Obraziłam szwagierkę i jest mi wstyd. - Netkobiety.pl

Stało się, trudno.
Na Twoim miejscu właśnie tak bym to zostawiła.

Lepiej to zostaw tak, jak jest, bo odkręcając to bardziej sobie zaszkodzisz niz pomożesz.

Po takim czyms to na jej miejscu ja bym Ci wygarnela sorry, ale Ty czasem piszesz o tym swoim "Misiu" jakby byl niepełnosprytny.

To byly JEGO pieniadze, i JEGO samopoczucie, a Ty nie jestes jego mamusią, żeby zalatwiac za niego takie sprawy. To jest dorosły facet i to jest sprawa pomiedzy nim, a jego siostrą.Co za roznica, czy wydaje pieniadze na jej bratanka, czy na Ciebie?

Nic dziwnego, że Ci jest wstyd, bo pewnie resztki zdrowego rozsadku podpowiadaja Ci, ze w trosce o swojego Misia posunęłaś się o krok za daleko.

Czy moze w trosce o kasę swojego Misia....

Może się źle wyraziłam. To nie jest jego siostra, ale wdowa po jego zmarłym bracie- więc chyba bratowa.

I OK, rozumiem, że Misiek może robić z własną kasą co mu się podoba, ale brak szacunku i roszczeniowa postawa tej kobiety działa mi na nerwy. Chyba by jej nie zaszkodziło pokazać nawet trochę wdzięczności? To jest ktoś kto potrafi przyjść godzinę późno na spotkanie (kiedy my jechaliśmy tam 4 BITE GODZINY), a nawet do głowy jej nie przyjdzie przeprosić.

Nie jestem dumna z tego co zrobiłam, bo niepotrzebnie napsułam krwi, ale wszystko co jej napisałam było prawdą. Mój narzeczony to nie jest bankomat, a ja nie jestem pięcioletnim dzieckiem, które się poucza na każdym kroku (ulubiona gra bratowej). To nie chodzi o to, że nie zgadzamy się w wielu kwestiach, bo jestem w stanie koegzystować z kimś o odmiennych poglądach, ale kompletny brak szacunku dla mnie i Miśka. Według mnie on ma za miętkie serce i daje sie naciągać.

Narzeczony ją rozgrzesza, bo kocha bratanków, co nie znaczy, że się z tym źle nie czuje.

Bratowa nawet nie wysłała nam jednej kartki na święta czy urodziny, już nie mówiąc o prezentach jakichkolwiek, chociaż od nas dostają na każdą okazję. Co ja mówię, nawet życzeń na fejsie nigdy nie dostałam. W przeciwieństwie do jej własnej rodziny i teściowej, bo wyczuła, że może liczyć na spadek (ode mnie się kilka lat temu dowiedziała, że się może oblizać na inwestycje Miśka- co było między nami uzgodnione).

Ani w osobie ani przez telefon ani w mailu nigdy mojemu narzeczonemu za nic nie podziękowała.

Właściwie w zeszłym roku strasznie się obraziła, że nie chcieliśmy zapłacić za nowe blaty w jej kuchni (sami spędziliśmy praktycznie dwadzieścia tysięcy na naszą nową). Dosłownie powiedziała nam przez telefon, że jesteśmy samolubni Czaicie? Ona po prostu wykorzystuje poczucie winy u mojego narzeczonego, bo czuje się odpowiedzialny za bratanków, chociaż jeden z nich jest starym koniem, lat 26, a drugi ma prawie 19. Wielokrotnie rozmawiałam z nim w temacie, ale gniecie go za bardzo, bo jego brat się zabił zostawiając bratową samą z dwójką dzieci. Tylko, że ona od lat nie jest sama, bo ma nowego męża, który wcale źle nie zarabia.

Ja wiem, że zachowałam się głupawo. Chyba grypa przeze mnie gadała. Ale jej przytyki znosiłam przez lata: kiedy przynosiliśmy kwiaty, rzucała je na blat, zamiast wstawić do wazonu; kiedy przynosiliśmy drogie wino, to dowiadywałam się, że tylko głupi ludzie piją alkohol; wielokrotnie komentowała : czy ty nie jesteś za stara na taką sukienkę?...itd., itp. Taka pasywno agresywna postawa, która doprowadza do furii. Żeby było jasne, jej mąż jest totalnie w porządku, ale jest to taki pantoflarz, że praktycznie się przy niej nie odzywa.

Ech, ja na nią nie najechałam o kasę. Ja po prostu jej napisałam, że jest samolubnym, narcystycznym beztalenciem, które mi tak działa na nerwy, że odrzuca mnie od wizyt w jej mieście. Że każde spotkanie z nią to katorga nudy i bycia pouczaną. I że kompletnie nie szanuje ani mnie ani Miśka

Bardzo niegrzeczne i bardzo obraźliwe. Dlatego mi wstyd. Może i jest wyrachowaną pijawą, ale w sumie to kompletnie nieszkodliwą idiotką i cały ten jad był niepotrzebny. Tylko ja wyglądam teraz jak debilka Zamiast zaakceptować, że my się po prostu nie lubimy, poszłam full attack i zrobiłam siarę. Nie wyobrażam sobie pokazać twarz na Północy po tym wszystkim.

Jeżeli chodzi o kasę, to miałam wyłącznie spięcie z jego bratankiem trzy lata temu, kiedy spóźnił się 45 minut na spotkanie i przyprowadził kolegów, w pełni oczekując, że wujek zapłaci, bez słowa przeprosin. Złapałam go za frak i wytłumaczyłam dlaczego bardzo się myli (dyskretnie, w kącie pubu). Od tego czasu Młody mnie szanuje.

Nieładna prawda jest taka, że jestem bardzo agresywną i dominującą osobą, która nie znosi konkurencji.

Fakt, ze jestes swiadoma tej prawdy o sobie to juz cos.
Jesli chodzi o sytuacje to ja bym napisala wiadomosc do bratowej i jeszcze raz przeprosilabym za te slowa. Nie wyjasnialabym ze padly one bo ona jest taka siaka i owaka bo to znowu nie beda przeprosiny tylko kolejny atak. Nawet jesli ona ich nie przyjmie to bedziesz miala czyste sumienie ze zachowalas sie jak nalezy.
Przeprosilabym rowniez  partnera za to ze namieszalas mu w relacjach rodzinnych. Nawet jesli on czuje sie nazbyt odpowiedzialny za rodzine brata to jest to jego wybor i ma do tego prawo. Mozesz i powinnas z nim rozmawiac gdy czujesz ze za mocno angazuje sie w sprawy bratowej i to sie odbija na was ale nie wkraczaj juz nigdy w jego sprawy bez jego wiedzy i woli. To jest dorosly facet i nie traktuj go jak dziecka ktorym trzeba dyrygowac. Nikt tego nie lubi i nke zniesie na dluzsza mete.

Jeśli ona opiekuje się swoją teściową to nie jest taka zła.
Być może twój partner w ten sposób jej się odwdzięcza.
Są czynności, zachowania których nie sposób przeliczyć na pieniądze.

A ja sądzę że mimo wszystko dobrze zrobiłaś pisząc to co Ci na sercu leży, to wyrachowana baba która ma swoje zycie, męża i jeszcze żeruje na śmierci swojego pierwszego męża, zostawił ich zabił się a Teraz  brat ma odpokutowac winy bo tamten się zabił, OK przykro, współczuję jej, ale Twojego narzeczonego pomaganie powinno skończy się w momencie kiedy Ona wyszła drugi raz za mąż, rozumiem prezent na urodziny, święta, OK ale nie ze on funduje jej zachcianki... No bez jaj.

Nie kumasz zasadniczej kwestii. O tym co powinien  narzeczony  Blackie decyduje on a nie ona wiec nie miala prawa w jego imieniu i BEZ JEGO ZGODY wkraczac w jego relacje z bratowa i rozliczac kto co komu powinien dac kupic zafundowac, podziekowac. To jest rodzina i to sa pieniadze faceta Blackie. Dopoki nie sponsoruje bratowej z jej kasy i doklada do budzetu domowego odpowiedni wklad to moze swoje pieniadze rozdac nawet na ulicy a spadek przepisac nawet na ta bratowa a ona guzik ma tu do powiedzenia. Czy jego poczucie winy jest wlasciwe czy nie to tez nie sprawa Blackie. Ona moze probowac mu pomoc zdjac je nieco z barkow rozmawiac z nim o tym nawet poklocic sie ale z nim a  nie na zasadzie ataku na bratowa. Ona i partner to jeden uklad a partner i bratowa to kolejny w ktory ona nie ma prawa sie wtryniac. Chcialabys zeby np Twoi rodzice albo rodzenstwo uwazajac ze Twoj facet Cie wykorzystuje, za malo sie stara itp zamiast Tobie to uzmyslawiac poszli za Twoimi plecami do niego i zaczeli ublizac wyzywac i wyrzucac z Twojego zycia??

Esthere, to co piszesz to wszystko prawda. Nie będę udawać, że jestem inna niż jestem.

Prawda też jest taka, że bratowa jest zakochaną w sobie samej pijawką, która po prostu pasożytuje, bez grama wyrzutów sumienia, na moim narzeczonym i w sposób otwarty nas nie szanuje. Siedem lat znosiłam tego małpiszona- siedem lat gryzienia się w język i bycia miłą, kiedy wewnętrznie się we mnie gotowało. Szczerze pisząc, to po przespanej nocy, stwierdziłam, że w sumie dobrze się stało, bo odtąd nie będę musiała odwiedzać tej baby.

Opisujesz teraz swoją reakcję z " głowy". Zracjonalizowaną. 
Pierwszym odruchem, z " serca" były wyrzuty sumienia.
Zastanów się jeszcze nad tym.

W wątku "pijawkowania" inni użytkownicy już to skomentowali. Co Cię tak boli w wydawaniu nie Twoich pieniędzy na nie Twoja rodzinę?

Trochę masz problem z gatunku " czemu woda nie jest sucha".
Skoro jesteś dominująca to ergo masz uległego partnera. I być może on sobie daje wchodzić na głowę czy też ma problem z zaznaczeniem swoich granic.  No ale dlatego z nim jesteś. Gdyby był inny to byscie się dawno pozabijali.  Wymagasz niemożliwego. Albo jest taki i dajecie radę razem żyć albo szukaj samca Alfa.  Taki sobie nie da grać na nosie. Problem w tym że ani nie pozwoli na to rodzinie ani Tobie.

Jego uległość dopelnia Twoja potrzebę dominacji. Nie można mieć wszystkiego.
On raczej nie postawi granic A Ty się bedziesz pieklic.  To nie wina szwagierki.  W kajdanki go nie zakuła i nie wyrwała mu tych wycieczek z portfela. 

Miś  ma swoją wolę. Nieprawdaż?

Z jakiegoś powodu takiego faceta wybrałaś. 
To tak zwana koluzja.  Niby idealne dopełnienie Ale pod spodem rozgrywa się zakulisowy spektakl w którym chodzi o coś zupełnie innego.

Zaczynasz przeczyć sama sobie. Jeżeli Twoj narzeczony jest taki dominujacy i niezalezny, to pieniadze na braranka wydaje z wlasnej woli i nie jest mu przykro, że bratowa mu nie dziekuje, bo w takim przypadku by tego nie robil.

Po drugie jesli jest taki dominujacy to nie potrzebuje Ciebie jako adwokatki.

To po prostu z nim porozmawiaj.  Jak się z tym czujesz. Choć ja nie rozumiem Twojego problemu. To jego kasa i on nią rozporzadza tak jak chce. Skoro jest dominujący to żadna z niego ciapa.  Tym bardziej wie co robi.

Co do szwagierki to można było wcześniej reagować zgodnie z tym co czujesz ale asertywnie zamiast agresywnie.  Poszłaś w kierunku tłumienia emocji i sie wylało. 
Winy tej kobiety nie widzę - nic tu się nie dzieje bez przyzwolenia Misia. 
Swoje opinie mialas prawo mu przedstawić.  To nic złego.  Trzeba wprost zapytać,  podchodząc do tego z ciekawością i chęcią zrozumienia Partnera, co nim kieruje, że takie decyzje finansowe forsuje. Jak postrzega postawę obdarowanych. Bo mam wrażenie ze tu nikomu, oprócz Ciebie, nie dzieje się krzywda. To On jest najbardziej odpowiedzialny za to wszystko.

Jak to czytam to przypominają mi się wątki zdradzony żon - wylewaja żale ze jakaś kobieta im "ukradła " męża.  Ty przelewasz żale na szwagierke.  Ale w tym wszystkim jest gdzieś mężczyzna.  Jego wola.  Inteligencja. Działanie. 
Usprawiedliwiasz go. Kanalizujesz złość w kierunku skutku a nie przyczyny. 

Ta kobieta nie jest winna.  Zadaniem Twojego mezczyzny jest umieć postawić granice. Zresztą,  nie znamy do końca jego motywacji. To wzystko to są domysły.  Dlaczego z nim nie porozmawiasz? 
Tak bez oceniania.  Po prostu, jak pisałam powyżej,  dla samej ciekawości poznania go jako człowieka i tego co czuje i mysli.

Poza tym - Ty nie trawisz szwagierki,  ale to nie znaczy z automatu ze on ma czuć tak samo.
Nikt nie jest z gruntu zły. To często kwestia spojrzenia.  Najczęściej - kwestia tego co w nas samych rezonuje i dlaczego.
To jest pole do pracy nad sobą. 
I to jedyny sposób zmiany jakiegoś układu z druga osoba.

Szwagierka nie jest emocjonalnie ułomna. Widzi co o niej myslisz.  To emanuje. 

Mnie by zdziwiło gdyby jej zachowanie było inne. To mało prawdopodobne psychologiczne by na wrogość reagować uśmiechem i dobrocią. 

Staralas się nie pokazywać swoich prawdziwych emocji ale to się nie sprawdza.  Przekaz niewerbalny zawsze dominuje. No i tak to wszystko eskalowało.

Będę się upierać ze ta sytuacja jest dla Ciebie szansa wglądu w siebie.
Jeśli jà wykorzystasz,  to coś ważnego zostanie przerobione.  A jak nie, to wszystko znów kiedyś wróci. W tej osobie czy w innej.

Zrobilas bardzo dobrze i nie miej do siebie zalu!!!

Z jakiej racji racji macie ich utrzymywac, wszystko kupowac i to drogie rzeczy??? Czemu oni nie potrafia na to zarobic? Sa dorosli, maja 2 sprawne rece to wio do roboty zarobic na swoje zachcianki!

To takie hodowanie pasozyta, ktory zyje na koszt zywiciela i ani mysli sie odwdzieczyc, nawet podziekowac.

Za chwile ci bratankowie tez beda zyli na cudzy koszt  "bo sie nalezy" i bedziecie utrzymywac kolejne pokolenie leni i pasozytow.

Kiedys w dobrej wierze pomagalem finansowo paru znajomym, ale przerodzilo sie to w pasozytnictwo, oczekiwania, roszczenia, wchodzenia mi na glowe codziennie bo im tam cos trzeba, wiec podziekowalem, odcielem sie i niech radza sobie sami.

Ja Ci chciałam przysłać taką wiadomość , ale masz ukrytego emaila. Wygląda na to, że ostatnimi dniami zachowujesz się nieracjonalnie, tzn. nie tylko puszczają Ci nerwy ale zachowujesz się jak agresywny dzieciak-dominator. Gdzies kiedyś pisałaś o sobie, że jesteś ASERTYWNA, to nie była asertywność.
I szczerze to napisze Ci, że jak tak czytam Twoje posty to pierwsze co mi sie nasuneło na myśl, że jesteś z tym Miskiem dla kasy. Bo już nie pierwszy raz piszesz o pieniądzach. Jednego dnia tak pomyslałam a następnego dnia kolejny Twój watek i znów rozmowa o pieniądzach Miśka. Nie twierdze, że tak jest...i swoją droga zachowanie tej bratowej nie jest fajne, ale ja bym to załatwiła inaczej.

Pamiętasz wątek Stłamszonej?
Pamiętasz co pisałam o tłumieniu emocji i wybuchu? I co Ty pisałaś wtedy?

I co z tym zrobisz?

Beyondblackie, czy Ty aby zbyt personalnie jej nie odbierasz? Po co Ci jej szacunek, jeśli jej nie lubisz?  Gdyby składała Ci życzenia, dziękowała za pieniądze, okazywałaby Ci szacunek tylko dlatego, że Twój partner łoży pieniądze na przyjemności dzieci swojego brata - zmieniłabyś zdanie o niej? polubiłabyś ją?
Tak na prawdę nie chodzi o nią, a o Ciebie - prawda?
Zamiast kierować swoją uwagę na szwagierkę, skup się raczej na swoim partnerze, zapytaj o powody jakie nim kierują. Bo być może rozpieszczanie bratanków uzupełnia sobie brakiem własnych dzieci. Widzi w nich podobieństwo i sprawia mu przyjemność obdarowywanie ich.

ale jemu chyba nie jest zle
wiec wychodzi na to, ze tylko Ty masz problem
no i za co mialaby Cie szanowac?
albo byc wdzięczna Tobie?
przeciez od Ciebie nic nie dostaje

Beyond,
a może dobrze się stało, że jej wygadałaś? Wie, na czym stoi, może to nią trochę potrząśnie, może zmieni nieco swoje postępowanie, może chociaż gębę zamknie - mam tu na myśli komentarze na temat bycia za starą na daną sukienkę i inne pasywno-agresywne teksty. Może też i Wam ulży, bo trochę się odczepi i przestanie żerować? Może trochę spuści z tonu?

Może i zachowałaś się nieelegancko, ale z drugiej strony uważam, że elegancja nie obowiązuje w stosunku do kogoś, kto Ciebie traktuje źle i bez szacunku. To nie jest tak, że ona może mówić i robić, co chce, a Ty masz się na to potulnie godzić i nic się nie odezwać. Grabiła sobie, grabiła, aż nagrabiła.

a ja tam kupuje zwykle ciastka
sprzątać mi sie srednio chce wiec ogarniam po łebkach tylko - jak ktos nie chce, nie musi przychodzić

ciasta piekę dla ludzi którzy sa mi najbliżsi - czyli dla,jednej osoby

Ups to ja musze za niezle chamidlo w rodzinie swojej i meza uchodzic bo jako zywo nigdy (no poza latami szkolnymi gdy mnie mama zmuszala) zadnej kartki do nikogo nie wyslalam

Szlag trafia, bo przez siedem lat starałam się być miła. To nie tylko tak, że Misiek fundował bratankom wakacje, ale z własnej kasy kupowałam małpie prezenty (mówimy tu o drogich, markowych ciuchach za kilkaset funtów), za co dostawałam prawie nawet "dziękuję" tylko. Małpa potrafiła mi powiedzieć w zeszłym roku, kiedy dałam jej parę szpilek Loubutin, że jej się kolor nie podoba...

Ja mam zwyczajnie dość.

Jednoczesnie przychodzi na forum i robi z siebie cierpiącą, sąsiadka zła, teściowa zła, matka zła, potrafi nagle wpaść na jakiś wątek zwyzywać kogoś, przerywać mu rozmowę i domagać się zamkniecia wątku, bo ona tak chce i koniec.
Przeciez BB, Ty całymi dniami siedzisz w domu a jak spotykasz jakąs osobę to ją na forum obgadujesz i demonizujesz. Czy Ty kiedykolwiek miałas przyjaciółkę?

edit:
a "ex Miśka" to wariatka...Twoim zdaniem

BB, jeśli ona jest taka toksyczna to nie zmuszaj się do odwiedzania jej, rozmów z nią, nie wpuszczaj jej do swojego życia. Dlaczego kupować jej prezenty? Nie kupuj.

otrzymujeMY?

a co Ty jej dajesz, ze sie domagasz tej wdzięczności? poza antypatia?

i tez jestem zniesmaczona... bo juz wiem np. skad taka Twoja "niechęć"'do ofiar gwaltow i molestowania... agresor zawsz bedzie Twierdził, ze to wina ofiary, ze przecież mogla pomyslec i sie bronić, a nie byc bezwolna i pozwalająca na takie zachowanie

a jaki jest sens w ogóle dopuszczac do powstania wrzoda? po to żeby wybuchnąć?
rzadko mi sie zdarzalo, ze nie lubilam kogos z otoczenia eksa ale jeśli już to mowilam po prostu ze nia mam ochoty na interakcje z taka osobą. a wtedy bylam zdecydowanie mniej asertywna niz teraz.
ba, robie tak do teraz i mam spokoj dzieki temu

Mamy tu obraz osoby, która co innego czuje, co innego mówi, co innego jeszcze robi.
Nie polubiła szwagierki od pierwszego wejrzenia, ale próbuje jej wejść w cztery litery kupując szpilki Laboutina.
Serio, gdybym nie wiedziała że Autorka jest tu na forum od dawna (czego boleśnie doświadczyłam w postaci jej agresywnych postow)to byłabym przekonana że to trollowy wątek.
To po prostu nie może być prawda.
Nikt chyba nie jest aż tak pomieszany by kogoś szczerze nie cierpieć a mimo to wazelinowac drogimi prezentami.
BeyondBlackie - Probowalas sobie kupić jej wdzięczność?

Mnie się w ogóle nie mieści w głowie żeby kogoś nie cierpieć a jednocześnie na siłę dążyc do bycia miłym, o prezentach nie ma mowy.

Powtarzam. Przecież szwagierka nie jest emocjonalnie ułomna.  Nikt nie jest na tyle ograniczony, żeby nie wyczuwac, że te prezenty to jedna wielka mistyfikacja!
To jak BB chcesz być traktowana przez tę kobietę???

Prowadzicie ze sobą jakaś zimna wojne. Każda z Was dobrze wie o co chodzi. Zapewne widac po Tobie co myślisz i czujesz. Mnie takie prezenty stanęlyby w gardle. Taki obrzydliwie nieszczery popis. 
Tu nie chodzi o zrobienie dobrze osobie obdarowanej.  Tu chodzi o dokarmianie własnego EGO. " Patrz, jaka jestem hojna, wspaniała, podziwiaj mnie i badz mi wdzieczna!".

Dziwisz się szwagierce Ale powiem Ci jak niektórzy podchodzą do przyjmowania gości.
Nie, to nie porządek w domu i ciasto jest głównym wyrazem szacunku tylko to CO TAK NAPRAWDE MYSLISZ o swoim gościu. Jeśli go nie lubisz i nie szanujesz, reszta to są zbędne rekwizyty w tanim przedstawieniu. To jest przedmiotowe traktowanie człowieka i robienie dobrze WYŁĄCZNIE samej sobie ( zobaczcie jaka jestem idealna, porządna i na poziomie! ). To jest spektakl jednego aktora. Jesteś nim Ty Beyondblackie.

Chcesz być taka idealna i wizerunek siebie przysłania Ci inne wartości.

Nie raz było tak że bylam zaproszona i nie oczekiwałam wielkiej pompy.  Czasem brak jest siły na to. Doceniam, że mam przyjaciół, przy których mogę być sobą i którzy są tacy przy mnie. To samo rodzina. Nie musi być ciasto na stole i lśniące blaty. Nie o to chodzi. Jeśli czuje że osoba jest mi bliska to jesteśmy razem dla tej bliskości, i czujemy się świetnie nawet jeśli na TV leży kurz.

Jaka wartość ma Twoja wysprzatana chałpa ( sorry, Miska, to jest na pewno JEGO chata) i prezenty od Laboutina (Miś sponsorował?) skoro w sercu jest niechęć, pokłady złości i żalu?

Kogo chcesz tym cyrkiem oszukać???

Esthere, dom jest nasz wspólny, kupiony po połowie. Prezenty bratowej kupowałam za własną kasę.

Czego praktycznie nikt nie potrafi zrozumieć w tym wątku jest to, że starałam się wobec bratowej być fer przez lata. Nie lubiłam jej, to prawda, ale usilnie dążyłam do tego by moja niechęć nie zakłócała sprawiedliwego jej traktowania. Ja drogie prezenty różnym przyjaciołom  kupuję, bo lubię, więc jedna kiecka czy para szpilek nie robiła mi różnicy. Lubię jak ludzie dostają czego chcą. Ale od bratowej, jedyne co przez lata dostałam w zamian, to skwaszona mina. I czy takie to dziwne, że jak człowiek latami się wysila na bycie super sprawiedliwym, a dostaje w zamian goofno, to mu w końcu wybija? Nie sądzę.

I nie, normalnie niczego nie udaję. Jestem otwarcie tak chamowata, jak Wielokropek o mnie myśli. Tylko w tym jednym przypadku (bo rodzina Misia) starałam się pohamować.

Doskonale zrozumiałam i dlatego tak zareagowałam.

Ludzi starających się być miłymi unikam.
Jeśli nie odpowiada mi czyjeś zachowanie, to mówię o tym wprost, nie hodując złości, a kontakty zrywam lub ograniczam do minimum, na pewno nie obrzucając tej osoby prezentami, zwłaszcza drogimi.

Edytowałaś ostatni post, więc robię to i ja.

Współczuję Ci.

Może i Tobie się przyda to, co od lat powtarzam jak mantrę.

Czuje się zlekceważona (jestem wściekła, lub inne uczucie, które jest wynikiem zachowania tej osoby), gdy Ty spóźniasz się na spotkanie godzinę, bo ten czas mogłam wykorzystać inaczej.

Rozumiem, dlatego warto moim zdaniem zamiast starać się być miłym dbać o nienaruszanie swych granic nie będąc jednocześnie chamskim i agresywnym. Wierz mi, można tak zrobić. Można to zrobić tylko wtedy, gdy nie ma się w sobie pokładów złości i innych nieprzyjemnych uczuć.

O mnie mowa?

Mowa bywa źródłem nieporozumień, jak powiedział mądry człowiek, którego nazwiska teraz nie pamiętam.

Przed Twym postem jest mój, a Ty wspomniałaś o koleżance wyżej (która albo jest trollem, albo uważa autorkę za trolla); według mnie autorka wątku nie jest trollem. Życzę jej jednak, by poradziła sobie ze swymi trudnymi doświadczeniami.

Edycja

Napisałam post, a Ty w międzyczasie wyjaśniłaś. Dzięki.