Czy wasi mężczyźni pamiętają o.. - Netkobiety.pl

O takich rzeczach się raczej pamięta
O tym, czy ktoś przywiązuje wagę do urodzin, imienin itp, chyba decyduje też wychowanie. Mnie wychowano w domu, gdzie co roku Rodzice wysyłali kartki imieninowe, urodzinowe czy świąteczne do wszystkich swoich bliskich, co jest wg mnie oznaką szacunku i sympatii.
W moim rodzinnym domu są obchodzone takie dni i staram się przekazać to również mojej córce.
Natomiast mój były mąż, nie był wychowany w takiej tradycji i nie przywiązywał wagi do urodzin czy imienin swojego rodzeństwa, czy nawet rodziców. O moich świętach jednak pamiętał.
Jeśli ktoś jest dla nas ważny, to te dwa, trzy dni w roku nie powinny stanowić jakiegoś wyzwania, by o nich pamiętać

Ja jestem z osób podobnych Twojemu mężowi i z biegiem lat konieczność obchodzenia tego typu uroczystosci coraz bardziej mnie męczy i wydaje się pozbawiona sensu. Ale wbrew pozorom o wszystkich pamiętam, nawet o takich calkiem nieistotnych, ale nie świętuję i nie wyrozniam jakoś tych dni szczegolnie.

Wyjatek stanowily przez kilka lat urodziny mojej corki, ktorych obchodzenie przez kilka lat mnie bawiło, teraz jest raczej symboliczne (i tak, wiem, że w tym nie o moją przyjemnosc chodzi, tyle że ją też przestało to jakos szczegolnie bawic).

Pamiętamy o tych, którzy na nas coś znaczą. Albo ze zwykłej uprzejmości. Bo też chyba jest miłe, gdy o nas pamiętają, prawda?

No właśnie. Mój partner twierdzi,  że imieniny nie są aż tak ważne jak urodziny.  Kiedy miałam urodziny owszem od samego rana śpiewał mi  happy birthday na nawet i dzień przed,  ale tylko tyle było z jego strony. Gdybyśmy nie robili w tym dniu zakupów to pewnie kwiatów też bym nie dostała a życzenia były po prostu bez głębszych uczuć. Ot "wszystkiego najlepszego kochanie ". Rozumiem że mężczyźni nie są wylewni ale poza tymi kwiatami niczego więcej nie byłam warta.
Parę dni temu miałam imieniny i życzeń nie dostałam. Dopiero jak napisałam czy mi złoży życzenia to napisał suche wszystkiego dobrego i że on rozumie urodziny ale imieniny?  Trochę smutne ale ok niech mu będzie. 
Ja w jego urodziny zamówiłam tort który był niespodzianka i mimo że twierdzi że było fajnie to nie chce więcej żadnych niespodzianek.  Więc powiedziałam że więcej się nie wygłupie.

Super,  mi też nie chodzi o prezenty,  chodzi o pamięć,  miło by było gdyby sam pamiętał.

Miałam kiedyś toksycznego męża. Przez cały mój 10 letni związek z nim on nie obchodził żadnych moich świąt. Łącznie z tym że nie obchodził Dnia Kobiet ani Walentynek. Ja z kolei bardzo lubię takie święta i chciałam je obchodzić i w dzień kobiety też chciałam dostawać chociaż kwiaty. Raz mi się tylko fuksnelo że pojechał po dwa kwiatki i najpierw pojechał wręczyć mamie a potem mnie. Jeśli już kupował mi jakiś prezent na urodziny to było to jakieś gówienko do domu a nie dla mnie.
Mój aktualny partner bardzo obchodzi moje święta zawsze dostaję jakieś wymarzony prezent kwiaty torta... w walentynki i Dzień Kobiet gdzieś wychodzimy. Podobnie ja świętuję jego urodziny i tak dalej.
Dopiero w tym związku zrozumiałam że to że były miał gdzieś moje święta to był jeden z objawów jego w stosunku do mnie. Nie szanował mnie na tyle nawet żeby uczcić ze mną Dzień Kobiet Który jest dla mnie najważniejszy.
Stąd mój wniosek że jeśli partnerowi zależy to uszanuje że ty lubisz święta i postara się ten dzień uczcić.

Więc jest prawdopodobne że nie zależy mu żeby sprawiać mi przyjemność?  Ja na dzień kobiet też nic nie dostałam.  Ani życzeń ani kwiatka.

Dziś przypomina ma fejsbuk ale ogólnie od zawsze małżonka z miesiąc wcześniej zaczyna przypominać, że zbliżają się jej imieniny, urodziny, rocznica ślubu i takie tam. Ja imienin nie obchodzę. Urodziny też trudno mi obchodzić z racji dużej konkurencji. Rocznicę ślubu przyjmuję na wiarę, bo nie pamiętam daty ani cywilnego, ani kościelnego. Kojarzę, że gdzieś w pierwszej połowie roku. Daty urodzin dzieci notorycznie mylę, tzn. lata pamiętam ale zamieniam im miesiące i dni. Datę urodzin żony w zasadzie też pamiętam. Udało mi się jakoś powiązać, że to dwa dni po urodzinach mojej matki. Tak w ogóle jestem z pokolenia, gdzie obchodziło się raczej imieniny niż urodziny.

Myślę, że masz 100 % racji. Są tacy co celebrują każdy dzień, a są tacy co nie przywiązują do tego uwagi. Ważne jak mnie traktuje na co dzień, jaki jest Nie ma co robić problemu tam gdzie tak naprawdę go nie ma..

Pozdrawiam serdecznie i dziękuję :*

Ostatnio mąż raczej nie pamięta o moich urodzinach, ale to nic niezwykłego, bo o swoich też nie pamięta. Nie zwracam na to uwagi, ponieważ kiedy cokolwiek świętuję, to zależy mi na tym, żeby fajnie spędzić ten czas z kimś bliskim. Dlatego rozwiązaniem problemu jest zabranie gdzieś męża w dniu moich urodzin i... fajne spędzenie czasu. To jest 100 razy lepsze niż prezent. Poza tym po czasie raczej nie pamięta się tego, co się dostało, ale zostają wspomnienia miło spędzonego dnia.

Uważam podobnie jak dziewczyny z postów wyżej - ważne jest to, jak jest nam z daną osobą na co dzień.

Sama nie przywiązuję wagi do swoich własnych imienin czy urodzin. Jeśli ktoś pamięta, to miło, jak nie - przechodzę wobec tego faktu obojętnie i focha nie strzelam.

W ostatnie urodziny i imieniny otrzymałam piękne i życzenia i prezenty.

A ja się zgadzam z PannaPanna. To jest jakaś oznaka starania się, szacunku i bycia kimś ważnym dla kogoś. Dzień Matki, Ojca, Babci, Dziadka czy Kobiet, daje nam możliwość okazania swoich uczuć bliskim nam osobom. Zaraz ktoś powie, że do tego nie potrzebna jest kartka z kalendarza, oczywiście, że nie. Ale tego dnia, można okazać wszystko inaczej. Urodziny też mamy raz w roku, a tort jedzony codziennie nie smakuje tak jak  ten urodzinowy.
Kiedy ja byłam w małżeństwie, też wszystkie święta były mniej obchodzone i nauczyłam się z tym żyć. Wtedy też mówiłam, że nie lubię walentynek, dnia kobiet, o urodzinach wolę nie pamiętać, bo tego mnie nauczył i do tego przyzwyczaił mój mąż. Kto z kim przystaje, takim się staje.
Teraz mam nowy związek i te kilka dni w roku są miło obchodzone. Nie narzekam też na codzienne miłe gesty.

Pamięć o kimś jest oznaką szacunku i sympatii, miłości. Facet, który nie potrafi kupić kwiatka dla swojej Kobiety jest gburem. To, że ktoś nie obchodzi np. imienin, powinien uszanować, że druga strona je obchodzi i korona z głowy mu nie spadnie, jak jej złoży życzenia. Druga osoba niech uszanuje tą, która tego nie obchodzi i nie składa mu życzeń w dzień jego święta. Jednak, jak zauważyłam w przypadku mojego ex, który głośno deklarował, że nie lubi i nie obchodzi takich świąt, to kiedy ktoś go olał w imieniny, potrafił o tym gadać miesiącami i wypominać. Więc z tym nieobchodzeniem to różnie bywa.

Stragany nie zawsze są Tu nie chodzi o chodzenie na łatwiznę, bo liczy się chęć. Oczywiście, że szanuję, że każdy związek jest inny i nasze potrzeby też są inne. Zawsze powtarzam, że liczą się gesty, małe czyny, codzienność, a nie okazywanie uczuć od święta. Ale kiedy teraz jestem traktowana inaczej niż w moim pierwszym małżeństwie, czuję się lepiej. To jest po prostu bardzo miłe.

Masz rację

No wiesz, tylko ze imieniny obchodzi się raz w roku, tak samo jest z urodzinami. Co tam jeszcze jest - Dzień Kobiet. Więc w sumie od dwóch do trzech razy w roku miałby średnią przyjemność w celebrowaniu tych świąt, choćby i bez żadnej pompy - same kwiatki plus życzenia. Dwa lub trzy razy w roku kupno kwiatków plus złożenie życzeń i danie buziaka to nie jest chyba aż tak wielki wysiłek?

Nie, nie zrozum mnie źle. Po prostu jest człowiekiem spokojnym, nie ma żadnych nałogów, na dyskoteki też nie chodzi, raz byliśmy na imprezie zorganizowanej dla polaków i fajnie się bawiliśmy, a co do kina nie chodzi o tłumy.. on jest domatorem, dlatego nie ciągnie go tak do kina przyznam, że ja też lubię filmy oglądać w domu ale chciałam wtedy pójść do kina, ponieważ jeszcze nigdy w nim nie byłam i byłam ciekawa jak tam jest ogólnie. Dopiero od roku mieszkam w tym kraju

I nie pisz, że należy mu się medal za to że mnie szanuje czy wspaniale gotuje. Znam niewielu mężczyzn, którzy tak dobrze gotują czy są po prostu porządni..

Jejku...
Każdemu wedle potrzeb. Skoro wolisz tłumaczyć twojego chłopaka, a boisz się, czy wstydzisz, powiedzieć mu o swoim podejściu do własnych imienin czy czego tam jeszcze, i tylko w duchu postękiwać, to oki.
Ja tam myślę, że dobry związek to wzajemne dawanie i otrzymywanie, to artykułowanie swoich potrzeb i oczekiwanie ich zaspokojenia. Ale, kto co lubi.
Biedny misio, taki już zmęczony kupowaniem tych żonkili bez okazji przez cały rok, że w dniu imienin swojej lubej tylko pozostaje mu leżeć i stękać ze zmęczenia.

Tak, wiem, ze skończyłaś temat.
Jednak serio nie czujesz, ze cioś jest nie-tego, skoro ten facet ma problem z głupim tulipanem czy różą w dniu twoich imienin, jeśli wie, że ty obchodzisz i miło byłoby tobie dostać od niego kwiatka czy życzenia? Sorry, nie pojmuję. W inne dni roku nie ma problemu z kwiatkiem a w imieniny akurat ma? On ma jakąś fobię?
Jasne, on nie musi obchodzić swoich, nikt go do tego nie zmusi, ale jako twojemu facetowi powinno mu zależeć na twoim samopoczuciu, nic więcej.

Więc co Twoim zdaniem mam zrobić?  Skoro rozmowa na ten temat już za nami?  Na siłę mam go cisnąć o kwiatka i życzenia?

Jeszcze raz z nim pogadaj. Jasno powiedz mu, że lubisz obchodzić swoje święta i naprawdę tobie jest miło, gdy pamięta. Tobie jest miło celebrować - dostać życzenia i postawić mu z tej okazji kawę, kawałek placka.
Jeśli taka rozmowa nie poskutkuje, to przeanalizuj, ile rzeczy jest w stanie zrobić tylko dla ciebie (i od razu: czy gotowanie i sprzątanie ma związek z tobą, czy on to robi, bo po prostu to lubi, więc czy z tobą, czy bez ciebie, i tak by to robił)...

Teraz tak mi wpadło do głowy. Jeśli chłop nie chce imienin, to ok. W takim razie sama je organizujesz, kupujesz sobie placek, winko, zapraszasz znajomych, a jeśli nie masz takich w pobliżu, to umawiasz się z rodziną na pogaduchy przez skypa. I sobie celebrujesz, ale bez niego - chłopa nie zapraszasz. Jeśli dziwnie się poczuje, to powiedz, żę przecież nie chce, więc już głowy mu nie zawracasz.
To samo z wyjściami, kinami, czymkolwiek - on nie chce, to ok, bierzesz znajomych na wyjście.

Lady Loka, mam prośbę abyś nie podczepiała się pod moje posty i nie czyniła nadinterpretacji moich słów wg twojego specyficznego sposobu myślenia. Z góry dziękuję!

Wiecie co, a mi się nie wydaje że tu chodzi o kwiatka na imieniny. Wg mnie reszta w tym związku nie jest ok. Dziewczyna chce czegoś więcej, a jej facet ją ignoruje. Kwiatki czy ogólnie obchodzenie świąt, to tylko pretekst. Zauważcie, Autorka go cały czas usprawiedliwia, że on dobry, spokojny, bez nałogów, nie bije, gotuje i do tego domator. A w związku z tym nie będzie chodził do kina ze swoją dziewczyną, mimo tego, że ona tego by chciała. Raz poszli - wystarczy.
Autorka wydaje mi się trochę zamknięta w tym związku.  Mam obraz jej, dziękującej panu i władcy, że w ogóle z nią jest. A on? Kwiatka nie da, życzeń nie złoży, do kina czy na imprezę nie pójdzie.

Mnie też się tak wydaje.
W każdym razie, jakby u nich nie bylo - źle czy bardzo dobrze - naprawdę niepojęte dla mnie jest ignorowanie tej dziewczyny w takich, tak naprawdę, duperelach. Przecież ona nie prosi go, aby wlazł z nią na K2 w zimie.

Napisałam "skoro poza tym w związku wszystko gra" - powinnam była raczej napisać "jeśli". Bo to lekka różnica jednak.
To raz - a dwa, to możliwe, że ja tak podchodzę, bo mnie generalnie kwiatki zwisają i powiewają, nie odczuwam potrzeby ich dostawania, jak dostanę, to miło, a jak nie, to nawet nie zauważę.
A trzy - facet Autorki nie obchodzi nawet własnych urodzin, więc ja się w sumie nie dziwię, że dla niego to jakaś abstrakcja czyjeś imieniny, nawet własnej kobiety. Być może i powinien jakoś tam się zaangażować, ale to może być dla niego po prostu mało ważne i niezrozumiałe, że ona akurat konkretnie w ten dzień chciałaby kwiatek
A więc - jeśli poza tym w związku wszystko byłoby w porządku, ja bym po prostu zaakceptowała taką urodę faceta. No, ale to ja, nie wymagam, żeby wszyscy mieli takie samo zdanie

Santapietruszka, tu nie chodzi o to, czy ty, ja lub owieczka lubimy kwiatki, czy nie lubimy kwiatków. Tu idzie o brak szacunku do przekonań i obyczajów autorki.

Oki, sama nie będziesz kruszyć kopii jeśli ktoś dla ciebie ważny będzie ignorował jakieś dla ciebie ważne twoje święta, bo pszesz powiedział, że on nie obchodzi? No baaardzio ciekawe.

Nawet jeśli jest dobrym facetem, to i tak - ignorowanie ważnych dla autorki imienin jest brakiem szacunku dla niej. I wszystko w tym temacie.
Ktoś chce się bawić w tego typu kompromisy - że misiu tak świetnie gotuje, odkurza, kupi 20 razy w roku kwiatka bez okazji, to już nie będę mu truć, że mi zależy na moich własnych imieninach, bo się jeszcze obrazi i sobie ode mnie pójdzie i zostanę sama. Ojoj.

Brak szacunku do niej - do jej przekonań i obyczajów. Oki, a co pomyślisz o człowieku, który nie pójdzie na katolicki pogrzeb swoich rodziców/żony/męża,siostry/przyjaciela, bo zażegnuje się, że jest ateistą? Albo nie pójdzie na mszę ślubną, ale będzie uczestniczyć tylko w weselu? Lub o człowieku, który nie będzie razem z tobą celebrował twoich jakichś "świątek"/okazji - urodzin/nowej pracy/dnia kobiet/dnia matki/dnia babci/dnia dziadka/czy co tam sobie sama obchodzisz, bo on sam nie obchodzi z założenia? Też wówczas zapytać "jak można to równoważyć"?

A zero poszanowanie i odmiennośći było by wtedy, gdy jej chłopak nie ochodzi swoich urodzin, a ona na siłę organizuje mu imprezę. To by był brak poszanowania, łaskawie zauważę.

ale co ona ma w d*? zdechłego kwiatka?

Snake, to jak to jest? co ona ma w...? Jeszcze się nie namyśliłeś?
A ona powinna go w tę dupeczkę z tym zwiędłym kwiatolem kopnąć na "do widzenia".

Witam w ten niedzielny, ciepły wieczór
Widzę, że temat jednak nie został zakończony, a więc wypowiem się Ja - Partner Autorki.

Przeczytałem wszystkie odpowiedzi i chcę nadmienić, iż Moja dziewczyna również bez okazji otrzymuje ode mnie kwiatki. To, że dostała ode mnie życzenia imieninowe po tym, jak sama się upomniała, wynikło tylko z tego, że mnie uprzedziła pisząc o złożeniu życzeń.
Owszem, nie świętuję imienin ani urodzin swoich, ale o niej pamiętam. W moim rodzinnym domu również świętowało się tylko urodziny, w domu mojej kobiety także. Wiem, że miło jej by było gdyby dostała prezent czy życzenia, aczkolwiek wyszło jak wyszło. I nie widzę sensu ciągnąć tematu czy podsycać

Kocham Ją i jestem z nią szczęśliwy, nie widzę sensu zmieniania tego stanu Nie ma powodu by musiała obawiać się, że mnie straci.

Pozdrawiam Was serdecznie dziewczyny.

Hahaha, jasne, tak sobie wmawiaj, że luby cię kucha miłością głęboką niczym Bajkał i szerokością pacyficznych wręcz rozmiarów. Hahaha. Dobranoc.

ale zakomentowałeś
diobrianioć.

Zepsułaś! Myślałem, że przez noc dojdzie.