę ani sensu w tej wypowiedzi, ani związku z dyskusją...

Ty naprawdę nie rozumiesz tak prostego zdania:

Przeczytaj jeszcze ze dwa razy. Przemyśl. Może się okazać, że znaczenie tego zdania jest diametralnie różne od tego, jak Ty je zrozumiałaś...

O, santapietrucha rusza z ad personam. To niezgodne z regulaminem.
Ale zapraszam, ponawijaj sobie jak ci tak lżej i propaguj kłamstwa na mój temat. Zapraszam.
Jak pisałam wyżej - nie ma  więcej pytań, nie pierwszy raz zresztą.