Problem z utratą wagi, a może z determinacją? - Netkobiety.pl

Żeby zbilansować dietę musiałabym przynajmniej w przybliżeniu liczyć kalorie - a nie chcę nakręcać obsesji na punkcie jedzenia. Bo procentowy skłąd białek, tłuszczów i węglowodanów można znaleźć choćby w internecie.. Ale bez liczenia kalorii - jak miałoby to wyglądać - podzielić sobie talerz na 3 części i w każdym posiłku zawrzeć konkretną ilość makroskładników, typu: 55 % ryżu, 20 % mięsa, reszta surówka?

Co do ćwiczeń - tutaj faktycznie - powinnam więcej czasu poświęcać na ćwiczenia. Z reguły nie chciałam się za bardzo zniechęcać do ćwiczeń, dlatego cwiczyłam po max 20 min - pół godziny regularnie, no ale tak czy siak zawalałam Tylko co z dietą - nie chcę ćwiczyć i się słaniać na nogach, bo to chyba mija się z celem Czy oprócz zbilansowanych posiłków są jakieś naturalne suplementy do nabycia w zwykłych marketach np. typu nasiona chia czy guarana w proszku itp, które wzmacniają wydolność organizmu? Martwię się, że przynajmniej w moim przypadku bez wspomagania się suplementami na samej podstawowej diecie nie bedę miała siły do cwiczeń.

Co do słodyczy - naprawdę nie chciałabym ich trzymać w domu, ale są jeszcze domownicy. Zawsze według mojej mamy musi być w domu "coś do kawy", ale to ja zawsze permanentnie podkradam całe reklamówki cukierków albo paczki słodyczy ze schowków . Ogólnie słodycze w domu to dla mnie nie problem i zdaję sobie z tego sprawę, że nie można komuś kazać usunąć ich z domu. Bardziej zależy to od mojej dysypliny i zamienników, na które nie mam pomysłu.. Jogurt z bananem czy innymi dodatkami wydaje się okej. To dobra propozycja, na pewno spróbuję.

Co do konsekwencji - macie jakieś sprawdzone sposoby na motywowanie się? Wiem, że to wszystko zależy od nas samych, no.. ale może macie jakieś sprawdzone triki o których ja nie wiem ?

Jak najbardziej daje, ale pod warunkiem, że są to ćwiczenia interwałowe. Tu jednak nie tylko trzeba mieć już wypracowaną co najmniej średnią kondycję, ale też koniecznie należy, zresztą jak zawsze, doliczyć rozgrzewkę i rozciąganie, więc w sumie i tak wyjdzie przynajmniej jakieś pół godziny.

Boze - wysmarowalam Ci wielkiego posta i moja komorka zdecydowala zdechnac. Jak ja nienawidze zlosliwosci rzeczy martwych! Jutro Ci posmaruje jeszcze raz! SKANDAL

Olinka mądrze mówi popieram !

Nie jedz tuż przed treningiem, sobie poczekaj kilka godzin. Mniej więcej chodzi o to że jak po ćwiczeniach zjesz sobie batona z białkiem(ewa chodakowska wypuściła takie chyba nawet ), albo szejk proteinowy, nie będziesz odczuwać zmęczenia i osłabienia następnego dnia i będziesz mogła na luzie ćwiczyć kilka razy w tygodniu(z tego co mówisz chyba takie osłabienie cię dopadło). Reszta rzeczy zostawiasz tak jak wcześniej sobie zaplanowałaś w diecie tylko dodajesz białko, coby odżywić mięśnie.
Na jakimś forum dla fanów siłki sobie poczytaj tematy "redukcja" Poważnie, oni tam wiedzą wszystko o tym . Tam znajdziesz co i jak ile kalorii musisz jeść i jak często ćwiczyć, co jeść przed i po treningu. Podchodzą do sprawy bardzo rzeczowo.

No to idealnie bo masz czas na jakieś wycieczki rowerowe na świeżym powietrzu, długie spacery, jak nie chcesz się mocno forsować, albo wypad na odkryty basen

Żeby dostarczyć  20g chyba najłatwiej jest to zrobić z odżywek. To co dodasz do białka(np. węglowodany w postaci zmiksowanego w blenderze banana, daktyle, rodzynki z odżywką, albo inne owoce które ci nie będą szkodzić) już polecam ustalić wg potrzeb kalorycznych i tego co będziesz jeść przez resztę dnia. Może się okazać że te dodatkowe kalorie uniemożliwią ci chudnięcie, bo nie będzie deficytu kalorycznego.
Z moich doświadczeń samo białko wystarcza, ale to dla każdego już kwestia indywidualna, więc zobacz jak się będziesz czuć.

Jeszcze taka rada: odpuść sobie tę spinkę na ważenie się i wygląd("moim marzeniem jest bycie szczupłą - ok 60-65 kg i posiadanie wysportowanej sylwetki") na początku i na to, że aktywność fizyczna ma służyć tylko temu. Przez miesiąc powiedzmy sobie ćwicz i się ok odżywiaj, tak żeby nie podjadać tych nieszczęsnych czekolad, dobrze się czuć, mieć wystarczająco siły żeby ćwiczyć regularnie, ale nie waż się, nie mierz tylko wszystko rób na luzie(czas na spinkę jeszcze przyjdzie ). Lepiej żeby na początek porzucić nawyk jedzenia czekolad i batonów, ale nie schudnąć, i nie wypracować tej wysportowanej sylwetki, niż żeby próbować robić wszystko na raz i polec na każdym froncie Niech twoim pierwszym celem będzie dobra, zdrowa dieta(niekoniecznie odchudzająca ) która da ci energię do ćwiczeń, tak zrobiona żeby przeszła ci ochota na opychanie się jakimś syfem. Jak ci się uda już z tym zrobić porządek to możesz się zacząć spinać na odchudzanie
Chcesz schudnąć ok. 10-15 kg czyli w takim zdrowym tempie, zakładając że zdarzą ci się drobne potknięcia po drodze, pewnie zajmie ci to jakiś rok, więc naprawdę, warto skupić się mocno na dobrym samopoczuciu i funie z aktywności fizycznej( one przyjdą szybciej niż ten upragniony wygląd )

Jak można by skomponować posiłki bez konieczności używania odżywek białkowych? Opierając się na podstawowych produktach?

Z reguły odchudzam się bez spiny, wlaśnie na luzie, ale wygąda na to, że bez bata w moim przypadku się nie da.. zawsze będą te nieszczęsne słodycze, zawalanie na każdym kroku... no nic spróbuję zastosować się niedługo do waszych rad. Ale dopiero po sesji, bo teraz naprawdę nie mam siły na żadne myślenie o redukcji, odmawianie sobie, ćwiczenia itd. Sesja już i tak wyciska ze mnie wszystkie soki Za niedługi czas - za ok 2 tygodnie postaram się przedstawić wam mój nowy plan na redukcję - dieta + cwiczenia

Czy treningi np. 3 x w tygodniu po 40-45 min mogą być? Dajmy na to, 1 dzień, np. poniedziałek - 40-45min marszobieg, 2 - np. środa- trening z chodakowską, melB, 3- np. piątek - marszobieg 40-45 min ? Nie mam wygórowanych celów do spełnienia od zaraz. Dajmy na to, chcę zobaczyć zauważalne rezultaty (zdrowotne, fizyczne - ciało) po ok. roku.

Co do tych produktów białkowych - faktycznie w mojej diecie jest mało białka, typu twarożki, tuńczyk, jaja czy mięso. Zawsze było zbyt dużo węglowodanów - chleb - często.  razowy, ale dużo chleba, mnóstwo słodyczy, brak umiaru w jedzeniu, podjadanie itp. Białko powinno być w każdym posiłku tak ?

Jaka mniej więcej powinna być porcja moich posiłków by nie objeść się ale zarazem by też nie niedojadać (173 cm wzrostu/22 lata)? Powiedzmy, ze chciałabym jeśc ok 4 posiłki dziennie ( jedząc w ten sposób czułam się najlepiej), no ewentualnie 5.

To co pisza dziewczyny to wszystko prawda. Wydaje mi sie, jednak, ze Twoim problemem nie jest to, ze nie wiesz jak nalezy cwiczyc i jak jesc, a to, ze jestes niekonsekwetna i masz napady obzarstwa (i to jest wlasnie ten czynnik przez, ktory nie chudniesz i tak bardzo Cie frustuje). Wystarczy, ze pojawi sie cos nieoczekiwanego i Ty odpuszasz - wyjazd ze znajomymi, bolesna miesiaczka, nawet jakies klotnie z facetem...itd. Robisz sobie przerwe i pozniej probujesz wrocic do swojej `diety` i zestawu cwiczen. I co? Wtedy znowu jest tak samo ciezko jak na poczatku, prawda? Brak formy, znowu potrzebujesz czasu, silnej woli, zeby sie w to wszystko wciagnac. Pamietaj, ze Tobie bedzie trudniej wrocic, niz osobie, ktora prowadzi regularnie, konsekwentnie cwiczenia oraz zdrowo je - a to dlatego, ze jej organizm jest do tego przyzwyczajony,  "przeprogramowany". Wszystkie hormony, procesy organizmu zupelnie inaczej u takiej osoby dzialaja. Wiec oczywiscie, mozesz wprowadzic posilki przed treningiem, mozesz robic intensywniejsze treningi i serdecznie zycze Ci, zeby sie to wszystko udalo. A kiedy juz schudniesz, zycze Ci, zebys dala rade to wszystko utrzymac i nigdy wiecej sie nie rozleniwila (i wiem, ze zawsze sobie tak mowimy, a pozniej niestety zycie wszystko weryfikuje, czasami nawet po roku cos lupnie) i mam nadzieje, ze sie uda, mimo tego wszystkiego. To co Ci napisze, raczej nie gryzie sie z tym, co pisaly Ci dziewczyny, wiec jesli bedziesz miec ochote - skorzystaj.

Przedewszystkim przestan sie odchudzac, przestan sie dodatkowo stresowac (kompulsywne obzeranie sie alert! alert!). Nie mow sobie "musze schudnac", nie mow sobie "chce byc chuda do lata". Moim zdaniem jest to bez sensu i tylko wpedza w poczucie winy, za kazdym razem, gdy sie nie udaje. Zamiast wprowadzac "diete", ktora czesto jest rozumiana jako etap, w ktorym chudniemy - wprowadz sobie zdrowy tryb zycia - na stale, madre jedzenie plus konsekwentna aktywnosc fizyczna. Bez fiksacji, bez wazenia sie co sekunde i tego wszystkiego co wpedza nas we frustracje. Wyluzuj. Nie musisz schudnac nagle, szybko i pozniej sama nie wiesz jak, ale jakos bedziesz walczyc o sylwetke. To sie mija z celem. Okej, a to moje pro tipsy:

Liczenie kalorii - oczywiscie nie chce tu napisac, nie licz, olej zryj! Nie. Ale chce Ci wytlumaczyc, ze jest to bardzo niedokladna wartosc i o ile, tak, warto na to zwracac uwage, to nie nalezy fiksowac i trzymac sie co do najmniejszego grama, czy kilokalorii. Ogolnie jest tak, ze liczenie kalorii ma na celu uzyskanie ujemnego bilansu energetycznego (spalic wiecej, niz przyjac). Ok ma to sens. Ale niestety jezeli zjesz 2tys. kcal czekolady nie ma opcji, zeby rownalo sie to 2tys. kcal samej salaty (abstrakcyjny przyklad, ale rozumiesz o co mi chodzi - salata ma zupelnie inne wartosci, istnieje tez masa rzeczy, ktora jest kaloryczniejsza, a wplywa korzystnie na metabolizm). Czyli samo osiagniecie ujemnego bilansu, mija sie z celem. Lepiej przyjac wiecej kcal czegos zdrowego, niz zjadac batoniki, miescic sie w limicie kalorycznym i udawac, ze sie chudnie i co najwazniejsze - je zdrowo. No nie. To tak jakbys powiedziala, ze kilo wody jest tym samym, co kilo boczku. Nie - nie jest tym samym. Waza tyle samo, do poprzedniego przykladu: zjedzac odpowiednia ilosc czekolady oraz odpowiednia ilosc salaty - maja tyle samo kalorii, ale nie - to nie jest to samo. Dlatego tak wazne jest, bys zwrocila uwage, co w siebie wrzucasz. Jest taka ogolnie przyjeta zasada - ze kobieta srednio aktywna fizycznie, w tym i tym wieku, ma przyjmowac tyle i tyle kalorii. To tez jest bardzo "uproszczone". Kazdy organizm jest inny, inny metabolizm, inny poziom hormonow. Dlatego tez fiksowanie na punkcie przyjmowanych kalorii, co do 1 kcal znowu sluzy tylko temu, zeby sie niepotrzebnie stresowac. Wez, te dane jako przyblizone, a nie dokladne ramy, w ktorych masz sie zmiescic. Kolejna rzecza jest to, ze producenci czesto robia nas w bambuko i zanizaja kcal na opakowaniu ;> Czaisz? Ty spalilas tyle kcal, zjadlas tyle. Bilans energetyczny teoretycznie powinien byc ujemny, ale okazuje sie ze masz gorszy metabolizm, inne zapotrzebowanie kaloryczne, niz wedlug ogolnie przyjetych zasad i nieswiadomie pobralas wiecej kcal, niz sie spodziewalas, do tego ten dietetyczny, niby niskokaloryczny jogurcik mial w sobie mase cukru --> i boom, nie chudniesz! Frustrujace co? A Tobie kalkulator powiedzial, ze schudniesz Tak, jak przyjmiesz 5tys kcal nie schudniesz. Ale nie fiksuj tak nad ta wyzsza matematyka liczenia kalorii i skup sie lepiej na tym, co zawiera dany produkt.  Mnie zawsze interesuje tluszcz, cukier i indeks glikemiczny. Pewnie powinno sie wiecej sprawdzac, ale az tak dalece sie nie znam.

Podjadanie - Zjadlas posilek, ssie i albo wszamiesz kostke czekolady, albo sie trzymasz i wrzucisz kawalek marchewki. Spoko. Wlasnie zaburzylas sobie proces trawienia (cykl trawienny trwa 3h). Dodatkowo podwyzszylas sobie poziom cukru we krwi. No i lipa.

Poziom cukru we krwi - z tego co piszesz, masz napadly wilczego glodu. A wiec, byloby dobrze, gdybys zwrocila uwage na to co zachodzi w Twoim organizmie. Chudniemy wtedy, kiedy poziom cukru we krwi utrzymywany jest na stalym poziomie (nie moze go byc, ani za duzo, ani za malo). Jezeli zjesz jakis produkt o wysokim indeksie glikemicznym, poziom cukru we krwi skacze ponad norme. Wtedy produkujesz insuline, zeby usunela ten cukier z krwi. Jest to bardzo gwaltowny proces. Twoj mozg, zywi sie miedzy innymi cukrem. Wiec, kiedy nastepuje nagly spadek cukru Twoj mozg dostaje szoku i zada szybko cukru, a w Twoich oczach zamiast zrenic zapalaja sie dwie tabliczki czekolady. I znowu nastepuje to samo. Glukoza jest usuwana z krwi. A przyjelas jej tak duzo, ze organizm (watroba?) tego nie strawi - wiec kolokwialnie idzie w dupe. To samo sie dzieje, kiedy sie glodzisz i nie jesz co 3h - poziom cukru spada zbyt nisko, a Twoj mozg sie go domaga, juz natychmiast. Dlatego przejrzyj sobie tabelki z indeksem glikemicznym, poczytaj jak utrzymywac poziom cukru na normalnym poziomie. Wtedy Twoj organizm nie bedzie miec szoku w postaci niedoboru cukru. Dodatkowo - pewnie wiesz - cukier jest wszedzie, nie tylko w slodyczach. Wiec jesli zjesz zdrowy posilek, Twoj poziom glukozy delikatnie sie podnosi w ciagu kolejnych 3h. Jezeli posilek jest zdrowy, w zgodzie z indeksem glikemicznym - tak ma byc. Ale jesli w miedzyczasie cos podjesz - Twoj poziom cukru idzie w gore o dodatkowa wartosc. I juz mozesz nie miescic sie w normie poziomu cukru we krwi. Z ciekawostek to: piwo ma wyzszy poziom glikemiczny od czystej glukozy / gotowana marchew ma wyzszy indeks, niz miod, pizza z serem, lody z cukrem, czy brzoskwinie z puszki. Przegladnij te tabelki. Przemysl - jezeli doprowadzasz do tego, ze Twoja insulina musi ciagle sie produkowac (nie wiem, czy dobrze to ujelam) to zaczyna ona coraz gorzej usuwac cukier z krwiobiegu i to jest pozniej powodem cukrzycy. Chyba nie chcesz jej miec na starosc, lub nawet wczesniej. Nie musisz nie wiadomo jak liczyc swojego indeksu glikemicznego. Nie masz cukrzycy. Wystarczy, ze bedziesz sie orientowac mniej wiecej, co ma wysoki indeks, bedziesz jesc regularnie i nie bedziesz podjadac.

Tluszcze - tu nie trzeba sie rozpisywac, sa bardzo kaloryczne i nie mozemy ich jesc za duzo, nawet tych zdrowych, bo bedziemy tyc. Ale jesc nalezy. Unikaj tych niezdrowych, pochodzenia zwierzecego i jedz te zdrowe, roslinne. Jedz tez tluste ryby 2 razy w tyg. Jest jeszcze taki tluszcz CLA (nie pamietam pelnej nazwy), ktory w odpowiedniej ilosci ulatwia odchudzanie (wiem, ze on jest w serku wiejskim, jogurcie, tlustym mleku, wolowinie - dlatego calkiem z tego, tez nie rezygnuj). Googluj, bo na tluszczach, dokladnie sie nie znam. Staram sie ich nie przedawkowywac, ale uwzgledniam je w diecie.

Witamina C - jedz na potege, ciezko ja przedawkowac, bo usuwana jest wraz z moczem. Jedz wiecej niz dzienne zapotrzebowanie (wiecej niz 100mg, ale nie przeginaj, po co Ci zgaga, czy rozwolnienie). Po pierwsze wzmacnia odpornosc. Po drugie rozpuszcza tluszcze (!). Po trzecie, dzieki niej przyswajasz wszystkie inne witaminy. Jesli dodasz cytryne do wody, nie przeleci ona przez ciebie "jak przez sito" tylko o wiele lepiej Cie nawodni (nawadnianie organizmu pomaga w odchudzaniu). Wazne, zebys przyjmowala ja po trochu, niz jedna wielka dawke na raz, bo po prostu usuniesz ja z organizmu zbyt szybko i nic sie nie wydarzy. Witamine C masz nie tylko w cytrusach, ale tez np. w pietruszce.

Pewnie warto dbac o inne rzeczy, takie jak wapn (wspomaga tez odchudzanie), blonnik (reguluje wyproznianie, co jest mega wazne przy odchudzaniu - nie schudniesz przy zatwardzeniu ! xD well, sorry), witaminy z grupy B itd. itp. tego jest mnostwo. Ja wypisalam moj must have. Jesli bedziesz jadla zdrowo, tak tez bedziesz sie czula, bedziesz miec wiecej sily (np. do cwiczen), lepszy nastroj.  MAgnes, zelazo, witamina D. Nie wiem, czy to najlepsze rozwiazanie, ale mimo, ze jem duzo warzyw i tego wszystkiego i tak biore witaminy w tabsach (nie chce mi sie chrzanic i liczyc tego wszystkiego). Blonnik sobie dostarczam Xenna. Ubostwiam chilli, pije zielona herbate i ogolnie herbate (choc jej nie cierpie, pomaga Ci utrzymac szczupla sylwetke), po wypiciu kawy uzupelniam wode. Jezeli chodzi o jedzenie, to lepiej skupic sie na jakosci, niz jesc wszystko jalowe, odchudzone bez zadnych wartosci odzywczych, byleby uzyskac jak najnizszy bilans energetyczny, o ktorym juz pisalam, bo jedzac odrobine kaloryczniej, mozesz podkrecic sobie mega metabolizm i dopiero to wyjdzie na zdrowie - Tobie i Twojej sylwetce.

Silna wola - jedzenie - co kupie to predzej, czy pozniej zjem. No inaczej sie nie da! Dlatego, najbardziej skupiam sie na swojej diecie i slabosciach w sklepie. Wlasciwie, juz mi sie to rzadko zadarza, ale kiedys tak bylo dosc czesto (szczegolnie, kiedy nie patrzylam na indeks glikemiczny ;> ). Wpadla Ci czekolada w rece, i niechacy do koszyka? Spojrz na nia, pomysl o tym jakim swinstwem chcesz sie pasc, pomysl o tym, ze nie zjesz przeciez kostki, tylko wciagniesz ja cala, i patrz na nia tak dlugo, az zdecydujesz sie ja odlozyc - na polke, zamiast w postaci tluszczu w sama siebie. Zrob sobie liste zdrowych produktow, ktore chcesz miec w lodowce, zawsze kiedy nie masz pomyslu co w siebie wrzucic. Oczywiscie, jak gdzies raz odpuscisz, przezyjesz. Ale prawda jest taka - jak przyzwyczaisz organizm do normalnego poziomu glukozy we krwi, nie bedziesz miec juz takich skokow na cukier i wzmozonego apetytu na smieci. Mozna na poczatku wspomoc sie chromem.

Z zarciem jest jak z uzaleznieniem. Organizm sie domaga. Jesli to rzucisz, to w koncu organizm sie przyzwyczai i ureguluje wszystkie procesy, ktore w nim zachodza.

Ruch - troche juz o tym pisalam, na poczatku. Ja stawiam na konsekwencje, bardziej niz na intensywnosc. Przeprogramuj swoj organizm na ruch. Nie wyrzeczeniami, cwiczeniem za wszelka cene, bo tluszcz nie bedzie sie spalal, bo dieta, bo to nic nie da. Nie fiksuj znowu! Cwiczenia, nie maja Ci tylko pomoc w tym (o zgrozo) ujemnym bilansie energetycznym. Wszystkie procesy, ktore zachodza w Twoim ciele, zachodza lepiej kiedy sie ruszasz, takze metabolizm. Wycisk fizyczny, tabaty, interwaly - tak! Ale nie kosztem, tego, ze sie przecwiczysz, zniechecisz, rzucisz to w pi...! Znowu polegniesz, rozleniwisz - nie traktuj ruchu jak sposobu na schudniecie, ale wpisz go w swoj codzienny styl zycia juz na zawsze. Kazda forma ruchu jest dobra, ale codziennie. Juz slysze w tle "nie wolno codziennie, miesnie musza odpoczac...blablabla". Tak. Ale ruch powinien byc codziennie. Codziennie nalezy podkrecac metabolizm. Ja zaczelam tak: przyjelam, ze o ile moge sie wykrecac od intensywnego treningu, o tyle wyjscie na spacer (zwawym marszem, 40min-1h) nie jest wysilkiem. Nie moge powiedziec, ej boli mnie, nie mam sily (nie masz sily isc serio? To powiedz sobie jestem leniem i sie nie oklamuj). Takie cos nie zniecheca, bo nie jest wysilkiem. Jest forma aktywnosci fizycznej. I jest super na gorszy dzien. Zaczelam chodzic, pozniej polowe chodzilam, polowe biegalam, w miedzy czasie, jak mialam dobry dzien robilam sobie interwal. Jak mialam zakwasy po cwiczeniach - na drugi dzien szlam na spacer (szybciej wrocisz do siebie, nie bedziesz plakac 4 dni, bo zakwasy). Nie wazne jak, byleby sie ruszac. Codziennie. I tez lapal mnie len. Ale marsz, nie jest wysilkiem, wiec jak juz wyjdziesz - to pojdziesz. Dzwon w tym czasie do kolezanki, szybciej minie czas, sluchaj muzyki, albo cos czytaj. Najwazniejsze, zebys dostosowywala aktywnosc fizyczna do swojej aktualnej formy. Czyli, ze jezeli czujesz moc - to wycisk, a jesli nie masz sily to marsz (zwawy pamietaj, nie spacer). Zwiekszaj dystans, albo predkosc. To ma byc wysilek, ktory Cie nie wykonczy, ale masz go poczuc! Ja zawsze o 20.00 wybywam z domu. Po pierwsze robiac przerwe od ostrych treningow - nie zastygalam na kanapie. Po drugie - robiac to codziennie, zwiekszajac sobie powoli intensywnosc - nabralam formy i teraz glownie biegam i robie treningi. Nie mialam zadnych wyrzutow sumienia, ze odpuscilam, bo nie odpuszczalam (do tej pory, jak mnie zzera miesiaczka, to tylko ide). I nie byl to wysilek - mowilam, nie masz wymowki - nie powiesz nie mam sily isc. Nie zniechecalam sie, ze jest mi ciezko. Nie frustrowalam, ze nie mialam sil na ostry trening, czy ze moja diete szlag trafi, bo nie mialam diety, a zmienilam styl zycia. Weszlo mi w krew. Jak robie przerwe od treningow, nie czuje juz takiego spadku formy i brak treningow nie traktuje jak "odpoczynku od aktywnosci fizycznej", bo jakis jednak mam. Sumienie czystrze, cialo zdrowsze i dupa lzejsza ^^

A schudlam przy okazji mialam tak jak Ty (spaslam sie na tabletkach antykoncepcyjnych i nie moglam wrocic do siebie, odchudzalam sie na sile, pozniej lapaly mnie napady glodu, bo przeginalam z tymi dietami), i w koncu zaczelam sie zle czuc, wiec wlasciwie moja motywacja stalo sie zdrowie, a nie sylwetka. Na luzie, bez stresu, zdrowo
Powodzenia i trzymam kciuki jakakolwiek droga pojdziesz.

Wow , przede wszystkim dziękuję za wyczerpującą odpowiedź i poświęcony czas Jestem pod wrażeniem trybu życia jaki prowadzisz i optymizmu - jeżeli mogę zwrócić się per "ty" To co napisałaś bardzo pokrzepia i daje mi nadzieję, że niedługo w końcu coś ze sobą zrobię i to KONSEKWENTNIE, bez poddawania się.

Niestety to zaciskanie pasa u mnie służyło temu, by właśnie nie zawalić znowu zdrowego trybu życia. Nie chcodziło o stricte odchudzanie,bo jestem świadoma, że najważniejsze jest w tym wszystkim zdrowie Własnie - poddawanie się przy pierwszej lepszej trudności to moja zmora nr 1 i przyznaję się o tego. Dlatego jestem obecnie już bardzo zniechęcona nawet do próbowania, bo po prostu WIEM to, jestem wręcz święcie przekonana, że to się nie uda Początki są bardzo ciężkie a jeszcze ciężej jest tylko zaczynać przez całe życie .. i tego nie kończyć.

Przeważnie robię wiele rzeczy dla zdrowia i często wcale, nie fiksuję. Staram się robić to na luzie, nie dla odchudzania. Nie jem załóżmy tych słodyczy i odmawiam ich przez jakiś czas dla zdrowia.. ale nawet wtedy organizm wyczuwa to, że ich nie jem - i domaga się ich tony ... Wiadomo przecież, że zdrowie nie toleruje zaśmiecania własnego ciała truciznami. Zdrowie nie będzie miało litości, zemści się na nas natomiast tyć możemy tak długo jak chcemy.

Chciałabym wiedzieć - jaki miałaś stosunek do słodyczy wcześniej? Ile jadłaś, a ile jesz teraz? Ile jesz posiłków w ciągu dnia?

Wezmę sobie te rady do serca Na pewno są bardzo zdroworozsadkowe i wierzę, ze służą każdemu Mam nadzieję, że po sesji wezmę się już na porządnie za siebie i nie odpuszczę już do końca! Pozdrawiam

A uczylismy sie o tym w szkole

U mnie tez nie, ale zawsze moge uraczyc batatem xD Na "ciastka" trzeba skladac zamowienia ^^

Zazdroszcze! do mojego domu trzeba pedalowac pol godziny pod gore. Taki biznes, ze bym miala lyde jak Pudzian. narobilas mi ochoty na wiatr we wlosach

Chcąc ćwiczyć czy wypracować "nowy styl życia" i tak trzeba się zmusić Bez względu jakie wybiera się cwiczenia, jakie zasady i czy robi się to dla zdrowia czy dla odchudzania. Bez zmuszania się do tego przecież dalej tkwiłybyśmy na kanapie. Myślę, że przynajmniej na początku każda zmiana jest przymusem nie ważne czy robimy spacer, który lubimy czy zmuszamy się do ćwiczeń z chodakowską. Nie ważne czy dla zdrowia czy tylko odchudzania. Widzisz odstawienie słodyczy jest konieczne - właśnie dla zdrowia chociażby. Nie traktuje tego jak diety odchudzającej. A mimo to, wiąże się to u mnie z ponadludzkim wysiłkiem, więc siłą rzeczy muszę zrobić rzecz, której nie chcę i się do tego zmusić ale jest konieczna dla zdrowia. Tak więc dla mnie naciągane jest bardzo mówienie, że zmiana stylu życia ma być przyjemnością. Głupia zmiana stylu życia na zdrowszy wcale nie była dla mnie przyjemnością, pomimo, że nie katowałam się wcale. Dla przykładu, kiedyś 3 miesiące nie jadłam słodyczy. Okej. Robiłam to dla zdrowia i jeśli coś bym schudła to byłoby fajnie. Każdego dnia powtarzałam sobie, że wolę być zdrowa niż zjeść te slodycze, że nie warto, że robię to dla siebie. Nie dość, że ta "lajtowa" zmiana skończyła się dla mnie nadrabianiem czym innym każdego dnia - jakimiś innymi produktami np. jogurtami naturalnymi, chrupkami kukurydzianymi i innymi świństwami, to chyba jeszcze przytyłam.. a psychicznie czułam się fatalnie. Ta "tylko zmiana stylu życia na zdrowszy" - kosztowała mnie nadludzki wysiłek. Musiałabym mieć siłę cyborga, by nie wracać potem do starych nawyków. Tak więc dalej nie wiem co zrobić z tymi słodyczami.

Nie piszę tego, by się z wami kłocić drogie panie Piszę to dlatego, żeby pokazać jak ja to widzę z perspektywy własnych nieudanych doświadczeń. Nie neguję waszych komentarzy, wręcz przeciwnie Wiele z tych rad wezmę sobie do serca i wezmę poprawkę na moje dotychczasowe próby. Już niedługo jak skończy się sesja zacznę na poważnie myśleć o tym, by zacząć się zdrowiej odżywiać i zacząć się ruszać bez wymówek

Muse, ja po prostu nie lubię słodkich rzeczy, tak więc raczej wolę pierś kurczaka zjeść niż wypijać szejki. A zresztą przy redukcji wystarczy 80-100 gramów białka dziennie- to i tak bardzo wysoka dawka. Można to normalnie dostarczyć sobie w posiłkach.

Nie, no jasne, że ludzie różne rzeczy lubią i jak Autorka ma duże parcie na słodkie, to takie szejki mogą być dobrym rozwiązaniem

I żadna kobieta nie zmieni się w Hulka, nawet jakby podnosiła ciężary i jadła potrójną dawkę dziennego zapotrzebowania na białko, bo nie ma testosteronu (tzn ma, ale takie śladowe ilości w porównaniu z facetem). U kobiety praca na masę to totalna droga pod górkę. Natomiast ćwiczenia siłowe rzeźbią super sylwetkę

Chyba trochę się nie zrozumiałyśmy albo istotnie jesteśmy diametralnie inne. Na początku chyba każda z nas musi włożyć określony wysiłek w to, żeby się przeprogramować, ale ja na przykład jak już podjęłam decyzję, to uznając, że przecież robię to dla siebie, nie cierpiałam, a przyjęłam jako fakt oczywisty. Owszem, bywały dni, kiedy mi się tak po ludzku nie chciało, kiedy to poczucie, że mogłabym w tym samym czasie robić coś innego, przyjemniejszego, działało trochę zniechęcająco, ale właśnie wtedy stwierdzałam, że jeśli zaczyna mi dokuczać treningowa rutyna, to muszę poszukać czegoś innego. Dziś wiem, że ta nowość to jest właśnie to, czego potrzebuję, by nie zmuszać się bardziej niż to konieczne. Zresztą bez żalu odrzucam rzeczy, które może i są efektywne, ale nie sprawiają mi przyjemności. Poza tym jak zaczynasz widzieć efekty, to się nakręcasz, a motywacja podwójnie się wzmacnia.

Tak więc dopiero po czasie można mówić o wypracowaniu nowego stylu życia, często metodą poszukiwania, a być może nawet popełniania błędów. To na pewno wymaga pewnych wyrzeczeń i włożenia określonego wysiłku, nawet jeśli u jednych osób będzie on mniejszy/większy niż u innych. Jest to kwestią ustalenia swoich priorytetów. Za to po jakimś czasie dochodzisz do punktu, w którym zauważasz, że lubisz to, co robisz i nie sprawia Ci to już żadnego problemu. Tak jest w kwestii aktywności fizycznej, jak i diety. Inaczej to niestety nie działa.

Edit:
Słodycze uzależniają, więc to zrozumiałe, że jak już wpadłaś w ich sidła, to masz z tym problem. Tu potrzebny jest odwyk - odstawić, przecierpieć kilka tygodni, a z czasem ochota sama przejdzie. Ta zależność jest dosyć skomplikowana, ale nie ma innej metody. Możesz sobie ewentualnie trochę pomóc zastępując cukier jakimiś zdrowymi przekąskami, choćby chrupać pokrojoną w słupki marchewkę. Dodatkowo warto kupić w aptece chrom, najlepiej organiczny, bo ten pierwiastek pomaga w wyregulowaniu poziomu cukru we krwi, dzięki czemu nieco ograniczysz jego wahania, a tym samym chęć na słodkie.

To ile się zjadło oraz co sie zjadło, ma znaczenie drugorzędne. Organizm musi mieć czas na to by spalić cała te glukozę z krwii i glikogen z mięśni i wątroby, by w ogóle zaczął spalać tłuszcz. Trzeba nie jeść przynajmniej przez 16 godzin dziennie, codziennie (w tym sen) by organizm zaczął go spalać. Ja ostatnio posiłek jem o 21 a pierwszy posiłek o 17. Schudlem prawie 40 kilogramów w dwa lata. Jestem zdrowy wszystkie badania na tip top. I nie ćwiczyłem! Mimo, że schudłem dalej jem podobnie. Raz, że jest to zdrowe. Dwa, że jest to wygodne. Po 2 tygodniach napadu głodu znikają, po prostu nie chce się jeść, organizm się przyzwyczaja. Intermittent fasting, polecam zaznajomić się z zagadnieniem.

Nie do końca się zgodze. Tak, oczywiscie, ze jest to przymus - ale nie porownuj intensywnych cwiczen do spaceru. To tak jakbys porownala zmuszanie sie do intensywnego wysilku fizycznego, do tego samego wilku, ktory podejmujesz wstajac z kanapy. I to i to jest przymusem i wyrzeczeniem. Ok - musisz podniesc sie z kanapy. Ale podczas cwiczen musisz wlozyc dodatkowy wysilek- by cwiczenia bylt intensywne i cos daly. Spacer jest czyms naturalnym, w co nie wlozysz fizycznego wysilku. Chodzic mozesz niezaleznie od tego jaka masz forme danego dnia, zakwasy, bole, zmeczenie itd. Jezeli nie pojdziesz na spacer, to tylko efekt Twojego lenistwa. Przy cwiczeniach masz inne wymowki: nie jestem w stanie dzisiaj fizycznie cwiczyc, boli mnie brzuch, mam zakwasy, jutro zrobie podwojny trening. Takich treningow nie robisz codziennie i kazdy dzien przerwy, lamie Twoja konsekwencje. "Popuszczasz" sobie. Do tego jesli na prawde zlapiesz dolka i opuscisz kilka treningow - wracajac do nich maltretujesz sie, bo masz szybki spadek formy. Wracajac do marszu - nie ma czegos takiego. Jest zawsze latwo. Zawsze masz dobra forme do tego, by isc. Nie przychodzi to fizycznie z trudem. I tak zmiana trybu zycia to pokonanie samej siebie. Siedzac na kanapie nic nie zmienisz. Nie bedac konsekwentna, nigdy nie zmienisz stylu zycia. Dlatego nie ruszajac sie codziennie, latwiej jest odpuscic. Mozesz uzyc sily woli, by pokonac "fizyczne aspekty" i robic treningi. A mozesz uzyc tej sily woli, by pokonac "aspekty psychiczne" i tylko wyjsc z domu, nie musisz pokonywac swojego ciala, a tylko i wylacznie swojego lenia - tak jest to wyrzeczenie :>

Ale Ty nie zmienilas stylu zycia. Twoje zywienie bylo takie same. Jedyne co, to przestalas jesc slodycze. Pisalam Ci dlaczego lapia Cie takie ochoty na slodycze, z bilogicznego punktu widzenia. Wykorzystaj ta wiedze. Jedyny powod opychania sie slodkim, to tylko "wrazenie" Twojego umyslu, ze tego cukru potrzebujesz. Pojawia sie to dlatego, ze w ciagu dnia zle jesz i Twoj mozg swiruje. Miesnie wraz z mozgiem zywia sie cukrem - kazdy jego spadek powoduje to, ze mozg sie ratuje wywolujac u Ciebie niepohamowana ochote na slodycze.

Co masz zrobic ze slodyczami? Prosze Cie bardzo:
1. Jedz regularnie co 3h (dzieki temu nie bedziesz miec spadkow cukru)
2. Unikaj produktow z wysokim indeksem glikemicznym (dzieki temu Twoj cukier we krwi nie bedzie skakal - np. zjesz bialy makaron, banana, platki owsiane (niby zdrowo?)i Twoj poziom cukru we krwi znacznie skacze (ponad norme). Wtedy obniza go insulina, a Twoj mozg doznaje niedoboru cukru i wieczorem jesz slodycze, bo w Twojej glowie pojawia sie apetyt, ktory moze zostac ugaszony tylko i wylacznie przez cukier. Dopiero jak zjesz duzo cukru - poczujesz sie syta.). Utrzymujac w ciagu dnia cukier na normalnym poziomie unikniesz skokow cukru we krwi, wiec Twoj mozg nie bedzie mial "szokow" spowodowanych spadkiem cukru i nie bedzie żądał kilogramow czekolady teraz już, natychmiast.
3. Nie jedz jalowo - jedzac wszystko odtluszczone, dietetyczne, niskokaloryczne to nie dostarczasz sobie ani wystarczajaco energi, ani witamin, a do tego nigdy nie bedziesz syta. Bedzie Ci zimno, bedziesz sfrustowana i wiecznie glodna. Nie na tym to polega. Lepiej wypic szklanke tlustego mleka, niz odtluszczonego. Lepiej uzyc oliwy z oliwek, niz zjesc sucha salate. Lepiej zjesc kilka suszonych sliwek (metabolizm), czy daktyli (blonnik, usuwa zaparcia) - niz nie jest cukru w ogole. Np. ja na impreze robie hambuksy. Znajomi jedza z bulka. Ja klade kotleta z czystej wolowiny (bez soli, bez tluszczu) na warzywach. Bulka podnosi im cukier we krwi - wstaja od stolu jak po fast foodzie - senni, obzarci przejedzeni (cukier powoduje nadmierne uczucie sytosci), a ja wstaje syta, jest mi lekko, ale czuje sie cieplo na zoladku, zjadlam wielki kawal wolowiny i nie bylo to niskokaloryczne- ale nie mam skokow cukru i jestem syta. Albo: jak robie sobie humus, to doprawiam go kuminem (nie kminkiem), chili i oliwa z oliwek. Nie jem go z bialym chlebem (indeks glikemiczny), tylko pieke pumpernikel. Humus ma oliwe, nie jest dietetyczny, nie jest niskokaloryczny, ale jest zdrowy i syty, z cieplym chlebem, a chili podkreca metabolizm. Moglabym zjesc go bez oliwy - bylby jalowy, bez smaku i niskokaloryczny, ale ja chce byc syta do nastepnego posilku i czuc, ze cos zjadlam - zdrowo, ale syto. Zamiast chipsow (indeks glikemiczny) zapiekam bataty (cayene, chili, minimalnie soli, oliwa z oliwek). Sa cieple, syte, zdrowe, ale.nie sa dietetyczne (jesli liczyc je jako dodatkowy posilek). Jednoczesnie, nie podnosza mi cukru nie wiadomo jak. I nie jest to dietetyczne, ale jednoczesnie w tylek nie wiadomo jak tez nie pojdzie, a dostarczy mi witamin.
4. Znajdz cos, co zastapi czekolade w ekstremalnych przypadkach - zrobilas za duza przerwe w jedzeniu, zjadlas cos w ciagu dnia co przesadnie podwyzszylo Ci cukier? Powinno sie to zdarzac zadko, ale.sie zdarzy. Jestes swiadoma tego, ze Twoj organizm nie potrzebuje cukru, zeby byc zdrowym. Potrzebuje go, bo do tego doprowadzilas (dostarczylas mu, za duzo lub za malo cukru, wiec dlatego teraz szaleje). Wiec ok, zatkaj dziub czyms slodkim. Ale nie musza to byc puste kalorie, ktore zamienia sie calkiem w tluszcz. Poszukaj w internecie jakis zdrowych deserow. Najlepiej, by bylo, zebys zjadla takie cos jako posilek, a nie deser (jesli sie da). Mozesz np. Do 2 lyzek owocow z puszki dorzucic jogurt naturalny. Albo ugotowac 3 daktyle i zmieszac z kako (chyba trzeba dodac jakis tluszcz). Daktyle sa slodkie, ale w takiej ilosci Ci nie zaszkodza, a maja blonnik i pomagaja na zaparcia. Mozesz wrzucic taka "paste" z daktyli na dno szklanki i zalac puddingiem chia (na mleku migdalowym lub sojowym - tluste mleko ma zdrowe tluszcze, ale tez wysoki indeks glikemiczny, wiec w Twoim przypadku odpada). Mozesz do chia tez dodac kakao (naturalne, bez cukru). Chia nie jest niskokaloryczna, ale jezeli bedziesz rozgryzac "ziarenka" to dostarczysz sobie zdrowych tluszczow (omega 3 czy 6 nie wiem). I taki deser nie jest smieciem, o pustych kaloriach. Plus nie odlozy sie w postaci tluszczu, az tak jak czekolada.
5. W ciagu dnia dostarczaj sobie troche slodkosci w postaci owocow, produktow o niskim indeksie glikemicznym (w malych ilosciach) jak np. Borowki, gruszka, czereśnie, wiśnie, truskawki, maliny, jeżyny, mandarynki, pomarańcze, dżem słodzony sokiem owocowym itd. Zrob sobie np. Jeden słodki posiłek lunch o 12.00. (Ale uzywaj tylko produktow o niskim indeksie). Dzieki temu zjesz cos slodkiego, zjesz cukier, ale nie podwyzszysz sobie diametralnie cukru we krwi.
6. Nie mow sobie - nie dam rady, musze jesc czekolade i koniec - odstawilas slodkosci, ale widzisz stylu zycia nie zmienilas - nie zniwelowalas problemu, przez ktory ta chcica na slodycze wystepuje. Zmien cale zywienie - dopiero, wtedy - gdy bedziesz jest zdrowo (czyt. dosc kalorycznie, syto, wszystko co jest dobre i pelne witamin i zdrowych tluszczy), gdy bedziesz utrzymywac poziom cukru na odpowiednim poziomie, i gdy bedziesz potrafila zamienic czekolade na cos innego, wartosciowego - z czasem przestanie Cie ciagnac do czekolady.

Edit: a zapomnialam! Pisalam Ci juz - najwazniejsze nie kupowac czekolady. Jesli wlasnie trzymasz taka w rece to odloz. Powiedz sobie: to tylko zludzenie, ze jej potrzebuje. Idz do domu - zjedz posilek, jesli wciaz cie ciagnie zjedz cos zdrowego, slodkiego. Walcz z tym. W 90% przypadkow, mowie Ci, ze minie Ci ochota na puste kalorie, jesli bedziesz robic jak Ci pisalam. Ty nie potrzebujesz cukru i pustych kalorii. Twoj mozg tego wymaga, bo zle sie odzywiasz. Żada duzej dawki cukru. Jesli dostarczysz mu cukru w madry sposob, nie w takiej ilosci jaka Teoj mozg wymaga, tylko ppdwyzszysz sobie cukier madrze, w normie z indeksem - twoja chcica sie uspokoi.

To o czym pisze to czysta biologia. Skorzystasz z wiedzy, albo probuj kolej diety cud lub ograniczaj sie bez zadnych zasad logiki. Mozesz tez sie upierac, ze nie dasz rady i wtedy jedyna moja rada jest - olej to ^^ Ile razy w ciagu roku sie rozbierasz publiczne? Chwila wstydu na plazy, czy w lozku, a wiele chwil slodkosci z lodami i czekolada kwestia wyboru, wartosciowania, wiedzy i silnej woli ^^

1. Zaakceptuje siebie. Będzie łatwiej.
2. Zrób badanie krwi TSH czyli na tarczycę, może masz niedoczynność.
3. Żeby mieć siły na ćwiczenia musisz jeść.
4. Nie odmawiaj sobie wszystkiego, jesteś młoda. Pozwól sobie na odrobinę słodyczy.
5. Regularne ćwiczenia i prawidłowe odżywianie powinny przynieść efekty. Jeśli ich nie ma/nie bedzie, może udaj się do lekarza bo coś może być nie tak.

Valentine, ja miałam ogromny problem ze słodyczami jako nastolatka. Zamiast obiadu potrafiłam zjeść paczkę ciastek czy pół słoika Nutelli. Ale wzięłam się za siebie, zacisnęłam zęby i wyrzuciłam z domu wszystkie śmieci. Po takim miesięcznym poście, przestałam mieć chcicę na słodkie. Do dziś za słodyczami nie przepadam, a mam 41 lat. W sumie jem ciasta czy jakieś tam czekoladki tylko w Boże Narodzenie, i to w bardzo małych ilościach, bo mnie mdli.

Porady Jovanny na temat niskoglikemicznych produktów są bardzo sensowne.